นิยาย เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย
Chapter 170 – นี่เป็นการกดขี่มากๆ
แม้ว่าเขาจะมาจากต่างถิ่น ลั่วเทียนก็ยังถือตัวเองว่าเป็นหนึ่งเดียวที่เคยประสบกับเหตุการณ์ใหญ่-น้อยมามากมาย
ในเมืองภูเขาหยกเขาได้รับแรงกดดันจากสาวกกว่าร้อยคนในสํานักเมฆม่วง
ในเมืองภูเขาซากศพทมิฬ มีทหารไม่รู้จักตายนับหมื่นที่สั่นสวรรค์ด้วยแรงกดดันของพวกเขา
ภาพเหล่านี้ถือว่ายิ่งใหญ่มากไหม?
พวกเขาต้องตกตะลึงอย่างแน่นอน
แต่เมื่อเทียบกับสถานการณ์ในตอนนี้ประสบการณ์เหล่านี้นั้นไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย มันเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ
สภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยภูเขาที่มีดมิดและความกดดันที่มองไม่เห็นว่ามัน เริ่มและจบลงที่ตรงไหน พวกมันเป็นสัตว์ปีศาจและอยู่เพียงระดับ 4-5 สัตว์ปีศาจระดับ 4-5 นั้นไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมีปรากฏการณ์ในการปรากฏตัวอย่างนี้
ลั่วเทียนคิดว่าเขาจะตายที่นี่
แต่ตอนนี้…
เขากลายเป็นโง่งมทันที!
ลั่วเทียนไม่อาจบอกได้ว่ามันเป็นหัว หรือก้อย จากนั้นเขาก็พึมพํา: “เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับที่นี่กันวะเนี่ย!?”
ภาพเหล่านี้น่าตกใจเกินไป.
ความตกใจนี้เป็นสิ่งที่ทําให้หัวใจของคนต้องเต้นอย่างแรง ลั่วเทียนคิดว่ากองทัพสัตว์ปีศาจที่เมืองภูเขาซากศพทมิฬ นั่นก็ค่อนข้างน่ากลัวอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าหัวเราะอย่างมากเมื่อเทียบกับที่นี่
คําว่า สุดยอด นั้นมันเกิดขึ้นมาได้ยังไง?
สิ่งที่ทุกคนก็คิดเหมือนๆกันก็คือเอาคําว่า สุดและยอด มารวมกัน!
Bahh~!
เพียงแค่สายตาอย่างเดียว เราก็ไม่อาจมองเห็นสัตว์ปีศาจได้หมด และพวกมันทั้งหมดก็เป็นระดับ 6 ขึ้นไป! พวกมัน ราวกับกองทัพที่มีทหารมหาศาลยืนอยู่ด้านหน้าคุณในท่าที่ไม่สะทกสะท้าน นี่มันเป็นฉากที่สุดยอดเป็นอย่างมาก!
สิ่งที่บ้าคลั่งเหล่านี้ไม่ได้มีแค่นี้
สิ่งที่บ้าคลั่งก็คือคําพูดของฟานซางเจี้ยน: “เขาคือเจ้านายข้า ทุกคนต้องคุกเข่าให้กับเขา!”
พวกมันทั้งหมดเริ่มคุกเข่า
คําพูดเหล่านี้ดูเหมือนกับเป็นเรื่องปกติ แต่น้ําหนักที่ตามมานั้นมีมากกว่าพันล้าน ตัน! สัตว์ปีศาจเหล่านี้อาจไม่คุกเข่า แม้ว่าจะอยู่ในขั้นปราณเทิดทูนหรือแม้แต่ปราณนักปราชน์ แต่เมื่อมันออกมาจากปากของฟานซางเจี้ยน ทะเลสัตว์ปีศาจที่ไม่มีสิ้นสุดเหล่านี้ที่ ดื้อดึง หยิ่งยโส,จองหองและสัตว์ปีศาจระดับสูงที่ทรงพลังต่างก็คุกเข่าลง!
“ปัง!”
“ปัง!”
“ปัง!”
สัตว์ปีศาจคุกเข่าลงทั้งสองข้าง!
บัดซบ…!
มันเจ๋งมากๆ! หัวใจของลั่วเทียนเต้นแรงโดยไม่อาจอธิบายเป็นคําพูดได้อีกต่อไป เขาจ้องมองไปด้วยสายตาที่เบิกกว้างและอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง เขาเคยเห็นหลายฉากที่น่าตกใจแบบนี้มาก่อน แต่ไม่เหมือนกับฉากเหล่า
เสียงคุกเข่าของสัตว์ปีศาจทุกตัวดูเหมือนจะดังกังวาลจนทําให้โลกต้องสั่น สะเทือนและเกิดความโกลาหลไปทั่วเทือกเขาวิญญาณ.
สัตว์ปีศาจระดับต่ํารอบนอกทั้งหมดต่างหายท้องและกัดฟันแน่น นี่คือความกลัวที่หาเปรียบไม่ได้!
ฉากนี้คล้ายกับสัตว์ปีศาจที่ต้องหุบปากเมื่อเจอกับราชา!
ฟานซางเจี้ยน ยิ้มด้วยความพึงพอใจ และตะโกน: “ไม่เลว เจ้าทุกคนเชื่อฟังมาก เจ้าตรงนั้น ใช่เจ้านั่นแหละ! ไปจับสัตว์ปีศาจระดับต่ํามา เจ้านายของข้าหิว และอยากจะกินเนื้อย่าง ข้าจะให้เวลา 10 นาทีในการไปเอามันมา ไม่อย่างนั้น เจ้าก็ไม่ต้องกลับมาหาข้า”
ฟานซางเจี้ยน ชี้ไปที่สัตว์อสูรที่ดูเหมือนกับก้อนเหล็กสีดําขณะที่สั่งการ
สัตว์อสูรนั้นพยักหน้าทันทีก่อนที่จะย่อขาหลังและพุ่งออกไปบนอากาศ
“ตูมม !”
เสียงดังไกลหลายกิโมเมตรก่อนที่จะทําการกระโดดอีกครั้ง
ลั่วเทียนกลืนน้ําลายอย่างยากลําบาก เขารู้ว่าฟานซางเจียนไม่ปกติ เพราะเขามีแกนปีศาจมากมายที่มีคุณสมบัติพิเศษอยู่ แต่เขาไม่คิดเลยว่า ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ปกติในเผ่าโนมเท่านั้น แต่เขายังสามารถควบคุมสัตว์ปีศาจระดับสูงได้ เป็นจํานวนมาก
ทันทีหลังจากนั้น…
ลั่วเทียนแอบดีใจอย่างมาก เพราะว่าโชคดีที่เขาปฏิบัติกับฟานซางเจี้ยนเป็นอย่างดีตลอดการเดินทางไม่อย่างนั้น…
เหงื่อเย็นๆไหลลงมาตามหลังของลั่วเทียน
ถ้าฟานซางเจี้ยนต้องการทําร้ายเขาจริงๆ เขาคงไม่อาจเป็นศพที่สมบูรณ์,
ฟานซางเจี้ยนมีรอยยิ้มบนใบหน้า ในขณะที่เขาวิ่งมาหา. “เจ้านาย เจ้าพอใจกับผลลัพธ์เหล่านี้ไหม? เราไม่เห็นสัตว์ปีศาจใดๆตลอดการเดินทางเพราะพวกมันจัดการไปทั้งหมด.”
ลั่วเทียนสงบตัวเองลงและพูด: “พอ….พอใจ องค์ชายน้อย ทําไมพวกมันถึงเชื่อฟังคําพูดของเจ้า?”
ลั่วเทียนไม่เข้าใจจุดนี้จริงๆ
สัตว์ปีศาจ…
ไม่ว่าพวกมันอยู่ระดับไหน พวกมันเกิดมาพร้อมกับความโอหังที่ส่งผ่านมาจากยีน
การทําให้มันคุกเข่านั้นเป็นเทคนิคที่ไม่อาจเป็นไปได้
แต่ฟานซางเจี้ยนทําให้สัตว์ปีศาจจํานวนต้องคุกเข่าลงและพวกมันก็เป็นสัตว์ปีศาจระดับต้นๆ เป็นไปได้มากว่าหากมีใครเคยได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาต้องไม่เชื่ออย่างแน่นอน
ฟายซางเจี้ยนพูดอย่างตั้งใจ: “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทําไม ตั้งแต่ที่ข้าออกจากดินแดนของโนม พวกเขาก็ติดตามข้ามา และพวกเขาก็ทําตามสิ่งที่ขาบอกให้พวกเขาทํา ข้าเพียงแต่ปล่อยพวกนั้นเอาไว้ หลังจากที่ข้าได้กลิ่นเนื้อย่างของเจ้าในวันนั้น ใครจะรู้ว่า…. ฮี่ฮี่ฮี่..”
ลั่วเทียนกําลังตรวจสอบโนมน้อยอย่างจริงจัง แต่ก็ไม่พบความพิเศษใดๆจากตัวเขา
มองไปที่สัตว์ปีศาจที่หนาแน่นอยู่รอบๆตัว จิตใจของลั่วเทียนก็สั่นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดว่า: “พวกมันทําทุกอย่างที่เจ้าพูดเลยงั้นหรอ? ข้าขอเจ้าอย่างหนึ่ง แต่เจ้าก็สามารถปฏิเสธมันได้”
ฟานซางเจี้ยนตอบกลับทันที: “เจ้านาย ไม่จําเป็นต้องสุภาพมากนัก แค่บอกข้าตรงๆว่าเป็นเรื่องอะไร เจ้าเป็นเจ้านายของข้า ดังนั้นการพูดกับข้าอย่างสุภาพมันทําให้ข้ารู้สึกแย่ ฮี่ฮี่ฮี่..”
ลั่วเทียนเหลือบมองไปที่สัตว์ปีศาจ เบื้องหน้าและพูดว่า: “เจ้าถามมันได้ไหมว่าพวกเขาจะยอมให้แก่นโลหิตกับข้าสักหยด? แค่หยดเดียวก็พอ หากพวกมันไม่อยากก็ไม่จําเป็ยต้องไปบังคับ”
มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะระวังในจุดนี้
ในกรณีนี้หากมันโกรธแล้วผลที่ตามมาก็ไม่อาจจิตนาการได้
มีสัตว์ปีศาจอยู่ที่นี่มากมายและลั่วเทียนไม่เคยรวบรวมแก่นโลหิตของพวกมันมาก่อน แน่นอนว่าเขาไม่เต็มใจที่จะพลาดโอกาสในครั้งนี้
ยิ่งไปกว่านั้น…
สัตว์ปีศาจทั้งหมดอยู่ในระดับที่สูง ดังนั้นแก่นโลหิตของพวกมันต้องมีพลังงานมากแน่ๆ การใช้สิ่งนี้เพื่อทําให้เชื่อสายเลือดหมื่นสัตว์ร้ายเขาสมบูรณ์ จะทําให้เขาดูแข็งแกร่งมากกว่าปกติ
แก่นโลหิต.
สําหรับสัตว์ปีศาจตัวใดก็คือแก่นนี้ เทียบเท่ากับการบ่มเพาะของมัน มันเป็นสิ่งสําคัญอันดับสองนอกจากแกนปีศาจ
ทุกหยดของแก่นโลหิตนั้นมีค่าอย่างมาก
ฟานซางเจี้ยนขมวดคิ้ว ขณะที่เขาจ้องมองลั่วเทียนอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า: “เจ้านาย นี่คือที่เจ้าขอ? มันเป็นคําขออะไรกัน? ชิ เจ้าไม่ต้องทําตัว ราวกับว่าข้าเป็นน้องชายของเจ้า อะไรดาษๆพวกนี้ไม่จําเป็นต้องร้องขอ ข้าจะจัดการมันทันที,
หลังจากที่พูดอย่างนั้น
ฝ่ายซางเจี้ยนกระโดดไปรอบๆ ก่อนที่ จะร่อนลงบนไหล่ของสิงโตขนาดใหญ่ และตะโกน: “เจ้านายของข้าต้องการ แก่นโลหิตหนึ่งหยดจากพวกเจ้า กรีดเลือดและรีดเอามาให้ข้า ทุกคนจะต้องให้ข้าเพียงหยดเดียว! ไม่อย่างนั้นข้าจะทุบตีเจ้าให้เละเลย!”
“AW000ะ.
“Roarrr-…”
“Owww”
เสียงของสัตว์ปีศาจดังอื้ออึงไปทั่วทุก
ฟานซางเจี้ยนปรบมือและพูดอย่าง พอใจ: “มันเป็นเรื่องดีมากที่เจ้ารู้จักสถานะของเจ้า รีบหน่อยสี อย่าให้เจ้านายของข้าต้องรอไม่อย่างนั้นเจ้าจะเจอกับปัญหาเอาได้”
นี่เป็นคําจํากัดความของการใช้พลัง!
โนมน้อยตัวนี้ มันดูใช้ได้มากในตอนนี้!
สายเลือดหมื่นสัตว์ร้าย!
นี่คือเป้าหมายที่สองของลั่วเทียนใน การเข้ามาที่เทือกเขาวิญญาณ เขาหวังว่าจะได้รับสายเลือดหมื่นสัตว์ร้าย ใครๆก็สามารถจินตนาการได้ว่ามันจะทรงพลังแค่ไหน!
ไม่นานหลังจากนั้น…
หยดแก่นโลหิตตํานวนมากก็ลอย เข้าหาลั่วเทียน
“ติ้ง!”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นลั่วเทียน ที่ได้รับสายเลือดสิงโตตาโลหิต ไบน ท่านต้องการหลอมรวมหรือไม่?”
“ติ้ง!”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นลั่วเทียน ที่ได้รับ..”
เสียงแจ้งเตือนมากมายดังอย่างต่อเนื่อง
จํานวนสายเลือดหมื่นสัตว์ร้ายก็เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง!
1,000 2,000 3,000….8,000…
มันบ้าไปแล้ว!
ลั่วเทียนเกือบจะบ้าเพราะความสุข.
ความสุขที่ปรากฏนี้มันให้เขามากเกินไป.
นี่มันราวกับฝันที่เป็นจริง 5555…
หลังจากไม่กี่นาที…
“ติ้ง!”
