21.20 น.
อพาร์ตเมนต์ของจูหยวน
ผ้าปูที่นอนนั้นเปียกและท่วมไปด้วยเหงื่อ ดงซูบินหมดแรงและนอนอยู่บนร่างของจูหยวน แม้ว่าเขาจะเหนื่อย แต่มือของเขาก็ไม่ได้หยุดลูบไล้ร่างกายของเธอ เมื่อเทียบกับร่างกายของเขา ผิวของฉหยวนเรียบมาก
ฉหยวนหอบและเหงื่อออก “ลงไป. นายอาจจะกดลูกของเรา”
“ร่างกายของฉันโค้งและไม่กดลงไปหรอก”
“แต่นายต้องลงมาด้วย ช่วยฉันหยิบทิชชูหน่อย”
ดงซูบินลงจากตัวจูหยวนและหยิบทิชชูสองสา เชิ้นจากข้างเตียง “เดี๋ยวฉันเช็ดให้”
“ไปให้พ้น.”จูหยวนจับต้นขาของเธอและผลักเขา “ฉันจะทําเอง”
“ส่วนไหนในร่างกายของเธอที่ฉันไม่เคยแตะ? มีอะไรให้อาย? เร็วเข้า กางขาของเธอออก”
ฉหยวนตบแขน ดงซูบินและปล่อยให้เขาทําทุกอย่างที่เขาต้องการ “ทิ้งขวดน้ํามันหล่อลื่นนั้นทีหลัง นี่เป็นครั้งเดียวที่ฉันปล่อยให้คุณทําสิ่งนี้”
ดงซูบินหัวเราะ “คุณพูดแบบนี้ทุกครั้ง แต่คุณ…”
จูหยวนหน้าแดงและจ้องมองเขา “ถ้านายทําให้ฉันโกรธ ฉันจะพาลูกของเราไปต่างประเทศ และไม่ให้โอกาสมาพบนายอีก”
“อา…” ดงซูบินตกใจ “ไม่… อย่า…”
ฉหยวนหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าของ ดงซูบินเปลี่ยนไป เธอไปที่หัวของเขา “นายกลัวเหรอ” เธอถามและจูบเขา “ฉันสงสัยว่าฉันเป็นหนี้นายในชีวิตก่อนหน้านี้หรือไม่ ไม่ว่านายจะทําอะไรกับฉัน ฉันก็ไม่สามารถโกรธนายได้” เธอเช็ดเหงื่อออกจากหลังของเขา “นายหิวน้ําหรือเปล่า?”
“ไม่ ให้เกอเกอกอดเธออีกสักพัก”
“ไร้สาระ นายยังเด็กมากและต้องการเป็นเกอเกอของฉันหรอ”
“ฮิฮิ… ฉันสงสัยว่าใครที่ตะโกนเกอเกอหลายครั้งก่อนหน้านี้?” ดงซูบินตบกันของเธออย่างสนุกสนาน
หลังจากล้อเล่นไปสักพัก พวกเขาก็ใส่เสื้อผ้ากลับและลุกจากเตียง
จูหยวนวางมือข้างหนึ่งไว้ที่กันของเธอขณะที่เธอรู้สึกไม่สบาย “… ดูสิ่งที่นายทํา”
ดงซูบินรีบเข้าไปช่วยเธอ “ถ้าเธออนุญาตให้ฉันทําด้านหน้า ฉันจะต้องไปทางด้านหลังหรือป่าว?เธอเป็นคนไม่อนุญาตฉัน”
จูหยวนยกแขนขึ้นและกําลังจะตีเขา แต่จู่ๆเธอก็จําบางอย่างได้และมองดูนาฬิกา “อ่า มันใกล้จะ 9.30 แล้ว ฉันจะจัดการกับนายในภายหลังเปิดทีวี วันนี้เป็นการจับสลากลูกบอลสองสี เมื่อวานฉันซื้อไม่กี่ร้อยหยวน”
ดงซูบินถาม “ทําไมจู่ๆ ถึงคิดจะซื้อลอตเตอรีล่ะ”
“เธอเอาแต่พูดว่าเธออยากเป็นมหาเศรษฐี ปัจจุบันบริษัทของเรามีทรัพย์สินมูลค่า 50 ล้านหยวน ห่างไกลจาก 100 ล้านหยวน ฉันแค่พยายามเสี่ยงโชค ฮาฮา…”
“เศรษฐ? ฉันเคยพูดอย่างนั้นเหรอ?”
“เธอพูดถึงมันหลายครั้งแล้ว”
“นั่นเป็นเพียงเป้าหมาย เธอไม่จําเป็นต้องวิตกกังวลมากนัก
พวกเขานั่งบนโซฟา และ จูหยวนมองหาช่องสัญญาณด้วยรีโมท “ครั้งสุดท้ายที่นายกลับมาที่ปักกิ่ง นายถูกล็อตเตอรี่หลายครั้ง ฉันรู้สึกว่าปีนี้เราโชคดีมากและต้องการดูว่าเราจะชนะอะไรจากลอตเตอรีลูกบอลสองสีได้หรือไม่ ลูกน้องของฉันกําลังจัดการบริษัทประมูล และฉันไม่มีอะไรจะทํา ฉันเลยจะซื้อลอตเตอรี่ไว้สนุกๆ”
ฮะ? ฉันสามารถถูกลอตเตอรี่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับโชค
ดงซูบินดูการถ่ายทอดสดของการจับฉลากทางทีวี “มันเป็นเรื่องยาก ความเป็นไปได้ต่ําเกิน
“ใครพูด? บางทีฉันอาจซื้อลอตเตอร์รี่ที่ได้รางวัล“หยวนส่งถ้วยน้ําชาให้ ดงซูบินก่อนที่จะปอกสมให้เขา”พูดมาส่ะ…ฮ่าฮ่า…ถ้าเราชนะ 50 ล้าน เราจะมีทรัพย์สินกว่าพันล้านหยวน เมื่อลูกของเราโตขึ้น เราไม่จําเป็นต้องเป็นห่วงเขา” หลังจากมีลูกความคิดของเธอก็เปลี่ยนไป
“หวังว่าเราจะชนะ” ดงซูบินมองดูทีวีขณะกินส้ม “อา… เริ่มแล้ว”
จูหยวนหันไปทางทีวีและหยิบตั๋วลอตเตอรีและปากกาออกมา “ช่วยฉันจดตัวเลขในขณะที่ฉันตรวจเลขลอตเตอรี่
“ตกลง” ดงซูบินก็ตื่นเต้นเช่นกัน
เงิน…ไม่เคยพอ
ดงซูบินรู้สึกว่าเขาค่อนข้างมั่งคั่งในอดีต เขาเป็นเจ้าของบริษัทที่มีมูลค่าหลายสิบล้าน และเขาใช้จ่ายเงินไปตลอดชีวิตไม่ได้ แต่หลังจากที่ได้เป็นหัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการลงทุนและได้พบกับนักลงทุนจํานวนมาก เขาก็รู้สึกจน นักลงทุนเหล่านั้นสามารถลงทุนได้หลายสิบล้านโดยไม่กระพริบตา และเขาสงสัยว่าสินทรัพย์รวมของพวกเขาคืออะไร เขาไม่มีอะไรเทียบกับนักลงทุน
ที่เขาพบ ห้าสิบล้านไม่มีอะไรเลยในเมืองชั้นหนึ่ง เช่น ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ และกวางโจว เงินของเขาเพียงพอที่จะซื้อบังกะโลในเขตชานเมืองเท่านั้น เขาไม่สามารถซื้อคฤหาสน์ที่ดีกว่ามูลค่าหลายร้อยล้านได้
ดงซุบินตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ ฉูหยวนน่าจะโชคดีและอาจได้รับรางวัล
การจับฉลากจ้องมอง
ดวงตาของ จูหยวนจับจ้องไปที่ทีวี
ดงซูบินหัวเราะ “ฉันมีความรู้สึกว่าเราสามารถชนะรางวัลใหญ่ได้”
“ฮ่าฮ่า…ฉันก็มีความรู้สึกเช่นนั้นอยู่เสมอ แต่สุดท้ายฉันก็ไม่สามารถเอาชนะอะไรได้เลย อา… เริ่มแล้ว…” ตัวเลขแรกคือ 04
ดงซบินรีบเขียนมันลงไป “ลอตเตอรรี่ของเรามีหมายเลขนี้ไหม”
“ขอตรวจสอบดูก่อน.”จูหยวนตรวจสอบลอตเตอรี่ของเธอ “นี่ไม่ใช่เลขมงคลและไม่ได้เลือกเบอร์นี้ มณฑลเครื่องห้าใบเท่านั้นที่มี 04”
“นั่นหมายความว่าเรามีโอกาส เลขสองหมดแล้ว 05.
จูหยวนตรวจสอบลอตเตอรี่ห้าใบและยิ้มอย่างเหนื่อยล้า “ฉันมีลอตเตอรี่เพียงใบเดียวที่มี 04 และ 05”
เลขที่สามออกแล้ว ฉหยวนวางลอตเตอรี่ทั้งหมดไว้บนโต๊ะกาแฟ เธอถอนหายใจ “01. ลอตเตอรี่ทั้งหมดของฉันไม่ได้รับรางวัลที่หนึ่ง”
สําหรับพวกเขา การได้รับรางวัลที่สองและสามนั้นไร้ความหมาย
ดงซูบินก็รู้สึกผิดหวังเช่นกัน
เมื่อนึกย้อนกลับไป ดงซูบินรู้จักคนมากมาย และเกือบทั้งหมดซื้อลอตเตอรี แต่เขาไม่เคยได้ยินว่าใครถูกลอตเตอรี่ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะชนะรางวัลสูงสุดของลอตเตอร์ตามโชค แต่ถ้าเขาสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งนี้ได้… ดงซูบินก็นึกขึ้นได้ว่าเขาซื้อลอตเตอรี PK 10 และถูกรางวัลมาระยะหนึ่งแล้ว อาจมีเรื่องซุบซิบถ้าเขาถูกลอตเตอรีอีกครั้ง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่
ดงซูบินรีบถาม “จูหยวน การเดิมพันปิดกี่โมงสําหรับลูกบอลสองสี”
จูหยวนมองไปที่ ดงซูบิน”การขายตัวจะสิ้นสุดเวลา 20.00 น. ของวันที่จับรางวัล ทําไมคุณถึงถาม? คุณต้องการซื้อด้วยหรือไม่ งวดต่อไปคือสองวันต่อมา”
20.00 น.?
ดงซูบินมองดูนาฬิกาของเขา เวลาผ่านไปไม่กี่นาที 21.30 น.
เหลือเวลาอีกเพียง 1.5 ชั่วโมงหลังจากการขายสลากกินแบ่งสิ้นสุดลง
ดงซูบินหายใจเข้าลึก ๆ และพึมพําเมนูปรากฏขึ้นในใจ และเวลาที่เหลือจะแสดงขึ้น 101 นาที 28 วินาที
มันเพียงพอแล้ว! เขามีเวลามากเกินพอ!
ตอนนี้ก็เกือบเดือนพฤษภาคมแล้ว หลังจากค้นพบหยุดแล้ว ดงซูบินก็สามารถประหยัดเวลาได้ แม้กระทั่งหลังจากขโมยพระธาตุจากญี่ปุ่น การต่อสู้ ฯลฯ เขาไม่ได้ใช้พลังของเขามากเกินไปและสะสมนานกว่า 100 นาที
นี่ไม่ใช่ปัญหากับเวลาที่เหลืออีกต่อไป
ดงซูบินจ้องไปที่ทีวีทันทีและจัดจําหมายเลขที่ชนะ
หมายเลขที่ออกของการจับสลากลูกบอลสองสีนี้คือ 01, 04, 05, 09, 15, 17 และหมายเลขพิเศษคือ 06
“คุณคิดอะไรอยู่? คุณกําลังจ้องมองที่ทีวีจูหยวนหัวเราะขณะที่เธอเลี้ยงส้ม ดงซูบิน”หยุดมองลอตเตอรรี่บางใบของเราได้รับรางวัลคนละ 5 หยวน ถ้าพรุ่งนี้คุณว่าง ไปรับรางวัลที่ชั้นล่าง” เธอเป็นคนประหยัดและไม่เคยคิดที่จะทิ้งตั๋วที่ได้รับเงินไม่กี่หยวนทิ้งไป
แต่ดงซูบินไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากจับหมายเลขพิเศษแล้ว เขาก็หายใจเข้าลึกๆ และจัดระเบียบความคิดของเขา
มันจะทํางาน!
สิ่งนี้จะได้ผล!
เมื่อเขาซื้อลอตเตอรี PK 10 ไม่มีเอฟเฟกต์ผีเสื้อและหมายเลขที่ชนะก็ไม่เปลี่ยนแปลง สิ่งนี้ควรนําไปใช้กับลอตเตอรีลูกสองสี ตราบใดที่เขาไม่ติดต่อกับคนในสถานีโทรทัศน์เหล่านั้นหรือเค เรื่องตรวจหวยก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรแน่นอน และเขาก็อาจจะล้มเหลวเช่นกัน
แต่สิ่งล่อใจที่จะชนะหลายสิบล้านหรือมากกว่าร้อยล้านนั้นใหญ่เกินไป
ใช่ ฉันจะเดิมพัน! บางทีฉันอาจยังเห็นบริษัทของฉันได้รับการจดทะเบียน! อย่างมากที่สุด การสูญเสียของฉันคือเวลาที่เหลืออยู่ เพียงหนึ่งชั่วโมงครึ่ง เขาสามารถจ่ายได้
หลังจากที่ ดงซูบินตัดสินใจ เขาก็ไม่ต้องเสียเวลาใดๆ เมื่อ ฉหยวนยืนขึ้นเพื่อไปห้องน้ําเขาก็พึมพําความคิดเห็นในใจ!
กลับ! 97 นาที!
ฟว.!+
สภาพแวดล้อมของ ดงซูบินกลายเป็นความมืดทันที!
เขาไม่เคยย้อนเวลากลับไปนานขนาดนี้ ร่างกายและประสาทสัมผัสของเขาไม่ชินกับมัน ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกหวิวและพบว่าตัวเองอยู่ในรถเบนซ์ของเขาเมื่อเขาลืมตาอีกครั้ง เขาอยู่ที่ป้ายจราจรและเพิ่งเข้าสู่ปักกิ่ง ถนนเหอปิงเหนืออยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่แยก!
ดงซูบินมองดูนาฬิกาของเขา เวลา 19.55 น.!
เวลาได้กลับมา!
การขายสลากจะหยุดใน 5 นาที!
ริง… ริง… ริง… โทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้น
เขารู้ว่ามันคือ ฉหยวนและสิ่งที่เธอจะถาม สิ่งนี้เพิ่งเกิดขึ้นก่อนหน้านี้
“ซูบิน” จูหยวนถาม “อาหารเย็นพร้อมแล้ว. ทําไมยังไม่กลับมาอีก”
