กุสตาฟลงจากรถทันทีที่จอดและเริ่มเคลื่อนตัวไปยังทางเข้าบ้านหลังใหญ่
คนอื่นๆ ถูกพบเห็นในบริเวณใกล้เคียงด้วยเครื่องแต่งกายที่ดูหรูหรา ซึ่งเคลื่อนเข้าสู่อาคารสีเขียวและสีทองที่เหมือนปราสาท
สามารถมองเห็นชายร่างใหญ่ที่ดูล่าสันในชุดต่อสู่รัดรูปยืนอยู่ที่ทางเข้า เพื่อยืนยันคําเชิญของแขกทุกคนก่อนที่จะให้เข้าไป
กุสตาฟก่าลังถูกติดตามจากทั้งสองฝ่ายโดยคนที่พาเขามาที่นี่
เมื่อพวกเขามาถึงทางเข้า พวกเขาก็สามารถเข้าถึงได้ทันทีที่ยามสังเกตเห็นชายเหล่านี้
แซ่ด! แซ่ด! แซ่ด!
ได้ยินเสียงสนทนากันทั่วสถานที่ ในขณะที่แขกที่คุ้นเคยก็ทักทายกัน
กุสตาฟไม่แปลกใจเลยที่คนรวยมางานปาร์ตี้ เพราะนายกอนบังเอิญเป็น 1 ใน 5 คนที่รวยที่สุดในเมือง
แน่นอนว่าเขาเป็นหัวหน้าครอบครัวใหญ่ที่รู้จักกันในชื่อตระกูลเอริน ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกลชั้นนําของเมือง
ในบรรดาพวกเขาทั้งหมด เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวที่อายุน้อยที่สุดในเมือง อย่างไรก็ตาม วันนี้เป็นวันเกิดปีที่ 70 ของเขา
แขกบางคนจํากุสตาฟได้ ในขณะที่เขาเดินเข้ามา แต่บางคนไม่ได้ทําเพราะเขาไม่เพียงแต่ดูแตกต่างไปจากเดิมเนื่องจากการทดสอบที่ตึงเครียดเท่านั้น แต่เขายังดูซับซ้อนมากอีกด้วย
กสตาฟมาถึงห้องนั่งเล่นหลัก ซึ่งดูเหมือนห้องโถงใหญ่ เขาสามารถเห็นผู้คนนับร้อยมารวมกันในบริเวณที่นั่งที่ออกแบบมาอย่างดีและสวยงาม
แม้ว่าจํานวนคนที่นี่ในวันนี้จะมากกว่าร้อยคน แต่สถานที่นั้นไม่ได้ดูแออัดเลย เนื่องจากขนาด แม้แต่หลังจากสังเกตใบหน้าของแขกหลายคนแล้ว กุสตาฟก็ไม่พบแม้แต่คนเดียวที่แต่งตัวฉูดฉาด
การตื่นนอนของเขาในวันนี้ไม่ใช่การกระทําของเขา มิสเตอร์กอนได้จัดเสื้อผ้าของเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุนั้น เขาคงจะแต่งตัวในชุดล่าลอง
กสตาฟมองเห็นโต๊ะสูง ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับพื้นที่นั่งเล่น ทุกคนในที่นั่งปกติหันหน้าเข้าหาคนที่นั่งบริเวณโต๊ะสูง
ในขณะนั้น พวกเขากําลังดูกลุ่มของหญิงสาวในชุดสีม่วง และชุดสีชมพูแสดงท่าเต้นดนตรี
พวกเขาเต้นอย่างสง่างาม เคลื่อนไหวเหมือนหงส์ และดึงดูดความสนใจของแขก
ทุกสถานที่เต็มไปด้วยเสียงเพลงและท่วงทํานองทําให้ห้องดูสวยงามยิ่งขึ้น
กุสตาฟเดินไปทางทิศตะวันออกและนั่งอยู่ที่ไหนสักแห่งตรงกลางที่ไม่หมกมุ่น
บรษที่เดินเคียงข้างเขาก่อนหน้านี้ได้ไปยังจุดต่างๆ เพื่อยืนขึ้น ขณะที่คนหนึ่งขึ้นไปบนแท่นที่มีโต๊ะสูงตั้งอยู่
ที่บริเวณโต๊ะสูง นอกเหนือจากมิสเตอร์กอนซึ่งสวมชุดคลุมสีน้ําเงินพร้อมกับผมแหลมคมและแว่นตาปาร์ตี้สุดเท่ ที่เหลือเป็นชายวัยกลางคน 3 คนและผู้หญิง 1 คน
ทั้ง 4 คนนี้ดหยิ่งผยองด้วยดวงตาที่ดุร้าย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา
บางครั้งพวกเขาก็จะแบ่งปันการสนทนากัน และคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหน้าก็จะไม่ได้ยิน เนื่องจากอยู่ไกลกัน
ไม่ใช่แค่คนแก่ที่เข้าร่วมงานวันเกิดของนายกอน เด็กบางคนที่สืบเชื้อสายมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงก็เข้าร่วมด้วย
ตั้งแต่วินาทีที่กุสตาฟเดินเข้ามา คนส่วนใหญ่สังเกตเห็นเขาและไม่สามารถหยุดจ้องมองเขาได้
ขณะที่การแสดงกําลังดําเนินอยู่ข้างหน้า พวกเขาบางคนนั่งคุยกันถึงการมาถึงของกุสตาฟ
-“ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 1 กุสตาฟมาแล้ว”
-“ทําไมคุณถึงเรียกเขาว่าหมายเลขหนึ่ง ในเมื่อยังมีคนอื่นๆ ที่ไม่ได้แสดงความสามารถของตนแต่ถูกเกณฑ์เข้าไปก่อนแล้วโดยไม่ต้องเข้าร่วมในช่วงทดสอบ”
-” คุณกําลังพูดถึงผู้สมัครคลาสพิเศษอยู่หรือเปล่า”
– “ฉันก็เคยได้ยินเกี่ยวกับพวกเขาเหมือนกัน เห็นได้ชัดว่าพวกนั้นแข็งแกร่งที่สุด และจนกว่าเราจะเห็นความสามารถของพวกเขา กุสตาฟก็ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นอันดับหนึ่งได้
– “ไม่ใช่ เปลี่ยนความจริงที่ว่าเขาแข็งแกร่งมากแม้ว่าคุณทุกคนลืมไปแล้วว่าเขาผ่านการทดสอบพิเศษดังนั้นเขาจึงเป็นคลาสพิเศษจริง ๆ ทั้งที่ยังไม่ได้ประกาศ
– “ฉันได้ยินมาว่าเขาทําผลงานได้ดีที่ รอบชิงชนะเลิศ
การรับรู้ของกุสตาฟสามารถครอบคลุมทั้งห้องโถง ดังนั้นเขาจึงได้ยินคําพูดของเด็กๆ เหล่านี้ ขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน แต่เขาไม่ได้ใส่ใจ
ชายคนหนึ่งที่พากุสตาฟมาที่แห่งนี้ได้แจ้งการมาถึงของนายกอนรู้ถึงการมาถึงของกุสตาฟแล้ว
“โอ้ นั่นไม่ใช่เด็กหนุ่มที่ได้รับตําแหน่งอันดับ 1 ใช่หรือไม่”
-“เด็กหนุ่มที่รู้จักในนามกุสตาฟ ดูเหมือนเขาได้รับเชิญด้วย”
“ฉันต้องให้ลูกๆของฉันได้คุยกับเขาวันนี้ เด็กคนนั้นมีอนาคตที่สดใส”
ผู้ปกครองผู้ทรงอิทธิพลบางคนที่มากับลูกเห็น นี่เป็นโอกาสที่จะสร้างความสัมพันธ์กับเขา
มิสเตอร์กอนยิ้มจากท่านั่งของเขาในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่ากุสตาฟดึงดูดความสนใจของแขกมาที่ตัวเองครึ่งหนึ่งแล้ว
นี่เป็นหนึ่งในเอฟเฟกต์ที่เขาตั้งเป้าไว้เพื่อให้บรรล
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมสีชมพูและผมสีฟ้านั่งอยู่ข้างหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ขณะที่เธอหันไปมองคนข้างหลังเป็นครั้งคราว
เด็กชายที่อยู่ข้างๆเธอดูคล้ายกับนายกอนที่มีผมสีน้ําเงินชี้แหลม
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ เขาไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนั้น ความสนใจของเขามุ่งความสนใจไปที่สาวงามที่แสดงอยู่ข้างหน้ามากขึ้น
เขาเลียริมฝีปาก ขณะจ้องไปที่หนึ่งในนั้นด้วยความตั้งใจที่แน่วแน่
ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นมาทันที เมื่อเขาจ้องมองไปทางหญิงสาวที่มีผมยาวสีดําในหมู่เด็กทั้ง 12 คน
หญิงสาวเริ่มรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ขณะเต้น ดวงตาของเขาพาดพิงถึงร่างกายของเธอตั้งแต่ศีรษะจนถึงบริเวณหน้าอกของเธอ เขากลืนน้ําลาย ในขณะที่เขาเตรียมที่จะลดการมองเห็นลง แต่แล้วเขาก็รู้สึกว่ามีคนกําลังจ้องมองมาที่เขา
เขาหันไปมองตรงกลางโต๊ะสูงและสังเกตเห็นคุณกอนกําาลังจ้องมองมาที่เขา
ดวงตาของนายกอนแคบลงเป็นรอยผ่า ขณะที่เขาจ้องไปที่เด็กชาย ซึ่งบังเอิญเป็นหลานชาย
เด็กชายที่รู้จักในชื่อดาเมียนสูญเสียแสงในดวงตาของเขาอย่างรวดเร็วและจ้องลงมาเพื่อหลีกเลี่ยงการสบตา
เจ้าเด็กไร้ยางอาย…แกมักใช้ความสามารถทางสายเลือดของแกในลักษณะนี้เสมอ เขาพูดภายในขณะส่ายหัวและต้องกลับไปที่กุสตาฟซึ่งนั่งอยู่ตรงกลางอย่างสงบ
ทําไมแกถึงไม่เป็นเหมือนกุสตาฟหนุ่มคนนี้ล่ะ นายกอนส่ายหัว ขณะคิดว่า..
