“ฉันเปลี่ยนใจ… การทําบางสิ่งบางอย่างควรมีตัวเลือกมากกว่า 1 ที่… ฉันจะใช้ประโยชน์จากความเกลียดชังของเอนดริกและใช้มันให้เกิดประโยชน์มากกว่าเดิม” ยังโจพูดขึ้นก่อนจะจิบชาอีกครั้ง
“ในที่สุด 100 เปอร์เซ็นต์” กุสตาฟล้มตัวลงนอนบนเตียง ขณะเปล่งเสียง ออก
เขาหายใจเข้าและออกอย่างหนักเป็นเวลา 2-3 วินาที ก่อนที่จะตัดสินใจตรวจสอบพลังงานปัจจุบันของเขา
-พลังงาน: 2550/6700
เป็นงานหนักสําหรับเขาในการควบคุมการไหลของพลังงาน เพื่อใช้กู้คืนยาร์กี้ของเขา
เขาส่งความรู้สึกเข้าไปในร่างกายอีกครั้งเพื่อตรวจสอบยาร์กี้ของเขา
มันส่องแสงเป็นสีชมพูสดใสและแกว่งไปมาราวกับเปลวไฟที่มีชีวิต ดูเหมือนว่ามันจะโตขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย… การเปลี่ยนแปลงนั้นแทบจะสังเกตไม่เห็น แต่มันอยู่ที่นั่น กุสตาฟกล่าวภายในขณะที่เขาสังเกต
(“เป็นเรื่องปกติธรรมดา… ยาร์กี้ของนายสามารถปรับปรุงและมีพลังมากขึ้นเมื่อนายใช้มัน นายเพียงแค่ต้องระมัดระวังกับวิธีที่นายใช้มัน เพื่อไม่ให้พลังงานหมดลงอย่างสมบูรณ์ “) ระบบอธิบาย
“โอ” กสตาฟมีท่าทางเข้าใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“อืม ตอนนี้กี่โมงแล้ว” กุสตาฟถาม
“อีก 10 นาทีถึงบ่าย 2 โมง” เสียงของ AI ดังขึ้นในห้อง
“โอ้ นี่มันเกือบบ่ายสองแล้ว” กุสตาฟรีบลุกขึ้นแล้วไปเข้าห้องน้ํา
เขารีบไปแปรงฟัน อาบน้ํา และอุ่นอาหารที่เขาปรุงไว้เมื่อ 2 คืนก่อน แม้ว่าเขาจะไปงานปาร์ตี้ แต่เขาก็ยังอยากกินจากที่บ้านเพราะเขาไม่สนใจอาหารนอกบ้านจริงๆ
นอกจากนี้ เขาสังเกตเห็นว่าในงานเลี้ยงระดับสูงเหล่านี้ พวกเขาเสิร์ฟอาหารน้อยมาก
เขาไม่เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องของคนรวยหรืออะไรก็ตาม แต่วันนี้เขาไม่มีอะไรไร้สาระให้คิดมาก
“โธ่ ไอ้พวกขี้ตระหนี่” กุสตาฟพูดขณะกลืนอาหารอื่น ๆ ของเขาด้วยความยินดี หลังจากผ่านไปประมาณ 30 นาที กุสตาฟก็เสร็จสิ้นการเตรียมการของเขา
“วันนี้ไม่มีเรื่องไร้สาระของแฟชั่นนิสต้าทั้งหลาย… ฉันจะแต่งตัวสบายๆ” กุสตาฟพูด ขณะปัดฝุ่นแจ็กเก็ตสีแดงยาวและเดินออกจากอพาร์ตเมนต์ของเขาเช่นเดียวกับคุณกอน ครอบครัวไควเอินได้ส่งรถไปรับกุสตาฟด้วย และพวกเขาก็รอเขาอยู่ที่ชั้นล่าง
กุสตาฟลงไปชั้นล่างและเห็นรถมินิเจ็ทสีขาวขนาดใหญ่จอดอยู่ข้างหน้าคนรับใช้ 2 คนยืนอยู่หน้ารถ
พวกเขาก้มศีรษะลงด้วยความเคารพ เมื่อสังเกตเห็นเขา และประตูก็เปิดออกเองเพื่อให้เขาเข้าไป ขณะที่กุสตาฟขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น เขาสังเกตเห็นใครบางคนอยู่ข้างใน
“แองจี้?” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อเขาสังเกตเห็นแองจี้นั่งอยู่ทางด้านขวาของรถที่กว้างขวางและดูหรูหรา
เธอแต่งกายด้วยชุดรัดรูปสีแดง แต่งหน้าแบบบางเบาบนใบหน้า
เธอมีท่าทางเขินอายและประหม่า เมื่อจองไปที่กุสตาฟ “กุสตาฟ…”
กุสตาฟเดินเข้ามา และประตูก็ปิดลง
“มาทิลด้าเชิญนายด้วยเหรอ” กุสตาฟถาม
“ใช่” แองจี้ตอบ ขณะที่เธอหันหน้าหนี้และกัดริมฝีปากอย่างประหม่า
เธอรู้ว่ารถน่าจะจอดรอกุสตาฟมาตลอด และเธอก็เตรียมที่จะเจอเขา แต่เมื่อเขามาถึง ทุกค่าที่เธอนึกถึงก็หายไปจากใจของเธอ โอ้ ฉันควรรู้ไว้สินะ… พวกเธอทั้งหมดเป็นเพื่อนกันแล้ว กุสตาฟพูดในใจ ขณะที่เอนหลังพักผ่อน
ทึบๆๆๆ
เครื่องยนต์ของรถยนต์ติดไฟและพวกมันก็เคลื่อนตัวออกไปในระยะไกล ในเวลาประมาณ 10 นาที พวกเขาก็มาถึงบริเวณด้านหน้าที่ดูหรูหรา
ส่วนนี้ของเมืองไม่ไกลจากบ้านคุณกอนมากนัก มันถูกดูแลอย่างดีเช่นกัน และบ้านที่ดูเหมือนวิลล่าสามารถเห็นได้ทั่วทุกที่ แต่บ้านเหล่านี้มีขนาดใหญ่มาก รถจอดอยู่หน้าบ้านที่ใหญ่ที่สุดในบริเวณใกล้เคียง
มันไม่ได้ดูยิ่งใหญ่เหมือนมิสเตอร์กอน แต่ก็ดูดี พวกมันทาด้วยสีเงินและสีเหลืองอ่อน แองจี้ และกุสตาฟเดินลงจากรถเหมือนกับคนอื่นๆ ในบริเวณใกล้เคียงที่กําลังลงจากรถโฮเวอร์ที่ดูแพงระหว่างการเดินทางพวกเขาไม่ได้พูดอะไรกัน
เยาวชนส่วนใหญ่ที่มีอายุระหว่าง 16 ถึง 20 ปี พวกเขาสามารถสังเกตุเห็นได้ง่ายเนื่องจากเป็นงานเลี้ยงของมาทิลด้า
กุสตาฟและแองจี้มาถึงภายในหลังจากขั้นตอนการเช็คอิน 2 นาที
พวกเขาพบว่าตัวเองอยู่ในโลกที่ไม่คุ้นเคย
เด็กรวยๆ จํานวนมากย้ายไปมาเป็นกลุ่ม การตกแต่งภายในที่สวยงามและมีโครงสร้างที่ดี พร้อมบันไดระยิบระยับทางด้านซ้ายของห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่
“นี่ ดูสิ นี่กุสตาฟ” ใครบางคนพึมพํา เมื่อเห็นกุสตาฟเดินเข้ามาพร้อมกับแองจี้
“เขาอยู่กับหมายเลข 2 ด้วย แองจี้…”
เสียงพึมพําดังมาจากทุกที่
แองจี้และกุสตาฟพบที่ที่จะนั่ง
“ฉันจะออกไปในชั่วโมงหน้า” กุสตาฟตัดสินใจ
“คุณหนู คุณหนู ที่นั่งของคุณถูกจองแล้ว” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเขาและเปล่งเสียงออกมา
เขาชี้ไปทางที่นั่งที่ถูกสงวนไว้เพื่อให้พวกเขาตามไป ที่นั่งของทั้งคู่ถูกสงวนไว้ด้านหน้า ซึ่งสามารถมองเห็นมาทิลด้าที่กําลังนั่งอยู่ด้วยท่าทางสง่างามด้านหน้าบนที่นั่งคล้ายบัลลังก์ขนาดใหญ่
เที่อยู่ระหว่างพวกเขาและนักดนตรีบางคนกําลังแสดง อย่างไรก็ตาม เธอยังคงสังเกตเห็นกุสตาฟและแองจี้ ทันทีที่เธอเห็นกุสตาฟ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
“เขามาแล้ว” เธอพึมพําด้วยท่าทางดีใจ แองจี้ยิ้มกลับให้มาทิลด้าและโบกมือเบา ๆ ขณะที่พวกเขานั่งลง
“โย่ โย พวกเจ้าหลีกทางให้พวกที่อ่อนแอหน่อย” ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอยู่ข้างหลังพวกเขา
“หุบปากสิ” ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอีกเสียงหนึ่ง แองจี้หันกลับมามองทั้งสองคนที่กําลังเดินเข้ามาใกล้โต๊ะของพวกเขา “เรีย ที่มี” เธอเปล่งเสียงออกมา มองดูเด็กสองคนอย่างสับสน ทั้งสองสวมชุดแฟนซี และเรียก็ดูโดดเด่นเพราะความแหลมคมของเขาผมสีส้มและทัศนคติอันธพาล
“เฮ้ แองจี้” ที่มีเป็นคนแรกที่ทักทาย เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาจากด้านหลัง
“โย่ แองจี้…ห้ะ นั่นใครน่ะ” เรียเปล่งเสียงออกมา ในขณะที่เขาจ้องมองที่ด้านหลังของคนที่นั่งข้างเธอบนโต๊ะ
กุสตาฟไม่ได้หันกลับมามองพวกเขา พวกเขาจึงมองไม่เห็นใบหน้าของเขา
เขาสามารถบอกได้ว่าพวกเขาเป็นใครโดยไม่ต้องหันกลับมา
“ร่างสูงนั้น…คู่แข่งของฉัน!” เรียเปล่งเสียงออกมา ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างเร่งรีบ..
