พวกเขาไม่สามารถไปเข้าแถวได้ เพราะมันขยายออกไปสุดลูกหูลูกตา
เจ้าหน้าที่หญิงก้าวไปข้างหน้า ขณะที่เธอเปล่งเสียงออกมา “พวกคุณมาสายแล้ว… พวกคุณต้องออกกําลังกายตอนเช้าเป็น 2 เท่า” เธอเปล่งเสียงออกมาในขณะที่ชี้ไปที่พวกเขา คนที่อยู่ข้างหน้าไม่รู้ว่าพวกเขากําลังจะทําอะไร แต่พวกเขามั่นใจว่าการออกกําลังกาย 2 เท่าจะไม่ยาก สําหรับเลือดผสมที่อยู่เหนือระดับซูลอยู่แล้ว
เจ้าหน้าที่หญิงที่อยู่ข้างหน้าทําให้แน่ใจว่าได้ทําเครื่องหมายใบหน้าของผู้มาสายและยังคงอยู่ตรงหน้าพวกเขา
“ตอนนี้ทุกคนได้มาถึงแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาของคาบออกกําลังกายตอนเช้า…” ชายหัวล้านพูดขึ้นจากด้านหน้า
“ผมคือเจ้าหน้าที่ไบรอัน ผู้สอนของคุณ… 2 คนนี้เป็นผู้ช่วยของผม เจ้าหน้าที่ซาช่าและอิบราฮิม” เขากล่าวเสริม ขณะชี้ไปที่เจ้าหน้าที่หญิงที่อยู่ด้านหลังและเจ้าหน้าที่ชายที่อยู่ข้างๆเขา
กุสตาฟจําชายคนนี้ได้จากเจ้าหน้าที่ไบรอันที่เขาพบเมื่อวันก่อน
“ตอนนี้ ฉันต้องการให้คุณทุกคนจ้องมองภาพเหล่านี้” เขาเปล่งเสียงออกมาเมื่อการฉายภาพด้านบนเปลี่ยนจากนาฬิกาจับเวลาเป็นภาพทิวทัศน์
ภาพแรกเป็นภาพของป่าข้างหน้า หลังจากนั้นก็แสดงภาพของภูเขา และหลังจากนั้น ก็เป็นภาพแม่น้ําสายเล็กๆ ที่มีความยาวกว่า 5000 ฟุต หลังจากนั้นก็เป็นที่ราบสูงที่นําไปสู่บริเวณหน้าผา ซึ่งมีเชือกหลายเส้นผูกไว้ซึ่งนําไปสู่ยอดเขาอีกแห่ง
จากที่นั่น เขามองเห็นเส้นทางลงจากภูเขา ซึ่งนําไปสู่ทุ่งราบ และทุ่งราบนั้นพากลับไปยังที่ที่พวกเขายืนอยู่
“ตอนนี้ คุณเห็นภาพเหล่านี้แสดงเป็นทิวทัศน์ของสถานที่ที่คุณต้องผ่านไปเพื่อทํางานประจําวันในตอนเช้าให้เสร็จ” เขาอธิบาย “พวกคุณทุกคนต้องวนกลับมาที่จุดเดิมนี้” เขาพูดพร้อมชี้ไปที่ป่าที่อยู่ข้างหน้า
นักเรียนทั้งหมดจ้องตากันด้วยความยินดี
-“ง่ายมาก ฉันจะกลับมาเป็นคนแรก
“ไม่ ฉันจะเป็นคนแรก หึหึ”
“ฉันว่ามันจะยากกว่านี้อีก เราไม่ได้ทําอะไรแบบนี้ระหว่างระยะทดสอบ”
บางคนเปล่งเสียงออกมาหลังจากเข้าใจกิจวัตรประจําวัน
“เรารู้จัก MBO ดี นี่อาจไม่ง่ายอย่างที่คิด กุสตาฟกล่าวภายในด้วยท่าทางน่าสงสัย
“ดี ตอนนี้ที่พวกคุณทุกคนเข้าใจแล้ว…” เจ้าหน้าที่ไบรอันพูดพร้อมรอยยิ้มขณะที่เขาพับแขนเสื้อขวาขึ้น
กรี๊ดดด!
รอยสักสีน้ําเงินเริ่มปรากฏทั่วแขนขวาของเขา
“หืม? เขากําลังทําอะไรอยู่?” ทุกคนต่างสงสัย
นิ้ว)
เจ้าหน้าที่ไบรอันก็พุ่งไปข้างหน้าและแตะคนแรกทางด้านขวา
ปะ! ปะ! ปะ! ปะ! ปะ! ปะ! ปะ!
“ฮะ?”
นักเรียนหลายคนรู้สึกประหลาดใจ เมื่อรู้สึกถึงการแตะไหล่ของพวกเขาที่ละคน
ไม่มีใครสามารถหนีจากมือของเขาได้ไม่ว่าจะเร็วแค่ไหน ในขณะที่เขาสามารถแตะทุกคนได้
แองจี้ไม่ได้พยายามหลบเลี่ยงเพราะเธอสามารถบอกได้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะทําร้ายใคร เช่นเดียวกับกุสตาฟ แม้ว่ากุสตาฟจะยังไม่เร็วพอที่จะหลบหลีกก็ตาม
ทุกคนสังเกตเห็นเครื่องหมายกลมสีน้ําเงินที่ปรากฏบนฝ่ามือขวาหลังจากนั้น
ในไม่กี่วินาทีต่อมา ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง เมื่อรู้สึกว่าสายเลือดของพวกเขาสูญเสียอ่านาจ
“โย่ พวกคุณทุกคนคงเคยสัมผัสมันมาแล้ว… ฉันแค่ปิดผนึกสายเลือดของคุณ” เจ้าหน้าที่ไบรอันกล่าวเมื่อเขากลับมาที่ด้านหน้าของพวกเขาอีกครั้ง
“เอ๊ะๆๆๆ???”
เสียงไม่พอใจดังก้องไปทั่วสถานที่เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น
“อืม พวกคุณทุกคนต้องทํากิจวัตรนี้ทุกวันโดยไม่ต้องใช้ความสามารถทางสายเลือดหรือความแข็งแกร่งจากการเปิดใช้งานสายเลือด… คุณจะต้องผ่านสิ่งนี้เหมือนที่มนุษย์ทั่วไปจะทํา” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม
“อะไรนะ นี่มันไร้สาระ คุณคาดหวังให้เราผ่านมันไปได้อย่างไร ถ้าไม่มีสายเลือดของเรา” มีคนเปล่งเสียงออกมาจากฝูงชนและนักเรียนคนอื่นก็แสดงความไม่เห็นด้วย
“ทั้งหมดที่ฉันรู้คือคุณมีเวลา 3 ชั่วโมง หลังจาก 3 ชั่วโมง สายเลือดของคุณจะเริ่มเสื่อมโทรม ถ้าฉันไม่ถอดผนึก” เขากล่าว
“เอ๊ะๆๆๆ???” อาจมีการร้องเรียนเพิ่มเติมหลังจากเจ้าหน้าที่ไบรอันกล่าว
พวกเขาส่วนใหญ่รู้สึกไร้พลัง หากไม่มีสายเลือดของตัวเองและสงสัยว่าพวกเขาควรจะทําผลงานที่น่าอัศจรรย์เช่นการทํากิจวัตรที่บ้าๆบอ ๆ นี้โดยไม่มีสิ่งเหล่านั้นได้อย่างไร
นอกเหนือจากนี้ ท้องฟ้ายังมีแสงสลัว เนื่องจากเวลา ดังนั้นบางคนจึงกลัวที่จะเข้าไปในป่าอันมืดมิดโดยไร้ความสามารถ
ซึ่ง! ซึ่ง!
เก้าอี้ 2 ตัวปรากฏขึ้นข้างหลังเจ้าหน้าที่ไบรอันและเขาก็เดินไปนั่งก่อนเริ่มนับถอยหลัง
เขาดูไม่ใส่ใจ ในขณะที่เขาไขว่ห้าง พลางยิ้มและพูดคุยกับลูกน้องของเขา
กุสตาฟและนักเรียนอีก 2 คนเป็นคนแรกที่แยกตัวออกจากฝูงชน ขณะที่พวกเขาเริ่มวิ่งเหยาะๆ ไปยังทิศทางของป่าเล็กๆ ข้างหน้า
อีอีและฟัลโก้ไม่เสียเวลา พลางตามหลังเขา ชั้นเรียนพิเศษอื่น ๆ และนักเรียนบางคนก็ออกมาจากฝูงชนพร้อมกันและเริ่มวิ่งไปทางป่า
พวกที่บ่นว่าเสียเวลาเปล่าก็ยอมแพ้ เพราะเห็นการนับถอยหลังและเริ่มวิ่งไปยังพื้นที่ป่าอย่างรวดเร็วเช่นกัน
ในเวลาไม่กี่วินาที สถานที่นั้นก็ร้างผู้คนแล้ว เนื่องจากสามารถมองเห็นนักเรียนนับพันวิ่งตรงไปยังพื้นที่ป่าด้านหน้า
ฝนและทรายกระจายไปทั่วสถานที่ ในขณะที่เท้าหลายพันข้างพัดพาไปบนเส้นทางที่นําไปสู่ผืนป่า
เจ้าหน้าที่ไบรอันเคาะปุ่ม 2-3 ปุ่มบนตัวควบคุมที่เขาเพิ่งเอาออกมา EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq โดยแสดงภาพป่าที่นักเรียนกําลังวิ่งไป
“เจ้าหน้าที่ไบรอัน คุณเป็นคนดี ถ้าเป็นเธอ เธอคงตบพวกเขา 2-3 คนอย่างไร้สติไปแล้ว” อิบราฮัมพูดด้วยน้ําเสียงแข็งกระด้าง
“ฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้ขี้โวยวายเหมือนเธอ แต่ฉันสงสารเด็กพวกนี้จริงๆ… ฉันสงสัยว่าพวกเขาส่วนใหญ่จะรอดจากการฝึกฝนของเธอได้อย่างไร” เจ้าหน้าที่ไบรอันลูบหัวที่โล้นเป็นมันเงาขณะตอบ
“อย่างไรก็ตาม มาดูกันว่าพวกเขาทําอะไรได้บ้างโดยไม่มีความสามารถ” เขากล่าวเสริม ในขณะที่เขาจ้องมองที่ภาพที่แสดงทางเข้าป่า
นักเรียนกําลังเริ่มเข้าไปในป่า
กุสตาฟเดินผ่านต้นไม้ต้นแรกบนเส้นทางเข้าป่า
(“ฉันควรปิดการใช้งานตราประทับหรือไม่?”) ระบบถามทันที ..
