บทที่ 24 การ์ดวิญญาณใบแรกของดาร์ก เดม่อน
เนื่องจากเป็นการ์ดของมือใหม่ แม้ว่าการ์ดวิญญาณ [สัตว์อสูรมายา] จะมีขั้นตอนการสร้างมากกว่า แต่ทุกขั้นตอนก็ไม่ยากเกินไป
ส่วนที่ยากที่สุดเพียงอย่างเดียวคือการวาดวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 1!
แต่วงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 1 ถูกสอนมาตั้งแต่บทเรียนแรกของวิชาเวทมนตร์พื้นฐานแล้ว และได้รับการอธิบายเพิ่มมาเป็นเวลาสี่สัปดาห์เต็ม
แม้แต่หุ่นจำลองอย่างไดแอนนาก็สามารถวาดมันได้อย่างชำนาญ
สิ่งที่นักเรียนขาดคือ ประสบการณ์ภาคปฏิบัติเท่านั้น
นี่เป็นปัญหาหลัก สำหรับนักเรียนใหม่ส่วนใหญ่ เพราะวันนี้เป็นการฝึกฝนครั้งแรก
มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาวาดวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์ด้วยปากกาพลังเวทมนตร์!
แต่ดาร์กไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้
เมื่ออยู่ในสมาธิ เขาก็วาดวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์อย่างรวดเร็วและมั่นคง!
“ขั้นตอนแรกคือ การใช้น้ำผึ้งวิญญาณกับการ์ดเวทมนตร์”
น้ำผึ้งวิญญาณสร้างขึ้นโดยผสมผงดินจากรากของต้นไม้วิญญาณกับน้ำผึ้งของผึ้งวิญญาณอย่างสม่ำเสมอ
ลักษณะของน้ำผึ้งวิญญาณที่ก่อตัวขึ้นมีความโปร่งบางและมีรสชาติหวาน
หากรับประทานก็จะสามารถบำรุงพลังเวทมนตร์ได้
แต่หากใช้ภายนอกก็สามารถสมานแผลที่ผิวหนังได้
แม้ว่าจะไม่ได้ใช้ในการทำการ์ดวิญญาณ แต่น้ำผึ้งวิญญาณก็ยังเป็นที่นิยมอย่างมาก
ในแวดวงของสตรีชั้นสูง หากใครไม่มีขวดน้ำผึ้งวิญญาณ พวกเขาจะถูกมองเหยียดทีเดียว!
“หลังจากเกลี่ยน้ำผึ้งวิญญาณอย่างสม่ำเสมอ การ์ดเวทมนตร์ก็จะสามารถรองรับการปลูกฝังรูปแบบสิ่งมีชีวิตจำลองแล้ว จากนั้นจึงหยดน้ำสกัดกลีบสมองที่เพิ่งปรับตัวและโรยผงเวทมนตร์ลับ…”
ประมาณสิบห้านาทีต่อมา การ์ดวิญญาณกึ่งสำเร็จรูป [สัตว์อสูรมายา] ก็ถูกวางลงบนโต๊ะอย่างเงียบ ๆ
เหลือเพียงขั้นตอนสุดท้ายในกระบวนการสร้างทั้งหมด
ดาร์กเปลี่ยนปรอทในไส้ของปากกาพลังเวทมนตร์ด้วยน้ำยาสีทอง จากนั้นจึงเริ่มวาดวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 1 วงสุดท้าย
ภายในสิบห้าวินาที วงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 1 ก็ถูกวาดออกมาอย่างสมบูรณ์!
ทันทีที่วงจรเชื่อมต่อกัน วงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์ทั้งหมดก็สว่างไสวไปด้วยแสงสีทอง!
ดาร์กไม่รอช้า ใช้แหนบคีบขนสัตว์อสูรมายาโปร่งใสขึ้นมา และวางมันไว้บนวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 1
ขนค่อย ๆ กลืนไปกับแสงสีทอง และแสงที่ปล่อยออกมาจากวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 1 ก็หนาแน่นขึ้น
เมื่อกลืนขนทั้งเส้นจนหมด แสงสีทองก็สว่างจ้าถึงขีดสุด
เส้นไหมสีทองถูกแยกออกจากวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 1 และการ์ดเวทมนตร์ถูกห่อทีละชั้น ในที่สุดก็กลายเป็นรังไหมสีทอง!
…
จนถึงตอนนี้ กระบวนการสร้างการ์ดวิญญาณสัตว์อสูรมายาได้สิ้นสุดลงแล้ว
‘แต่มันจะประสบความสำเร็จหรือไม่’
ไม่มีใครรู้จนกว่ารังไหมสีทองจะแตกออก
อืม… มันเหมือนกับแมวของชโรดิงเจอร์เลย
นับตั้งแต่เตรียมวัตถุดิบ จนถึงกระบวนการสุดท้าย รวมเป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมง
เมื่อดาร์กหยุดพักหายใจ เขาก็สังเกตเห็นว่าเกือบทุกคนในห้องเรียนกำลังมองมาที่เขา!
เด็กชายมึนงงและสังเกตเห็นว่าดวงตาของเพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่จับจ้องมาที่รังไหมสีทอง ราวกับพวกเขาคาดหวังว่าสิ่งที่เกิดขึ้นภายในจะฟักออกมา
แม้แต่ศาสตราจารย์เคเซอร์ก็ยังมายืนอยู่ข้างกายโดยที่เขาไม่รู้ตัว
หือ?
ทำไมพวกเขาถึงมองมาที่ฉันล่ะ?
แล้วการ์ดของพวกเขาล่ะ?
ล้มเหลวงั้นเหรอ?
…
“ศาสตราจารย์ครับ?” ดาร์กอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
ศาสตราจารย์เคเซอร์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ดีมาก ตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีข้อผิดพลาดหรือบกพร่องเลย เธอคือผู้มีพรสวรรค์ในการสร้างการ์ดเวทมนตร์ทีเดียว”
[อัตตา +…]
สีหน้าของดาร์กเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็รีบพูดอย่างสุภาพ “ไม่หรอกครับศาสตราจารย์ ผมแค่เก่งกว่าเพื่อนร่วมชั้นนิดหน่อยเท่านั้น”
…
ศาสตราจารย์เคเซอร์พยักหน้า “ดาร์ก ยังเหลืออีกขั้นตอนสุดท้ายนะ”
ดาร์ก “ขั้นตอนสุดท้าย?”
ศาสตราจารย์เคเซอร์ตอบ “เติมพลังเวทมนตร์และใส่ความปรารถนาของเธอลงไป”
“ความปรารถนา?”
ดาร์กขมวดคิ้วเล็กน้อย ศาสตราจารย์เคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่ารูปร่างของสัตว์อสูรมายานั้นขึ้นอยู่กับความปรารถนาภายในใจของจอมเวท
แต่คำกล่าวเชิงนามธรรมนี้มีความชัดเจนน้อยกว่า 1+1=2 เสียอีก
แล้วความปรารถนาคืออะไร?
แม้ในใจจะมีความสงสัย แต่เขาก็เอื้อมมือไปจับรังไหมสีทองและใส่พลังงานเวทมนตร์เข้าไปอย่างช้า ๆ
“สิ่งที่เรียกว่าสัตว์อสูรมายาคืออะไร?”
“สัตว์อสูรมายาที่สร้างขึ้นเป็นสปิริตที่ดูเหมือนกับเป็นความปรารถนาภายในใจของจอมเวทงั้นหรือ?”
“เผ่าพันธุ์? ลักษณะ? พลังโจมตีและพลังป้องกัน? ท่าไม้ตาย?”
…
ความคิดของดาร์กไม่ยอมหยุดนิ่ง
ทันใดนั้นดาร์กก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวเล็กน้อย เขาจึงปล่อยมืออย่างรวดเร็ว จากนั้นเปลือกนอกของรังไหมสีทองก็แตกออก
เริ่มจากช่องว่างนี้ รังไหมสีทองทั้งหมดค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นแสง
เมื่อแสงมาบรรจบกัน มีเพียงการ์ดเวทมนตร์ที่ยังคงอยู่บนโต๊ะ
ดาร์กเหยียดสองนิ้วออกและคีบการ์ดอย่างระมัดระวัง
เค้าโครงโปร่งใสรางเลือนบนพื้นผิวการ์ดแต่เดิมเริ่มเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่เขาจ้องมองไปที่มัน
เมื่อการเปลี่ยนแปลงสิ้นสุดลง สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่คุ้นเคยอย่างน่าประหลาดก็เข้ามาในดวงตาของเขา!
“เดม่อน เธอจะลองอัญเชิญมันออกมาดูไหม?” ศาสตราจารย์เคเซอร์กล่าว
ดาร์กส่ายหัว “ไม่ครับ ผมต้องการรอจนกว่าผมจะรู้ข้อมูลของมัน”
ศาสตราจารย์เคเซอร์พยักหน้า “ถ้างั้นเธอสามารถสร้าง [สัตว์อสูรมายา] ตัวที่สองต่อไปได้เลย”
…
เพื่อนร่วมชั้นพบว่าดาร์กไม่ได้แสดงอาการอยากอัญเชิญ [สัตว์อสูรมายา] ออกมา ซึ่งไม่สามารถสนองความอยากรู้ของพวกเขาได้ พวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะกระซิบคุยกัน
บริเวณโต๊ะแถวแรก เอ็มมา มอร์ติสแสดงท่าทีไม่พอใจอย่างยิ่ง
เห็นได้ชัดว่าเธอทำมันเร็วกว่าดาร์ก แต่สุดท้ายทำพลาดเพราะเธอรีบร้อนเกินไป และมันก็ล้มเหลวในที่สุด!
ไม่อย่างนั้นเธอจะเป็นคนที่เร็วที่สุด!
…
“ดาร์ก ช่วยแสดง [สัตว์อสูรมายา] ของนายให้ฉันดูหน่อยได้ไหม?” ไดแอนนาถามเสียงต่ำ
โรสที่อยู่ข้าง ๆ เธอก็มีดวงตาที่เปล่งประกายเช่นกัน
ดาร์กยิ้ม คราวนี้เขาไม่ได้ปฏิเสธ แต่ให้พวกเขาดูการ์ด [สัตว์อสูรมายา] โดยตรง
[ชื่อการ์ด: สัตว์อสูรมายา]
[ประเภท: การ์ดวิญญาณ]
[ระดับ: ✪ ]
[เผ่าพันธุ์: นกและสัตว์อสูร]
[คุณสมบัติ: ปกติ]
[พลังเวทมนตร์: 100 หน่วย]
[พลังโจมตี: 100 หน่วย]
[พลังป้องกัน: 100 หน่วย]
[ท่าไม้ตาย: ลอกเลียนแบบ]
ใช่แล้ว นี่คือการ์ดวิญญาณเวทมนตร์ที่เรียกว่า ‘สัตว์อสูรมายา’ แต่จริง ๆ แล้วเขาอัญเชิญ <อีบุย> ออกมา!
…
“ต่อจากรุกกี้เดวิมอนก็เป็นอีบุย?”
“มอนสเตอร์เหนือจิตนาการ เข้าใจยาก และคาดเดาไม่ได้งั้นเหรอ?”
“นี่เป็นข้อแก้ตัวอะไรกันแน่!”
“ลอก <มอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่ในโลกดิจิทัล> ยังไม่พอ นี่กำลังพยายามลอก <มอนสเตอร์ขนาดพกพา> ด้วยอีกรึไง?”
‘เดี๋ยวนะ นี่คืออีบุยที่ฉันสร้างเอง เป็นไปได้ไหมว่านี่คือรูปลักษณ์ดั้งเดิมของสัตว์อสูรมายาก่อนที่จะถูกสังเกต’
ดาร์กรู้สึกว่าการเดาของเขาน่าจะถูกต้อง
เช่นเดียวกับรุกกี้เดวิมอนในโลกนี้ที่เป็นเพียงปีศาจชั้นต่ำที่ไม่สามารถพัฒนาได้
อีบุยซึ่งถูกเปลี่ยนชื่อเป็น ‘สัตว์อสูรมายา’ อาจมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันเพื่อหลีกเลี่ยงการประท้วงเรื่องลิขสิทธิ์!
อย่างไรก็ตาม จากแผงข้อมูลของ [สัตว์อสูรมายา] เขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ
[ท่าไม้ตาย: ลอกเลียนแบบ]
[ลอกเลียนแบบ: เลียนแบบท่าไม้ตายที่ฝ่ายตรงข้ามเพิ่งใช้และใช้ท่าเดียวกัน]
สัตว์อสูรมายาตัวจริงจะไม่มีท่าไม้ตายนี้
‘มันหมายความว่าสัตว์อสูรมายาของฉัน เช่นรุกกี้เดวิมอน… ทั้งหมดจะเป็นประเภทที่ชั่วร้ายงั้นเหรอ?’
‘เอิ่ม…’
‘อีบุยนี่ก็จะแบบ… เหมือนจอมมารของอีบุยเหรอ’
