บทที่ 46 ดาร์ก เดม่อนสังหารเหี้ยน
เวอร์เธอร์ที่พ่ายแพ้และโรเบิร์ตผู้สิ้นหวังกลายเป็นประติมากรรมหินไปพร้อมกันท่ามกลางลมกระโชกแรง
แต่บรรยากาศของเกมกลับร้อนระอุขึ้น เพราะการต่อสู้ระหว่างเวอร์เธอร์กับเอ็มม่านั้นน่าตื่นเต้นทีเดียว
…
ในรอบที่สามของการแข่งขัน
เดิมทีจะจัดการประลองสี่คู่พร้อมกัน แต่ตอนนี้มันลดลงเหลือสองคู่พร้อมกัน
เมื่อถึงคราวของดาร์กอีกครั้ง สาวน้อยกลุ่มหนึ่งก็รวมตัวกันอยู่ที่นอกเวทีอย่างรวดเร็ว
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากบ้านขุนนาง แต่นักเรียนจากอีกสามบ้านก็ปะปนเข้ามาด้วยเช่นกัน
โดยเฉพาะเด็กหญิงในบ้านนักปราชญ์ พวกเธอไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ของเด็กชายในปีเดียวกันที่ทั้งเรียนเก่ง มีวินัยในตนเอง แล้วยังหล่อเหลาได้ สำหรับพวกเธอแล้ว ดาร์กเป็นเหมือนกับเจ้าชายที่หลุดออกมาจากนิยาย
แน่นอน เด็กเหล่านี้ยังอยู่ในวัยที่ไร้เดียงสา และพวกเธอจะรู้สึกเขินอาย หากเผลอสัมผัสมือของเด็กชายโดยบังเอิญ นี่หมายความได้ว่าความชอบที่พวกเขามีต่อดาร์กนั้นยังคงบริสุทธิ์อยู่
ในสนามประลอง
ดาร์กมองไปยังนักเรียนของบ้านอัศวินที่อยู่ตรงข้ามสนาม และไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายสู้กลับ
แม้ว่าจะไม่ได้น่าตื่นเต้นเท่าแมตช์อื่น ๆ แต่แมตช์ที่จบเร็วเช่นนี้ก็ยังคงมีเสน่ห์เฉพาะตัวอยู่ดี
…
การประลองรอบที่สี่
ดาร์กชนะอีกครั้งโดยไม่มีข้อยกเว้น
…
ในรอบที่ห้า เหลือผู้เล่นเพียงห้าคน
ผู้เล่นทั้งห้าคนคือ ดาร์กและไดแอนนาจากบ้านขุนนาง เอ็มม่าจากบ้านอัศวิน ซาร่า สวาติและนักเรียนชายอีกคนหนึ่งจากบ้านนักปราชญ์
ดาร์กโชคดีที่ไม่ต้องประลองในรอบนี้ แต่เป็นนักเรียนสองคนจากบ้านนักปราชญ์ที่ได้เจอกับไดแอนนา และเอ็มม่าตามลำดับ
ผลคือ นักเรียนจากบ้านนักปราชญ์ทั้งสองคนไม่สามารถชนะได้
ซาร่า สวาติจากบ้านนักปราชญ์ได้แสดงความแข็งแกร่งอันทรงพลังออกมา แต่เธอก็ยังแพ้เอ็มม่าอยู่ดี
ส่วนเด็กชายอีกคน เขาก็ถูกไดแอนนาบดขยี้!
…
ในรอบรองชนะเลิศ
คราวนี้เป็นไดแอนนาที่ได้รับการสนับสนุนจากเทพธิดาแห่งโชค
ดังนั้นจึงเป็นดาร์กและเอ็มม่าที่ได้ต่อสู้ในรอบรองชนะเลิศ!
แม้ว่านี่จะเป็นรอบรองชนะเลิศที่มีผู้เล่นสามคน แต่ในสายตาของนักเรียนของบ้านอัศวินและบ้านขุนนาง มันเทียบเท่ากับรอบชิงชนะเลิศ!
มันเป็นรอบที่จะตัดสินว่าผู้ชนะคือ บ้านอัศวินหรือบ้านขุนนาง!
การเผชิญหน้าที่ดุเดือดนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคน
แม้แต่เวอร์เธอร์และโรเบิร์ตที่กลายเป็นหินก็กลับมามีชีวิตอีกครั้ง!
ไม่ว่าพวกเขาจะไม่ชอบเอ็มม่ามากแค่ไหน พวกเขาก็ยังอยู่ข้างบ้านอัศวิน
ภายใต้สายตาของนักเรียนทั้งในสี่บ้าน ศาสตราจารย์โจนส์ทำหน้าที่เป็นผู้ตัดสินด้วยตัวเอง
ดาร์กและเอ็มม่าเข้าไปในสนามประลองคนละฟากและยืนอย่างมั่นคงในตำแหน่งของผู้เล่น
ผู้ประลองสามารถจั่วการ์ดได้ในระหว่างขั้นตอนการเตรียมการ และดาร์กกับเอ็มม่าต่างก็ถือ [สัตว์อสูรมายา] เพียงใบเดียวไว้ในมือ
สีหน้าของดาร์กไม่ได้แสดงออกมากนัก
แต่เห็นได้ชัดว่าเอ็มม่ารู้สึกประหม่าเล็กน้อย
“ดาร์ก เดม่อน!”
เอ็มม่าก็เรียกความกล้าหาญออกมาและเอ่ยปากขึ้น
แม้ว่าดาร์กจะงงงวย แต่เขาก็ยังให้ความสนใจ
เอ็มม่ากัดฟัน แต่สุดท้ายเธอพูดเพียงว่า “ฉันจะไม่แพ้นาย!”
ดาร์กตกใจ เดิมทีเขาต้องการจะยั่วยุเธอว่า ‘ฉันรู้จักเธอด้วยเหรอ?’ แต่คิดว่ามันคงจะทำร้ายหัวจิตหัวใจที่บอบบางของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ มากเกินไปเลยไม่ได้พูด
ดาร์กตอบ “ฉันเห็นความพยายามของเธอแล้ว”
เอ็มม่า “???”
…
“ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดกันหลังจบการประลอง ตอนนี้จดจ่อกับการต่อสู้ก่อน”
ศาสตราจารย์โจนส์ขัดจังหวะการคุยระหว่างทั้งสองฝ่าย และเริ่มนับถอยหลังสู่การต่อสู้
ทั้งคู่สร้างความประหลาดใจให้แก่เธอครั้งใหญ่ในการแข่งขันของคาบเรียนนี้ และเธอต้องการรู้ว่าใครจะเป็นผู้ชนะในท้ายที่สุด
‘จะเป็นดาร์กที่ฝ่าฟันมาอย่างราบรื่นโดยอาศัยทักษะการอัญเชิญอันยอดเยี่ยมของเขา’
‘หรือจะเป็นเอ็มม่าที่มีการ์ดเวทมนตร์อีกสองใบ’
มันเป็นความสุขของอาจารย์ที่เห็นลูกศิษย์เติบโตเกินกว่าที่คาดไว้!
เธอยกมือขึ้นเบา ๆ และดอกไม้ไฟนับถอยหลังสามวินาทีก็ปรากฏขึ้นใจกลางของสนาม!
3! 2! 1!
เริ่มได้!
ดาร์กอัญเชิญ [สัตว์อสูรมายา] ออกมาก่อนโดยไม่ลังเลใด ๆ
แต่มันต่างไปจากครั้งก่อน
อีบุยไม่ได้รีบเร่งไปยังฝั่งตรงข้ามในทันที แต่วิ่งเหยาะ ๆ อยู่ครู่หนึ่งมาที่ใจกลางเวที
เมื่อเอ็มม่าอัญเชิญ [สัตว์อสูรมายา: นาก] ด้วยเวลาสิบเอ็ดวินาทีครึ่ง อีบุยก็ลุกขึ้นยืนและเหยียดอุ้งเท้าชี้ไปที่ตัวนาก
ใช้เวลาครู่กว่าที่นากที่มีสติปัญญาระดับ 2.0 จะตอบสนอง และก็มี ‘เสียงแหลม’ ดังขึ้นจากอีบุย!
“วี้ วี้!”
อีบุยยื่นอุ้งเท้าออกมาอีกครั้งและกวักมือเรียก
จากนั้นนากก็เข้ามาที่ใจกลางของเวทีอย่างระมัดระวัง
สปิริตสองตัวซึ่งมีพลังโจมตีและพลังป้องกันหนึ่งร้อยหน่วย มิหนำซ้ำ ขนาดของพวกมันยังเกือบจะเท่ากัน ก็ได้เริ่มเผชิญหน้ากันอย่างใกล้ชิดที่ใจกลางของเวที
“อี้ค อี้ค!”
นากอ้าปากออกเสียง!
“วี้ วี้?”
อีบุยเอียงศีรษะและใช้กระบวนท่า [ทำตัวน่ารัก]
นากยิ้มทันทีและหัวเราะ “อี้ค อี้ค!”
จากนั้นอีบุยก็เดินผ่านมันไปอย่างสงบและวิ่งเหยาะ ๆ ไปที่ลูกบอลเวทมนตร์ของเอ็มม่าด้วยก้าวเล็ก ๆ อย่างรวดเร็ว
เอ็มม่าอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะสังเกตเห็นว่าดาร์กใช้การ์ดเวทมนตร์ใบใหม่!
‘นั่นคือการ์ดเวทมนตร์อะไร?’
เมื่อมองไปยังนากซึ่งกำลังหัวเราะคิกคักและสูญเสียพลังการต่อสู้ไปทั้งหมด สมองของเอ็มม่าแทบจะหยุดทำงาน
แน่นอนว่าเธอไม่สามารถยืนเฉย ๆ และไม่ทำอะไรเลยไม่ได้
มือดึงเอาการ์ดที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาอย่างรวดเร็ว [หีบสมบัติทองคำ]!
ในขณะที่ [เหรียญทอง X3] สูญเสียผลของมัน ก็มีเพียง [หีบสมบัติทองคำ] เท่านั้นที่สามารถบรรเทาหัวใจของเธอได้เล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เวลาคูลดาวน์ของคาถาอัญเชิญของเธอคือสิบห้าวินาที แตกต่างจากดาร์กที่ลดลงเหลือน้อยกว่าแปดวินาทีแล้ว เธอยังต้องรออีกสักพักก่อนจึงจะสามารถใช้การ์ดเวทมนตร์ใบใหม่ได้
เมื่อคูลดาวน์อัญเชิญของเธอเสร็จแล้ว อีบุยก็เริ่มกดอุ้งเท้าลงบนลูกบอลเวทมนตร์เหมือนทุกรอบที่แล้วมา!
แปะ!
ตีหนึ่งครั้ง
ค่าพลังเวทมนตร์ของลูกบอลเวทมนตร์ลดลงหนึ่งร้อยหน่วย
แปะ!
ตีอีกครั้ง
ค่าพลังเวทมนตร์ของลูกบอลเวทมนตร์ลดลงหนึ่งร้อยอีกครั้ง
“นากจัง ตื่น!”
ในที่สุดเอ็มม่าก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา
นากดูเหมือนจะได้ยินเสียงของเธอ และทันใดนั้นมันก็หลุดจากผลที่ทำให้เคลิบเคลิ้มของ [การ์ดแห่งความสุข] หัวของมันหัน [ปืนฉีดน้ำ] โจมตีคำรบหนึ่งพุ่งออกไปในทันที!
แต่อีบุยคว้าลูกบอลเวทมนตร์และเคลื่อนไปข้างหน้า
ปัง!
ค่าพลังเวทมนตร์ของลูกบอลเวทมนตร์ลดลงหนึ่งร้อยหน่วย
แต่ลูกบอลเวทมนตร์ก็ถูกกระแทกออกไปด้วย [ปืนฉีดน้ำ]
‘นี่คือโอกาสของฉัน!’
เอ็มม่าฉวยโอกาสทันทีและเปิดใช้งาน [หีบสมบัติทองคำ] ด้วยคาถาอัญเชิญ!
หลังจากผ่านไปสิบเอ็ดวินาทีครึ่ง หีบสมบัติที่เต็มไปด้วยทองคำก็ปรากฏขึ้นบนสังเวียน!
ทว่าอีบุยในสนามประลองหันหลังให้ ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความรังเกียจ
เมื่อกล่องสมบัติทองคำปรากฏขึ้นตรงหน้า มันแค่ยิ้มอย่างดูถูก เดินผ่านมันด้วยย่างก้าวที่สง่างาม แล้วตบลูกบอลเวทมนตร์
แปะ!
ค่าพลังเวทมนตร์ของลูกบอลเวทมนตร์ลดลงอีกหนึ่งร้อย
เมื่อนากวิ่งกลับมา มันก็ยกอุ้งเท้าขึ้นอีกครั้ง!
แปะ!
…
มันก็ยังไม่ใช่การประลองแบบปะทะ
ไม่มีการต่อสู้ระหว่างสปิริตทั้งสอง มีเพียงเสียงแปะ ๆๆ
ดาร์กไม่จำเป็นต้องใช้ [อัตตา II] เกมก็จบลงแล้ว
เขานำอีบุยกลับเข้าไปในการ์ด ใส่ [การ์ดแห่งความสุข] และ [อัตตา I] ลงในซองการ์ด จากนั้นหันหลังเดินจากไป
ราวกับว่าการแข่งขันรอบรองชนะเลิศนี้ไม่แตกต่างจากนัดอุ่นเครื่องนัดแรก
อันที่จริงมันก็เป็นความจริงด้วย
ระดับของนักเรียนชั้นปีหนึ่งต่ำเกินไป
เมื่อเอ็มม่าใช้การ์ดเวทมนตร์สองใบ เขาก็ใช้ได้สามใบแล้ว!
ทำให้การประลองครั้งนี้ดูไร้ความหมายโดยสิ้นเชิง
เนื่องจากการประลองที่เพิ่งจบนั้นดูแปลกเกินไป ผู้ชมนอกเวทีจึงตอบสนองไม่ทันเวลา
กระทั่งดาร์กออกจากเวทีถึงค่อยมีเสียงปรบมือแผ่วเบาดังขึ้น
จากนั้นเสียงปรบมือก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ ลั่นไปทั่วสนาม!
…
รอบชิงชนะเลิศครั้งต่อไป ยิ่งไร้ความหมายมากขึ้นไปอีก
ความเร็วในการอัญเชิญของไดแอนนาถือว่าเร็วอยู่ แต่เธอยังไม่สามารถอัญเชิญมันออกมาได้ภายในเวลาไม่ถึงสิบสามวินาที และเมื่อไม่สามารถอัญเชิญหมีขั้วโลกที่น่าภาคภูมิใจของเธอออกมาได้ เกมก็จบลงแล้ว
…
ในท้ายที่สุด แม้แต่ศาสตราจารย์โจนส์ก็อดกุมหน้าผากของเธอไม่ได้
เป็นครั้งแรกที่การประลองเช่นนี้ปรากฏในอาชีพการสอนของเธอ
ความแตกต่างนั้นมากเกินไป!
