บทที่ 89 คำเชิญงานเลี้ยงหน้ากากของดาร์ก เดม่อน
บทที่ 89 คำเชิญงานเลี้ยงหน้ากากของดาร์ก เดม่อน
ในห้องส่วนกลาง
ดาร์กวางหนังสือพิมพ์ลง ก่อนจะหันมาดูข้อมูลเกี่ยวกับสก็อตต์ที่เขียนไว้ในสมุดบันทึก เขามีความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับรุ่นพี่ปีสองคนนี้อยู่บ้าง
สก็อตต์เป็นคนที่มีชื่อเสียงในชั้นปีที่สอง
แม้ว่ามันจะเป็นในแง่ลบก็ตาม
เมื่อสถานการณ์ทางครอบครัวของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่ของเขากลัวว่าจะทำให้เขารำคาญ จึงไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กัน
แต่สก็อตต์ก็ยังเข้าใจผิด
เพื่อนร่วมชั้นค่อนข้างทำอะไรไม่ถูก มันเป็นเพียงเดือนที่สองหลังจากเปิดภาคเรียนมาได้ และความสัมพันธ์ระหว่างเขากับทุกคนก็ไม่ดี ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
สรุปคือ ทุกคนมีวิถีชีวิตเป็นของตัวเอง
…
ในวันอาทิตย์ดาร์กหมักผลไม้สีขาวและผลไม้สีน้ำเงินทั้งสามที่เหลือให้เป็นน้ำผลไม้ จากนั้นผสมและคนให้เข้ากันเพื่อทำ [น้ำยาพลังงาน]
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงมีการ์ด [น้ำยาพลังงาน] อยู่ทั้งหมดห้าใบ
แม้มันจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะใช้การ์ดประเภทเดียวกันมากกว่าสามใบในการแข่งขันประลองอย่างเป็นทางการ แต่ก็ไม่มีข้อจำกัดดังกล่าวนอกการแข่งขัน
ดาร์กกำลังเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงหน้ากากอยู่แล้ว
…
แน่นอนว่าคนที่กำลังเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงหน้ากากไม่ได้มีแค่ดาร์กเท่านั้น
ไม่ว่าจะเป็นคะแนน ตำแหน่งแชมป์ประจำปี หรือเพื่อดึงดูดความสนใจของเจ้าหญิง
กล่าวโดยสรุป นักเรียนปีหนึ่งเริ่มจริงจังมากขึ้นกว่าเดิม
คนที่ไม่เคยไปห้องสมุดมาก่อนตอนนี้ก็มักจะวิ่งไปที่ห้องสมุด
ห้องอ่านหนังสือซึ่งเคยมีที่นั่งว่างอยู่เสมอก็กลายเป็นแออัดขึ้นมาทันใด
ไม่สำคัญว่าจะเป็นการชั่วคราวหรือเปลี่ยนแปลงไปอย่างถาวร แต่ในระยะเวลาสั้น ๆ ผลกระทบของงานเลี้ยงหน้ากากก็ดูเหมือนจะปรากฏขึ้น
นักเรียนในวัยนี้ต้องมีแรงจูงใจ
…
ในคาบเรียนแรกของวันจันทร์ ศาสตราจารย์ซิลเวอร์กล่าวถึงกฎของงานเลี้ยงหน้ากาก กฎเฉพาะได้ถูกบันทึกไว้ในการ์ดคัดสรรและนักเรียนสามารถดูได้ตลอดเวลา
ศาสตราจารย์เคเซอร์เริ่มยุ่งกับการสร้างผีมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่ศาสตราจารย์ลิลลี่ก็ยังถูกลากให้ไปช่วย
และการบ้านคณิตศาสตร์ของนักเรียนปีหนึ่งก็ตกลงบนไหล่ของดาร์กอย่างสมบูรณ์
เห็นได้ชัดว่ามันเป็นสัปดาห์ก่อนวันฮัลโลวีน แต่ทุกคนรู้สึกว่ามันเหมือนอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือ
นักเรียนต่างพูดคุยเรื่องวันฮัลโลวีนทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นการแต่งหน้า ผี คะแนน หรือเจ้าหญิง พวกเขาไม่เคยเบื่อที่จะพูดถึงเรื่องนี้
และในวันพุธที่ไม่มีใครรู้ว่า ใครเป็นคนยกประเด็นนี้ขึ้นมาก่อน แต่หัวข้อ ‘คู่เต้นรำ’ ก็ได้โผล่ขึ้นมาในหมู่นักเรียนปีหนึ่ง!
ก่อนหน้านั้นหัวข้อนี้ได้รับความนิยมแค่ในหมู่นักเรียนรุ่นพี่เท่านั้น ทว่าตอนนี้มันได้ปรากฏขึ้นในหมู่นักเรียนปีหนึ่งบ้างแล้ว
นี่ดูเหมือนจะเป็นโอกาสสำหรับจอมเวทฝึกหัดที่จะปลุกจิตสำนึกของเพศตรงข้าม
และช่วงเวลานี้ มันก็เกือบจะสองเดือนแล้วหลังจากเริ่มเรียน นับเป็นช่วงเวลาที่พวกจอมเวทฝึกหัดมีความเข้าใจซึ่งกันและกันในระดับปานกลาง
‘ปานกลาง’ คืออะไร?
หมายถึงการพอจะรู้จักกันบ้างแล้วโดยผิวเผิน แต่ไม่ลึกซึ้ง
ในโลกของผู้ชายและผู้หญิง ความประทับใจแรกเท่านั้นที่สวยงามที่สุด และความรักที่พร่ามัวก็เป็นสิ่งที่พึงปรารถนามากที่สุด
เพราะเมื่อมันลึกเกินไป มันก็จะไม่สวยงามอีกแล้ว
…
กล่าวโดยสรุป ดูเหมือนว่าการส่งคำเชิญไปยังเพศตรงข้ามจะเริ่มกลายเป็นกระแสนิยมแล้ว
แน่นอนว่ามีหลากหลายวิธีในการส่งคำเชิญ
บางคนก็ไปหาอีกฝ่ายเพื่อบอกตามตรง
บางคนนั้นมอบจดหมายให้เหมือนกับคำสารภาพรัก
แต่บางคนก็จะอธิบายหนังสือเชิญไปงานเต้นรำอย่างละเอียด
ในฐานะที่เป็นดาวเด่นที่สุดของนักเรียนใหม่ ดาร์ก เดม่อนนั้นเพลิดเพลินไปกับคำเชิญทุกประเภท
ตัวอย่างเช่น หลังจากคาบเรียนอัญเชิญในวันพุธ มีคนเข้ามาหาไดแอนนาและขอให้เธอช่วยส่งต่อคำพูดให้ดาร์ก แต่ดาร์กไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของบุคคลนั้น เขาจึงปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
ไดแอนนาถ่ายทอดคำตอบนั้นกลับไปอย่างมีความสุข
และทันทีที่ดาร์กเดินออกจากหอพักในเช้าวันพฤหัสบดี เขาก็พบกับจดหมายสามฉบับอยู่ที่หน้าประตู!
ตอนนี้ยังเช้าอยู่มาก และมันเพิ่งเป็นเวลาหกโมงกว่าเท่านั้น
มันไม่น่าจะมีใครตื่นเร็วกว่าเขาในวันธรรมดานะ!
ดาร์กไม่ได้เพิกเฉยต่อจดหมายสามฉบับหรือโยนมันลงถังขยะ
แม้ว่านั่นจะสะดวกก็จริง แต่ก็ดูเป็นการไม่ให้เกียรติผู้อื่นมากเกินไป
เขาหยิบจดหมายทั้งสามฉบับขึ้นมา เปิดอ่านในห้องส่วนกลาง แล้วเขียนตอบกลับไปทีละฉบับ
มีชื่อเขียนไว้ในกระดาษจดหมาย แต่ไม่มีหมายเลขห้องเฉพาะ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถคืนจดหมายได้ในตอนนี้
จากนั้นเขาก็ครุ่นคิดและมอบหมายงานนี้ให้ไดแอนนา
ไดแอนนาส่งข้อความตอบกลับไปในทันที และถึงกับเดินฮึมฮัมเพลงกลับมา
หลังจากคาบสองในเช้าวันพฤหัสบดี
ดาร์กถูกเรียกไปที่มุมของปราสาทอีกครั้ง นักเรียนหญิงซึ่งเขาจำไม่ได้ว่ามาจากบ้านไหน กลั้นความเขินอายของเธอไว้และยื่นคำเชิญที่ทำด้วยมืออันแสนประณีตให้กับเขา
เขารู้สึกหมดหนทางจึงต้องบอกอีกฝ่ายว่าเขามีคู่อยู่แล้ว
ในบ่ายวันพฤหัสบดี
ข่าวที่ว่าดาร์ก เดม่อนมีคู่เต้นรำแล้วพลันกระจายไปทั่วทั้งชั้นปีที่หนึ่งเหมือนกับสายลม
ไดแอนนาปกป้องเขาเหมือนแม่ไก่เฝ้าลูกเจี๊ยบตัวน้อย เมื่อมีคนพูดถึง ‘คู่เต้นรำ’ ของดาร์ก เธอก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น
ดังนั้นข่าวที่ว่าคู่เต้นรำของดาร์กคือ ไดแอนนา จึงขจรขจายออกไปตาม ๆ กันอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้น คำเชิญก็ไม่โผล่มาให้เห็นอีกเลย!
ในที่สุดชีวิตของดาร์กก็กลับมาเงียบสงบลงอีกครั้ง
…
คำเชิญของนักเรียนชั้นปีที่หนึ่ง ทำให้ดาร์กรู้สึกว่างานนี้มันเป็นงานที่ทางการมากขึ้น
ความรู้สึกในหมู่คนส่วนใหญ่ยังคงคลุมเครือ
และมีร่องรอยการลอกเลียนแบบอย่างดุเดือด
บางคนถึงกับใช้สิ่งนี้เป็นรูปแบบการเปรียบเทียบ
นี่ช่างเด็กมาก
…
วันหยุดสุดสัปดาห์สุดท้ายก่อนวันฮัลโลวีนพลันมาถึงในชั่วพริบตา
สุดสัปดาห์นี้เป็นโอกาสสุดท้ายสำหรับนักเรียนที่ยังไม่ได้ซื้อเครื่องแต่งกาย
เวอร์เธอร์และโรเบิร์ตกำลังยุ่งอยู่กับการเดินไปรอบ ๆ โดยมองหาเครื่องแต่งกายราคาถูกที่เหมาะกับตัวเอง
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเพลิดเพลินกับบรรยากาศของวันฮัลโลวีนจริง ๆ โดยเลือกหยิบชุดสัตว์ประหลาดที่ถูกลืมไว้ที่มุมห้องขึ้นมาและจ่ายคะแนนออกไป
นอกจากนี้แล้ว ยังมีผู้คนจำนวนมากเช่นไดแอนนาและโรส ที่ต่างก็เริ่มทำการ์ดวิญญาณเพิ่ม
ทันใดนั้นก็มีคนยืมห้องทดลองมากขึ้น
ในเวลานี้เองที่นักเรียนค้นพบว่า ชุดวัตถุดิบที่ศาสตราจารย์เคเซอร์จัดหามาให้นั้น มีราคาแพงมากจนวัตถุดิบหลักที่พวกเขาเตรียมมาเองนั้น ไม่คุ้มที่จะกล่าวถึงเมื่อเจอกับมูลค่าของชุดวัตถุดิบ
กล่าวโดยสรุป ปัญหาต่าง ๆ เกิดขึ้นมาทีละน้อย และนักเรียนบางคนก็ซื้อวัตถุดิบผิดด้วย
ทุกห้องทดลองมีความวุ่นวายเกิดขึ้น
…
สุดสัปดาห์นี้ดาร์กกำลังพยายามทำน้ำยาเผยตัว
เมื่อพูดถึงมอนสเตอร์ของฮัลโลวีน ผีก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้
ถ้าเขาต้องการระบุผีที่โปร่งใสหรือมอนสเตอร์ที่มองไม่เห็นอื่น ๆ เขาจะต้องใช้น้ำยาเผยตัว
เพื่อศึกษาสิ่งนี้ดาร์กถึงกับใช้เงินทุนวิจัยไปทั้งหมดห้าร้อยคะแนน ซึ่งมันน่าเหลือเชื่อมากในสายตาของนักเรียนชั้นปีที่หนึ่ง ณ ตอนนี้
ท้ายที่สุดแล้ว คาบเรียนปกติสี่สัปดาห์จะให้คะแนนเพียงสี่ร้อยแปดสิบคะแนนแก่พวกเขาเท่านั้น
เมื่อจบการทดลอง ดาร์กก็ได้น้ำยาเผยตัวมาสามขวด
ขวดหนึ่งล้มเหลวในขั้นตอนการทำการ์ดน้ำยา
ขวดที่สองประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี การ์ดน้ำยาที่ดาร์กสร้างขึ้นในรอบนี้นั้นอยู่ในรูปของ ‘การ์ดไอเทม’
แต่มันไม่ใช่น้ำยาอีกต่อไป แต่กลายเป็นการ์ด [ผงเผยตัว]
โดย [ผงเผยตัว] มีข้อจำกัดว่า ผู้ใช้จำเป็นต้องค้นหาตำแหน่งของเป้าหมายที่มองไม่เห็นให้ได้ก่อน จึงจะสามารถใช้ออกได้
แต่แค่นี้ดาร์กก็พอใจแล้ว
…
ในเย็นวันอาทิตย์ ใต้แสงตะวันยามอัสดง เด็กชายผมบลอนด์กำลังนั่งจิบชาดำไร้กลิ่นเช่นเคย มือก็พลิกอ่านหนังสืออย่างเงียบ ๆ
และตอนนั้นเอง คำเชิญสำหรับงานเลี้ยงหน้ากากก็ถูกส่งมาหาเขาอีกครั้ง
