ตอนที่ 2 สกิลพิเศษ : โซลบอร์ด
ฮิคารุได้สูดหายใจเข้าอย่างลึกๆ เขารู้สึกประหลาใจกับการที่ได้มีชีวิตใหม่ เหมือนกับว่าทุกสิ่งที่เขาเคยเห็นมาก่อนหน้านี้เป็นแค่จินตนาการของเขาเพียงเท่านั้น เขารู้สึกเหนียวๆที่ท้องจึงลองเช็คดูแล้วก็พบว่ามันเต็มไปด้วยเลือด
“เป็นไงบ้าง นี่ผมเองนะ โรแลนด์ไง”
ฮิคารุได้ยินเสียงในหัวของเขาและได้พยักหน้า พอลองดูชุดที่ใส่อยู่ ก็พบว่ามันเป็นชุดที่โรแลนด์ใส่ก่อนหน้านี้ ในห้องนั้นมืด แต่ก็พอจะบอกได้ว่ามีสิ่งของตกแต่งอยู่ภายในห้องบ้าง ดีไซน์ของมันเหมือนอยู่ในโรงแรมห้าดาวในยุโรปที่เขาเคยเห็นในทีวีเลย
“ตอนนี้วิญญาณของคุณอยู่ในร่างของผมแล้ว อาการทุกอย่างจะถูกทำให้หายไปทั้งหมด เหมือนว่าร่างกายของผมจะเข้ากับคุณได้ดีเลยนะ ลองดูที่กระจกสิ”
กระจกเหรอ
ฮิคารุเดินมาหยุดอยู่ที่หน้ากระจกบานยักษ์ และเห็นหน้าของโรแลนด์ แต่มีผมสีดำ
“ได้โปรด ทำความปรารถนาของผมให้เป็นจริงด้วยนะ”
“ความปรารถนางั้นเหรอ..”
“คุณจะรู้มันจากนี้ล่ะ หลังจากนี้ คุณจะได้รับความทรงจำของผมไป”
อย่างที่โรแลนด์ว่า ในหัวของฮิคารุยุ่งเหยิงไปหมด เขามีความทรงจำทั้งของเขาและโรแลนด์ในโลกแห่งนี้ โลกที่มีทั้งเวทย์มนต์และมังกร
“แก้แค้น เคาท์ มอร์คสแตทสินะ”
โรแลนด์นั้นเกิดในตระกูลไวส์เคาท์ เคาท์มอร์คสแตท นั้นเป็นผู้ที่ใส่ความพ่อกับแม่ของโรแลนด์จนต้องถูกประหารชีวิต ทรัพท์สินทุกอย่างถูกยึด โรแลนด์นั้นควรจะถูกประหารไปด้วยแล้วแต่ว่า “พ่อแม่อาจจะมีความผิด แต่ว่า เด็กน่ะไม่รู้เรื่องอะไร” พวกเขาพูดอย่างนั้น
แต่โรแลนด์เป็นผู้ใช้เวทย์ที่มีพรสวรรค์ หรือก็คือมอร์คสแตท ต้องการทำลายครอบครัวของเขาเพราะกลัวพรสวรรค์ของโรแลนด์นั่นเอง และในเมื่อไม่มีอะไรจะเสียแล้ว โรแลนด์ก็สาบานไว้ว่าจะต้องแก้แค้นเจ้านั่นให้ได้
“คุณต้องฆ่าเคาท์มอร์คสแตทให้ได้”
“หืมม… ได้สิ”
“สกิลที่คุณขโมยมาน่ะ สุดยอดมากเลยนะ บางทีคุณคงจะมีความสามารถด้สนนี้ก็ได้นะเนี่ย”
คำชมเหรอนั่น จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย
“ผมเหลือเวลาอีกแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ฆ่าหมอนั่นก่อนจะถึงเวลาซะ”
“ชั่วโมงเดียว!!”
“ถ้าพลาดล่ะก็ คุณ ตาย ผมนี่แหละจะฆ่าคุณเอง”
“หวา!!!!”
“ผมกำลังจะถูกเชิญไปสู่สวรรค์แล้วอาจจะได้ไปเกิดใหม่ไม่ก็ขึ้นสู่สวรรค์ แต่คุณน่ะ จะถูกขยี้ไปยันวิญญาณเลย”
ฮิคารุรู้ว่าโรแลนด์เอาจริง ยังไงก็เถอะ เขามีความทรงจำของโรแลนด์แล้ว วิญญาณที่ถูกทำลายไปจะไม่สามารถถูกช่วยไว้ได้ เขาไม่เคยเชื่อเรื่องโลกหลังความตาย ไม่นึกว่ามันจะมีจริงด้วยซ้ำ แต่เขารู้ว่าการโดนทำลายวิญญาณไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ
“นายหลอกชั้นนี่หว่า น่าโมโหชะมัด”
“ผมต้องขอโทษที่โกหกคุณนะ แต่มันไม่มีทางอื่นแล้ว”
ด้วยความทรงจำของโรแลนด์ ฮิคารุเข้าใจว่าทำไมโรแลนด์ถึงอยากแก้แค้นขนาดนั้น
พ่อแม่ของโรแลนด์นั้นเป็คนที่ซื่อสัตย์และเป็นที่รักของทุกคน แต่พวกเขากลับถูกพรากชีวิตไปด้วยเหตุผลไร้สาระ
ตัดสินประหารชีวิต ถูกเสียบประจาน และร่างของพวกเขาถูกปล่อยทิ้งไว้ในเมืองหลวง
อาจะเป็นเพราะความทรงจำของโรแลนด์ก็ได้ ฮิคารุไม่ได้รู้สึกแย่กับการฆ่าคนนัก โรแลนด์เชื่อว่าเคาท์มอร์คสแตทนั้นสมควรตายจริงๆ
“ฆ่าคนเนี่ยนะ เรายังไม่ได้เตรียมตัวอะไรสักอย่างเลยนะเห้ย”
“คุณก็มี [สิ่งนั้น] ไม่ใช่รึไง”
“…[สิ่งนั้น] เหรอ”
“จะเรียกว่าพรสวรรค์จากพระเจ้าก็ได้ นายขโมยมันมาไง ไอ้ที่ส่องแสงอยู่น่ะ”
อ๊ะ …ไอ้นั่นเองเหรอ
“คุณจะรู้เองถ้าลองเช็คความทรงจำของผมดู มันก็เหมือนกับความสามารถที่ใช้ได้ครั้งเดียวต่อการเกิดใหม่ในแต่ละครั้งนั่นล่ะ ในโลกนี้ มันจะถูกทำให้เห็นเป็นสกิล หรือ เวทย์มนต์ความสามารถพิศษอะไรทำนองนั้น…..ล่ะ”
เสียงของโรแลนด์ค่อยๆจางลงไป
“ผมพูดอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว ผมเตือนคุณได้อย่างเดียวคือ เวลาของคุณ ใกล้ จะ หมด แล้ว”
แล้วเสียงของเขาก็หายไป
เวทย์มนต์ ความสามารถพิเศษ สกิล
นี่เรามีพวกนี้จริงดิ
“!”
ทันใดนั้น ฮิคารุก็รู้สึกถึงบางอย่างในตัวของเขา เขลองตั้งสมาธิ แล้วก็มีหน้าต่างขนาดกระดาษA4 สีเขียวอ่อน อยู่ตรงหน้า
[โซลบอร์ด] ฮิคารุ
อายุ: 15 แรงค์: 0 พอยต์: 15
[เวลาที่เหลือ 55 นาที]
ฮิคารุรู้ดีว่าโรแลนด์เอาจริง
บางที ไอ้นี่ สกิลงั้นเหรอ
บนหน้าต่างนั้นมีวงกลมใหญ่อยู่ พื้นผิวของมันแลดูเหมือนแท็ปเล็ทเลย
“อะไรเนี่ย…”
เขาแตะไปที่มัน ทันใดนั้นก็มีเสียงเหมือนหุ่นยนต์ในหัวเขา
[ปลดล็อค โซลบอร์ด หรือไม่ ใช้ 1 พอยต์]
ปลดล็อค? ใช้แต้ม? นี่มันอะไรกันเนี่ย แต่ไม่ใช้มันก็กระไรอยู่
“ปลดล็อค”
แล้วก็มีตัวอักษรโผล่ขึ้นมาบนจอ
[พลังกาย]
..[การฟื้นฟูโดยธรรมชาติ] 0
..[ความอึด] 0
..[ความต้านทาน]
..[การรับรู้]
มีคำว่าพลังอยู่ตรงกลางและมีเส้นแยกออกไป
“หรือว่า…สกิลทรี?”
นี่มันเหมือนกับระบบในเกม RPG ที่เขาเคยเล่นมาก่อน ถ้ามีผลการเรียนดี ก็จะมีเวลาว่างเยอะ ดังนั้น ฮิคารุจึงใช้เวลาว่างนั้น เล่นเกม แถมยังเล่นได้แบบสุดยอดอีกด้วย
ผลของสกิลทรีนั้น เห็นว่า จะสามารถปลดล็อคได้โดยใช้สกิลพอยต์ หรือก็คือ เลข15ข้างบนนั้น ได้เปลี่ยนเป็นเลข 14 ไปแล้ว
“มี15 แต้ม เพราะเราอายุ 15 รึเปล่านะ ได้ปีละแต้มเนี่ยนะ ห่วยชะมัด”
เอายังไงดีนะ ฮิคารุคิด เขาต้องฆ่าคนและเพราะอย่างนั้น ก้าวแรกนั้นย่อมสำคัญที่สุด
จะทำได้มั้ยนะ พวกนั้นต้องมีคนคุ้มกันแน่ๆ แล้วเราจะต้องใช้สกิลพอยต์ยังไงถึงจะทำได้สำเร็จกัน
… ไม่สิ ก่อนหน้านั้น เราจะฆ่าคนได้จริงๆเหรอ
“ไม่มีเวลามามัวคิดแล้ว”
เขาต้องทำ ไม่งั้นก็ตาย ฮิคารุนั้นเกลียดความพ่ายแพ้ เขาอุส่าห์มาได้ไกลขนาดนี้แล้ว จะมาตายแบบนี้ไม่ได้
“50 นาที”
เสียงเบาๆของโรแลนด์พูดขึ้นมา
ลงแต้มให้การฟื้นฟูดีมั้ยนะ ไม่สิ เราไม่ได้จะไปแข่งความอดทนนะเห้ย หมายความว่า ความอึด กับ ความต้านทานก็ด้วยสินะ งั้นก็เหลือแค่ การรับรู้เท่านั้น
“แต่ว่า ถ้าทำงั้นมันก็ไม่สมดุลสิ ที่จริงมันก็ไม่สมดุลตั้งแต่ที่มีสกิลแล้วล่ะนะ ช่างเหอะ ยังไงที่นี่ก็เป็นโลกแห่งดาบและเวทย์มนต์ล่ะนะ”
แล้วฮิคารุก็ลองเช็คหน้าต่างนั้นดู
“แท็ปเล็ตเหรอ … ถ้าอย่างนั้น”
เขาได้ลองเลื่อนนิ้วไปบนหน้าจอ ทันใดนั้น บนหน้าจอก็เปลี่ยนไปเป็น◎
“ว่าแล้วเชียว วงกลมนั่นคือส่วนของพลังกายสินะ”
เขาลองเลื่อนไปเรื่อยๆ อันต่อไปเป็นสามเหลี่ยม สี่เหลี่ยมข้าวหลามตัด ห้าเหลี่ยม หดเหลี่ยม และสุดท้าย โล่ง
หลังจากนั้นก็กลับมาที่หน้าวงกลมเหมือนเดิม
“งั้น แค่หาสกิลที่มีประโยชน์นี่ ต้องเสียแต้มไป7แต้มเลยเรอะ”
ฮิคารุได้ลองค้นไปในความทรงจำของโรแลนด์ ตอนนี้เขาอยู่ในโรงแรมชั้นสูงในเมืองที่ชื่อว่า พอนด์ เคาท์มอร์คสแตทนั้นอยู่ในคฤหาสของเขา ถ้าใช้เส้นทางที่สั้นที่สุดจากตรงนี้ไปก็ใช้เวลาไม่เกินห้านาที ห้องของเคาท์น่าจะอยู่ที่
ชั้นสาม
ถ้าจะบุกเข้าไปต้องใช้เวลาประมาณ 15 ไม่สิ 20 นาทีสินะ
“เราไม่มีข้อมูลพอที่จะตัดสินได้สินะ เห็นทีคงต้องปลดล็อคทั้งหมดแล้วหาสกิลดีๆแล้วสิ”
[ปลดล็อค โซลบอร์ด หรือไม่ ใช้ 1 พอยต์ ]
“ตกลง”
หน้าต่าง◎ถูกเปิดขึ้นมา
[พลังเวทย์]
[มานา]
[ความสัมพันธ์ทางวิญญาณ]
“เวทย์มนต์ นี่เราใช้ได้กระทั่งเวทย์เลยเหรอ”
มันเป็นอะไรที่ไม่เคยใช้มาก่อน เรามีความทรงจำของโรแลนด์ก็จริง แต่ว่าไม่ใช่ความรู้ของเขา
เราลองดูการใช้เวทย์มนต์ของโรแลนด์ในอดีตแล้ว แต่ก็ยังไม่มีข้อมูลพอแถมไม่มีเวลาหาด้วย หนำซ้ำ เวทย์ของโรแลนด์ก็มีแต่ศาสตร์แห่งการข้ามภพเท่านั้นเอง
[ปลดล็อค โซลบอร์ด หรือไม่ ใช้ 1 พอยต์ ]
“ปลดล็อค”
หน้าต่างสามเหลี่ยมถูกเปิดขึ้น
[ความแข็งแกร่งทางกาย]
[พลังจู่โจม]
[ความเชี่ยวชาญอาวุธ]
อาวุธ สิ่งที่ขาดไม่ได้ในการฆ่าคน
“มีอาวุธอยู่แถวนี้มั้ยเนี่ย”
เขาลองเดินสำรวจรอบห้องแล้วก็เจอมีดสั้นคมๆเล่มหนึ่งวางอยู่บนพื้น นี่เป็นอาวุธที่ใช้ฆ่าโรแลนด์อย่างไม่ต้องสงสัย
“… แต่ว่า ปัญหาก็คือ จะเข้าถึงเจ้านั่นได้มั้ยสินะ”
จากความทรงจำของโรแลนด์ ตามปกติชนชั้นสูงจะไม่เปิดรับแขกตอนกลางคืนอยู่แล้วแล้วนี่ก็ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว ลมพัดตีเข้ามาทางหน้าต่างที่ปิดอยู่ แสงสลัวๆทะลุผ่านหน้าต่างเข้ามา แต่ข้างนอกก็ยังมืดมากอยู่ดี
“มีอาวุธที่ดีก็ไม่ได้หมายความว่าจะจัดการได้ง่ายๆ เราต้งฆ่าทุกคนที่เข้ามาขวาง…”
“ม่าย ม่าย ไม่เอา” ฮิคารุถอนหายใจออกมา
เขาไม่แน่ใจว่าจะหนีออกมาได้โดยไม่ถูกจับรึเปล่า
(40 นาที)
เอาล่ะ ต่อไป
[ปลดล็อค โซลบอร์ด หรือไม่ ใช้ 1 พอยต์ ]
“ใช่”
[ความคล่องตัว]
[ระเบิดพลังฉับพลัน]0
[ความยืดหยุ่น]0
[บาลานซ์]0
[ลอบเร้น]
“ไอ้นี่ล่ะ”ฮิคารุตะโกนออกมา ลอบเร้น ด้วยนี่ล่ะเข้าหาหมอนั่นได้โดยไม่รู้ตัวแน่ๆ
[ปลดล็อค ลอบเร้น หรือไม่ ใช้ 1 พอยต์ ]
“ใช่”
[ลอบเร้น]
[พรางชีวิต]
[พรางมานา]
[อำพราง]
“เข้าใจล่ะ อันที่มีเลข 0 คือยังไม่ปลดล็อคสินะ”
เพื่อที่จะสามารถเห็นสกิลที่ใช้ได้ ต้องใช้แต้มเพื่อปลดล็อคก่อน หรือก็คือ อาจจะเสียเปล่าก็ได้นั่นเอง
แย่ชะมัก ไม่มีเวลามาบ่นเรื่องสกิลทรีด้วยสิ
“แล้วไอ้ [พรางชีวิต]นี่มันคืออะไรกันนะ”
[พรางชีวิต] ซ่อนพลังชีวิตของคุณจากสกิลตรวจจับ สูงสุด 5
[พรางมานา] ซ่อนมานาของคุณจากสกิลตรวจจับ สูงสุด 5
[อำพราง] ผู้ใช้จะไม่สามารถถูกตรวจจับ กลิ่น เสียง และสายตาได้ สูงสุด 5
เห มีสกิลตรวจจับด้วยสินะ ตอนนี้เรามีแต้มเหลืออยู่ 10 ลองแบ่งไปเท่าๆกันเลยดีมั้ยนะ
“ไอ้การตรวจจับด้วยสัมผัสเนี่ย มันก็เป็นปัญหาอยู่แล้วล่ะนะ พวกนั้นอาจจะมีสุนัขอยู่ด้วยก็ได้”
มีคนเคยบอกไว้ว่า สุนัข มีประสาทสัมผัสกลิ่นที่ดีกว่ามนุษย์เป็นล้านเท่า แถมยังมีประสาทการได้ยินที่ดีอีก
เราได้รู้แล้วล่ะว่าที่โลกนี้มีสุนัขด้วย
แล้วไหนจะสกิลตรวจจับอีก จากความทรงจำของโรแลนด์ มีคนไม่มากเท่าไรที่มีสกิลพวกนี้
“งั้นก็ลง พรางชีวิตไปแต้มนึง พรางมานาแต้มนึง แล้วก็จัดเต็มอำพรางห้าแต้มไปเลย”
แล้วฮิคารุก็จัดการใส่แต้มลงไป
[ลอบเร้น]
[พรางชีวิต] 1
[พรางมานา] 1
[อำพราง] 5 (MAX)
[ลอบสังหาร] 0
“…..ลอบสังหารเหรอ”
ฮิคารุได้สั่นกลัวให้กับโลกใบนี้ สกิลนี้โผล่ออกมาหลังจากที่ยัดแต้มสกิลให้อำพราง
[ลอบสังหาร] เมื่อผู้ใช้จู่โจมเป้าหมายโดยที่เป้าหมายไม่รู้สึกตัว การโจมตีจะรุนแรงเป็นอย่างมาก MAX 3
ตรงกับความต้องการเป๊ะ แล้วยังมีแต้มเหลือสามแต้มพอดีอีก
“แจ่มสุดๆ!”
แล้วก็ทุ่มแต้มให้ลอบสังหาร
[ลอบเร้น]
[พรางชีวิต] 1
[พรางมานา] 1
[อำพราง] 5 (MAX)
[ลอบสังหาร] 0
[ซุ่มยิง] 0
แล้วก็มีสกิลใหม่โผล่มา สกิลนี้ทำให้เราฆ่าเป้าหมายได้จากระยะไกล ถ้าให้เลือก อยากได้สกิลนี้มากกว่าแฮะ อยากลอบสังหารจากที่ปลอดภัยมากกว่าแฮะ
[เอาล่ะ ไปกันเลย]
ด้วยร่างของโรแลนด์ และมีดที่เคยเสียบพุงกะทิของโรแลนด์มาก่อน ฮิคารุก็ได้เดินออกไปพร้อมกับสายฝนที่ค่อยๆตกลงมา เขาตรงไปที่ล็อบบี้ แต่เจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้รู้เลยว่าเขาเพิ่งจะผ่านไป
______________
ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็บอกได้เลยนะฮับไม่ต้องเกรงใจ
