ประกาศ เนื่องจากความเบลอเลยทำให้แปลตกไปฮับ ที่ฮิคารุเห็นตอนท้ายดูเหมือนว่าจะเป็นยักษ์ที่เปล่งแสงสีม่วงฮับ ขออภัย
ตอนที่ 48 เมืองใต้ดินของเทฑโบราณ 7
ทันทีที่เห็นยักษ์ตัวนั้น ฮิคารุรีบปิดหน้าต่างทันที ลางสังหรณ์กำลังบอกเขาว่าถ้าจ้องนานไปอาจจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นก็ได้
แสงที่เคยส่องสว่างทั่วปราสาทตอนนี้ได้มืดลงแล้ว จากที่ฮิคารุลองใช้ตรวจจับมานาดู ดูเหมือนว่าพวกอันเดดนั้นจะสับสนเล็กน้อยแต่ก็กลับมาเป็นปกติในเวลาไม่นาน
ตอนนี้ห้องที่ถูกส่องสว่างด้วยตะเกียงเพียงดวงเดียว ฮิคารุและลาเวียนั่งลงบนเก้าอี้ที่ยังคงอยู่ที่นี่มาตลอดร้อยปี
“เห็นนั่นมั้ยน่ะ” ฮิคารุถาม
“เห็นสิ เจ้ายักษ์นั่นมันอะไรกันน่ะ”
“เคยอ่านเจอในนิยายบ้างมั้ย”
“เหมือนว่าจะไม่เคยมีหนังสือเกี่ยวกับยักษ์เลยนะ อ๊ะ แต่ดูเหมือนจะมีตำนานที่บอกว่ายักษ์เป็นนักรบของพระเจ้าด้วยล่ะ”
“โอ้ นักรบของพระเจ้าสินะ”
ทั้งคู่สบตากัน
“ฉันว่าฉันพอจะเดาออกแล้วล่ะว่าทำไมเมืองนี้ถึงกลายเป็ฯแบบนี้น่ะ”
“พวกนั้นพบเจอกับวามพิโรธของเทพสินะ”
“…..”
“…”
ทั้งคู่เงียบไป
น่ากลัวแฮะ ปฏิเสธไม่ได้ด้วยสิ ยังไงโลกนี้เองก็มีตัวตนของพระเจ้าออกมาอยู่แล้วด้วย
ในกระเป๋าของฮิคารุเองก็มีบัตรกิลด์ที่มีผลอวยพรจากพระเจ้าอยู่ด้วย
“ลืมเรื่องยักษ์นั่นไปก่อน ตอนนี้เรามาตรวจสอบที่นี่กันเถอะ”
การสั่นสะเทือนหยุดลง อย่างที่คิดไว้ มันเกี่ยวกับแสงนั่นจริงๆ ฮิคารุเริ่มด้วยการดูกระดาษหนังสัตว์ก่อน เพราะว่าเขาจับมือลาเวียไว้ตลอดไม่ได้ เขาเลยให้ลาเวียแตะตัวเขาไว้ก่อน ดูเหมือนว่าอำพรางหมู่จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อผิวหนังสัมผัสกันเท่านั้น
[ปี XX เดือน X วันที่ X การประชุม สองวันหลังจากที่เมืองหลวงถูกย้ายมาที่ใต้ดิน]
“อ๊ะ แจ็คพ็อตล่ะ ดูเหมือนว่าจะถูกเคลื่อนย้ายลงมาจริงๆด้วยสินะ”
ฮิคารุอ่านออกเสียงให้ลาเวียได้ยิน
[การประชุมเพื่อหาวิธีรับมือกับยักษ์ที่โจมตีเมือง เจตนารมณ์ของฝ่าบาทยังเป็นปริศนา รัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมต้องการให้นำเมืองกลับขึ้นไปบนผืนดินแล้วสู้กับยักษ์ รัฐมนตรีการคลัง พูดถึงเรื่องความหายนะของเศรษฐกิจที่เป็นอยู่ ปฏิบัติการณ์เกี่ยวกับทรัพยากรมานาศักดิสิทธิ์ก็ไปได้ไม่ดีนัก
รัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศรายงานเรื่องของประชาชน ที่ยินดีเป็นอย่างมากกับการตัดสินใจของฝ่าบาท ในขณะที่การขาดมานาศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบกับประชาชนมากนัก
การประชุมถูกหยุดชั่วคราวเมื่อมีเสียงคำรามดังเหมือนกับจะทำให้ท้องฟ้าแยกออกจากกัน รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนต์พูดถึงเรื่องทีมีอะไรบางอย่างคิดจะเข้ามาในเมืองแต่ว่าถูกกันไว้โดยบาเรีย รัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมได้ออกคำสั่งให้เหล่าอัศวินตื่นตัวเข้าไว้
เสียงคำรามดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดังกว่าเดิมมาก]
บันทึกจบแค่นี้
“[อะไรบางอย่าง]ที่พยายามจะเข้ามาในเมืองเนี่ย หมายถึงยักษ์นั่นเหรอ” ลาเวียถาม
“ถ้าเป็นแบบนั้น ทุกอย่างก็เริ่มเข้าใจได้แล้วล่ะ ว่าทำไมที่นี่ถึงมีทหารนิ้ย พวกนั้นคงจะไปสู้กับยักษ์แล้วโดนฆ่าตายหมดล่ะมั้ง”
“ดูเหมือนว่าในนี้จะใช้คำว่าศักดิ์สิทธิ์เยอะจังนะ”
“ดูเหมือนว่าพวกนี้จะมีอะไรบางอย่างที่ย้ายเมืองลงมาใต้ดินได้ แล้วก็คิดว่าตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงสินะ”
ในนี้พูดถึงเรื่องย้ายเมืองกลับไปบนพื้นดินด้วย แปลว่าพวกนี้อาจจะเป็นคนที่ย้ายเมืองลงมาเองก็ได้
หรือก็คือ เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้เวทมนต์เพื่อเคลื่อนย้ายเมือง และโชคไม่ดีที่เทคโนโลยีนั่นหายสาบสูญไปแล้วด้วย
“แล้วทำไมยักษ์ถึงเข้าโจมตีเมืองล่ะ เราไม่รู้หรอกว่าไอ้เจ้า [ทรัพยากรมานาศักดิ์สิทธิ์]น่ะมันคืออะไรด้วย แล้วทำไมคนทั้งเมืองถึงกลายเป็นอันเดดล่ะ นี่เป็นเพราะว่าความพิโรธของเทพเจ้าเหรอ” ลาเวียถาม
“ไม่รู้เหมือนกันแฮะ บางทีเราคงต้องหาข้อมูลมากกว่าน….”
แผ่นดินเริ่มไหวอีกครั้ง ฝุ่นมากมายเริ่มคลุ้ง
“ฉันว่ายักษ์นั่นน่าจะหยุดแล้วล่ะ บางทีมันอาจจะเห็นเราแล้วก็ได้”
“เดี๋ยวนะ ฮิคารุ นี่มัน” ลาเวียชี้ไปที่สิ่งหนึง่บนโต๊ะ
“ผังครอบครัวราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์น่ะ ทำไมเหรอ”
“ทำไมมันมาอยู่ที่นี่ล่ะ บางทีอาจจะเป็นเพราะพวกนั้อยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉินก็ได้นะ”
“เจ๋งมากลาเวีย”
ฮิคารุกางผังครอบครัวออก มีทั้งชื่อของคนที่แต่งงานด้วย แล้วก็คนที่ออกไปจากครอบครัวด้วย
อะไรน่ะ เหมือนจะรู้สึกถึงเวทอะไรบางอย่างได้จากไอ้นี่แฮะ สำคัญรึเปล่านะ แล้ว…
ปกติแล้วสุดท้าชื่อนั้นจะจบด้วย จี โพเอลซีเนีย แต่ว่า นี่มีทั้งพวกที่กลับมาเข้าตระกูล พวกที่แต่งงานกับราชวงศ์ ชื่อของพวกนั้นเองก็ถูกเชียนไว้ด้วย และพ่อของราชานั้นมาจากตระกูลชนชั้นสูงที่ต่างออกไป และมีชื่อของเขาเขียนไว้ในทุกที่
“วาล์ว”
ชัดเจนว่ากราฟาสตี้ต้องเป็นคนที่เกี่ยวข้องแน่ๆ
“ฮิคารุ!”
เสียงหนึ่งดังขึ้น ทั้งคู่มองออกไปที่นอกหน้าต่างแล้วพบว่ายักษ์นั่นกำลังตรงมาทางนี้
“ดูไม่เหมือนกำลังยืดเส้นยืดสายเลยนะเนี่ย”
“มันกำลังมาทางนี้รึเปล่าน่ะ”
“บางทีน่ะ ลาเวีย เตรียมตัวไว้นะ”
“เตรียมอะไรอะ”
“ฆ่าราชาไงล่ะ อ๊ะ หมอนั่นตายอยู่แล้วนี่นา”
ลาเวียตัวแข็งทื่อ
“..เข้าใจแล้ว ถ้านายว่าอย่างนั้น เราจะจัดการเอง”
“ขอบใจนะ พูดให้ถูกก็คือ ฉันจะจัดการราชาเอง ส่วนเธอ ฝากพวกลูกกระจ๊อกด้วยนะ”
“เข้าใจแล้ว”
ฮิคารุยัดเอกสารลงไปในกระเป๋า เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเอาไปทำอะไร แต่ว่า กราฟาสตี้น่าจะอยากได้มันมากแน่ๆ จะเอากลับไปก็ไม่เสียหาย แล้วทั้งคูเองก็ไม่มีเวลามาตรวจสอบมากนักด้วย ทั้งคู่จูงมือกันและออกจากห้องเอกสารไป
ทั้งเครื่องตรวจจับที่สามารถตรวจจับมนุษย์ได้ แสงที่ดูเหมือนกับการใช้ไฟฟ้า มันคือสิ่งที่ฮิคารุไม่เคยเห็นเลยตั้งแต่มาอยู่โลกนี้
ทรัพยากรไฟฟ้า …. ทรัพยากรมานาศักดิ์สิทธิ์
พื้นสั่นตามจังหวะการเดินของยักษ์ ลาเวียและฮิคารุ ก็ตรงไปที่ห้องบัลลังก์
“งั้น เราจะจัดการราชาแล้วตรงไปที่ห้องสมบัติสินะ”
“ใช่แล้วล่ะ เราสู้กับยักษ์นั่นไม่ไหวหรอก การหนีน่าจะดีที่สุดล่ะนะ”
ฮิคารุค่อนข้างมั่นใจว่ายักษ์นั่นเป็นตัวการที่ทำให้คนทั้งเมืองกลายเป็นอันเดด เพราะว่าประชากรที่เรียกตัวเองว่าเป็นพวกศักดิ์สิทธิ์ไม่มีทางฆ่าตัวตายและกลายเป็นอันเดดแน่นอน แล้วอีกอย่างยักษ์นั่นทำลายทุกอย่างเป็นวงกว้างด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันต้องทรงพลังแน่นอน
ทหารของพระเจ้าเหรอ..
ศัตรูขนาดใหญ่นั้นมันเกินมือฮิคารุอยู่แล้ว
“ลาเวีย ถึงแล้วล่ะ”
ทั้งคู่หยุดที่หน้าห้องบัลลังก์ ฮิคารุยังได้ยินเสียงของพวกอันเดดที่กำลังคุยกันอยู่
พวกมันไม่ได้ขยับไปไหนเลยแม้แต่น้อยถึงแม้ว่าจะมียักษ์อยู่ใกล้ๆก็ตาม บางทีพวกนี้อาจจะถูกเปลี่ยนเป็นอันเดดโดยไม่รู้ตัวก็ได้
“เดี๋ยวฉันจะไปจัดการราชาเอง เธออยู่ตรงนี้แล้วร่ายเวทไว้นะ ถ้าฉันปล่อยมือเมื่อไรพวกมันจะเห็นเธอทันที แต่เธอก็จัดการพวกมันด้วยเวทมนต์ซะล่ะ”
“อะ อืม”
“ไม่ต้องยั้งมือล่ะ ฉันไม่เป็นไรอยู่แล้ว”
“จริงๆนะ?”
“อืม สัญญาเลย ปกติฉันก็ระวังตัวอยู่แล้วล่ะ”
มือของฮิคารุคลายลง
“…นายนี่ขี้โกหกจังเลยนะ”
“ฉันไม่ได้อยากตายหรอกน่า แล้วอีกอย่างฉันก็คำนาณความเสี่ยงอยู่แล้วเวทของเธออาจจะกระจายเป็นวงกว้างก็จริง แต่แค่ไปหลบหลังกำแพงก็เรียบร้อยแล้วล่ะ”
“เข้าใจแล้ว”
“ฉันไม่เป็นอะไรแน่นอน ไม่ว่าเธอจะใช้เวทแบบไหนก็ตาม”
“เราเชื่อนายก็ได้” ลาเวียยิ้มออกมา
ดูสบายใจขึ้นแล้วสินะ ฮิคารุคิด
ลาเวียเริ่มร่ายเวท วงเวทปรากฎออกมาที่เท้าโดยมีลาเวียเป็นศูนย์กลาง แต่ด้วยอำพรางหมู่ทำให้พวกนั้นยังไม่รู้เรื่อง
ตอนนี้ล่ะ
“จิตวิญญาณเอ๋ยจงร่ายรำ!”
อันเดดทุกตัวหันมาทางลาเวีย ฮิคารุเดาะลิ้นเพราะไม่คิดว่าพวกมันจะรู้ตัวไวขนาดนี้ แต่ว่าเขาก็ไม่อยากจะหยุดตอนนี้
“ข้าขอเสนอมานาของข้า จงร่ำร้องเสีย!”
ฮิคารุจัดการราชาในการแทงครั้งเดียว จากนั้นก็รู้สึกได้ว่าแรงค์อัพ พวกอันเดดที่ตรงไปหาลาเวียหยุดทันทีเมื่อรู้ว่าราชาของพวกมันตายไป จากนั้นฮิคารุก็ถอดแหวดออกและปลดลอบเร้น
“ยินดีที่ได้รู้จัดทุกท่าน แล้วก็ ลาก่อน” ฮิคารุแสยะยิ้มจากนั้นก็หันหลังไป
“จงนำโลกที่แสนบริสุทธิ์ของเรากลับมา และเผาทุกสิ่งให้เป็นเถ้าถ่านเสีย!!”
พวกอันเดดรีบวิ่งมาทางฮิคารุ แต่ฮิคารุก็เร็วว่า ระเบิดพลังสองแต้มทำงานได้ดีทีเดียว
บอลไฟลูกใหญ่โผล่ขึ้นมา
“เพลิงส่งวิญญาณ !”
วงเวทแตกกระจาย เปลวเพลิงกลืนกินพวกอันเดดเข้าไป ทันทีที่มันแตะพื้น ลมร้อนรุนแรงก็พัดไปทั่ว
ฮิคารุแบกลาเวียที่เหนื่อยจากการใช้มานาไปที่ทางเดิน ห้องบัลลัก์ส่องสว่างราวกับเป็นกลางวัน เหล่ารูปสลักของสงครามระหว่าเทพแลพปิศาจได้พบกับแสงสว่างอีกครั้ง แต่ไม่นานก็ถูกลบหายไป
ลมพัดกลิ่นของศพไหม้ๆให้คลุ้งไปทั่ว
“เดินไหวมั้ย”
“อืม ตอนนี้เรารู้สึกดีขึ้นมาแล้วล่ะ บางทีอาจจะเป็นเพราะเราเปลี่ยนคลาสด้วยล่ะมั้ง”
พลังลดลงไปแต่การใช้มานาก็ลดลงไปด้วย คลาสที่เคยใช้ก่อนหน้านี้มันทรงพลังเกินไป
“รู้สึกเหมือนแรงค์ขึ้นเยอะมากเลยล่ะ”
นี่คือการสังหารหมู่ชัดๆ แต่จะเรียกว่าสังหารหมู่ก็ไม่ถูกนัก เพราะว่าพวกนั้นตายอยู่แล้ว
“บางทีน่ะนะ เอาไว้ค่อยตรวจสอบทีหลังแล้วกันนะ หมอนั่นกำลังมาแล้ว”ฃ
แรงสั่นเริ่มใกล้เขย้ามเรื่อยๆ ฮิคารุกำแหวนแน่น
____________________________________
ประกาศจากผู้แปลอีกเเล้วจ้า
เนื่องจากมหาลับของผู้แปลจะเปิดวันที่ 1 นี้เเล้วเลยอาจจะทำให้ไม่ได้แปลบ่อยเท่าเดิม แต่ก็จะพยายามมาแปลต่เรื่อยๆนะฮับ จริงๆก็เคยบอกไว้ในเพจแล้วแหละ เเต่คิดว่าผู้อ่านบางท่านอาจจะไม่ได้คามในเพจเลยมาประกาศในนี้ด้วย ขอบคุณครับ
