หวานรักจับหัวใจท่านประธาน – ตอนที่ 715 อยากได้กอด / ตอนที่ 716 ผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่ง

ตอนที่ 715 อยากได้กอด

อวี๋เยว่หาน “……”!!

ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะไม่ได้อะไรเลยแบบนี้

หากอยากได้จูบของเทพธิดา เขาต้องไปควบคุมกระเป๋าเงินของเธอด้วยหรือ

ไม่รอให้ชายหนุ่มได้สติ เหนียนเสี่ยวมู่ก็เดินแกว่งมือเข้าไปในโรงพยาบาลอย่างสบายใจ

อวี๋เยว่หานหน้าคล้ำ ก้าวลงจากรถแล้วเดินตามเข้าไปในโรงพยาบาล

จากข้อมูลที่ได้รับมาทำให้หาห้องพักป่วยของสิงลี่เจออย่างรวดเร็ว

ห้องพักผู้ป่วยสีขาว ขาวจนทำให้คนรู้สึกหดหู่

สิงลี่นอนอยู่บนเตียง สองมือสองขามีผ้าแบบพิเศษมัดอยู่ ขยับไปไหนไม่ได้

พยาบาลที่เดินตามพวกเขาเข้ามารีบอธิบาย

“คุณสิงอารมณ์รุนแรงมากค่ะ เอาแต่ดิ้นรนไม่ยอมให้ความร่วมมือในการตรวจ เกรงว่าเธอจะทำร้ายตัวเองไม่ก็คนอื่น คุณหมอไม่มีทางเลือกจึงต้องฉีดยาเพื่อให้เธอสงบลง จำกัดการอาละวาดของเธอ”

“ตอนนี้พวกเราเข้าไปหาเธอได้หรือเปล่าคะ” เหนียนเสี่ยวมู่มองดูสิงลี่ที่นอนสงบอยู่บนเตียง แล้วเอ่ยถามขึ้น

พยาบาลพยักหน้าให้อย่างเป็นมิตร “ตอนนี้คุณสิงกลับมาอยู่ในสภาวะปกติแล้ว น่าจะไม่มีปัญหาอะไร แต่พยายามอย่าพูดในเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจของเธอนะคะ ฉันจะรออยู่ด้านนอก มีอะไรก็ตะโกนเรียกฉันได้”

“ขอบคุณค่ะ” เหนียนเสี่ยวมู่กล่าวขอบคุณ จากนั้นก็ผลักประตูแล้วเดินเข้าไปด้านใน

สิงลี่ที่ถูกฉีดยาระงับประสาท นอนอยู่บนเตียง ดวงตาสองข้างลืมอยู่ ดวงตามองขึ้นไปบนเพดานเป็นระยะ มองไม่ออกว่าตื่นอยู่หรือหลับอยู่

ใบหน้าที่ถูกไฟไหม้มีผมยาวปกปิดอยู่ ส่วนใบหน้าอีกครึ่งซีกที่เผยให้เห็นมองดูอ่อนโยนน่าทะนถนอม

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเดินมาถึงขีดสุดแบบนี้ บางทีชีวิตของเธออาจไม่เป็นแบบนี้ก็ได้……

บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าได้ยินคนในตระกูลสิงบอกว่าสองสามีภรรยาสิงดีกับเธอมาก เหนียนเสี่ยวมู่เลยรู้สึกเห็นใจสิงลี่

ถ้าหากสิงลี่ไม่ได้เอาแต่คิดอยากจะให้เธอตาย เธอก็คงไม่จับสิงลี่เข้าคุกจริงๆ หรอก

“ใคร! พวกแกเป็นใคร!” เหมือนว่าจะได้ยินเสียงฝีเท้า คนที่นอนสงบอยู่บนเตียงเมื่อครู่ จูๆ ก็เบิกตาโพลงมองมายังพวกเธอ

ดวงตากระหายเลือดทำเอาคนรู้สึกหนาวเยือกจากด้านใน

อวี๋เยว่หานดันเหนียนเสี่ยวมู่ไปอยู่ทางด้านหลังตน

แล้วก็เหมือนจะตระหนักได้ว่าสิงลี่ถูกมัดอยู่จึงปล่อยมือเหนียนเสี่ยวมู่ออกอย่างวางใจ เดินตามหญิงสาวเข้าไปสิงลี่

“ฉันได้ยินมาว่าก่อนที่คุณจะถูกนำตัวไป คุณอยากเจอฉัน”

“……”

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ แววตาของสิงลี่ก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนลง

พยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง

แขนขยับเล็กน้อยเหมือนอยากจะทำอะไรบางอย่าง แต่ก็พบว่าตัวเองสวมชุดพิเศษอยู่ทำให้ขยับไม่ได้

ทำได้แต่เงยหน้ามองไปทางเหนียนเสี่ยวมู่ แล้วก็ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมา

“ซิงซิง เธอมาหาฉันแล้วเหรอ พี่คิดถึงเธอมากเลย มานี่ ให้พี่กอดหน่อย……”

เหนียนเสี่ยวมู่ “……”

“พี่ไม่ดีเอง พี่ไม่ควรอิจฉาเธอ ที่พ่อแม่ดีกับเธอมันมีเหตุผล เธอเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลสิง เป็นผู้มีพระคุณ……” สิงลี่เหมือนปีศาจ มองดูเหมือนว่าจะพูดกับเหนียนเสี่ยวมู่ แต่ถ้ามองจากสีหน้าของเธอแล้วเหมือนว่าจะพูดกับตัวเองมากกว่า

เหนียนเสี่ยวมู่อึ้งงันไป

ขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น จู่ๆ ก็นึกถึงคำเตือนของอวี๋เยว่หานตอนกำลังมาที่นี่ได้

ตอนนั้นเขาพูดเอาไว้ว่าหากสิงลี่เป็นบ้าจริงๆ พวกเขายิ่งต้องมาที่นี่

คนปกติพูดโกหกได้

แต่คนบ้าไม่มีทางโกหก

“พี่สาว คุณเป็นพี่สาวฉันเหรอ คุณอยากให้ฉันตายอยู่ตลอดเวลา”

เหนียนเสี่ยวมู่หลุบตาลง ลากเก้าอี้แล้วนั่งลงข้างเตียง ยกขาขึ้นไขว่ห้าง เอ่ยพูดเสียงเย็น “คุณบอกว่าฉันเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลสิง อย่างนั้นคุณก็ควรบอกหน่อยว่าฉันไปเป็นผู้มีพระคุณได้ยังไง”

ตอนที่ 716 ผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่ง

เมื่อเห็นว่าเหนียนเสี่ยวมู่ปฏิบัติอย่างเย็นชา สิงลี่ก็ชะงักไป สีหน้าอึกอัก

ราวกับว่าสงสัยคำพูดเมื่อครู่ของตัวเอง อ้าปากพิจารณาคำถามของเธอ

ในใจของเหนียนเสี่ยวมู่รู้สึกตื้นเต้นแต่กลับต้องกลั้นความรู้สึกนั้นเอาไว้ มองไปทางสิงลี่ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นอกจากรอคำตอบจากสิงลี่แล้ว ยังอยากจะพิจารณาดูด้วยว่าเธอบ้าจริงๆ หรือแกล้งบ้า!

“จริงๆ นะ ฉันไม่ได้โกหก เธออยู่ที่ตระกูลสิง ตระกูลสิงก็จะมีเงินมากมาย……” สิงลี่เงยหน้าขึ้นตอบคำถามอย่างตั้งใจ

ราวกับว่าดีใจที่ตัวเองหาคำตอบเจอ แววตายิ่งยิ้มชัดเจนยิ่งขึ้น

“ใช่ เป็นแบบนี้แหล่ะ พ่อแม่ไม่ได้ไม่รักฉัน ที่พวกเขาดีกับเธอเป็นเพราะว่าเธอสำคัญมาก พวกเขารักฉัน……คนที่พวกเขารักที่สุดคือฉัน ฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของพวกเขา……”

“……”

แม้ว่าสิงลี่จะเป็นบ้าไปแล้ว แต่ก็ยังก้าวข้ามผ่านปมในใจไปไม่ได้

เธอรู้ดีอยู่ในใจว่าที่สองสามีภรรยาสิงดีกับเธอเพราะเหตุผล แต่ก็ยังควบคุมความอิจฉาของตัวเองไม่ได้อยู่ดี

ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้นทำให้พ่อแม่ของตัวเองต้องตาย……

แต่ว่า เหนียนเสี่ยวมู่ก็ยังไม่เข้าใจความหมายที่เธอพูดออกมา

อะไรที่เรียกว่า หากเธออยู่บ้านสิง บ้านสิงก็จะมีเงินเยอะ

“ใครให้เงิน” เหนียนเสี่ยวมู่เงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยถาม

น้ำเสียงที่เปลี่ยนเป็นเข้มงวด ทำเอาสิงลี่หดตัวถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัว แววตากลอกไปมา

“เธอไม่ใช่น้องสาวของฉัน น้องสาวของฉันนิสัยดี เธอจะยอมให้ฉันตลอด ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยตะคอกใส่ฉันเลย แล้วก็ไม่เคยให้ฉันเรียกว่าคุณหนูด้วย ให้เรียกเธอว่าลิ่วลิ่ว……แต่ว่าพ่อแม่ฉันไม่ยอม พวกเขาจะโมโห ฉันห้ามทำให้พวกเขาโมโห ถ้าพวกเขาไม่โมโห พวกเขาก็จะไม่ทิ้งฉันไป……”

สิงลี่พูดพลางกลับไปสู่สภาพคุยคนเดียวอีกครั้ง

แต่เหนียนเสี่ยวมู่จับใจความสำคัญของประโยคนี้ได้แล้ว

ลิ่วลิ่ว

ที่แท้เธอก็ชื่อลิ่วลิ่วจริงๆ

ดูเหมือนว่า ชื่อนี้ไม่ใช่ชื่อที่เธอพูดออกมาลอยๆ เท่านั้น

ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ให้คนที่สนิทกับเธอทุกคนเรียกเธอแบบนี้หรอก

แต่ว่ามีแค่ชื่อ ไม่มีแซ่ ฟังดูแล้วมันเหมือนชื่อเล่นเฉยๆ

เธอแซ่อะไรกันแน่นะ

เหนียนเสี่ยวมู่สูดหายใจลึกเพื่อให้ตัวเองสงบลงตามเดิม ใบหน้ากลับไปสู่สภาวะไม่ทุกข์ร้อนตามปกติ “คุณบอกว่าฉันชื่อลิ่วลิ่วฉันก็ต้องชื่อลิ่วลิ่วหรือไง คุณจะให้ฉันเชื่อได้ยังไง ฉันแซ่อะไรคุณยังไม่รู้เลย ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณหลอกฉันอยู่หรือเปล่า”

“เป็นเรื่องจริง!” จู่ๆ สิงลี่ก็นั่งยืดตัวตรง จ้องไปทางหญิงสาวอย่างลึกลับ

เอ่ยพูดขึ้นด้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ

“นอกจากพ่อกับแม่แล้วก็มีแค่ฉันที่รู้ ฉันได้ยินกับหูตัวเองเลยว่าคนสองคนที่มาหาเธอเรียกเธอแบบนั้น เธอยังมีความสุข……”

“สองคน?” ร่างของเหนียนเสี่ยวมู่เริ่มสั่นแบบควบคุมไม่ได้

ความรู้สึกบอกกับเธอว่าเธอไม่ใช่เด็กถูกทิ้ง

คนที่มาหาเธอที่บ้านสิง มีความเป็นไปได้สูงมากที่จะเป็นพ่อแม่ของเธอ

“ใช่! สองคน! ผู้ชายคนผู้หญิงคน หน้าตาดีมาก ฉันไม่เคยเห็นใครหน้าตาดีขนาดนั้นมาก่อนเลย แต่ว่าทุกครั้งที่พวกเขามา พ่อกับแม่ก็มักจะไล่ฉันไป ไม่ให้ฉันเข้าใกล้ ฉันจึงทำได้แต่แอบมอง……ทุกครั้งที่พวกเขามาก็มีคนชุดดำมากมายปรากฏตัวขึ้น ไม่ใช่แค่ผู้ใหญ่นะ ยังมีเด็กที่ใส่ชุดดำด้วย อายุพอๆ กับพวกเราเลย……”

เด็กที่อายุพอๆ กับพวกเธอ

ใส่ชุดสีดำ

จู่ๆ ก็มีอะไรบางอย่างแวบขึ้นมาในสมองของเหนียนเสี่ยวมู่

หรือว่าพวกเธอจะเข้าใจผิดมาตลอด เด็กผู้หญิงชุดดำที่ชอบเดินตามเธอไม่ใช่สิงฟาง?