พลังกดดันอันรุนแรงของทั้งสอง ทำให้นาคามูระ คิยูมิต้องหยุดใช้เคล็ดวิชาล้วงความทรงจำ เมื่อเธอดึงสติกลับ ร่างของปีศาจหิมะก็ล้มลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
ร่างของนาคามูระ คิยูมิก็อ่อนแรงเล็กน้อย เพราะฝืนดึงเคล็ดวิชากลับอย่างกระทันหัน นาคามูระ อิโทซะเข้ามายืนขวางน้องสาวด้วยความเป็นห่วง
“หึ! เห็นไหม ถ้าแกปล่อยให้ฉันติดตามมาที่อาณาเขตของแกตั้งแต่แรก ลูกน้องของแกจะไม่ตายไปเปล่าๆแบบนี้”เทนงูกล่าวด้วยน้ำเสียงถือดีเย่อหยิ่ง ดวงตาแดงก่ำมองไปยังจิวโมไป๋
“กฎต้องเป็นกฎ ไม่สามารถฝ่าฝืนกฎได้”คาราสุเทนงูกล่าวอย่างเยือกเย็น มันไม่สนใจใยดีลูกน้องที่บาดเจ็บล้มตายเลยแม้แต่น้อย
ดวงตาชั่วร้ายมองไปยังคฑาขักขระในมือของจิวโมไป๋ มันก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
“แค่ผู้บ่มเพาะพลังไม่กี่คน เจ้าก็จัดการไม่ได้ แม้แต่คฑาประจำตัวก็ถูกแย้งชิงไป ในช่วงเวลาที่ไม่เจอกัน เจ้าอ่อนแอลงไปมาก หลังจากนี้ข้าจะแจ้งท่านเทพให้ตรวจสอบเจ้าอีกครั้ง”
“แก!”
เทนงูกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ทั้งสองโต้เถียงกัน ไม่สนใจกลุ่มของจิวโมไป๋แม้แต่น้อย พวกมันทั้งสองทำราวกับว่า พวกเขาเป็นหมูในอวยที่สามารถจัดการได้ทุกเมื่อ
หงหยุนและหงฟางขมวดคิ้วแน่น ยกมือประกบกันแสงสีทองแผ่กระจายออกจากร่างอย่างช้าๆ
“ระวังด้วย ทั้งสองมีระดับการบ่มเพาะพลังขั้นที่ 7 ไขกระดูกปลาย!”จิวโมไป๋เอ่ยเตือนหงหยุนและหงฟาง ก่อนที่พวกเขาจะทำอะไรวู่วาม
จิตสัมผัสของเขาก็แผ่ขยายไปโดยรอบ เพื่อหาทางหลบหนี
เมื่อทั้งสองได้ยินคำเตือนของจิวโมไป๋ ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนสีทันที
“อามิตาพุทธ…”หงหยุนกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง ร่างสีดำทมึนสูงใหญ่ก็ปรากฏขึ้นจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะได้ทันตั้งตัว หมัดอันทรงพลังจะชกมาที่หลังของเขาอย่างรุนแรง
ตูม!
ร่างของหงหยุนทะลุผ่านทุกคนที่ยืนอยู่ ลงไปด้านล่างนอนแทบเท้าของเทนงู
“พวกขยะ!”เทนงูมองร่างของหงหยุนด้วยความเหยียดหยาม มันไม่แสดงท่าทางสง่างามอีกต่อไป มันตกเท้าขึ้นและเหยียบไปที่ท้องของหงหยุนอย่างรุนแรง
ตูม!
พื้นดินด้านล่างแตกขยายออกเป็นใยแมงมุม หงหยุนหมดสติทันที
“ศิษย์พี่!”หงฟางร้องด้วยความตกตะลึง ก่อนที่เขาจะขยับคาราสุเทนงู ก็เหวี่ยงคฑาขักขระในมือฟาดมาทางเขา คลื่นพลังอันรุนแรงแผ่กระจายออกจากคฑาขักขระราวกับจะทำลายทุกสิ่งที่มันสัมผัส
จิวโมไป๋ตอบสนองได้ทัน เขาพุ่งเข้ามาขวางด้านหน้าของหงฟางและยกคฑาขักขระขึ้นมารับการโจมตีแทน
พลังมังกร!
พลังของเขาปะทุเพิ่มขึ้นหลายเท่าทันที
ตูม! คฑาขักขระทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง ร่างของจิวโมไป๋ถูกกระแทกถอยไปชนกับหงฟาง พวกเขาทั้งสองถอยลงไปตามขั้นบันไดหลายขั้นเกือบจะล้มลง
จิวโมไป๋ประคองร่างขึ้น มองไปยังคาราสุเทนงูด้วยแววตาครุ่นคิด โชคดีที่เขาผ่อนแรงในช่วงเวลาสุดท้ายและปล่อยให้ร่างถูกคลื่นพลังพัดกระเด็นออกมา ทำให้ร่างกายของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก
เขาสามารถคาดเดาความแข็งแกร่งของคาราสุเทนงูตรงหน้าได้ ว่ามันมีร่างกายที่แข็งแกร่งทรงพลังเหนือกว่าเทนงูด้านล่าง 1 ขั้น!
ความแข็งแกร่งของมันทำให้ โอกาสรอดของเขาจะน้อยลงไปอีก
นาคามูระ อิโทซะ เข้ามายืนขวางน้องสาวเอาไว้ ก่อนที่ร่างของเขาจะระเบิดพลังกดดันอันรุนแรง กฎแห่งธาตุสายฟ้าหลอมรวมเข้ากับพลังกดดัน รัศมีเจตจำนงดาบแผ่ขยายเป็นวงกลมปกคลุมพื้นที่โดยรอบ
เขาเข้าช่วยสนับสนุนจิวโมไป๋
คาราสุเทนงูเหลือบตามองนาคามูระ อิโทซะเล็กน้อย ก่อนที่มันจะขวางคฑาขักขระเข้าใส่นาคามูระ อิโทซะโดยไม่ให้ใครได้ทันตั้งตัว คลื่นพลังอันแข็งแกร่งแผ่ออกจากคฑาขักขระอย่างรุนแรง มันทะลุผ่านรัศมีดาบเข้าไป
นาคามูระ อิโทซะยกมือแตะด้ามดาบ ในตอนนั้นเองสัญชาตญาณของเขาร้องเตือนว่ารับไม่ได้!
เขารีบเอือมมือไปจับน้องสาวของเขาและใช้ท่าร่างหลบทันที
ตูม! คฑาขักขระชนเข้ากับเสาโทริอิอย่างรุนแรง ตัวเสาแตกร้าวอย่างรุนแรง คาราสุเทนงูปรากฏตัวขึ้นแล้วหยิบคฑาขักขระมาถือ มันยืนอยู่ขวางตรงกลางระหว่างพี่น้องนาคามูระและจิวโมไป๋
มันจงใจแยกทั้งสองฝั่งออกจากกัน โดยไม่กลัวว่าจะถูกรุมโจมตีจากสองด้าน
ดวงตาชั่วร้ายกวาดมองไปยังนาคามูระ คิยูมิที่อยู่ด้านหลังนาคามูระ อิโทซะ ก่อนจะถามขึ้น
“เธอเป็นองเมียวจิสินะ?”
นาคามูระ อิโทซะที่กำลังแตะด้ามดาบชะงักค้าง นาคามูระ คิยูมิชะโงกหน้าผ่านหลังพี่ชายของเธอจ้องมองไปยังคาราสุเทนงู
คาราสุเทนงูปักคฑาขักขระลงพื้นและพายมือสองข้างออก เพื่อแสดงให้เห็นว่าไม่ต้องการที่จะสู้อีก ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง
“ไม่ต้องกลัว ฉันแค่อยากจะถามว่าความเชื่อของเธอคืออะไร? บอกฉันได้ไหม ถ้ายอมบอกฉันจะปล่อยพวกเธอสองคนพี่น้องออกไป”ดวงตาของคาราสุเทนงูฉายแววชั่วร้าย
จิวโมไป๋ที่กำลังจะเข้าไปช่วยหยุดเท้าลง
หงฟางที่อยู่นอกการต่อสู้นิ่งงัน
“หางโผล่ออกมาแล้วสินะ”เทนงูยิ้มเยาะท่าทางครอบงำของคาราสุเทนงู
เจ้าชั่วนี้ชื่นชอบแสดงความแข็งแกร่งให้เหยื่อหวาดกลัว ก่อนจะยื่นข้อเสนอให้กับเหยื่อที่อ่อนแอ ให้อีกฝ่ายได้มีความหวังและจะบดขยี้ความหวังให้แหลกคามือ ข้อเสนอที่เจ้าชั่วนี้พูด ก็เพื่อที่จะทำให้เหยื่อแสดงออกถึงความเห็นแก่ตัวออกมา มันจะทำให้เหยื่อแตกคอกัน
ที่พูดออกไป เป็นเพียงเรื่องโกหกที่ต้องการเห็นคนโศกเศร้าทุกข์ทรมานเพียงเท่านั้น
นิสัยเสียที่น่ารังเกียจ!
นิสัยครอบงำเหนือกว่า เล่นกับเหยื่อของเจ้าชั่วนี้ เห็นกี่ครั้งก็รู้สึกน่ารังเกียจ สำหรับเขาเหยื่อก็คือเหยื่อ ฆ่าๆไปซะก็จบ ไม่เห็นต้องเสียเวลาทำอะไรแบบนี้เลย
—-
ตอนสุดท้าย พรุ่งนี้เจอกันครับ
มีอะไรก็สามารถติชม แสดงความคิดเห็นได้เลยนะครับ
1 ความคิดเห็นเท่ากับ 1 กำลังใจ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ^ ^
