บรรยากาศภายในห้องชมการประลองเต็มไปด้วยความตึงเครียดอัดอัด
ทาคาฮิโระฝืนยิ้มออกมา ก่อนจะก้มหัวลงเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเขายอมรับความผิดพลาด
ริกะที่กำลังมองเรื่องสนุกอยู่ ก็แปลกใจเล็กน้อยที่ทาคาฮิโระยอมรับผิดง่ายๆ ไม่เหมือนกับนิสัยจริงๆของเขาเลย
อิโทซะพยักหน้าดึงพลังกดดันกลับ
เมื่อพลังกดดันที่กดทับร่างกายหายไป ทาคาฮิโระสามารถขยับร่างกายได้ เขาก็เงยหน้าขึ้น สีหน้าแววตาเปลี่ยนเป็นมุ่งมั่น
“ฉันขอโทษที่เผลอพูดผิดไป แต่…ที่ฉันพูดออกไปเพราะว่าฉันชอบน้องสาวของนายจริงๆ”
เกิดความเงียบไปชั่วอึดใจ ทุกคนนิ่งงันตกตะลึง ไม่มีใครคิดว่า ทาคาฮิโระจะโพล่งคำพูดแบบนี้ออกมา ในสถานะการณ์แบบนี้!
อิซาชิที่นั่งหลับตาห่างออกไป เผลอลืมตาหันมามองด้วยสีหน้าประหลาดใจ เขาไม่คิดเลยว่าทาคาฮิโระมีรสนิยมแปลกๆ ชอบยัยปีศาจโหดร้ายคนนั้นได้
“นายชอบน้องสาวของฉัน?”อิโทซะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาวาวโรจน์ ใบหน้าแข็งกะด้างอย่างเห็นได้ชัด พลังกดดันพลันพรั่งพรูออกมาราวเขือนแตก ห้องทั้งหลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ทาคาฮิโระฝืนทนพลังกดดันอันทรงพลังจนอวัยวะภายในสั่นสะเทือน พลังกดดันในร่างของเขาก็ระเบิดออกมา ต้านพลังกดดันของอิโทซะ ทำให้เขาขยับร่างกายได้เล็กน้อย เขายืดตัวตรง ใบหน้าแววตายังแสดงความมุ่งมั่นไม่เปลี่ยนแปลง
“ใช่ ฉันชอบน้องสาวของนายจริงๆ! ในการเข้าโบราณสถานครั้งนี้ ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าฉันนั่นเหมาะสมกับน้องสาวของนาย!”
พูดจบทาคาฮิโระก็หันหลังเดินไปทางประตูทางออกทันที ขาทั้งสองข้างก้าวออกไปอย่างเชื่องช้าราวกับถูกถ่วงน้ำหนัก จนกระทั้งเดินผ่านประตูออกไป พลังกดดันที่กดทับอยู่ก็สลายหายไป เมื่อพ้นสายตาของทุกคนทาคาฮิโระก็พ้นลมหายใจออกมา สีหน้ามุ่งมั่นเปลี่ยนเป็นเย็นชา แววตาของเขาทอประกายมืดมนอาบไปด้วยจิตสังหาร
อิโทซะดึงพลังกดดันกลับเข้าร่าง
ทุกคนในห้องต่างก็กลับไปนั่งที่นั่งของตัวเอง
อิโทซะหลับตาลง
อากิฮิโกะและอากิฮิโระกลับมานั่งประกบซ้ายขวาของริกะ ที่กำลังนั่งครุ่นคิดบางอย่าง มือเรียวลูบค้างอย่างช้าๆ มุมปากเชิดยิ้มเล็กน้อยราวกับกำลังคิดเรื่องสนุกอยู่
แมวดำบนตักของอิโทซะ ใช้ขาหน้าเล็กๆกดที่กำไลข้อมือของเขาพิมพ์ข้อความออก
“ท่านพี่ ทาคาฮิโระรู้ตัวตนของฉัน”
มือของอิโทซะที่ลูบขนแมวดำชะงักเล็กน้อย ก่อนจะลูบต่อ
“ทาคาฮิโระลอบมองมาที่ฉันหลายครั้ง ฉันสัมผัสได้ว่าเขารู้ตัวตนของฉันจริงๆ”แมวดำพิมพ์ข้อความอีกครั้ง
อิโทซะนิ่งเล็กน้อย ก่อนจะลูบหัวแมวดำเบาๆให้เธอคลายความกังวลลง
เขาก็รู้เหมือนกันว่าทาคาฮิโระกำลังแสดงเรียกความสนใจจากเขาอยู่
เขาเข้าหน่วยเงาตั้งแต่อายุ 18 ปี เขามีประสบการณ์ในการทำภารกิจหลายประเภท ตั้งแต่ภารกิจเฝ้าระวังธรรมดาไปจนถึงภารกิจอันตรายที่ต้องเสี่ยงชีวิต การแสดงของทาคาฮิโระ แม้จะดูเป็นเหมือนมาจากใจ แต่เขาก็สามารถมองการแสดงของทาคาฮิโระออกได้ตั้งแต่แรก
เขาจึงเล่นตามน้ำ เพื่อดูว่าทาคาฮิโระต้องการอะไร
อีกฝ่ายใช้คำพูดที่รุนแรงเพื่อเรียกความสนใจ จากนั้นก็ยอมรับความผิดเพื่อสลายความขุ่นเคือง สุดท้ายก็แสดงความมุ่งมั่นบอกว่าชอบน้องสาวของเขาออกมา เพื่อแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจจริง
ถ้าเขามองไม่เห็นว่าทาคาฮิโระกำลังแสดงอุบายตบตาอยู่ เขาจะคิดว่าทาคาฮิโระเป็นผู้ชายที่มีความยืดยุ่น กล้ายอมรับความผิด และมีความมุ่งมั่น เต็มไปด้วยความจริงใจ แม้ว่าเขาจะไม่ชื่นชมทาคาฮิโระ แต่อย่างน้อย ทาคาฮิโระก็ได้เข้ามาอยู่ในสายตาของเขาแล้ว
มองเผินๆการกระทำของทาคาฮิโระดูบุ่มบาม แต่แฝงไปด้วยแผนการมากมาย ที่สามารถต่อยอดเพื่อหาช่องทางเข้าใกล้ชิดเขาได้ ในอนาคตทาคาฮิโระจะต้องเล่นอุบายอื่นๆเพื่อให้เขาคล้อยตาม
เขาไม่รู้ว่าทาคาฮิโระมีแผนการอะไรกันแน่ แต่เขาไม่สนใจเลยว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร ใครก็ตามที่ทำร้ายครอบครัวของเขา เขาจะไม่ปล่อยมันไป
อิโทซะเผลอยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา แววตาฉายไอสังหารจางๆ
การต่อสู้บนสนามประลองก็ได้เริ่มขึ้น
จิวโมไป๋และทาเคยูชิ ยืนเผชิญหน้ากันโดยที่ไม่มีใครลงมือก่อน
หงหยุนและหงเฟย ถูกดึงตัวไปต่อสู่อีกด้านของสนามประลอง การต่อสู้ของทั้งสองรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แตกต่างจากทางด้านของจิวโมไป๋อย่างสิ้นเชิง
ทาเคยูชิหรี่ตาลงเล็กน้อย มองสำรวจร่างกายของจิวโมไป๋ เพื่อหาจุดอ่อน เขาไม่รีบร้อนโจมตีผลีผลามออกไป แม้ว่าเขาจะมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง แต่จิวโมไป๋ก็สามารถจัดการศิษย์ของสำนักคนอื่นๆหลายร้อยคน โดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ แสดงให้เห็นว่าจิวโมไป๋นั้นก็ไม่อ่อนแอ
เขาเร่งพลังกดดันอันแหลมคมดุจดาบปะทะกับพลังกดดันของจิวโมไป๋ ทั้งสองใช้พลังกดดันทดสอบอีกฝ่าย จนกระทั้งตรงกลางระหว่างพวกเขา เกิดช่องกระแสลมกรรโชก ม้วนตัวเป็นพายุลูกเล็กๆ
วูบบบ ทาเคยูชิเป็นฝ่ายเคลื่อนไหวก่อน ร่างของเขาพุ่งออกมาด้วยความรวดเร็ว ราวสายฟ้าฟาด พริบตาเดียวเขาก็มาอยู่ตรงหน้าของจิวโมไป๋ ดาบในมือชักออกจากฝักและฟันออกไป ริ้วแสงสีเงินตัดไปที่ร่างของจิวโมไป๋
แต่ก่อนที่คมดาบจะถึงร่าง พลองเหล็กก็ยกขึ้นมาป้องกันได้อย่างทันท่วงที
เคร้ง! สะเก็ดไฟจากการปะทะสาดกระจายออก
ทาเคยูชิไม่ประหลาดใจที่จิวโมไป๋ป้องกันได้ เขาหมุนข้อมือดึงดาบออกมาเล็กน้อย ก่อนจะฟันดาบแนวขวางไปตามพลองเหล็ก เพื่อตัดมือที่จับพลองเหล็กอยู่
จิวโมไป๋หมุนควงพลองเหล็กปัดป้องดาบยาวให้กระเด็นออกไป ก่อนจะขยับเท้าหมุนตัวเหวี่ยงพลองเหล็กฟาดลงที่หัวของทาเคยูชิ พลังกดดันอันทรงพลังพลันระเบิดออกมา ราวคลื่นทะเลที่โถมลงมา
ทาเคยูชิใช้เท้าเตะที่พื้นหมุนตัวกลางอากาศหลบพลองเหล็กที่ฟาดลงมา
พลองเหล็กกระแทกพื้นอย่างแรงจนเกิดรอยแตกร้าว
—
