จิวโมไป๋ตั้งสมาธิย่อยความทรงจำของชายวัยกลางคน ผู้ฝึกฝนวิชาต้องห้ามลมหายใจแห่งเทพฟุสึโนะจิ ในความทรงจำเขาได้ดูดซับเข้ามา ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับชื่อ อายุ ประวัติชีวิต หรือครอบครัวของชายวัยกลางคนอยู่เลย มีเพียงความทรงจำของเคล็ดวิชาและประสบการณ์ต่อสู้บางส่วน
ความทรงจำเกี่ยวกับเคล็ดวิชาของชายวัยกลางคนครบถ้วนสมบูรณ์ ไม่เสียหาย หรือมีส่วนใดส่วนหนึ่งขาดหายไป อาจเพราะไม่มีใครคิดที่จะสืบทอดสุสานของเขา ทำให้ความทรงจำที่ถูกผนึกไว้ ยังสมบูรณ์
ทำให้จิวโมไป๋โชคดีได้รับทั้งหมด
แต่น่าเสียดายที่เคล็ดวิชาที่สืบทอด มีเพียงไม่กี่วิชาเท่านั้น นอกจากวิชาต้องห้ามลมหายใจแห่งเทพฟุสึโนะจิ ที่จิวโมไป๋ดูดซับก่อนหน้า มีวิชาดาบ เพียงวิชาดาบระดับต่ำ 4 วิชาและวิชาดาบระดับกลาง 2 วิชา และวิชาดาบทั้งหกล้วนเรียบง่าย ไม่แข็งแกร่งนัก
บ่งบอกได้ว่าชายวัยกลางคน ไม่ได้ตั้งใจจะฝึกฝนวิชาดาบเหล่านี้ เขาเลือกวิชาดาบที่ฝึกฝนไม่ยาก ไม่มีความซับซ้อน เพื่อลดทอนความยุ่งยากในการตีความ ทำความเข้าใจได้ง่าย ไม่เสียเวลาฝึกฝนมากนัก
มันก็ไม่แปลกนักที่ชายวัยกลางคนจะเลือกวิชาดาบเหล่านั้น แค่ฝึกฝนวิชาต้องห้ามลมหายใจแห่งเทพฟุสึโนะจิ เขาก็ต้องใช้ความพยายามศึกษามันอย่างหนัก ถ้าเกิดความผิดพลาดในการฝึกฝนร่างของเขาอาจระเบิด เขาไม่มีเวลาเบี่ยงเบนความสนใจให้กับวิชาอื่นได้
จิวโมไป๋ถอนหายใจด้วยความผิดหวังเล็กน้อย ยังดีที่วิชาดาบทั้ง 6 แม้จะธรรมดาทั่วไป แต่มันก็มีข้อดีของความธรรมดา วิชาดาบทั้ง 6 มีโครงสร้างรากฐานของวิชามั่นคง แม้จะไม่โดดเด่นไปทางด้านใดเลย ผู้ฝึกฝนสามารถเรียนรู้วิชาเหล่านี้ ก็สามารถใช้กระบวนท่าวิชาได้อย่างราบรื่นมั่นคง แม้ผู้ฝึกฝนจะใช้กระบวนผิดพลาด มันก็ไม่ส่งผลเสียต่อร่างกายของผู้ใช้มากนัก
วิชาชั้นสูง ถ้าใช้โดยไม่มีความเข้าใจ อาจเกิดผลสะท้อนจนบาดเจ็บ หรืออาจทำให้พิการได้
วิชาดาบทั้ง 6 สามารถนำมาใช้อ้างอิงได้
จิวโมไป๋บันทึกความทรงจำของวิชาดาบทั้ง 6 ก่อนจะค่อยๆ ย่อยความทรงจำส่วนอื่น
ความทรงจำที่เหลือ เกี่ยวกับประสบการณ์ต่อสู้ของชายวัยกลางคน เริ่มจากการต่อสู้ครั้งแรกจนถึงจุดจบของชีวิต และมีความทรงจำเกี่ยวกับการใช้กฎธาตุสายฟ้า ตั้งแต่เริ่มตระหนักรู้จนถึงระดับ สูง
จิวโมไป๋สูดลมหายใจ ไม่แปลกเลย เมื่อได้รับการสืบทอดจากวีรชน ศิษย์ของสำนักดาบสายฟ้าคำรณ จะสามารถเลื่อนระดับการบ่มเพราะพลังได้อย่างรวดเร็ว ถ้าผู้ฝึกฝนมีความเข้าใจกฎแห่งธาตุสายฟ้าสูง อาจทำให้ตระหนักกฎแห่งธาตุสายฟ้าได้ในทันที
ตั้งแต่เริ่ม หินทดสอบจะตรวจสอบคุณสมบัติและความเข้ากันได้กับวีรชนของสำนักอยู่แล้ว เมื่อได้รับสืบทอดความทรงจำ ผู้ได้รับการสืบทอดจะได้รับวิชาต่อสู้และประสบการณ์ต่อสู้ที่เข้ากันได้ดีกับตัวเอง ทำให้สามารถปรับตัวและทำความเข้าใจได้อย่างเร็ว
การสืบทอดจากวีรชน จึงเป็นสิ่งล้ำค่าของสำนักดาบสายฟ้าคำรณ ที่ช่วยสร้างศิษย์ที่แข็งแกร่งมากมาย!
บรรยากาศในสุสานวีรชน เงียบวังเวง ทุกคนต่างจดจ่อกับการสืบทอดของวีรชนที่พวกเขาเลือก
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ 40 นาที ก่อนหมดเวลาในโบราณสถาน
กึก! เสียงบางอย่างดังขึ้นอย่างแผ่วเบา เพราะความเงียบ ทำให้เสียงนั้นดังขึ้นอย่างชัดเจน เรียกสติของจิวโมไป๋ เขาเงยหน้าหันไปทางขวา มองออกไปรอบนอกของสุสานวีรชน เขาก็เห็นบานไม้ถูกผลักจากด้านล่างให้เปิดออก มันอยู่ไม่ห่างจากช่องทางที่เขา อิโทซะและคนอื่นๆ ขึ้นมากนัก แสดงให้เห็นว่ามีทางลับมายังสุสานวีรชนหลายเส้นทาง
ก่อนที่สองฝาแฝดตระกูลไดอิจิ จะกระโดดขึ้นมา พวกเขาทั้งสองไม่สนใจจะสำรวจ พวกเขาตรงไปยังแท่นทดสอบ ระหว่างนั้นก็กวาดตามองซ้ายมองขวา เหมือนกำลังหาอะไรหรือใครอยู่
ทั้งสองมาถึงแท่นทดสอบ พวกเขาไม่ทดสอบ แต่มองไปรอบๆ ก่อนจะเห็นคนอื่นๆ ที่กำลังสืบทอดวีรชนอยู่ ทั้งสองก็เดินไปรอบๆ ก่อนจะเห็นริกะ ทั้งสองถอนหายใจออกมาพร้อมกัน พวกเขาเร่งความเร็วเดินไปยืนคนล่ะด้านของหญิงสาว เพื่อป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้น
จิวโมไป๋เห็นดังนั้นก็ไม่ทำอะไร เพราะทัศนวิสัยที่มืดมิด เห็นเพียงระยะไม่กี่สิบเมตร ทำให้สองฝาแฝด ไม่สามารถมองเห็นเขาที่หลบอยู่ไกลออกมาได้
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ จนกระทั่งเหลือเวลาเพียง 30 นาที
อิโทซะลืมตาขึ้น ดวงตาเป็นสีม่วงแลบผ่านไปวูบหนึ่งจนแทบไม่สังเกตเห็น ร่างกายเดือดพล่าน เต็มไปด้วยพลัง
ขั้นที่ 6 โลหิตกลาง!
เขาค่อยๆ สงบพลังที่พลุ่งพล่านลง ใบหน้าของเขาประดับด้วยรอยยิ้มที่หายาก ม่านพลังที่ปกป้องก็สลายไป เขามองไปรอบๆ สายตามองไปยังสุสานวีรชนที่ริกะกำลังสืบทอดอีกด้าน คิ้วของเขาก็เลิกขึ้น สองฝาแฝดไดอิจิมาถึงเมื่อไหร่ไม่รู้ พวกเขากำลังเฝ้ารักษาความปลอดภัยให้กับริกะ โดยที่พวกเขาไม่คิดที่จะสืบทอดความสามารถของวีรชน
การเข้าโบราณสถานสุสานวีรชน ไม่ได้มีโอกาสได้เข้าง่ายๆ ทุก 6 เดือนจะคัดเลือกศิษย์ชั้นยอดเพียง 10 คนเท่านั้น ไม่มีจำนวนเกินกว่านี้ มีแต่จะน้อยกว่าเท่านั้น ในช่วงพันปีมีศิษย์ในสำนักมากมายที่ได้รับการสืบทอดความสามารถ และแสดงความแข็งแกร่งออกมา ทำให้ชื่อเสียงของสำนักโด่งดังไปทั่ว
โอกาสเข้าโบราณสถาน จึงเป็นโอกาสหายากที่ไม่มีใครยอมเสียไป
