เขตใต้เมืองเทียนจิง
ตูม! อาคารสูงสามสิบชั้นสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง บนชั้น 7 มีรูขนาดใหญ่ ประมาณห้าเมตร เศษอาคาร เศษกระจกตกลงเบื้องล่าง ผู้คนต่างวิ่งหลบหนีสิ่งที่ตกลงมากันวุ่นวาย ฝุ่นควันกระจายออกรอบๆรูโหว่ ภายในถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดี สายไฟฟ้าถูกทำลาย ทำให้ไฟฟ้าทั้งอาคารถูกตัด อาคารทั้งหลังมืดทันที
ผู้คนในอาคารแตกตื่น วิ่งลงทางบันไดหนีไฟ ประตูลิฟท์เปิดออก ให้คนด้านในออกมา ลิฟท์บางอันยังเลื่อนได้ครึ่งเดียวก่อนจะถูกหยุด คนด้านในต้องคลานออกมา
ในห้องที่พังทลาย เนี่ยฟูหานในชุดสีดำปกปิดร่างกาย ผลักเศษซากอาคารที่ทับร่างออกไป สายฟ้าสีเขียวเข้มแลบไปมาทั่วร่างกาย เพื่อรักษาบาดแผล เขากระอักเลือดออกมาเล็กน้อย ทำให้โล่งขึ้น แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ทำอะไร
หอกสีม่วงก็พุ่งตรง เข้ามาด้วยความเร็วสูง!
“บ้าเอ๊ย! กัดไม่ปล่อย!”เนี่ยฟูหายสถบออกมาจะขยับหลบ แต่ด้วยประสาทสัมผัสอันแข็งแกร่ง เขาสัมผัสได้ว่าด้านหลังห่างออกไปไม่ไกล มีร่างของชายหนุ่มเคราะห์ร้ายถูกเศษซากอาคารทับร่าง โชคดีที่บนร่างมีโต๊ะไม้เนื้อแข็ง ทำให้ไม่ถูกทับจนร่างบี้แบน แต่แรงทำลาย ทำให้เขาบาดเจ็บหมดสติไป
เนี่ยฟูหานจะขยับหลบหอก แต่ถ้าเขาหลบชายเคราะห์ร้ายจะถูกหอกสังหาร เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
ที่ชายเคราะห์ร้ายต้องบาดเจ็บ เป็นเพราะเขาหลบมาทางนี้
เนี่ยฟูหายตัดสินใจอย่างเด็ดขาด พุ่งเข้าไปหาร่างของชายเคราะห์ร้าย หอกสีม่วงก็พุ่งเข้ามาจากทางด้านหลัง
1 ชั่วโมงก่อน
ในบาร์ขนาดกลาง ตรงพื้นที่เต้นรำ เนี่ยฟูหานในชุดสีรุ้งตัวโปรด กำลังเต้นเท้าไฟ โยกตัวไปมาอย่างพลิวไหว ผู้คนเว้นพื้นที่ตรงกลาง ให้เขาเต้นเป็นวงกลม พวกเขาร้องตะโกนเชียร์เนี่ยฟูหานอย่างมึนเมา
เมื่อเพลงจบเนี่ยฟูหานก็เดินลงจากเวที เหงื่อไหลอาบแผ่นหลัง เขาเดินไปที่โต๊ะของตัวเอง มีสาวสวยในชุดวาบหวิวสองคนนั่งรออยู่ เขานั่งตรงกลางของสองสาวโอบซ้ายขวาอย่างคล่องแคล่ว หญิงสาวคนซ้ายชงแก้วเหล้า หญิงสาวคนขวาบีบนวดร่างของเนี่ยฟูหาน
ผู้คนที่เห็นต่างอิจฉาตาร้อน
ในตอนนั้นเองกำไลข้อมือของเนี่ยฟูหานก็สั่นเบาๆ เขาเปิดกำไลข้อมือ ดวงตาหดลงเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาเหมือนเดิม เขาหยิบแก้วเหล้าที่หญิงสาวรินให้มาดื่มก่อนที่จะลุกขึ้น
“นายน้อยจะไปเต้นต่อเหรอคะ?”หญิงสาวถาม
“ฉันจะกลับแล้ว”เนี่ยฟุหานบอกปัด ก่อนจะกดกำไลข้อมือโอนเงินให้สองสาว ก่อนจะเดินออกไป อาอี้ที่รออยู่โต๊ะข้างๆ ประหลาดใจที่นายน้อยเลิกเร็ว เขารีบเดินตามและกระซิบถาม
“เกิดอะไรขึ้นครับนายน้อย?”
เนี่ยฟูหานยกกำไลข้อมือขึ้น ให้อาอี้เห็นข้อความที่ถูกส่งมาก่อนหน้า อาอี้อ่านข้อความใบหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไป
“นายน้อยให้ผมไปตรวจสอบ…”
“ไม่”เนี่ยฟูหานบอกปัด พวกเขาไปถึงรถก็เข้าไป
อาอี้นั่งที่คนขับ และขับรถออกไป
“ไปหาโรงแรมใกล้ๆ ฉันจะไปด้วยตัวเอง”
“นายน้อยมันอันตราย!”อาอี้รีบพูดขึ้น
“ไม่ต้องห่วง ฉันในตอนนี้ ถึงจะสู้ไม่ได้ ก็สามารถหลบหนีออกมาได้ ไปเถอะไม่ต้องพูดแล้ว”
อาอี้จำใจขับรถไปยังที่หมาย
10 นาทีต่อมา ทิศใต้เมืองเทียนจิน บริเวณพื้นที่ ย่านที่พักราคาถูก ส่วนใหญ่เป็นที่พักคนงานเหมือง
โรงแรม 2 ดาว สูง 10 ชั้น สภาพเก่าทรุดโทรม
เนี่ยฟูหานในชุดดำซุ่มมองอาคารโรงแรมหลังนั้น จากบนอาคารทางด้านหลังของโรงแรม ดวงตาแหลมคมสังเกตคนในห้องต่างๆ ก่อนที่จะมาถึงห้องที่ปิดผ้าม่านมิดชิดบนชั้น 3
มีแสงไฟลอดผ่านผ้าม้าน ทำให้รู้ว่ามีคนอยู่
เนี่ยฟูหานรอ อีกครึ่งชั่วโมง ก็ไม่พบการเคลื่อนไหวใดๆ เขาจึงลงจากอาคาร ลอบเข้าไปในโรงแรม เขาทำลายกล้องวงจรปิดทั้งหมด เพราะเป็นโรงแรมราคาถูก ทำให้กล้องไม่ได้ถูกซ่อน ทำให้หาง่าย และกล้องยังไม่มีระบบส่งสัญญาณเมื่อกล้องเสียหาย ทำให้เนี่ยฟูหานเข้าไปได้ง่ายๆ เขาผ่านพนักงานโรงแรมที่แอบอู้เล่นเกมส์ผ่านโฮโลแกรม
ไปที่ห้องดูภาพจากกล้องวงจรปิด ซึ่งพนักงานที่มีหน้าที่ดูหน้าจอ พบความผิดปกติพอดี เนี่ยฟูหานพุ่งเข้าไปทำให้พนักงานหมดสติ แล้วก็มัดไว้ ก่อนจะเปิดระบบการจัดการโรงแรม ตรวจสอบห้องที่เขาจับตามอง เขาไม่พบความผิดปกติใดๆ
เขาตรวจสอบห้องข้างๆ ไม่มีคนพัก เขาจึงขึ้นไปชั้น 3 เขาเปิดห้องข้างๆของห้องเป้าหมาย และเข้าไปอย่างง่ายดาย
แต่เมื่อเขาเข้าไป ไฟในห้องก็เปิดออก ภายในห้องมีชายผิวขาวชาวทวีปตะวันตกวัยกลางคน กำลังลุกขึ้นตั้งท่าต่อสู้
เนี่ยฟูหานมองสบตากับชายวัยกลางคนผิวขาว
โดยที่ทั้งสองคนไม่ต้องพูดอะไร
เนี่ยฟูหานขยับร่างกาย จะถอยหลังกลับ แต่เขาช้าไปเล็กน้อย ชายผิวขาวเคลื่อนร่างด้วยความเร็วสูงราวภูตผี ทิ้งเงาดำไว้ด้านหลัง พริบตาเดียวเขาก็มาอยู่เบื้องหน้าของเนี่ยฟูหาน มือขวาซีดยกขึ้น กรงเล็บแหลมคมเป็นประกายลึกลับ แทงออกมา
เนี่ยฟูหานบิดเท้า ขยับร่างไปด้านข้างหลบกรงเล็บอย่างหวุดหวิด แต่กรงเล็บนั้นพุ่งลงไป ทำลายพื้นด้านล่างเป็นรูโหว่
โรงแรมสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ประตูห้องด้านข้างและด้านหน้ารอบห้องเป้าหมาย 4 ห้อง ไม่รวมห้องที่เนี่ยฟูหานเข้า ก็เปิดออกพร้อมกับชายผิวขาวสี่คนพุ่งตัวออกมา
เมื่อพวกเขาเห็นเนี่ยฟูหานก็ระเบิดพลังกดดันอันทรงพลังออกมา
ใบหน้าของเนี่ยฟูหานเปลี่ยนไป
