ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ – ตอนที่ 20 ผู้ทรงอำนาจมีจุดอ่อน

เย่เทียนพอได้ยินอดหัวเราะไม่ได้ รู้สึกว่าตนเองคิดมากไปแล้ว!

แต่พอหยิบชุดสูทขึ้นมาดู เขาตะลึงครู่หนึ่ง คาดไม่ถึงเป็นอาร์มานี่!

“นายอึ้งอยู่ทำไม รีบลองใส่ดูสิ ถ้าไม่พอดี ฉันจะได้เอาไปเปลี่ยนน่ะ!”

ซูเหมยถลึงตามองเย่เทียนแบบมีอารมณ์หลากหลาย พูดเสียงน่ารัก

ในเมื่อเป็นชุดทำงานของตนเอง หากเย่เทียนจะปฏิเสธก็คงเป็นการไม่เคารพเอาได้ จึงถอดเสื้อผ้าออกตรงนี้ เปลี่ยนเป็นชุดสูทตัวหนึ่งแทน

สุภาษิตว่าไว้ถูก ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง คำพูดนี้ไม่โกหกสักนิดเดียว

โดยเฉพาะเย่เทียนฝึกฝนคัมภีร์หวงแล้ว ถึงแม้ไม่ได้ตั้งใจไปออกกำลังกาย แต่การมีอยู่ของคัมภีร์หวง ตัวมันเองก็มีประสิทธิภาพที่กำจัดสิ่งไม่บริสุทธิ์ภายในอย่างอื่นออกอยู่แล้ว

บำเพ็ญฌานมาสองวัน เดิมทีบนตัวเขาไม่มีตกหล่นสักนิด รูปร่างที่สัดส่วนสมบูรณ์แบบที่สุด อาจจะเทียบได้กับนายแบบนานาชาติ!

ผมซอยดำขลับ บวกกับรอยยิ้มที่คลุมเครือนั้นบนหน้าอีก เพิ่มความรู้สึกร้ายกาจระดับหนึ่ง

มองๆ อยู่ เป็นบนหน้าซูเหมยที่อดแดงขึ้นไม่ได้

ไม่ใช่ว่าเย่เทียนหน้าตาหล่อมากมายอะไร แต่ว่าบนตัวเขามีบุคลิกที่น่าหลงใหล ดึงดูดสายตาคนมากเหลือเกิน

“เจ้าหมอนี่ ภายในภายนอกล้วนเผยความแปลกประหลาดไปหมด!”

ตั้งนานซูเหมยถึงได้สติเข้ามา แอบบ่นตนเองว่าไปหลงเสน่ห์ได้อย่างไร รีบปรับท่าทีไอแห้งๆ แล้วพูดว่า “ไม่เลว ผ่านเกณฑ์พอถูไถได้!”

“ภาพลักษณ์นี้ของผมแค่ผ่านเกณฑ์แบบพอถูไถ?”

เย่เทียนกลัดกลุ้มอยู่บ้าง คิดในใจตอนที่ตนเองแฝงตัวอยู่ในโลกทหารรับจ้าง ไม่รู้ว่าทำสาวหลงไปมากมายเท่าไร

เมื่อก่อนหน้านี้ฝังตัวในท้องทะเล ยังมีเจ้าหญิงของราชวงศ์อังกฤษคิดถึงตนเองอยู่ตลอดเวลาด้วยล่ะ!

แต่อยู่ต่อหน้าซูเหมย คาดไม่ถึงได้รับเพียงแค่คำวิจารณ์แบบถูไถ?

ตามองเห็นเย่เทียนท่าทางกลัดกลุ้มมาก ในใจซูเหมยแอบกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่บ้าง กระแอมเบาๆ ทีหนึ่งแล้วพูดว่า “แน่นอนสิ ผับของพวกเขาต้อนรับบุคคลระดับสูง ในอดีตมีผู้ดีดาราเข้ามาใช้บริการไม่น้อย ลักษณะแบบนายนี้ ไม่ใช่ว่าผ่านเกณฑ์แบบถูไถแล้วจะเป็นอะไร?”

เดินวนรอบหนึ่ง เย่เทียนก็เบื่อมากมาย เตรียมจะไปฉี่ในห้องน้ำ

ตอนที่กำลังเตรียมเข้าประตูไป ด้านในมีเสียงไม่สุภาพลอยมากะทันหัน

“ประธานจู คุณวางใจได้ ยานี้เป็นยาแมลงหวี่ที่ผมซื้อมาจากแอฟริกาใต้ทางนั้น ถึงแม้ว่าเปื้อนไปหน่อย สาวบริสุทธิ์ไร้ราคีก็ต้องเปลี่ยนเป็นเมีย!”

ตามมาด้วยคำพูดที่แสนภูมิใจประโยคหนึ่ง “ความสามารถการทำงานของนายไม่เลวทีเดียว คืนนี้เสร็จธุระแล้ว ผลประโยชน์ของนายต้องไม่น้อยเด็ดขาด!”

“หึๆ งั้นผมขออวยพรประธานจูพอลงมือก็สำเร็จเลยนะครับ! แต่ว่า รอประธานจูจัดการเฉินหวั่นชิงคนนั้นแล้ว ให้ผมลิ้มลองด้วยได้หรือเปล่าครับ?”

“คิดอะไรกัน! นี่คือผู้หญิงที่เจ้านายใหญ่ฉันต้องการ แม้แต่ฉันยังไม่กล้ามีเอี่ยว นายยังกล้ามีความคิดนี้? วอนหาที่ตายเหรอ!”

ระหว่างที่พูด ประตูห้องน้ำถูกคนเลื่อนเปิด คนหนึ่งอ้วนคนหนึ่งผอมทั้งสองคนเดินออกมาจากในห้องน้ำ

เย่เทียนยืนอยู่ข้างประตู บนหน้าไม่มีความรู้สึกสักนิด เหมือนกับผี ทำให้สองคนนี้ตกใจยกหนึ่ง

บวกกับเมื่อสักครู่พวกเขาพูดจาอยู่ด้านใน ในใจมีสิ่งที่บอกใครไม่ได้ พอมองเห็นเย่เทียนยืนอยู่ตรงนี้ ชั่วขณะนั้นทั้งสองคนเกิดความระแวงในใจ

“ไอ้หนุ่ม แกเป็นใคร! เดินมาไม่ให้สุ้มให้เสียง อยากทำคนตกใจงั้นเหรอ!”

ไอ้คนผอมนั้นชี้นิ้วหลุดปากต่อว่าเย่เทียนในชั่วขณะนั้น

เย่เทียนได้สติกลับมา ดวงตาขรึมเล็กน้อย เผยรอยยิ้มที่ไม่เป็นภัยออกมาทันที

“ขอโทษครับ ผมเป็นผู้จัดการรปภ.คนใหม่ของผับนี้ ทำทั้งสองท่านตกใจแล้ว! ไม่ทราบว่าทั้งสองท่านอยู่ห้องไหนครับ? รอเดี๋ยวผมจะเข้าไปขอโทษด้วยตัวเอง!”

เห็นเย่เทียนท่าทีจริงใจมากพอ ไอ้คนผอมถึงหยุดต่อว่าไป อารมณ์ก็สงบลง

กลับเป็นประธานจูคนนั้นมองเย่เทียนอย่างลึกซึ้งทีหนึ่ง แล้วยิ้มบอก “ที่แท้นายเป็นผู้จัดการรปภ.คนใหม่นี่เอง ไม่เลว สายตามองคนของประธานซูใช้ได้ พวกฉันอยู่ที่ห้องA1 เดี๋ยวนายเขาไปแล้วกัน พวกเรามาดื่มสักสองสามแก้ว ทำความรู้จักกันหน่อย”

ประธานจูตบไหล่เย่เทียน หลังพูดจบถึงออกไปกับไอ้คนผอม

แต่พวกเขาไม่รู้ว่า สายตาของเย่เทียนค่อยๆ เย็นเฉียบลงไป

เขากลับมาเกิดอีกรอบ สาบานไว้ว่าจะปกป้องเฉินหวั่นชิง

สองคนนี้ กล้ามาวางแผนต่อเฉินหวั่นชิง

วอนหาที่ตายชัดๆ!