หลี่เจี่ยซินไม่สนใจ เธอก้มลงแทะเล็มเขาจนในที่สุดเขาก็เริ่มร้อนขึ้นมา
แน่นอนว่าหลี่เจี่ยซินที่สวยขนาดนี้ รูปร่างดีขนาดนี้เป็นใครที่ถูกล่วงเกิน หากเป็นชายแท้แล้วย่อมต้องมีความรู้สึก เขากัดฟันสะกัดกั้นเสียงของตนเองไม่ให้เล็ดลอดออกมา ในขณะที่ถูกหลี่เจี่ยซินเล้าโลม
เขาเปลือยแบบนี้เธอจึงใช้มือลูบไปจนทั่วร่าง ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะอย่างพอใจ
“คุณบ้าไปแล้วจริง ๆ ด้วย”
ดูเหมือนเขายังด่าเธอไม่จบ หลี่เจี่ยซินตั้งอกตั้งใจล่วงเกินจนเธอไม่สนใจว่าเขาจะพูดอะไรอีกต่อไป รู้แต่ว่าความปรารถนาของตัวเองจะต้องถูกเติมเต็มให้เร็วที่สุด
หลี่เจี่ยซินถอดชุดเดรสของตัวเองออกจนหมด ในที่สุดเธอก็คล่อมเขาไว้และจับแขนทั้งสองข้างของเขากดเอาไว้บนเตียง เธอก้มลงมองเขาใกล้ ๆ ยังสูดดมความหอมจากซอกคอของเขาด้วย
“พระเจ้าคุณหล่อชะมัด นี่มันสเป็กของฉันเลย ยอมฉันเถอะขอแค่คืนนี้เท่านั้น ฉันไม่อยากขืนใจคุณ”
“คุณพูดบ้าอะไรของคุณ”
“ฉันขอโทษด้วยนะคะ หากทำรุนแรงฉันไม่มีประสบการณ์”
ดวงตาใสแจ๋วเป็นประกายที่กำลังจ้องมองเขาเหมือนคนหิวกระหายจากทะเลทรายและคำพูดเพ้อเจ้อของเธอทำให้ชายหนุ่มรูปหล่อแทบจะหัวเราะออกมา
“คุณบอกว่าไม่มีประสบการณ์แต่กำลังไล่ปล้ำผมอยู่นี่นะ”
“อืม ขอโทษค่ะ คุณถูกใจฉันจริง ๆ ฉันไม่คิดรังแกคุณ”
ถึงเธอจะพูดแบบนั้นแต่เธอก็ทนไม่ไหวแล้ว คุณชายใหญ่คงใช้ยาแรงกับเธอ หลี่เจี่ยซินมองรูปร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแสนเพอร์เฟคของเขาไปทั้งตัว แบบนี้แหละชายในฝันของเธอ หญิงสาวหัวเราะชั่วร้ายและปล้ำเขาจนเขาหมดแรง เธอก่อกวนจนเขาพร้อมรับและในที่สุดชายนิรนามคนนั้นก็ถูกหลี่เจี่ยซินล่วงเกิน
ในที่สุดเขาก็ร้องออกมา
“อ๊า อ๊า อ๊า นี่คุณ ไม่เคยจริง ๆ ด้วย”
เขาถึงกับตกใจเมื่อพบว่าหลี่เจี่ยซินบริสุทธิ์เหมือนอย่างที่เธอพูด นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นมา ผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งถึงได้ทำแบบนี้ และผู้หญิงคนนี้ยังเป็นคนแปลกที่เรี่ยวแรงมหาศาลอีกด้วย
“ใช่ค่ะ ฉันไม่เคย อ๊า อ๊า แต่ดีจังเลย”
ในที่สุดผู้ชายสุดหล่อของหลี่เจี่ยซินก็เลิกพูดแล้ว เขายังตั้งอกตั้งใจช่วยเธออย่างเต็มที่อีกด้วย แต่หลี่เจี่ยซินไม่วางใจ ทุกอย่างเธอเป็นคนลงมือ อันไหนที่ตอบสนองความพึงพอใจของเธอได้ หลี่เจึ่ยซินย่อมไม่เขินอายที่จะลงมือ
“อืม สุดยอด คุณร้องออกมาสิ อ๊า แบบนี้ ร้องเลย”
เขาสอนเธอ หลี่เจี่ยซินทำตามและพบความสุขอันเกิดจากเรือนกายของเขาอย่างที่เธอคาดไม่ถึง
เธอล่วงเกินเขาหลายครั้ง ถึงครั้งแรกจะเจ็บสำหรับเธอ แต่ความเจ็บนั้นสำหรับหลี่เจี่ยซินมันเล็กน้อยมาก เมื่อมีอะไรกับเขาแล้วเธอก็ยังรู้สึกไม่พอ จวบจนกระทั่งเกือบตีสามเธอจึงทำเขาหมดแรงและหลับไป
ความรู้สึกของหลี่เจี่ยซินว่องไวเป็นอย่างยิ่ง เมื่อยาหมดฤทธิ์หลี่เจี่ยซินก็พบว่าตัวเองได้ปล้นสวาทผู้ชายหล่อ ๆ คนหนึ่งไปเสียแล้ว ยิ่งมองเขาในตอนที่หลับทั้งยังกอดเธออยู่ก็รู้สึกผิดทั้งตกใจตัวเองอยู่ไม่น้อย นี่เธอทำอะไรลงไป
เธอจำไม่ได้ว่าเป็นคนลากเขาเข้าโรงแรมแห่งนี้ หรือนี่คือห้องของเขา เธอจำอะไรไม่ได้สักอย่าง คิดได้อย่างเดียวว่าต้องรีบเผ่นออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
หลี่เจี่ยซินลุกขึ้นจากที่นอน เจ็บแปลบที่ช่วงกลางลำตัว หญิงสาวแต่งตัวอย่างรวดเร็วค้นหากระเป๋าสตางค์ของตัวเองที่สะพายมา ทั้งเนื้อทั้งตัวเธอมีเงินแค่ห้าสิบหยวน หลี่เจี่ยซินจึงยกมือขอโทษเขา เขียนการ์ดเล็ก ๆ ไว้ใบหนึ่งว่า
ขอโทษ ฉันขอชดใช้ให้ ฉันไม่ได้เป็นโรคร้าย แค่เมาไปหน่อย
แล้วเธอก็วางธนบัตรห้าสิบหยวน ยับ ๆ ใบนั้นไว้บนกระดาษทับด้วยที่ทับกระดาษอีกที
หลี่เจี่ยซินยังก้มลงลูบหัวเขาทีหนึ่ง เธอมองหน้าหล่อเหลาของเขาคิดว่าผู้ชายคนนี้หล่อมากจนเธอไม่เสียใจแล้วที่ลงมือไปแบบนั้น เธอยังกระซิบเบา ๆ
“นี่คือเงินทั้งหมดในกระเป๋าของฉันแล้ว ขอโทษจริง ๆ นะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
เขาลืมตาขึ้น หลี่เจี่ยซินตกใจ เขายังไม่ได้พูดอะไรอีก หลี่เจี่ยซินก็ต่อยเขาอีกครั้งจนสลบไปแล้ว
“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจอีกแล้ว”
เธอสำรวจเขาพบว่ามีเลือดออกเล็กน้อย จึงเช็ดให้อย่างเบามือยังมีน้ำใจห่มผ้าให้เขาแล้วย่องออกมา
เมื่อหลี่เจี่ยซินเปิดประตูห้องออกมา เธอยังพบคนของเขานอนสลบอยู่บนพื้นเช่นเดิม หลี่เจี่ยซินจึงคิดว่าชั้นนี้ทั้งชั้นคงเป็นชั้นพิเศษที่ไม่มีใครกล้าขึ้นมายุ่งแน่จนป่านนี้ยังไม่มีใครเห็นคนนอนสลบสักคน เธอยกมือประกบกันขอโทษขอโพยคนทั้งสองที่นอนอยู่ตรงนั้น แล้วรีบเผ่นแน่บทันที
