ตอนที่ 117 ฆ่านางซะ
หลังจากฮว่าเหยียนพูดจบ ฉู่จิ่งเหยาก็รับปากทันที เมื่อฮว่าเหยียนเดินออกมาก็ชำเลืองเห็นจื่อเย่ว์ยืนดมดอกไม้อยู่ที่โถงทางเดิน จึงผงกศีรษะเล็กน้อย แล้วจึงจากไปอย่างวางใจ
สมกับคำกล่าวที่ว่าขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด
ฮว่าเหยียนเจอจื่อเย่ว์ ต่างย่อมได้ตามที่ตนเองต้องการ นางไม่ใช่คนที่เชี่ยวชาญการทำยาแก้พิษ แต่ฮว่าเหยียนกลับสันทัดในการทำยาพิษ นางไม่รู้ว่าซูซินเหลียนป่วยเป็นโรคใดกันแน่ แต่นางสามารถทำตามที่จื่อเย่ว์ต้องการ ค่อยๆ ทำให้ซูซินเหลียนเสียชีวิต โดยไม่สาวมาถึงจวนจินซิวอ๋อง
ถังเฉียนเพิ่งกลับมาถึงเรือนฮั่นต้าน แต่ที่นี่กลับทำให้นางรู้สึกถึงอันตรายเป็นพักๆ เวลานี้ถังเฉียนยังไม่รู้ แต่ความรู้สึกถึงอันตรายนี้ที่จริงถูกถ่ายทอดมาจากเสี่ยวจินซึ่งอยู่ในห้อง
“เหตุใดเรือนฮั่นต้านจึงดูวังเวงน่ากลัวเช่นนี้กันนะ”
ถังเฉียนอดพูดออกมาไม่ได้ พอหันไปก็เห็นหน้ากากบุปผาทองสามดอก ดูจากชุดสีเขียว ความสูงและท่าทางแล้ว เหมือนศิษย์พี่ถงถงเอ๋อร์
“ศิษย์พี่ ใช่หรือไม่”
ถังเฉียนเพิ่งพูดจบก็รู้สึกว่ารอบตัวมีลมเย็นเป็นพักๆ พอจะขยับตัวไปข้างหน้าก็ถูกตีจากด้านหลังจนหมดสติไป
เสี่ยวจินซ่อนอยู่ในกล่องหยกเวินเซียงหน่วน ถูกถังเฉียนขังไว้ คาดไม่ถึงว่าเวลานี้ถังเฉียนจะถูกคนลอบทำร้ายในจวนอ๋อง นางถูกย้ายเข้ามาในห้อง หงหลิงเอ๋อร์ถอดหน้ากากออก เหลือบมองนางอย่างเยือกเย็น แล้วเตะใส่ถังเฉียน
“ดูตัวไม่ใหญ่ แต่หนักชะมัด!”
ถงถงเอ๋อร์ยืนอยู่ข้างๆ พูดขึ้นว่า
“ศิษย์น้อง เจ้าทดสอบดูเองเถิด ข้ารู้ว่าเจ้าไม่เชื่อศิษย์พี่”
หงหลิงเอ๋อร์ร้อง “หึ” ออกมา แล้ววางมือลงบนทรวงอกถังเฉียน ครู่หนึ่งก็เงยหน้าขึ้น พูดด้วยความแปลกใจว่า
“เป็นไปไม่ได้!”
ถงถงเอ๋อร์ไม่แปลกใจแม้แต่น้อยที่นางมีปฏิกิริยาเช่นนี้ ยิ้มแล้วพูดว่า
“ตอนนี้จะทำเช่นไรดี นี่ก็ตีจนสลบแล้ว”
หงหลิงเอ๋อร์ถอดหน้ากากถังเฉียนออก มองดูใบหน้าที่เยาว์วัยแล้วพูดอย่างไม่ยี่หระว่า
“หน้าตาก็เฉยๆ ทั่วไป ไม่รู้ว่าแม่ที่ต่ำทรามของนางเอายาเพิ่มพลังทิพย์อะไรให้กิน แต่เมื่อตกมาอยู่ในเงื้อมมือข้าแล้ว ก็ไม่มีทางพบจุดจบที่ดีแน่ๆ”
หงหลิงเอ๋อร์ยื่นมือออกไปจะตัดเส้นชีพจรของถังเฉียน แต่เป็นครั้งแรกที่ถงถงเอ๋อร์แย้งนาง รีบพูดว่า
“หลิงเอ๋อร์ บ้าไปแล้วหรือ ถ้าเจ้าลงมือเช่นนี้ อาจารย์ต้องรู้ว่าเป็นฝีมือเจ้ากับข้า เจ้าลืมกฎสำนักของอาจารย์ไปแล้วหรือ”
หงหลิงเอ๋อร์ปัดมือนางออกไป แล้วพูดว่า
“ต่อให้ไม่ใช่ศิษย์นาง ข้าอาศัยพรสวรรค์ตัวเองก็ต้องเข้าแทนตำแหน่งนางไม่ช้าก็เร็ว”
หงหลงเอ๋อร์ตั้งท่าจะลงมืออีก แต่ถงถงเอ๋อร์พูดอย่างร้อนใจว่า
“เจ้าเล่นงานศิษย์ร่วมสำนัก หวังจะไต่เต้าถึงตำแหน่งนั้น ยังคิดว่าจะง่ายหรือ ใครจะเลือกผู้นำที่ทำร้ายคนร่วมสำนัก มีใจอำมหิตดุจอสรพิษ หรือเจ้าไม่อยากจะมีชีวิตต่อแล้ว”
หงหลิงเอ๋อร์เองรู้ตัวการทำเช่นนั้นเป็นเรื่องเกินเลย เวลานี้ถังเฉียนเป็นศิษย์น้องของนางแล้ว ถ้าฆ่านางตาย บนป้ายดวงชะตาจะปรากฏให้เห็น ถึงตอนนั้นนางจะแก้ตัวเช่นไรก็ไร้ประโยชน์ จากนั้นนางจึงมองถงถงเอ๋อร์ แล้วพูดว่า
“เจ้าช่วยข้าสังหารนางให้ข้าที รอให้ข้าได้เป็นผู้อาวุโสใหญ่ของเผ่า ข้ารับประกันว่าเจ้าจะร่ำรวยสูงศักดิ์สุดประมาณ”
ถงถงเอ๋อร์คิดในใจว่า
ข้าไม่ใช่คนโง่ ถ้าข้าฆ่านาง อาจารย์จะปล่อยข้าหรือ ศิษย์ร่วมสำนักจะปล่อยข้าหรือ ถึงตอนนั้นเจ้าก็จะอ้างว่าไม่เกี่ยวข้อง แล้วจะช่วยข้าได้อย่างไร หงหลิงเอ๋อร์ อย่าคิดว่าคนอื่นล้วนโง่เขลา
