ตอนที่ 324 เหาเก๋อ
ฉู่จิ่งเหยาบอกเส้นทางถอยของพวกเขาให้ตัวเสิ้งรู้คร่าวๆ ถังเฉียนเอ่ยเรื่องนี้ให้เขารู้เป็นครั้งแรกที่นี่ ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่ได้บอกว่าจะช่วยหรือไม่ช่วย เพียงแต่คอยตามความคิดของนางตลอด
ช่วงเวลาที่ถังเฉียนกับพวกหารือกัน พอที่จะให้ข้าหลวงใหญ่รายงานต่อเบื้องบน แล้วทำการตัดสินใจ
แต่ขณะที่ออกมานอกห้อง ถังเฉียนชอบสีหน้าอันเคร่งขรึมของฉู่จิ่งเหยามาก นางหันมาขวางหน้าฉู่จิ่งเหยาไว้
“ท่านอ๋อง วันนี้ตั้งแต่ต้นจนจบท่านไม่ได้ถามเลยว่าเหตุใดข้าจึงช่วยพวกเขา ท่านไม่กลัวหรือว่าข้าจะร่วมมือกับพวกเขาทำร้ายท่าน ท่านบอกเองไม่ใช่หรือว่าต่อให้เป็นเพื่อนก็ให้ไว้ใจเจ็ดส่วน อีกสามส่วนให้คอยระวัง เหตุใดเมื่อถึงคราวข้าท่านก็ลืมเสียแล้ว”
นางจงใจยืนขวางหน้าเขา ยังเพราะยืนข้างหน้าจะเห็นสีหน้าเขาได้ชัดเจน ทุกครั้งที่นางหยอกล้อเขาแบบนี้ จะรู้สึกสนุกมาเป็นพิเศษ
“ระวัง!”
ถังเฉียนกำลังดูสีหน้าฉู่จิ่งเหยา แต่กลับถูกเขาคว้าเอวดึงเข้ามากอด แล้วหันหลังกลับทำให้นางอยู่ในตำแหน่งที่ปลอดภัย ส่วนฉู่จิ่งเหยาถูกกระแทกที่เอวและหลัง
นางหันมามอง เห็นหลายคนหามคนผู้หนึ่งมาจากข้างหลังนาง กระแทกใส่ร่างฉู่จิ่งเหยา
“ท่านอ๋อง เป็นอะไรหรือไม่”
ถังเฉียนประคองเขาไว้ คนพวกนั้นรีบวางคนลงแล้วคุกเข่า
“ท่านหมอ โปรดไว้ชีวิตพวกข้าด้วย พวกข้าพบคนป่วยใหม่ อาการหนักมาก หมอหลวงทางนั้นให้ข้าหามเขามาให้ท่านหมอตรวจดู ขอให้ท่านหมอช่วยชีวิตเขาด้วย”
ฉู่จิ่งเหยาใช้มือข้างหนึ่งกดที่เอว แล้วถอยหลังเล็กน้อย
“ข้าไม่เป็นไร เจ้าดูเขาก่อนเถอะ”
ถังเฉียนมองดูฉู่จิ่งเหยา เขาบาดเจ็บภายนอกเท่านั้น ไม่มีอันตราย แล้วขยับเข้ามาดูคนที่อยู่บนเปลหาม พอมองเห็นก็ตื่นเต้นทันที
“เหาเก๋อ เหตุใดเป็นเจ้า”
ถังเฉียนเกาะเปลหาม ใช้มือแตะชีพจรที่ลำคอเขา เพิ่งแตะถูก เหาเก๋อก็อาเจียนเป็นเลือดทันที ใบหน้าเขาขาวซีดหนักขึ้น
“ท่านหมอ รีบเช็ดมือเร็ว หมอหลวงบอกว่าเลือดเขาทำให้ติดโรคได้…”
ถังเฉียนตรวจดู พบว่าเหาเก๋อหมดสติไปแล้ว ทำให้นางยิ่งร้อนใจ นางเช็ดมือตัวเองพลางพูดว่า
“รีบไปสร้างเพิงพักชั่วคราวที่นั่น พวกเจ้าพักอยู่ข้างๆ ก่อน อย่าไปไหนโดยพลการ ท่านอ๋องโปรดไปแจ้งคนอื่นๆ ให้ปิดล้อมสถานที่นี้ไว้ชั่วคราว เกรงว่าพวกเราคงต้องเลื่อนการเดินทางออกไปก่อนสักสองสามวัน”
ถังเฉียนพูดจบก็ตามเปลหามไปข้างๆ นางยิ่งตรวจดูเหาเก๋อก็ยิ่งประหลาดใจ
“เป็นไปได้อย่างไร เหตุใดจู่ๆ เขาถึงป่วยหนักเยี่ยงนี้ พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าเขาเริ่มป่วยเมื่อใด”
สี่คนนั้นมองหน้ากันไปมา แต่ไม่มีใครบอกเวลาที่แน่นอนได้
“วันนี้ทางหน่วยเหมืองส่งคนมาหลายคน แต่เพิ่งมาถึงก็เสียชีวิต มีเพียงเขาที่หลังจากมาถึง หมอหลี่ใช้โสมยื้อชีวิตเขา แล้วรีบให้พวกข้าพาเขามาส่ง เรารู้เพียงว่าเขาอาเจียนเป็นเลือด ส่วนเรื่องอื่นพวกข้าไม่รู้เลยขอรับ”
ถังเฉียนถอนหายใจ จากนั้นก็ใช้นิ้วกดบริเวณท้องเขา เมื่อครู่ที่มาถึง นางสังเกตเห็นว่าท้องเหาเก๋อใหญ่เป็นพิเศษ
ถังเฉียนคลำตรวจส่วนท้อง พบว่าในช่องท้องมีของเหลวปริมาณมาก นางรู้สึกว่าผิดปกติ แล้วถอดเสื้อเขาออก พบบาดแผลทั่วตัว ทั้งตื้นและลึก ถังเฉียนนึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่งทันที
“เหาเก๋อ เหาเก๋อ…”
ตอนที่ 325 ม้ามฉีกแตก
ถังเฉียนร้องเรียกครั้งสองครั้ง เขาจึงค่อยๆ ฟื้นขึ้น มองดูถังเฉียนด้วยสายตาที่อ่อนโยนเป็นพิเศษ
“ข้าตายแล้วหรือ ถึงมองเห็นเจ้าได้”
เมื่อครู่ผ้าคลุมหน้าถังเฉียนหลุดออก ขณะนี้ไม่มีคนอื่น นางจึงไม่กังวล ถังเฉียนกรีดแขนตัวเอง แล้วจ่อที่ริมฝีปากเขา
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ดื่มเลือดข้าแล้วเจ้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไป รีบดื่ม”
เหาเก๋อปิดปากแน่น ปล่อยให้เลือดถังเฉียนกระจายไปทั่ว
“มีเพียงเลือดข้าที่ช่วยชีวิตเจ้าได้ รีบดื่มสิ”
ถังเฉียนจะกรีดแขนอีก แต่เหาเก๋อกดมือนางไว้ แล้วพูดว่า
“ไม่ พวกนั้นไม่ต้องการให้ข้ามีชีวิตต่อไป ถ้าหากข้ายังมีชีวิต พวกมันจะต้องจับน้องชายข้า เขายังเด็ก ไม่ควรเจอกับเรื่องเหล่านี้ ขอร้องละ อย่าช่วยข้า…”
ถังเฉียนกดคางเขา บังคับให้เขาดื่มเลือดลงไป
“ไม่ว่าเจ้าหรือน้องชายเจ้า ข้าก็จะช่วยทั้งสิ้น ขอให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป ชีวิตเจ้าสำคัญเช่นกัน ไม่ว่าใครก็พรากไปไม่ได้ ตัวเจ้าเองก็จะละทิ้งไม่ได้”
ถังเฉียนพบว่าเขาน่าจะติดโรคก่อน จากนั้นจึงอาเจียนเป็นเลือด แต่ที่อาการเขาทรุดหนักเช่นนี้ เพราะเมื่อครู่เขาถูกคนรุมทำร้าย จนทำให้ม้ามฉีก สภาพเขาเวลานี้ทนรับการผ่าตัดไม่ได้ วิธีเดียวคือต้องดื่มเลือดนาง เลือดนางจะช่วยรักษาโรคและช่วยซ่อมแซมม้ามที่ฉีกขาด ประสานกับการใช้ยา อาการเขาจะดีขึ้นได้
“อาหรูน่า อย่าช่วยข้า มีแต่ให้ข้าตายไป น้องชายข้าจึงจะอยู่รอดได้ เขาแข็งกร้าวเกินไป”
ถังเฉียนเตรียมออกไปหายามาต้มให้เขา คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ เขาจะพูดเช่นนี้
“ข้าขอบอกให้เจ้ารู้ ร่างกายเป็นสิ่งที่พ่อแม่ให้มา กระดูกและเลือดเนื้อของข้า ข้าได้รับมาจากพ่อแม่ ข้าคอยดูแลเป็นอย่างดี แต่ข้ายอมกรีดแขนตัวเองเพื่อเจ้า ถึงบาดแผลจะหายแต่ก็ยังมีรอยแผลเป็น”
เดินทีถังเฉียนยืนหันหลังให้เขา แต่พอพูดจบก็หันกลับมา นางเดินมาข้างๆ เขา เลิกผ้าคลุมหน้าขึ้น แล้วพูดเสียงเย็นชา
“ข้าขอเตือนเจ้า อย่าคิดเรื่องตาย ไม่เช่นนั้นข้าจะใช้มีดเฉือนเนื้อตัวเองป้อนให้เจ้ากิน เจ้าจะไม่เพียงช่วยน้องชายไม่ได้ แต่ยังจะทำร้ายข้าด้วย ตอนนี้ข้าจะออกไปเอายา เจ้าห้ามทำเรื่องโง่ๆ เด็ดขาด”
ถังเฉียนพูดจบก็เดินออกไปจากเพิง แต่ยังคงห่วงมาก นางมองดูเสี่ยวจินแล้วพูดว่า
“เฝ้าดูเขาไว้ อย่าปล่อยให้เขาทำเรื่องโง่ๆ”
ถังเฉียนพูดจบก็วิ่งออกไป นางต้องกลับไปเอาเอาแมลงปีศาจของนาง เมื่อครู่ตอนออกจากห้องไม่ได้นำติดตัวมา ตอนนี้จึงจะกลับไปจัดการเรื่องเหล่านี้ให้เรียบร้อย
ถังเฉียนหยิบแมลงปีศาจ เพิ่งเดินออกมาก็เห็นข้าหลวงใหญ่ยืนอยู่ที่หน้าประตูลานบ้าน เขากับพวกสีหน้าดุดัน ถังเฉียนรู้สึกได้ว่าคงจะเกิดเรื่องร้ายขึ้น
“เข้าไปตรวจค้น!”
พอข้าหลวงใหญ่เข้ามาในบริเวณบ้านก็สั่งให้คนปิดล้อมที่นี่ไว้ ถังเฉียนคิดจะขัดขวางก็ถูกชายสองคนถือดาบบังคับให้มายืนที่มุมกำแพง ได้แต่มองดูห้องของตนถูกรื้อค้นกระจุยกระจาย
“พวกเจ้าจะทำอะไร ข้าเป็นหมอของท่านอ๋องนะ เป็นหมอที่ฝ่าพระบาททรงส่งมา พวกเจ้าถือดีอย่างไรจึงมารื้อข้าวของของข้า”
ถังเฉียนเรียกเสี่ยวจินออกมา แต่ยังไม่ลงมือโจมตี นางกำลังรออยู่ นางไม่เชื่อว่าถ้าไม่มีเรื่องบางอย่างคนพวกนี้คงไม่กล้ามารื้อค้นข้าวของของนางตามใจชอบ อย่างน้อยข้าหลวงใหญ่เองก็คงไม่กล้า ดังนั้นที่เขากล้าทำเช่นนี้ต้องมีคนบงการอยู่เบื้องหลังแน่นอน
“เจอแล้วขอรับ!”
