ฆาตกรหมายเลข 03 ตัวเลขปริศนา
สำนักพิมพ์โรส
03
ตัวเลขปริศนา
ในห้องประชุม ทุกคนนั่งอยู่พร้อมหน้า ไป๋อวี้ถังให้กงซุนแนะนำส่วนที่ เกี่ยวข้องกับคดีความ
“ทุกคนยังจำคดีต่อเนื่องแท็กซี่ชนคนที่เพิ่งปิดคดีไปเมื่อเดือน ได้หรือเปล่า” กงซุนมุ่งเข้าประเด็นทันที
“นายพูดถึงคดีที่มีคนตายห้าบาดเจ็บสามนั่นใช่ไหม” จางหลง นึกย้อนไป “ไม่ใช่ว่าจับคนร้ายได้แล้วหรอกเหรอ”
“เป็นชายวัยกลางคนอายุประมาณห้าสิบปี เหมือนจะสติไม่ค่อยปกติ ด้วยใช่หรือเปล่า” หวังเฉาเสริม
“ถูกต้อง” กงซุนพยักหน้าตอบ “คดีนี้ทางฝ่ายจราจรได้ปิดคดีด้วย ตัวเอง ไม่ทันได้ถึงมือของพวกนายใช่ไหม”
“ใช่” ไป๋อวี้ถังพยักหน้า “ทำไมล่ะ คดีนี้มีปัญหาอะไรเหรอ”
“พวกนายดูสิ ภาพถ่ายพวกนี้…” กงซุนหยิบรูปถ่ายออกมาหลายใบวางลงตรงหน้าทุกคน “นี่เป็นภาพถ่ายศพผู้เสียหายที่ถูกรถชนตายทั้ง ห้าคน”
ทุกคนต่างหยิบรูปภาพขึ้นมาดู เห็นในภาพถ่ายเป็นส่วนหลังใบหูของผู้ตาย มีขนาดเล็กมาก แต่มีตัวเลขสีน้ำเงินที่ชัดเจน ประกอบด้วย เลข 7, 12, 19, 30 และ 42 แตกต่างกันไปในแต่ละศพ
ไป๋อวี้ถังขมวดคิ้ว “ถูกจับเข้ารหัสแล้วเหรอ”
กงซุนกล่าวต่อว่า ยังมีที่แปลกกว่านี้อีก ว่าแล้วก็หยิบภาพถ่ายอีกสิบกว่าใบออกมาแล้วกล่าวว่า “ฉันมีเพื่อนเป็นช่างแต่งหน้าศพอยู่ที่หอฌาปนกิจ เมื่อไม่นานมานี้เขาได้สังเกตเห็นเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่ง มีหลายคนที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุจราจร ด้านหลังใบหูล้วนมีเลขรหัสแบบเดียวกันนี้ซึ่งไม่ซ้ำกันเลย เขาเป็นคนค่อนข้างละเอียดอ่อนรู้สึกว่ามันไม่ค่อยชอบมาพากล จึงได้ทำบันทึกและถ่ายรูปเอาไว้และได้ส่งให้กับฉันเมื่อหลายวันก่อน ส่วนบันทึกล่าสุดที่มีคือเมื่อสามวันก่อน”
“สามวันก่อน?” ทุกคนนิ่งชะงักไป
“คนขับรถโรคจิตนั่นเข้าปิ้งไปตั้งแต่เดือนที่แล้วไม่ใช่เหรอ” เจ้าหู่ประหลาดใจ
“คนที่ทำเครื่องหมายนี้น่าจะไม่ใช่เขา” จั่นเจาบ่นพึมพำอย่างไม่แน่ใจ!”
“ฉันเห็นด้วย!” กงซุนพยักหน้า “ผู้เสียหายเหล่านั้นพอออกจากโรงพยาบาลแล้วก็ตรงไปยังห้องชันสูตรเลย มีสองคนยังไม่ทันได้เข้า โรงพยาบาลเลยด้วยซ้ำ อีกอย่าง ฉันก็ทำการตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว ตัวเลขเหล่านั้นเหมือนใช้วิธีสักลงไปทั้งหมดไม่ได้เพิ่งทำเมื่อเร็วกลงไป ๆ นี้”
ไป๋อวี้ถังกระจายรูปภาพเหล่านั้นออกแล้วกล่าวว่า “ถ้าหากตัวเลขเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกันละก็ น่าจะมีผู้ที่ตกเป็นเหยื่ออีกยี่สิบกว่าคนที่ยังไม่ถูกค้นพบ”
กงซุนหยิบภาพใบหนึ่งออกมาแล้วกล่าวว่า “ลองดูที่คนคนนี้สิ!”
ทุกคนโน้มตัวเข้าไป นั่นคือภาพหนึ่งในผู้ตายจากหอฌาปนกิจสิบกว่าใบที่ถูกทำรหัสไว้ เป็นหมายเลข 23
กงซุนเปิดแฟ้มเอกสารแล้วกล่าวต่อว่า “เขาชื่อเฉินซือเหลียง! เสียชีวิตเมื่อสัปดาห์ก่อน และนี่คืออุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งที่สองของเขา”
เจี่ยงผิงมองดูเอกสารแล้วพูดออกมาอย่างเหลือเชื่อ “เขาเป็น ผู้เสียหายจากคดีคนขับแท็กซี่โรคจิตเหรอ”
“คนขับรถคนนั้นไม่ได้ชนเขาตาย ต่อมาเขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่ก็ยังถูกบันทึกรหัสไว้…” หม่าฮั่นเองก็รู้สึกสงสัยเช่นกัน
“คิดว่ายังไง” ไป๋อวี้ถังเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามจั่นเจาข้าง ๆ ซึ่งเงียบไปเช่นกัน
จั่นเจาเคาะนิ้วอันเรียวยาวของเขากับหัวเข่าของตนเองซึ่งเป็น ท่าประจำของเขาเวลาครุ่นคิด “ประกาศฆาตกรรม หรือไม่ก็บันทึก ฆาตกรรม”
ไป๋อวี้ถังพยักหน้า หลังจากครุ่นคิดหาวิธีเล็กน้อยแล้วจึงกล่าวว่า “กงซุน ให้หลูฟางติดต่อครอบครัวของผู้เสียหายเหล่านั้น ขอศพที่ยังไม่ถูกเผากลับมาทั้งหมด แล้วทำการชันสูตรพลิกศพอีกครั้ง หวังเฉา! หม่าฮั่นไปตรวจสอบสถานที่เกิดอุบัติเหตุของผู้ตายเหล่านั้น เข้ารับการรักษาครั้งสุดท้ายที่โรงพยาบาลไหน แพทย์คนไหน เสียชีวิตอย่างไร ยิ่งละเอียดยิ่งดี! จางหลง เจ้าหู่ ไปสืบหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับผู้เสียหาย เช่นกลุ่มแก๊ง ศัตรู อาชีพการงาน ดูซิว่ามีส่วนไหนที่เหมือนกันหรือเปล่า เจี่ยงผิงไปตรวจสอบสภาพแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับรถคันที่ก่อเหตุ แผนที่สถานที่เกิดเหตุ ฉันอยากได้ข้อมูลโดยละเอียดของผู้เสียหายทุกคนอีกหนึ่งชุด!สวีชิ่งไปที่ร้านสักเพื่อหาเบาะแสของตัวเลขเหล่านั้น อย่าทำกระโตกกระตากไป แล้วค่อยถามความคืบหน้าจากหันจาง ฉันจะไปหาพลเมืองดีที่หอฌาปนกิจก่อน แล้วค่อยไปคุยกับคนขับแท็กซี่โรคจิตคนนั้น แยกย้ายกันไปทำงานได้!”
“รับทราบ!” ทุกคนสลายตัวภายในครึ่งนาที ต่างคนต่างรีบไป ไป๋อวี้ถังเก็บภาพถ่ายแล้วยืนขึ้นมา…
“อะแฮ่ม” จั่นเจายังคงนั่งอยู่ริมโต๊ะ กระแอมไอออกมาแล้ว เหลือบมองเขา
…หลังจากเก็บแฟ้มเอกสารเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไป๋อวี้ถังก็หยิบเสื้อคลุมขึ้นมา ทำท่า “เชิญ” จั่นเจาด้วยความเคารพนอบน้อม “พวกเราไป กันเถอะ…ท่านผู้เชี่ยวชาญ!”
จั่นเจายืนขึ้นมาอย่างพออกพอใจ ฉกกุญแจรถของเขาไป “ฉันขับเอง” พูดจบก็เดินออกไปข้างนอก
“เฮ้ย!” ไป๋อวี้ถังสวมเสื้อคลุมแล้ววิ่งตามออกไปด้านนอก “เจ้าแมว!อย่าแตะต้องรถของฉันนะ! นายมันไอ้ฆาตกรบนถนน!”
