ตอนที่ 268 หวังหยวนหยวนศัลยกรรม!
คืนนี้เย่เฉินเลือกจะนอนที่วิลล่าในเขตเหมยกุยหยวน ในทุกมุมของที่นี่เหมือนเต็มไปด้วยความทรงจำระหว่างเขาและหวังเจียเหยา
รอยความรักและรอยเบาะแว้งที่ผ่านมาฉายขึ้นในหัวเขาเหมือนภาพยนตร์อย่างไรอย่างนั้น
เมื่อปีก่อน ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คาดไม่ถึงว่าจะกลับมาเกิดเรื่องแบบนี้อีกครั้งในวันนี้
เย่เฉินเดินไปหยิบเหล้าขาวขวดหนึ่งจากในตู้ แล้วบอกแม่บ้านให้ทำกับแกล้มมาให้เขา แล้วตนเองก็ดื่มเหล้าอยู่คนเดียวในห้องรับแขก
เพราะเรื่องของลูก ทำให้เย่เฉินรู้สึกไม่สบายใจ ดื่มเหล้าไปไม่กี่แก้วก็เมามาย
จนเก้าโมงของวันที่สอง เย่เฉินก็พบว่าตนเองนอนอยู่ในห้องนอนที่เดิมเคยเป็นของเขาและหวังเจียเหยา
เย่เฉินรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วปัดตัวด้วยท่าทีรังเกียจ แล้วตะโกนเรียกแม่บ้านอย่างไม่สบอารมณ์
“คุณน้าครับ!”
แม่บ้านยังคงเป็นแม่บ้านคนเดิม ในช่วงที่ผ่านมาหล่อนอาศัยอยู่ที่นี่ คอยปัดกวาดเช็ดถูอยู่ทุกวัน
เมื่อวานที่เย่เฉินกลับมาพักที่บ้าน ทำให้หล่อนดีใจ
เมื่อได้ยินเย่เฉินเรียกหล่อน หล่อนก็รีบร้อนเดินขึ้นมาด้านบนอย่างดีอกดีใจแล้วกล่าวถามเขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “คุณชายมีอะไรคะ?”
เย่เฉินกล่าว “ทำไมเอาผมมานอนห้องนี้? ผมเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอกว่าผมจะไม่มีทางนอนห้องนี้อีกแล้ว?”
แม่บ้านกล่าว “คุณชายคะ ดิฉันไม่ได้พาคุณชายมาส่งที่นี่ แต่คุณชายโวยวายจะนอนห้องนี้ให้ได้”
“แค่ก…”
เย่เฉินคิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากที่ตนเองเมามายแล้ว จะเลอะเลือนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเดินกลับมาห้องนี้
ห้องนี้เต็มไปด้วยความรักของเขาและอดีตภรรยา เสียดายที่ตอนนี้เขาไม่สามารถจะทนมองห้องนี้ได้อีกแล้ว
ทันทีที่เขาเข้ามาในห้อง ในสมองเขาก็ปรากฏภาพของหวังเจียเหยาที่ยอมนอนกับชายแปลกหน้าเพื่อเงินพันล้าน
จู่ๆ แม่บ้านก็กล่าว “คุณชาย คุณหนูคนที่สองตระกูลหวังอยากพบคุณชาย รออยู่ด้านนอกมาสามชั่วโมงแล้ว คุณจะพบหล่อนไหมคะ?”
“คุณหนูคนที่สองตระกูลหวังเหรอ? หวังหยวนหยวนน่ะเหรอ?”
เย่เฉินเพิ่งจะกลับมาที่อวิ๋นโจว คิดไม่ถึงว่าเลยว่าหวังหยวนหยวนจะมาหาเขาเร็วขนาดนี้
พูดกันตามตรงในระยะหลังนี้เย่เฉินเองก็รู้สึกดีกับหวังหยวนหยวนไม่น้อย แม่สาวน้อยคนนี้ใสซื่อกว่าหวังเจียเหยา
อีกทั้งถ้าหากไม่ได้หล่อน เขาก็คงไม่สามารถหย่ากับหวังเจียเหยาได้อย่างราบรื่น ถือว่าเขาติดค้างหญิงสาวอยู่
“ให้หล่อนเข้ามาสิ บอกให้หล่อนรอผมที่ห้องรับแขก ล้างหน้าแล้วเดี๋ยวลงไป”
“ได้ค่ะคุณชาย!”
เย่เฉินลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน แล้วก็พบว่าแปรงสีฟันและโฟมล้างหน้ายังเป็นยี่ห้อที่หวังเจียเหยาชอบ แต่ถ้าไม่ใช้ก็จะไม่มีอะไรจะใช้ เขาจึงจัดการล้างหน้าแปรงฟันให้เสร็จๆ ไป
จากนั้นเย่เฉินก็ค่อยๆ เดินลงมาด้านล่าง
และในตอนนั้นเองเขาก็พบเด็กสาวที่ดูทันสมัยในชุดไหมพรมคอเต่าสีอ่อน กระโปรงยาวสีเข้มและรองเท้าบู้ตสีดำ กำลังนั่งจิบชาอยู่ในห้องรับแขก
เย่เฉินมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยและมีกลิ่นอายลูกคุณหนูคนนี้ แล้วตะลึงทันที
แต่หญิงสาวคนนั้นกลับวางแก้วชาลงอย่างตื่นเต้นเหมือนเห็นเขา แล้วรีบวิ่งมา “พี่เย่เฉิน!”
สาวสวยคนนั้นโผเข้าอ้อมกอดเย่เฉิน
เย่เฉินมองหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะถามเขาอย่างเหลือเชื่อ “หยวนหยวนเหรอ?”
“ใช่ค่ะ” หวังเจียเหยาพยักหน้ารับอย่างดีอกดีใจ
เย่เฉินตกใจ เพราะหวังหยวนหยวนเปลี่ยนไป!
หญิงสาวสวยขึ้น!
“เธอ…ศัลยกรรมเหรอ?” เย่เฉินถามอย่างระมัดระวัง
หวังหยวนหยวนยอมรับทันที “ใช่ค่ะ ฉันปรับหน้านิดหน่อยสวยไหมคะ? เทียบกับพี่เจียเหยาแล้วเป็นยังไงบ้าง?”
ไม่เจอกันแค่ไม่กี่เดือน คิดไม่ถึงว่าเจอกันอีกครั้งหวังหยวนหยวนจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง!
หวังหยวนหยวนสวยขึ้นมาก!
ก่อนหน้านี้หวังหยวนหยวนแค่เป็นคนหุ่นดีเท่านั้นแต่ใบหน้าก็งั้นๆ แต่หล่อนมีทุนเดิมที่ดีอยู่แล้ว แค่แก้ไขนิดหน่อย ทำให้ใบหน้าของหญิงสาวได้รูปอย่างมาก
ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาว จู่ๆ เย่เฉินก็นึกถึงความฝันในอดีตของตนเอง
ในฝันพิกลนี้หวังหยวนหยวนก็ศัลยกรรมแถมยังไม่แตกต่างอะไรไปจากตอนนี้ สวยขึ้น ทั้งเรือนร่างและวงหน้าต่างก็งดงามไร้ที่ติ!
แล้วก็ในฝันซ่งหงเย่ก็กลับมาคืนดีกับสามีของหล่อน
แต่ที่น่ากลัวกว่าก็คือในฝันนั้นเย่เฉินกับหวังเจียเหยาอยู่ในชุดบ่าวสาวกำลังจัดงานแต่งงาน!
พวกเขาสองคนกลับมาดีกันอีกครั้ง!
เดิมทีเย่เฉินรู้สึกว่าฝันนี้เลอะเทอะเหลวไหล แต่ตอนนี้เหตุการณ์ในฝันกลับเป็นจริงขึ้นมา…
“นี่จะแปลว่าในอนาคตฉันกับหวังเจียเหยาจะต้อง…เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ หวังเจียเหยาทรยศฉันมาสามรอบแล้ว ต่อให้ต้องอยู่คนเดียวไปจนแก่ก็ไม่มีทางแต่งงานกับหล่อน!”
เย่เฉินลอบกล่าวกับตัวเองในใจ
หวังหยวนหยวนเห็นเย่เฉินเหม่อลอยจึงถามอีกครั้ง “พี่เย่เฉินช่วยออกความเห็นหน่อยสิคะ ตอนนี้ฉันสวยหรือเปล่า?”
เย่เฉินรีบชม “สวยมาก ที่จริงแล้วเธอก็สวยมากนะ ทำไมถึงไปศัลยกรรมเสียล่ะ?”
หวังหยวนหยวนไม่ได้เป็นคนหน้าตาไม่ได้แย่อะไร เพียงแต่สู้หวังเจียเหยาไม่ได้ แต่ถือว่าหน้าตาสะสวยกว่าผู้หญิงทั่วไปมากนัก
บวกกับเรือนร่างที่ไร้ที่ติของหล่อนก็ถือว่าเรือนร่างดีจนทำให้คนนับหมื่นในมหาวิทยาลัยแอบชอบหล่อน
หวังหยวนหยวนกล่าว “เพราะพี่นั่นแหละ ฉันไปศัลยกรรมเพราะพี่เลย!”
“เพราะฉัน?” เย่เฉินงุนงง
หวังหยวนหยวนออดอ้อน “พี่ลืมแหล้วเหรอคะ? หลังจากที่หนูช่วยพี่แสดงละครให้พี่เจียเหยาหย่ากับพี่แล้ว ทั้งๆ ที่คุยกันเอาไว้ดิบดีว่าถ้าพี่หย่าแล้ว เราจะคบกัน ใครจะรู้ว่าพี่กลับหนีไปคบกับฉินหงเหยียนเฉยเลย
ฉินหงเหยียนอายุมากกว่าหนูตั้งเยอะ พี่เลือกหล่อน ไม่เลือกหนู ต้องเป็นเพราะคิดว่าหนูสวยไม่เท่าหล่อน ดังนั้นหนูเลยตัดสินใจว่าจะทำศัลยกรรม หนูจะต้องสวยกว่าพี่เจียเหยากับฉินหงเหยียนให้ได้! พี่เย่เฉิน ตอนนี้หนูทำสำเร็จแล้ว หนูเป็นแฟนพี่ได้หรือยังคะ?”
เย่เฉินเก้อเขิน เพราะเขาเองก็เป็นพวกมองคนที่หน้าตาเหมือนกัน
แต่ว่าใบหน้าของหวังหยวนหยวนก่อนนี้ก็ถือว่าผ่านแล้ว ที่เย่เฉินไม่เลือกหล่อนไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหน้าตาของหญิงสาว
เย่เฉินอดลูบเรือนผมของหวังหยวนหยวนเบาๆ อย่างอดไม่ได้ “หยวนหยวนพี่เห็นเธอเป็นน้องสาวมาตลอด อีกทั้งตอนนี้พี่มีแฟนแล้ว พี่กำลังจะแต่งงานกับฉินหงเหยียนอยู่แล้ว ขอบคุณที่เธอชอบพี่นะ เธอดีกว่าพี่สาวเธอมาก ถ้ารู้ว่าหวังเจียเหยาจะทำให้พี่เสียใจ ไม่สู้ตอนนั้นบอกให้ที่บ้านจัดแจงให้เราแต่งงานกัน”
เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ของเย่เฉินแล้วหวังหยวนหยวนก็โผเข้าอ้อมกอดของเย่เฉินแล้วร่ำไห้ “พี่เย่เฉิน…”
เย่เฉินตีหวังหยวนหยวนเบาๆ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ยังไม่ได้กินข้าวเช้าใช่ไหม? กินข้าวที่นีก่อนสิค่อยไป”
หวังหยวนหยวน “ค่ะ”
ไม่นานแม่บ้านก็เตรียมอาหารเข้ามาให้ทั้งสองคน
หวังหยวนหยวนกินอาหารเช้าเข้าไปอีกเล็กน้อย “พี่เย่เฉินที่จริงวันนี้ฉันมาที่นี่เพราะยังมีอีกเรื่อง คุณย่าให้หนูมาขอร้องพี่ ว่าอย่าทำร้ายพวกเราจนล้มละลายได้ไหมคะ ถ้าหากว่าเสียลูกค้าเดิมๆ ไปหมด พวกเราจะล้มละลายเลยนะคะ!”
เย่เฉินถอนหายใจ “ขอโทษด้วยนะหยวนหยวนเรื่องนี้พี่เองก็ทำอะไรไม่ได้ หวังเจียเหยาทำผิดกับพี่ พี่ต้องลงโทษหล่อนให้สามสม”
หวังหยวนหยวนไม่พอใจอย่างมาก “หวังเจียเหยานี่จริงๆ เลยตัวเองทำผิดแต่ยังเดือดร้อนเราทั้งบ้าน!”
เย่เฉินกล่าว “ถึงแม้ว่าตระกูลหวังของพวกเธอใกล้จะจบเห่ แต่เธอไม่ต้องกังวล เธอตั้งใจเรียนให้ดี ถ้าเธอเรียนจบ อยากจะทำอะไรพี่จะช่วยเอง”
“ขอบคุณค่ะพี่เย่เฉิน!” หวังเจียเหยากล่าวอย่างดีใจ
หวังหยวนหยวนกินข้าวต่อย่างดีใจแต่จู่ๆ ก็กล่าวถาม “พี่เย่เฉินทำไมพี่ถึงกลับมาอยู่ที่นี่ล่ะ? พี่กำลังรอกระต่ายหรือเปล่าคะ?”
“รอกระต่าย? แปลว่าอะไร? เธอหมายถึงใครเป็นกระต่าย?” เย่เฉินถามอย่างสงสัย
หวังหยวนหยวนกล่าว “ก็ชู้ของหวังเจียเหยา พ่อของเด็กผู้หญิงคนนั้นไงคะ! พี่เองก็คิดว่าเขาน่าจะต้องกลับมาที่นี่ใช่ไหมล่ะ!”
