ตอนที่ 272 เป็นผู้ชายที่ไม่ธรรมดา!
เย่เฉินแฝงตัวอยู่ในวิลล่านี้ตั้งแต่แรก เขารอคอยช่วงเวลานี้มานานแล้ว!
หลังจากถีบประตูห้องแล้วเย่เฉินก็รีบเปิดไฟใหญ่ของห้องนอน เพื่อให้เขาได้เห็นตำแหน่งที่ชัดเจนของชายหนุ่ม
แต่ไม่ได้เป็นแบบที่หวังเจียเหยาพูดเอาไว้ที่ว่าหน้าตาไม่หล่อแต่ก็ไม่อัปลักษณ์ ผู้ชายคนนี้หน้าตาสวย สวยแบบเหมือนผู้หญิง มองผ่านๆ เหมือนผู้หญิงเลยทีเดียว
หนำซ้ำเขายังไว้ผมยาวไม่ใช่ผมสั้นแบบที่หล่อนว่า
ซึ่งแน่นอนว่าปีที่แล้วเขาอาจจะผมสั้น แล้วเพิ่งจะมาไว้ผมยาวเอาในปีนี้
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็รู้สึกได้ในทันทีว่าชายคนนี้หน้าตาคุ้นๆ หน้าตาเหมือนใครบางคน แต่ว่าเขาไม่เคยเจอหมอนี่จริงๆ
คนผู้นี้อาจจะไม่ใช่ศัตรูของเขา
“เย่เฉินเหรอเนี่ย?”
เมื่ออีกฝ่ายเห็นเย่เฉินปรากฏตัวขึ้น เขามีท่าทีเหลือเชื่ออย่างเห็นได้ชัดแล้วรีบปีนลงมาจากเตียง
เย่เฉินมองชายคนดังกล่าวด้วยแววตาเย็นชา แล้วกล่าวเสียงเย็น “ไอ้หนุ่ม วันนี้แหละวันตายแก!”
ชายคนนั้นอายุไม่ต่างกับเย่เฉินเท่าไหร่ แค่มองก็รู้ว่าเขาเป็นลูกเศรษฐี แต่ในเมื่อเขาท้าทายตนเองขนาดนี้ เย่เฉินก็ไม่มีเหตุผลอะไรจะปล่อยหมอนี่!
ทว่าคนอ่อนวัยกว่าผู้นี้กลับไม่ลนลานแต่กลับหัวเราะคิกคัก “ฮ่าๆ ฉันไม่สนใจหวังเจียเหยาคนนี้แล้ว ลาก่อน!”
พูดจบชายคนดังกล่าวก็ยื่นมือมาอุ้มลูกชายของเย่เฉินกับหวังเจียเหยา
“อยากตายหรือไง!”
เย่เฉินปลดนาฬิกาข้อมือซ้ายแล้วโยนใส่ผู้ชายคนนั้นทันที!
ถ้าวินาทีแรกที่ผู้ชายคนนี้เห็นเย่เฉินแล้วกระโดดหน้าต่างหนีไป
อย่างนั้นแล้วด้วยความสามารถในการปีนตึกสามชั้น เขาย่อมมีโอกาสจะหนีไปทันทีที่รู้ตัว
แต่ชายคนนี้ใจกล้าอยากจะเอาตัวเด็กไปทั้งๆ ที่อยู่ต่อหน้าเย่เฉิน เขานี่มันไม่รู้จักประมาณตัวเองจริงๆ!
“ตัวเองยังเอาตัวเองจะไม่รอด ยังมีหน้าจะเอาตัวเด็กไปอีก!”
ทว่าสิ่งที่ทำให้เย่เฉินประหลาดใจก็คือเมื่อนาฬิกาของเขาลอยเข้าหน้าอีกฝ่าย แต่เขากลับสามารถปัดมันลงพื้นได้อย่างรวดเร็ว!
“อะไรเนี่ย?”
เย่เฉินประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าหมอนี่จะเร็วได้ขนาดนี้!
โดยปกติแล้วคนธรรมดาๆ จะไม่อาจปัดป้องนาฬิกาที่เย่เฉินโยนออกไปได้!
แต่ว่าหลังจากที่เย่เฉินโยนนาฬิกาไปแล้วก็ไม่ได้อยู่ว่างๆ แต่ตัวเขาเองก็โผตามไปด้วยแล้วลงไม้ลงมือ!
โครม! โครม! โครม!
ชายคนนั้นโดนหมัดของเย่เฉินไปสองที แล้วโดนเขาเตะไปอีกที ทำให้หมอนั่นไม่สามารถอุ้มเด็กไปได้
“น่ารำคาญ!”
ชายคนนั้นหัวเสีย
ทว่าเย่เฉินกลับตกตะลึง หมอนี่ยังอดทนอยู่ได้แม้จะโดนหมัดและฝ่าเท้าของเขาเข้าไป หมอนี่อึดมากทีเดียว!
เย่เฉินเกือบโดนรูปลักษณ์หน้าตาที่ติดจะสวยของผู้ชายคนนี้หลอกเข้า ถึงแม้หมอนี่จะหน้าหวานแต่ร่างกายแข็งแกร่ง แค่ดูก็รู้แล้วว่าเขาเป็นคนที่ฝึกซ้อมการป้องกันตัว
เย่เฉินไม่กล้าประมาท เขาเตะซ้ำอีกที
โครม!
ชายหนุ่มถูกเย่เฉินเตะจนเซไปที่ขอบหน้าต่าง จากนั้นเขาก็กระโดดออกนอกหน้าต่างทันที
เย่เฉินเดินตามมาที่ของหน้าต่าง เห็นผู้ชายคนนั้นกระโดลงพื้นด้วยท่าทางคล่องแคล่ว เขาตีลังกาหนึ่งรอบแล้วชันตัวลุกขึ้น
แล้วเขาก็ลุกขึ้นทันทีด้วยท่าทางปราดเปรียว ดูแล้วไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
ชายหนุ่มแหงนหน้าขึ้นมองเย่เฉินที่อยู่ชั้นที่สาม เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม “เย่เฉินเก่งใช้ได้นี่ เสียดายวันนี้ฉันรีบ คราวหน้าฉันจะมาใหม่!”
พูดจบชายหนุ่มก็เร้นตัวหายไป
แต่เขายังไม่ทันได้ไปไหน แต่วิลล่าที่เคยมืดสนิทจู่ๆ ก็มีแสงไฟสว่างวาบขึ้นมา!
ซึ่งเป็นคนของหลิวเจิ้งคุนพอดี!
“เหอะ”
เย่เฉินแค่นเสียงดูถูก หมอนี่ยังคิดว่าตัวเองยังจะรอดอีกเหรอ
ถ้าหากว่าเย่เฉินไม่จัดแจงให้คนมาซุ่มดู ในวินาทีที่ผู้ชายคนนี้กระโดดออกจากหน้าต่าง เย่เฉินคงจะกระโดดตามลงไป จะมีอารมณ์มายืนฟังคำพูดหมอนั่นอย่างใจเย็นอยู่แบบนี้ได้ยังไง?
เย่เฉินหมุนตัวเดินลงจากด้านบนเพื่อเก็บกวาด
เขาคิดว่าตอนที่เขาลงไปด้านล่าง คนของหลิวเจิ้งคุนก็น่าจะจัดการจับหมอนั่นแล้ว
“เย่เฉิน ฉันกลัวจังเลย โชคดีที่นายอยู่ด้วย…”
หวังเจียเหยาผวาคว้ามือเขา
เย่เฉินหัวเราะเสียงเย็น “กลัวเหรอ? ผมไม่เห็นว่าคุณจะกลัวตรงไหนเลย ก่อนนี้คุณบอกว่าเขาหน้าตาเฉยๆ เหอะๆ หน้าตาหมอนี่ถ้าไปประกวดผู้ชายหล่อน่าจะติดอันดับหนึ่งในสิบได้เลยล่ะมั้ง?”
หวังเจียเหยากัดริมฝีปากแล้วกล่าว “ก็ฉันกลัวว่านายจะหึงนี่นา…อีกอย่างฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่าเขาหล่อจริงๆ สาวแตกไม่ไหว ทั้งแต่งหน้าทั้งใส่ตุ้มหู หล่อไม่ถึงหนึ่งในสิบของนายเลย! ฮึ ผมไม่เชื่อคำพูดของคุณแม้แต่คำเดียว”
เย่เฉินสะบัดมือหวังเจียเหยาทิ้งแล้วเดินไปด้านหน้า
หวังเจียเหยาเองก็เป็นกังวลใจ หล่อนจึงมองดูสถานการณ์ผ่านทางหน้าต่าง
เมื่อชายหนุ่มหน้าตาน่ามองคนนั้นพบว่าตนเองโดนคนหลายสิบคนล้อมเอาไว้ ใบหน้ายังคงแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นอกมั่นใจในตัวเอง
“เก่งนี่เย่เฉิน ที่แท้ก็รู้นานแล้วว่าฉันจะมาที่นี่ ถึงได้วางกับดักไว้ดักฉัน” ชายคนนั้นลอบกล่าวกับตัวเอง
ซีกวาตะโกนใส่เขา “รีบคุกเข่าลงซะแล้วอย่าขยับ!”
ชายคนดังกล่าวหัวเราะ “บอกให้ฉันคุกเข่าเหรอ? ฮ่าๆ พวกลูกกระจ๊อกอย่างแกไม่ควรได้รับเกียรตินั้น!”
เมื่อเห็นชายหนุ่มล้วงเอาขวดสีเขียวทหารออกมาจากในเสื้อ แล้วดึงสายชักโยนมาทางพวกซีกวา!
“ทุกคนระวัง!”
ซีกวาร้องเสียงหลง ตอนแรกคิดว่าเป็นระเบิดมือ แต่ที่จริงแล้วเป็นแค่ระเบิดควัน
แล้วกลุ่มควันสีเหลืองก็ผุดขึ้นมาไม่หยุด ควันคละคลุ้งลอยขึ้นกลางอากาศอย่างรวดเร็วจนทำให้คนตกใจ!
แต่ในตอนที่รอเย่เฉินลงมานั้น ลูกน้องของเขาก็ตกอยู่ในความวุ่นวาย ไอกันไม่หยุด
หลิวเจิ้งคุนเดินออกมาจากกลุ่มควันอย่างยากเย็น แล้วไปชนกับเย่เฉินเข้า
“ขอโทษครับ คุณชายเย่!”
เย่เฉินถาม “หมอนั่นล่ะ?”
หลิวเจิ้งคุนกล่าว “เมื่อครู่หมอนั่นโยนระเบิดควันใส่พวกเรา ตอนนี้น่าจะหนีไปแล้ว แต่คุณชายเย่ไม่ต้องกังวล มีแต่คนของเราอยู่รอบๆ วิลล่า เขาหนีไม่รอดหรอกครับ”
“อืม”
เดิมเย่เฉินจัดวางคนไว้ทั่วเพียงแต่เขาคาดไม่ถึงว่าจะได้ใช้ครบทุกอย่างที่วางแผนไว้
เขายังคิดว่าจะจัดการอีกฝ่ายได้ตั้งแต่ในห้องนอนแล้วด้วยซ้ำไป
หลิวเจิ้งคุนเตือนเขา “เขาพกระเบิดควันติดตัว เขาน่าจะมีอาวุธอย่างอื่นอีก ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ”
เย่เฉินกล่าว “เขามีฝีมือมากเลยล่ะน่าจะเคยอยู่ในกองทัพมาก่อน”
“กำชับคนที่อยู่รอบๆ ด้วยว่าให้เฝ้าทุกทางเข้าออกวิลล่า”
“ครับ!”
และในเวลานี้เองชายคนนั้นแอบออกนอกวิลล่าได้แล้ว ใบหน้าฉายแววยินดี “หึหึเย่เฉิน ไอ้ชั่ว คิดว่าจะจับฉันเรอะ? ตอนฉันเล่นซ่อนแอบกับเสือดาวในเกาะร้างตอนนั้นแกอยู่ไหนก็ไม่รู้! กล้าเรียกฉันว่าไอ้หนุ่มงั้นเหรอ ไอ้สวะ คราวหน้าฉันจะซ้อมแกเอาหนักๆ เลย!”
ขณะที่พูดชายหนุ่มคนนั้นเห็นรถคันหนึ่งขับมาเขาจึงโบกรถ
เมื่อรถจอดลงชายหนุ่มก็ลากตัวคนขับแท็กซี่ออกมาจากรถ
“นี่คุณทำอะไรน่ะ? คุณจะไปไหน เดี๋ยวผมไปส่ง” คนขับกล่าว
ชายหน้าตาดีคนนั้นมีเรี่ยวแรงมหาศาลเกินคนทั่วไป เขาโยนคนขับแท็กซี่ไว้ที่ข้างทาง “คงไม่ต้องให้นายไปส่ง อีก 20 นาทีก็ค่อยลองๆ หารถเอาแล้วกัน”
ชายหนุ่มขับรถออกจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็ว
ทว่าเพิ่งจะออกไปได้ไม่ถึงหนึ่งนาที ชายหนุ่มก็พบว่าด้านหน้ามีรถจอดเรียงรายขวางถนนเอาไว้
“แม่งเอ้ย! ปิดถนนหมดแล้ว เย่เฉินเก่งนี่!”
ชายหนุ่มกลับรถอย่างรวดเร็ว ตั้งใจว่าจะออกอีกทาง
แต่ว่าในเวลานี้เองรถหลายสิบคันขับตรงมาหาเขา แล้วล้อมรถเขาเอาไว้!
ตอนนี้ต่อให้มีปีกเขาก็ยากจะหนีรอดแล้ว!
