ตอนที่4
Tara talk.
“มาซะดึกเลยไอ้สัส แล้วเป็นเหี้ยอะไรทำหน้าเหมือนคนอกหัก” ไอ้เอกมันทักผมทันทีที่มันเห็นผมยืนอยู่หน้าห้องมัน ผมขับรถมาหาไอ้เอกที่คอนโด ไม่อยากกลับไปที่บ้าน ไม่อยากอยู่ในที่ๆเคยอยู่กับพี่มัน ยิ่งเห็นผมยิ่งหายใจไม่ออกหัวใจของผม มันบีบรัดจนเน้นไปหมด
“เออ กูอกหัก กูเลิกกับพี่มันแล้ว”ผมพูดแค่นั่นก่อนจะก้มหน้าลงกับฝ่ามือตัวเองตั้งใจจะเลิกร้องไห้แล้วแต่ทำไม่ได้ แค่คิดถึงพี่มันน้ำตาก็ไหล ผมมาถึงคอนโดมันตั้งนานแล้ว นั่งร้องไห้อยู่ในรถเป็นชั่วโมงจนผมหยุดร้อง ถึงเดินขึ้นมาหามันบนห้อง ผมกลัวมันจะเป็นห่วง แต่พอผมเจอหน้ามัน ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากกว่าเดิมเสียอีก ผมไม่น่ากลับเข้าไปอีกรอบเลยให้ตาย ไม่รู้ไม่เห็นซะยังดีกว่ายิ่งเห็นกูแม้งยิ่งเจ็บ
“มึงพูดเล่นรึป่าว จะเลิกกับพี่นนต์เนี่ยนะ พี่มันจะยอมหรอวะไอ้สัส”ไอ้เอกมันถามผมก่อนจะนั่งลงบนเตียง หันหน้ามาหาผมที่นั่งอยู่บนโซฟา
“ทำไมพี่มันจะไม่ยอม พี่มันก็มีผู้หญิงของพี่มันอยู่ทั้งคน แค่ทิ้งผู้ชายอย่างกูไปมันคงไม่ยากหรอกมั้ง”
“พูดเหี้ยไรของมึง พูดเหมือนพี่นนต์นอกใจมึงมีคนอื่นอย่างนั่นแหละ”
“เออ พี่มันมีคนอื่น”
“เป็นไปได้หรอวะ”
“ก็เป็นไปแล้วไงไอ้สัส”
“แล้วมึงจะเอายังไง”
“ไม่รู้วะ แต่ยังไงซะกูก็ต้องไปอยู่กรุงเทพฯอยู่แล้ว กูคิดว่าสอบเสร็จแล้วกูจะไปเลย อาจจะไม่กลับมาอีกก็ได้”
“พูดเป็นเล่นไอ้เหี้ย แล้วมึงไม่รักพี่มันรึไงถึงจะไปง่ายๆแบบนี้”
“รักดิวะ รักมากด้วยแต่ยิ่งเห็น กูแม้งยิ่งเจ็บไอ้สัส”พอผมพูดจบน้ำตาก็ไหลออกมาอีก
“ค่อยๆคิด แล้วกลับบ้านไมหรือกลัวเจอพี่นนต์ป่านนี้ พี่มันคงไปรอมึงที่บ้านแล้วมั้ง”
“พี่มันไม่ไปรอกูหรอก ป่านนี้มันคงเอากันอยู่นั่นแหละ กูไม่อยากกลับไม่อยากไปอยู่ในที่ ที่กูเคยอยู่กับพี่มัน กูอดคิดถึงพี่มันไม่ได้” ไอ้เอกมันพยักหน้าก่อนจะเดินไปหาชุดให้ผมเปลี่ยน มันบังคับให้ผมอาบน้ำแล้วมานอนพรุ่งนี้เรียนเช้าไง แต่ผมนอนไม่หลับวะผมนอนกับพี่มันทุกคืน มีอ้อมกอดอุ่นๆของพี่มันที่คอยกอดผมไว้คลายหนาว ทำให้ผมหลับสบายทั้งคืน แต่วันนี้แล้วต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว ผมเลยลุกออกมานั่งนอกระเบียงคิดอะไรไปเรื่อย
สามปีก่อน
“มึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อย”ผมบอกไอ้อาร์มเพราะเพื่อนคนอื่นๆกลับกันหมดแล้วเหลือแค่ผมกับไอ้อาร์มที่กำลังจะกลับ แต่ญาติผมพี่ต้นกล้าดันไลน์มาบอกว่าให้ผมไปรอที่ลานหน้าสโมของคณะ เพราะพี่ต้นเอารถเข้าอู่เลยจะให้ผมไปส่ง
“ไปไหนวะ”ไอ้อาร์มมันถามผม
“ไปหาพี่ต้นวะ พี่มันว่าจะกลับด้วย”ผมบอกไอ้อาร์มก่อนจะพามันเดินไปที่ลานสโมแต่ไอ้ลานที่ว่าเนี่ย มันอยู่ตรงไหนวะไอ้เหี้ย กูจะไปรู้ได้ยังไงวะแม้ง ผมเพิ่งเข้ามาเรียนได้แค่อาทิตย์เดียวเอง ผมกับเพื่อนสนิทอีกสี่คนเรียนอยู่คณะวิศวะครับ
“พี่ครับเห็นพี่ต้นกล้ารึป่าว” สุดท้ายผมก็ต้องเดินไปถามรุ่นพี่ที่นั่งอยู่แถวๆนั่น
“ถามหามันทำไมเป็นเด็กมันรึไง” รุ่นพี่ที่ผมถามเมื่อกี้มันดันถามผมกลับ
“กูผู้ชายไอ้เหี้ย จะเป็นเด็กพี่ต้นได้ไงวะ” ผมแม้งโคตรหงุดหงิด กูออกจะหล่อเสือกบอกว่ากูเป็นเด็กพี่ต้น กูเหมือนเกย์ขนาดนั่นเลยรึไงไอ้สัส
“ใจเย็นสิวะนั่นรุ่นพี่นะไอ้เหี้ย”ไอ้อาร์มมันจับไหล่ผมไว้
“ก็ดูแม้งพูดดิไอ้สัส”ผมหันไปพูดกับไอ้อาร์ม
“หัดเคารพรุ่นพี่อย่างพวกกูบ้างนะ”ผมก็พอเคยเห็นหน้าพวกพี่มันตอนประชุมเชียร์ แต่ไม่คิดว่าพวกพี่มันจะกวนตีนผมแบบนี้ไง รุ่นพี่คนที่ผมถาม มันพูดก่อนจะลุกเดินเข้ามาหาผม รู้งี้กูไปถามคนอื่นดีกว่า
“น่าเคารพชิบหาย”ผมมองหน้าพี่มันก่อนจะพูด
“เฮ้ย!!!มีอะไรกับน้องกูวะไอ้นนต์”เสียงพี่ต้นดังมาจากด้านหลังทำให้ผมหันไปมองเห็นพี่ต้นกำลังเดินมาพร้อมกับเพื่อนเขา
“น้องมึงหรอวะกูก็นึกว่าเด็กมึง”
“เออน้องกูเอง มีเรื่องอะไรกับมัน”
“ป่าวไม่มีอะไร ไม่ใช่เด็กมึงก็ดีแล้ว”รุ่นพี่คนเดิมพูดก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั่น
ตั้งแต่วันนั่นพี่มัน ก็หาเรื่องกวนตีนผมได้ทุกวัน ผมมารู้ที่หลังว่าพี่มันชื่ออานนต์เป็นประธานรุ่นปีสาม ที่สำคัญไปกว่านั่น ดันเป็นญาติน้ำฝนด้วย แถมพี่มันก็ชอบกวนตีนผมตลอดซื้อน้ำซื้อขนมมาฝากแทบทุกวัน แต่ทุกครั้งมักจะมีข้อความเน่าๆฝากมาด้วย
“น้องน้ำ เฮียฝากพี่มาให้ เฮียว่ากินยังไงก็ได้แต่ห้ามหมด”ผมมองหน้าพี่แก้วพี่รหัสของผมที่กำลังยื่นแก้วกาแฟมาตรงหน้าผม เฮียที่พี่แก้วพูดหมายถึงพี่นนต์นั่นแหละครับคนอะไรหน้านิ่งได้ตลอดเวลา ผมไม่เคยเห็นพี่มันยิ้มสักครั้ง
“งั้นผมไม่กินดีกว่าครับพี่ ผมกินไม่เป็นแบบนั่น”ผมพูดก่อนจะมองหน้า ไอ้คนที่ฝากมาให้ทั้งๆที่พี่มันก็นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆแต่เสือกฝากคนอื่นมา พี่แก้วยิ้มให้ผมก่อนจะเดินไป
“กูว่าพี่มันกำลังจีบมึงรึป่าววะไอ้เหี้ย ฝากมาให้แม้งทุกวัน”ไอ้อาร์มมันหันมาพูดกับผม หลังจากที่พี่แก้วเดินไป
“กูจะไปรู้ได้ไงวะไอ้สัส แต่กูผู้ชายไมวะกูไม่คิดจะชอบผู้ชายด้วยกันนะโว้ย” ผมพูดก่อนจะดูดกาแฟที่พี่มันฝากมาให้
“แต่พี่กูชอบมึงนะไอ้สัส เก็บพี่กูไว้พิจารณาหน่อยก็ได้”อยู่ดีๆไอ้น้ำฝนมันก็พูดขึ้นมา ทำให้ทั้งโต๊ะหันไปมองหน้ามัน
“หมายความว่าไงวะกูงง”ไอ้เอกมันถามน้ำฝนที่ก้มหน้าก้มตาเล่นเกมส์
“มึงงงเหี้ยไร พี่กูก็แค่กำลังตามจีบไอ้สายน้ำแค่นั่น แต่เพื่อนกูแม้งโง่หรือแกล้งโง่ไม่รู้พี่นนต์จีบมันตั้งนานแล้วเสือกไม่รู้ตัว กูละโคตรสงสารพี่กูเลย สงสัยจะแดกแห้วอีกล่ะ” น้ำฝนมันพูดแค่นั่นแล้วก็เงียบไม่พูดอะไรอีก ผมก็เงียบ มองหน้าพี่มันนิ่งๆแต่พักนี้พี่มันก็ทำตัวแปลกๆจริงๆนั่นแหละ ขนาดไม่มีเรียนแม้งก็มาแต่เช้าทุกวัน บ้างวันหาเรื่องเข้าไปนั่งเรียนกับน้องปี1พออาจารย์ถามพี่มันก็บอกว่ามาเฝ้าแฟน จนพวกรุ่นน้องพากันสงสัยว่าใครกันที่เป็นแฟนของรุ่นพี่ปี3 ไอ้น้ำฝนมันพูดใส่หูผมทุกวันว่าพี่ชายมันแสนดีขนาดไหน นี่กะจะจับคู่ให้ผมกับพี่มันให้ได้เลยใช่ไม
