ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 826 หลอมละลายกลายเป็นเถ้าธุลี

“ไสหัวไป!” จวินโม่ซีตะโกนขึ้น

เขารวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดโจมตีพยัคฆ์อัคคี!

บึ้ม! พยัคฆ์อัคคีถูกโจมตีจนถอยออกไป แต่ทันใดนั้นความแข็งแกร่งของคนผู้หนึ่งก็พุ่งทะยานไปทางจวินโม่ซี

“เจ้าเด็กบ้า ไปตายซะ!”

แรงผลักอันทรงพลังทําให้จวินโม่ซีตกลงไป

มู่เฉียนซีใบหน้าเปลี่ยนสี และเชือกเส้นหนึ่งก็ได้ลอยออกไป

นางตะโกน “จวินโม่ซี จับไว้!”

ปัง!

จวินโม่ซีถูกมู่เฉียนซีดึงเอาไว้ไม่ให้ตกลงไปถูกลาวาหลอมละลาย

ซือคงชัวกล่าว “ศิษย์น้อง ดูเหมือนว่าเจ้าจะสนใจบุรุษผู้นี้มาก ถึงกับยื่นมือเข้ามาช่วยเขาไว้ เจ้าทําเช่นนี้ทําให้ข้าผิดหวังยิ่งนัก เช่นนั้นเจ้าก็ลงไปด้วยซะ!”

“อู๋ตี้ เสี่ยวหง จัดการเขาซะ” ตอนนี้มู่เฉียนซีก็ไม่อยากที่จะปกปิดตัวตนของนางอีกต่อไปแล้ว จึงจัดการเขาทันที!

เมื่อเจ้าแมวขาวตัวหนึ่งและเสี่ยวหงที่เป็นหมูอีกตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้น ทุกคนบนเกาะหินลอยอากาศก็ต่างตกตะลึง

“สัตว์พันธสัญญาที่พิเศษเช่นนี้ นี่ไม่ใช่… นี่ไม่ใช่สัตว์พันธสัญญาของมู่เฉียนซีหรอกหรือ?”

“ทําไมพวกมันถึงมาอยู่ที่นี่?”

“……”

ซือคงชัวกล่าวด้วยความประหลาดใจ “เจ้าคือมู่เฉียนซี!”

ศัตรูอันดับหนึ่งของหุบเขาหมอเทวดาของพวกเขากลับเข้ามาอยู่ในหุบเขาหมอเทวดาและกลายเป็นศิษย์คนสนิทของผู้เฒ่า นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน?

ซือคงชัวหัวเราะอย่างชั่วร้ายและกล่าวว่า “ฆ่าพวกมัน! ฆ่าพวกมันทั้งสองคนซะ!”

“โฮก!”

พยัคฆ์อัคคีฝั่งของมู่เฉียนซีและฝั่งของซือคงชัวนั้นต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ในที่สุดมู่เฉียนซีก็ดึงจวินโม่ซีขึ้นมา จวินโม่ซีกล่าวว่า “ถูกเจ้าหมอนี่แว้งกัด ช่างน่าขายหน้าจริง ๆ!”

ซือคงชัวกล่าวเสียงดุร้ายว่า “ถึงต่อให้เจ้าปีนขึ้นมาได้แล้ว แต่ตอนนี้ก็ไสหัวลงไปซะเถอะ!”

เขารู้ดีว่าพรสวรรค์ของเขาเองนั้นมีจํากัด ดังนั้นเขาจึงกลืนยาเพิ่มระดับพลังเข้าไปอีกเม็ดเพื่อแก้แค้น เขาพุ่งเข้าใส่มู่เฉียนซีและจวินโม่ซี

อู๋ตี้และเสี่ยวหงคอยสกัดกั้นผู้อื่นไว้ ส่วนมู่เฉียนซีและจวินโม่ซีจัดการกับซือคงชัว

แม้ว่าเจ้าหมอนี่จะฝืนเพิ่มความแข็งแกร่งแต่ก็ไม่ได้เท่าไรนัก!

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการรุมล้อมของมู่เฉียนซีและจวินโม่ซี ซือคงชัวรู้ว่าตนเองไม่มีโอกาสชนะเป็นแน่

สีหน้าที่หม่นคล้ำของเขา จู่ ๆ ก็แดงขึ้นมา

จวินโม่ซีกล่าว “สาวน้อย ถอยไป! เจ้าหมอนี่ไม่รู้ว่าต้องใช้ทักษะอะไร!”

ในเวลานี้ซือคงชัวพุ่งเข้าหามู่เฉียนซีราวกับคนบ้า

“แม้ว่าข้าจะต้องตายในวันนี้ ข้าก็จะลากเจ้าไปตายด้วยกัน! เช่นนี้ ข้าซือคงชัวก็นับว่าสร้างคุณงามความดีอย่างยิ่งใหญ่แล้ว!”

บิดาของเขาเองมิอาจจัดการดาวซวยได้ หากเขาสามารถจัดการได้ ต่อให้ตายก็คงได้จารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของหุบเขาหมอเทวดา

ปัง! ซือคงชัวพุ่งเข้าใส่มู่เฉียนซีด้วยตัวคนเดียว เขาตกจากเกาะหินลอยอากาศไปยังหุบเหวอันไร้ที่สิ้นสุดพร้อมกันกับมู่เฉียนซี

“สาวน้อย…”

มู่เฉียนซีตกลงไป ใบหน้าของจวินโม่ซีเปลี่ยนเป็นขาวซีด!

มันช้าเกินไปเสียแล้ว! ต่อให้มู่เฉียนซีหยิบเชือกเส้นนั้นที่เพิ่งช่วยเขาออกมา ก็ไม่มีทางช่วยนางได้

เพราะเชือกไม่ยาวพอ ทําให้ในหัวของจวินโม่ซีตอนนี้นั้นว่างเปล่า คิดเพียงอยากจะกระโดดลงไป

ปัง! ร่างสีเขียวพุ่งผ่านร่างของจวินโม่ซีและคว้าไหล่จวินโม่ซีและกระแทกเขาลงกับพื้นอย่างรุนแรง!

ครึ่ก! จวินโม่ซีรู้สึกราวกับว่าซี่โครงของเขาหักไปหลายซี่!

เขาขบฟันแน่นมองแผ่นหลังสีเขียวของผู้นั้นแล้วกล่าวว่า “เจ้าหัวไม้ เจ้าทําอะไรกับข้า?”

ชิงอิ่งกล่าว “ข้าจะพาเฉียนกลับมา!”

“เจ้ามันบ้าไปแล้ว!” จวินโม่ซีร้องเสียงดัง แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว!

“นายท่าน!”

“นายท่าน!” อู๋ตี้และเสี่ยวหงก็ร้อนใจเช่นกัน

แต่ถึงอย่างไรพวกมันก็รู้จักไพ่ตายของเจ้านายตนเองดี ว่าไม่น่าจะมีปัญหา

เสี่ยวหงตะโกนว่า “ปรมาจารย์นักปรุงยาจวิน นายท่านต้องไม่เป็นไร ตอนนี้สิ่งที่สําคัญที่สุดคือฉวยโอกาสก่อนที่หัวหน้าหุบเขาซือคงจะมาจัดการปัญหาเหล่านี้”

จวินโม่ซีอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบว่า “ใช่แล้ว! สาวน้อยนั่นมีชีวิตที่แข็งแกร่งมาก! ตาแก่เหล่านี้เดี๋ยวข้าจัดการเอง!”

ปรมาจารย์นักปรุงยาจวินโกรธมาก เขาเริ่มใช้พิษจัดการกับพวกเขา!

พิษร้ายแพร่กระจายไปทั่วเกาะ เขาจ้องมองเหล่าผู้อาวุโสด้วยสายตาเย็นชา

“พวกเจ้าไปตายซะให้หมด!”

“เจ้ากล้าดียังไง!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” ซือคงชัวที่ตกลงมากลางอากาศเริ่มหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

“อัจฉริยะนักปรุงยาอันดับหนึ่งแห่งแดนใต้ อัจฉริยะในการฝึกบำเพ็ญอันดับหนึ่งของแดนใต้ มันมีอะไรเก่งกาจนักหนา เมื่อถึงเวลาอย่างไรเสียก็ต้องลงหลุมศพไปเป็นเพื่อนข้า!”

ลมกระโชกแรงพัดผ่านใบหน้าของมู่เฉียนซี นางหัวเราะเยาะเย้ยและกล่าวว่า “จะให้ข้าตายไปพร้อมกับเจ้า เจ้าฝันไปเถอะ! ข้าจะไม่ตาย!”

หุบเขาที่แตกร้าวนี้ลึกเกินไป แม้ว่าจะตกลงมาจากที่สูง ก็ต้องใช้เวลาไม่น้อย ตอนนี้พวกเขาเข้าใกล้หินหลอมเหลว (ลาวา) มากขึ้นเรื่อยๆ

ซือคงชัวกล่าว “มู่เฉียนซี เจ้าต้องตายอย่างมิต้องสงสัย เจ้ายังฝันกลางวันอยู่อีกหรือ! ลาวาเพลิงนี้ แม้แต่ผู้เฒ่าเองก็ยังต้องตกอยู่ในจุดจบอันน่าพิศวง!”

ใกล้แล้ว ยิ่งใกล้เข้าแล้ว

อีกไม่นานลาวาเพลิงก็จะกลืนกินนาง

ขณะที่มู่เฉียนซีกําลังจะให้สุ่ยจิงอิ๋งส่งนางออกไป ร่างสีเขียวกลับพุ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้านางและดึงนางไว้!

“เฉียน ข้ามาแล้ว!” ชิงอิ่งกล่าวเสียงเข้ม

“พรวด!”

ซือคงชัวตกลงไปในลาวา

แต่ตอนที่เขากำลังจะกลายเป็นเถ้าถ่าน เขาเห็นเงาร่างสีเขียวอุ้มมู่เฉียนซีเข้าไปในลาวา!

ใช่! เข้าไป!

แสงสีเขียวห่อหุ้มพวกเขาทั้งสองเอาไว้ ลาวาที่น่ากลัวและสามารถทําให้เขากลายเป็นเถ้าถ่านได้ กลับไม่สามารถทําร้ายพวกเขาทั้งสองได้แม้แต่น้อย!

เป็นไปได้ได้อย่างไร?

เป็นไปได้ได้อย่างไร！

เขาไม่ยอม！

แม้ว่าเขาจะไม่ยอม แต่ซือคงชัวก็ถูกลิขิตให้กลายเป็นเถ้าธุลี ไม่ว่าเขาจะใช้พลังวิญญาณอย่างไร เขาก็ไม่สามารถต้านทานการกลืนกินของลาวานี้ได้

ชิงอิ่งพามู่เฉียนลงไปในลาวาเช่นนี้ และเขาก็กล่าวว่า “เฉียน ไม่เป็นไรแล้ว!”

ประกายแสงสีเขียวตัดอันตรายทั้งหมด ร่างกายของพวกเขายังคงตกลงไปในลาวา และพวกเขาไม่หยุดจนกว่าจะถึงพื้น!

พวกเขาเพิ่งไปถึงก้นหุบเขา ซึ่งเป็นส่วนที่ลึกที่สุดของลาวา

มาถึงขั้นนี้แล้ว จะออกไปได้อย่างไร?

ในเวลานี้มู่เฉียนซีรู้สึกถึงกระบี่มังกรเพลิงในมือที่ดูเหมือนจะมีความสุขมาก!

ปัง! มันพุ่งออกมาจากในมือของมู่เฉียนซีและพุ่งออกมาจากโล่สีเขียวและเข้าไปในลาวา

มันเข้าไปในลาวาแต่กลับไม่ได้ถูกละลาย กระบี่นิรันดร์จะทนความร้อนเช่นนี้ไม่ได้อย่างไรเล่า?

มันอยู่ในลาวาและสนุกราวกับว่ามันกำลังอาบน้ำอยู่

หลังจากพลิกตัวไปมาอยู่หลายครั้ง มันก็พุ่งไปในทิศทางหนึ่ง

“เจ้าหมอนี่จะไปไหนกันแน่? ชอบทำให้เป็นกังวลเสียจริง ๆ!” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยความตะลึงงัน

“เอามันกลับมา!” มู่เฉียนซีไม่สามารถปล่อยให้มันบุกเข้าไปได้

ชิงอิ่งพามู่เฉียนซีไล่ตามกระบี่มังกรเพลิงไปในส่วนลึกของลาวา

“ฟึ่บ! ความเร็วของชิงอิ่งรวดเร็วมาก แต่ก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับกระบี่มังกรเพลิงที่พุ่งเข้าไปอย่างระเริงได้

ขณะที่พวกเขาไล่ตามไป มู่เฉียนซีก็เห็นกระบี่มังกรเพลิงของนาง ที่ทะลวงเข้าไปในปากถ้ำหินสีแดงเข้ม