ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 844 เข้าเขาวงกตอีกครั้ง

“สัตว์พันธสัญญาทั้งสองตัวนั้นได้ปรากฏตัวขึ้นตอนที่หัวหน้าหุบเขาบุกโจมตีสำนักศึกษาซวนเสีย หัวหน้าหุบเขายังเคยกล่าวถึงมันเป็นพิเศษอีกด้วย!”

“หมูสีแดงตัวนั้น มิใช่ตัวนั้นที่มู่เฉียนซีใช้ในการแข่งขันใหญ่ร้อยสำนักนั่นหรอกหรือ?”

“……”

ในตอนนี้พวกเขาล้วนตะลึงเสียจนปากอ้าตาค้าง และมั่นใจในเรื่องที่ยากจะเชื่อได้เป็นอย่างมากเรื่องหนึ่ง

ผู้เฒ่าของพวกเขาเพิ่งจะรับนางเป็นศิษย์คนสนิทไป พวกเขาเกลียดเสียจนอยากที่จะเอามีดกรีดแทงมู่เฉียนซีเป็นพันหมื่นแผล!

สีหน้าของผู้เฒ่าหุบหมอเทวดาเปลี่ยนเป็นหม่นคล้ำลง “บ้างจริง! พวกเจ้ากล้าหลอกข้า!”

สิ่งที่ซือคงเลี่ยวกล่าวมาทั้งหมดล้วนแต่เป็นความจริง

แต่ในตอนนั้นเขากลับไม่เชื่อและได้พิฆาตฆ่าซือคงเลี่ยว มาตอนนี้เรื่องจริงทั้งหมดได้มากองอยู่ตรงหน้าเขา เขารู้สึกเหมือนกับว่าหน้าของเขานั้นได้ถูกตบเข้าไปอย่างแรงคราหนึ่ง!

ผู้เฒ่าหมอเทวดากล่าว “จับตัวพวกมันเอาไว้ ทำลายเส้นลมปราณเสีย แล้วรอให้ข้ามาจัดการ!”

“ขอรับ!”

จากนั้นผู้เฒ่าหมอเทวดาก็เตรียมมุ่งไปซ่อมแซมค่ายกลใหญ่ที่ป้องกันหุบเขา หากยังเสียเวลาต่อไปอีกคนพวกนั้นก็จะสามารถทำลายค่ายกลลงได้และฆ่าฟันบุกเข้ามา!

หน้าที่อันใหญ่หลวงในการตามจับมู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีในครั้งนี้ จึงถูกยัดใส่เอาไว้ในกำมือของผู้ดูแลใหญ่ และปรากฏว่าในตอนที่ผู้เฒ่าหมอเทวดากำลังจะจากไปนี่เอง จวินโม่ซีก็พลันกล่าวถามขึ้น “ไอ้เฒ่า คาดว่าเจ้าก็คงเดาออกว่าข้าคือใครกระมัง!”

สายตาของผู้เฒ่าหมอเทวดามองไปทางจวินโม่ซี ดวงตาของเขาพลันหรี่ลงอย่างฉับพลัน ไม่…..

เรื่องตัวตนของเขา สิ่งที่ซือคงเลี่ยวกล่าวก็คงจะเป็นจริงกระมัง!

จวินโม่ซีได้ถอดรูปลักษณ์ปลอมของตนเองออกในทันที เมื่อรูปลักษณ์ที่ดูสามัญธรรมดาไม่มีแล้วก็เผยให้ใบหน้าที่เหมือนดั่งเทพเทวดาออกมา

หุบเขาหมอเทวดาตามล่าจวินโม่ซีมานานหลายปี แน่นอนว่าพวกเขารู้จักในรูปลักษณ์ของจวินโม่ซีเป็นอย่างดี

ผู้ดูแลและผู้อาวุโสทั้งหมดล้วนแต่ตกตะลึง “นี่ก็คือไอ้หนูจวินโม่ซีนั่น!”

“เจ้าหนูนี่แปลงโฉมแล้วมาหลบซ่อนอยู่ใต้หนังตาพวกเรามานานเช่นนี้!”

“ในเมื่อเจ้าหนูนี่กลับเข้ามาหาที่ตายถึงหุบเขาหมอเทวดาของพวกเรา ขอแค่เพียงจับไอ้หนูจวินโม่ซีนี้ได้ก็จะสามารถได้มาซึ่งเบาะแสของหม้อเทพนิรันดร์!”

ปรากฏตัวขึ้นมาผู้หนึ่งนั่นก็ทำให้พวกเขาตะลึงมากพออยู่แล้ว

แต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีจวินโม่ซีโผล่มาอีกคนหนึ่ง ทั้งสองคนนี้ช่างกล้าดีเสียจริง

จวินโม่ซียิ้มแล้วกล่าว “คิดไม่ถึงใช่หรือไม่เล่า! ตาเฒ่าเช่นเจ้าก็น่าเวทนานัก คนเขาพูดความจริงก็ยังจะไปฆ่าเขาอีก จะดีร้ายอย่างไรเขาก็เป็นถึงหัวหน้าหุบเขาผู้หนึ่ง แต่เจ้าบอกจะฆ่าก็ฆ่าทิ้งเสีย!”

“หัวหน้าหุบเขามิได้ถูกคนจากกลุ่มกำลังอื่นฆ่า แต่กลับถูกท่านผู้เฒ่าฆ่าเสียเอง!”

“ท่านผู้เฒ่ากลับฆ่าท่านหัวหน้าหุบเขา!”

“……”

เมื่อได้ยินคำพูดของจวินโม่ซี ผู้อาวุโสและผู้ดูแลทุกคนก็เกิดความโกลาหลขึ้นมา

สีหน้าของผู้เฒ่าหมอเทวดาในตอนนี้ก็ได้กลายเป็นดำคล้ำเสียยิ่งกว่าก้นกระทะ “อย่าไปฟังเขากล่าวเลอะเทอะ จับตัวมู่เฉียนซีกับไอ้หนูนี่ แล้วทำลายปราณเสีย!”

ตูม!

กลางดึกกลับมีคนลงมือกับค่ายกลที่ปกป้องหุบเขา

สถานการณ์ทางด้านนั้นมิอาจที่จะรอช้าได้เลย ถึงแม้ว่าเขาอยากจะฆ่ามู่เฉียนซีในตอนนี้ก็ตาม แต่ก็จำต้องจากไป

“ข้าจะไปเสริมการป้องกันของค่ายกล พวกเจ้าไปจับพวกมันบัดเดี๋ยวนี้!” ผู้เฒ่าหมอเทวดารีบจากไปอย่างรวดเร็ว

มู่เฉียนซีกล่าว “ไปเร็ว!”

“พวกเจ้าสองคนหนีไม่รอดหรอก” ผู้ดูแลใหญ่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เส้นทางที่สามารถออกจากหุบเขาได้นั้นได้ถูกปิดตายไปเสียแล้ว พวกเขาทำได้เพียงหนีเข้าไปด้านในหุบเขา!”

แต่ยิ่งพวกเขาเข้าไปด้านในมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งไร้หนทางหนีมากเท่านั้น ในที่สุดก็ถูกคนของหุบเขาหมอเทวดาล้อมเอาไว้ได้

จวินโม่ซีกล่าว “พวกเขาตามล่าข้าแล้วหลายปีเช่นนี้ ในสายตาของพวกเขา ข้าน่าจะมีความสำคัญมากกว่าอยู่บ้าง พวกเราแยกกันหนี พวกนั้นจะรวบรวมกำลังแล้วตามข้า เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าจงหาวิธีหนีไป”

นี่เป็นกลยุทธ์ขั้นเลวที่สุดในตอนนี้แล้ว

มู่เฉียนซีคว้าจวินโม่ซีเอาไว้แล้วกล่าว “หัวของเจ้าคิดวิธีการเช่นนี้ออกมา ข้าไม่เห็นด้วยเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าเจ้าจะมีแผนที่ม้วนไม้ไผ่ แต่ข้าเองก็ได้ทำเรื่องที่ทำให้พวกหุบเขาหมอเทวดาอยากจะสับข้าเป็นหมื่น ๆ ชิ้นไปไม่น้อย พวกเรานั้นมีความสำคัญไม่ต่างกัน เช่นนั้นมิสู้หนีไปด้วยกัน!”

แต่ในฐานที่มั่นของศัตรู ทางออกก็ได้ถูกปิดเอาไว้แล้ว ยังจะหนีไปไหนได้?

ไม่มีทางรอดเลยแม้แต่น้อย!

ในตอนนี้มู่เฉียนซีได้ถูกไล่ล่ามาจนถึงด้านหน้าของเขาโอสถ

ดวงตาของมู่เฉียนซีได้ส่องประกายออกมา เขาโอสถ!

ดูเหมือนว่าสวรรค์จะมิได้ตัดสิ้นซึ่งหนทางของมนุษย์!

เขาโอสถในตอนนี้ได้ถูกล้อมเอาไว้อย่างหนาแน่น ยอดฝีมือระดับจักรพรรดิและมหาจักรพรรดิของหุบเขาหมอเทวดาล้วนแต่ได้มารวมตัวกันตรงที่แห่งนี้ แม้ให้มู่เฉียนซีและจวินโม่ซีติดปีกก็ยากจะหนีไปได้

ผู้ดูแลใหญ่กล่าว “ท่านผู้เฒ่าให้ความสำคัญแก่พวกเจ้า แต่นึกไม่ถึงเลยว่าพวกเจ้าที่เข้ามาหุบเขาหมอเทวดาเพราะมีแผนการอื่น รีบยอมจำนนเสียเถิด! พวกเจ้าหนีไม่รอดหรอก”

มู่เฉียนซีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้ายอมที่จะสู้จนตัวตาย แต่จะไม่ยอมจำนน!”

“เสี่ยวหง อู๋ตี้ สู้!”

จวินโม่ซียิ้มแล้วกล่าว “สู้!”

แม้ว่าศัตรูจะมีจำนวนมากและแข็งแกร่งกว่า แต่สาวน้อยผู้นี้ก็ยังเลือกที่จะสู้ แน่นอนว่าจวินโม่ซีเองก็เลือกที่จะสู้ให้ถึงที่สุดอย่างมิหันหลังกลับ!”

บึ้ม!

พวกเขาได้สู้กันขึ้นมาแล้ว มู่เฉียนซีมิได้โจมตีสวนกลับ เพราะด้วยพลังความสามารถของนางในตอนนี้หากโจมตีกลับขึ้นมามันก็ไม่เกิดประโยชน์ขึ้นเลยแม้แต่น้อย

นางได้โคจรเคล็ดวิชาย่างก้าวเงาเทวาขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

บึ้ม!

พลังของผู้ดูแลใหญ่ได้ระเบิดไปทางมู่เฉียนซี เนื่องด้วยท่านผู้เฒ่ามิได้บอกให้ฆ่านาง การลงมือของเขาจึงหลงเหลือช่องว่างอยู่เพราะมิได้ลงมืออย่างกะเอาตาย

แน่นอนว่าช่องว่างที่เขาเหลือเอาไว้นั้นได้ให้โอกาสแก่มู่เฉียนซีในการหลบหลีก!

ปัง ปัง ปัง!

ร่างสีม่วงเคลื่อนไหว มู่เฉียนซีหลบการโจมตีที่เข้ามาสองสามกระบวนอย่างต่อเนื่องของผู้ดูแลใหญ่!

การโจมตีอีกครั้งหนึ่งได้พุ่งเข้ามา มู่เฉียนซีได้เอนตัวไปทางด้านหลังและลงไปนอนกับพื้น ส่วนการโจมตีนี้ของผู้ดูแลใหญ่จึงได้พลาดพุ่งไปทางเขาโอสถ

ตูม!

เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นเสียงหนึ่ง ประตูบานใหญ่บานหนึ่งที่อยู่ด้านล่างของเขาโอสถได้ถูกระเบิดจนเปิดออก

สีหน้าของผู้ดูแลใหญ่เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก “บ้าจริง ประตูของเขาวงกตได้ถูกเปิดออกแล้ว และไม่รู้ว่าพิษที่อยู่ด้านในนั้นจะออกมาด้วยหรือไม่!”

มิได้จัดการมู่เฉียนซีอย่างรวดเร็วซ้ำยังกลายเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หลวง นั่นจึงทำให้สีหน้าของผู้ดูแลใหญ่แย่เป็นอย่างมาก

มู่เฉียนซียิ้มแล้วกล่าว “ผู้ดูแลใหญ่ ขอบคุณยิ่งนักที่ได้เปิดประตูให้แก่ข้า และหาสถานที่หนีเอาชีวิตรอดที่ปลอดภัยแห่งหนึ่งให้ข้า!”

มู่เฉียนซีพุ่งไปทางเขาวงกตนั้นแล้วร้องตะโกนขึ้น “เจ้าตะกละ ไปกัน!”

“เสี่ยวหง อู๋ตี้ ถ่วงเวลาเอาไว้!”

ฟึบ ฟึบ ฟึบ!

มู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีได้วิ่งไปทางเขาวงกตด้วยความเร็วที่ไวที่สุด

สีหน้าของผู้ดูแลใหญ่พลันเปลี่ยนไปในทันที ถ้าหากว่าให้พวกเขาพุ่งเข้าไปในเขาวงกตได้ เช่นนั้นแล้วพวกเขาจะไปจับตัวได้อย่างไร!

ถ้าหากจวินโม่ซีตายอยู่ในเขาวงกต เช่นนั้นเบาะแสของแผนที่กระบอกไม้ไผ่ก็จะหายไปเสีย

อีกทั้งท่านผู้เฒ่าต้องการตัวมันเป็น ๆ

“หยุดเอาไว้….หยุดพวกมันสองคนเอาไว้…..” ผู้ดูแลใหญ่ตะโกนออกมาลั่น

“คิดที่จะรั้งเจ้านายของข้าเอาไว้ ไม่มีทาง!”

“พวกเจ้าทั้งหมดไสหัวไปเสีย!”

อู๋ตี้และเสี่ยวหงทำหน้าที่กันหลังและถ่วงเวลาอย่างสุดความสามารถ เพื่อมิให้คนเหล่านี้ไปกันมิให้มู่เฉียนซีและจวินโม่ซีเข้าไปในเขาวงกต

ฟืด!

ในตอนที่พวกเขากำลังจะถูกไล่ตามได้ทันนี้เอง ร่างกายของพวกเขาก็ได้ไถลเข้าไปในเขาวงกต

จากนั้นอู๋ตี้และเสี่ยวหงก็พุ่งตามเข้าไปติด ๆ

ส่วนพวกผู้อาวุโสและพวกผู้ดูแลของหุบเขาหมอเทวดาก็เกิดความลังเลขึ้นมา “ผู้ดูแลใหญ่ พวกเราจะตามไปหรือไม่?”

จะอย่างไรพิษในที่แห่งนั้นมันช่างน่ากลัวยิ่งนัก!

ไม่มีท่านผู้เฒ่าอยู่ เกรงว่าพวกเขาคงยากที่จะออกมาจากในนั้นอย่างมีชีวิตได้