เมื่อพูดถึงตรงนี้ เย่เฉินมองเซียวชูหรัน แล้วยิ้มบางๆ เลิกคิ้วขึ้นถามว่า “ที่รัก คุณว่ายังไง”
เมื่อเซียวชูหรันได้ยิน เธอส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ พูดหดหู่ว่า “นายพูดถูก……ถ้าคืนรถกลับไปจริงๆ ฉันเดาว่าต่อไป 1-2 ปี พวกเขาคงข้ามผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้……”
เซียวชูหรันพูดอย่างเป็นกังวลเล็กน้อย “ที่รัก คุณจานดูฟุ่มเฟือยเกินไปหน่อยไหม……เช้าวันนี้นายแค่หาเวลาว่าง ไปดูฮวงจุ้ยให้เธอ เธอก็มอบรถแพงขนาดนี้ให้นาย นี่ไม่ค่อยเหมาะสมเลย……”
เย่เฉินพูดว่า “ไม่มีอะไรไม่เหมาะสม เธอมีเรื่องให้ผมช่วย”
เซียวชูหรันลังเลครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “วันนี้ตอนบ่าย มีผู้หญิงแซ่เฉินมาหาฉันที่บริษัท บอกว่ามานัดฉันแทนคุณจาน นัดเจอเพื่อคุยเรื่องการตกแต่งคฤหาสน์โฮมสเตย์สุ่ยหยุน……”
“หืม?” เย่เฉินถามอย่างสนใจ “คุณจานจะให้คุณไปตกแต่งคฤหาสน์เหรอ”
เซียวชูหรันพยักหน้า พูดว่า “ฟังดูน่าจะใช่”
พูดพลาง เซียวชูหรันเม้มปาก แล้วพูดว่า “คุณเฉินคุยงบประมาณคร่าวๆ จากที่พูดจะใช้เงิน 50 ล้าน ในการตกแต่งคฤหาสน์นั่น แค่ค่าออกแบบเฉยๆ ก็ห้าล้านแล้ว……”
ตลาดการตกแต่งบ้านในประเทศ โดยทั่วไปผู้ใช้จะไม่ยอมรับค่าออกแบบ
นักออกแบบทั่วไป ไม่ทันไร ก็ต้องเสียค่าออกแบบ ตารางเมตรละเกือบ 100 หยวน คนทั่วไปคิดว่าเหมือนการโจรกรรม
ดังนั้น คนส่วนใหญ่หาบริษัทตกแต่ง จะขอให้บริษัทตกแต่ง ยกเว้นค่าออกแบบ
บริษัทตกแต่งส่วนใหญ่ ค่อนข้างหลอกเก่ง เอาโมเดลการออกแบบที่ขึ้นรูปเรียบร้อย มาให้ลูกค้าเลือกโดยตรง ก็ถือว่าเสร็จงานแล้ว
ลูกค้าไม่จ่ายค่าออกแบบ แต่เมื่อตกแต่งออกมา ก็เป็นที่น่าพึงพอใจ ดังนั้นเมื่อผ่านมาเป็นเวลานาน ทุกคนจึงไม่ยอมจ่ายค่าออกแบบ
นี่เป็นเรื่องน่าเศร้าของนักออกแบบจำนวนมากในประเทศตอนนี้
เซียวชูหรันทำงานด้านตกแต่งมาเป็นเวลานาน ลูกค้าตกแต่งบ้านส่วนใหญ่ ใจป้ำกับการตกแต่งมาก แต่ขี้งกกับค่าออกแบบมาก
คนที่ให้ค่าออกแบบ 10 เปอร์เซ็นต์อย่างชัดเจน เหมือนเฟ่ยเข่อซิน แทบจะน้อยแสนน้อย
เย่เฉินได้ยินก็ตกใจเล็กน้อย ไม่ได้ตกใจว่าค่าออกแบบห้าล้านจะมากหรือน้อย เขาตกใจกับสไตล์การกระทำของจานเฟยเอ๋อร์
ถึงผู้หญิงคนนี้ ใช้ทุกวิถีทางเพื่อใกล้ชิดตัวเอง แต่การกระทำในความเป็นจริง กลับเป็นการประจบ เอาอกเอาใจ ต่างๆ นานา บริจาคภาพเขียนพู่กันจีนให้สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด แถมยังสนับสนุนเงินจัดนิทรรศการศิลปะ 50 ล้าน มอบรถยนต์โรลส์-รอยซ์ คัลลิแนน ให้เซียวฉางควน จากนั้นก็ให้เงินค่าสั่งซื้อกับภรรยาอีก 50 ล้าน
นี่ทำให้เย่เฉินรู้สึกว่า เหมือนมีใครกำลังแอบจ้องตัวเองอยู่ ใช้ปืนเล็งมาที่ตัวเอง แต่สิ่งที่ปืนยิงออกมา ไม่ใช่กระสุน แต่เป็นลูกอม
ความแตกต่างอย่างมากขนาดนี้ ทำให้เย่เฉินไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
เซียวชูหรันเห็นเย่เฉินไม่พูดอะไร ถามอย่างไม่แน่ใจว่า “ที่รัก นายว่าคุณจานคนนี้ ให้งานฉันใหญ่ขนาดนี้ เพราะนายช่วยเธอหรือเปล่า เหมือนที่เธอให้คัลลิแนนกับพ่อ……”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยสีหน้าราบเรียบ “ใช่”
เซียวชูหรันรีบถามว่า “งั้นฉันรับงานเธอดีไหม ถ้าไม่ดี ฉันจะปฏิเสธแบบอ้อมๆ”
เย่เฉินยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เธอไปพบคุณ เป็นปกติของการทำงานร่วมกันสองฝ่าย คุณอยากรับก็รับ ไม่อยากรับก็ปฏิเสธ ไม่ต้องขอความเห็นผมหรอก”
เซียวชูหรันพูดอย่างกระอักกระอ่วน “แต่งบประมาณกับค่าออกแบบที่เธอให้ สามารถเชิญนักออกแบบภายใน ที่มีชื่อเสียงในประเทศมาได้เลยนะ ไม่จำเป็นต้องมาหาฉัน……มันเกินงบประมาณที่คาดไว้มาก ฉันกลัวว่าถ้าฉันรับงาน จะทำให้นายติดหนี้น้ำใจเธอ……หากคุณไม่อยากช่วยเธออยู่แล้ว แต่สุดท้ายเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่ช่วยก็ไม่ได้ งั้นฉันสร้างความวุ่นวายให้น่ะสิ”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “ที่รัก คุณไม่ต้องมีภาระทางจิตใจแบบนี้หรอก เรื่องที่จานเฟยเอ๋อร์ให้ผมช่วย มันใหญ่มาก ไม่ใช่ความจริงใจเล็กๆ น้อยๆ จะสามารถแก้ไขได้”
