ฉันนี่แหละจ้าวนรก [我要做阎罗] – ตอนที่ 271: คำขอบคุณจากมิตซูบิชิคอร์ปอเรชั่น

บทที่ 271: คำขอบคุณจากมิตซูบิชิคอร์ปอเรชั่น

ฉินเย่เดินออกมาด้านนอก โบกรถแท็กซี่และเดินทางเพื่อไปซื้อกาแฟบดด้วยมือที่ตนเองโหยหามานาน เขาไปอ่านเจอมาว่ากาแฟคือสิ่งที่เหมาะสมกับคนอย่างเขาที่กำลังทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ หลังจากนั้นเขาก็เดินทางไปยังจุดนัดพบที่เขาได้ตกลงกับทางกลุ่มบริษัทเครื่องเรือนจักรพรรดิเอาไว้ก่อนหน้านี้

โกดัง AC28 มันตั้งอยู่บริเวณท่าเรือกึ่งร้างที่อยู่ห่างจากใจกลางเมืองพอสมควร ที่นี่เคยเป็นอู่ต่อเรือที่ได้รับทุนจากทางรัฐบาล แต่มันก็มันก็ถูกปล่อยร้างไว้หลังจากการปฏิรูปที่เกิดขึ้นภายในจีน เช่นเดียวกันกับโรงงานอื่น ๆ ของรัฐ พวกมันไม่สามารถรับตัวกับคลื่นอุตสาหกรรมลูกใหม่ได้แม้จะได้รับการสนับสนุนทางการเงินเพิ่มเติมจากรัฐ และไม่นานก็ประกาศล้มละลายและเลิกกิจการไปหลังจากไม่เห็นสถานการณ์ดีขึ้น

ที่ดินที่ตั้งอยู่ในกลางเมืองตงไห่นั้นราคาสูงอย่างไม่น่าเชื่อ ถือว่าสูงเกินไปเลยด้วยซ้ำ แต่บริเวณชานเมืองกลับแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ตำแหน่งที่ตั้งของโกดังตั้งอยู่บริเวณชานเมืองที่ว่านี้ ติดอยู่กับชายขอบของมณฑลเจียงอัน เมืองกวงเฉิน เขตจินซาน การเดินทางไปที่โกดังใช้เวลาสองถึงสามชั่วโมง และตอนนี้เขาก็อยู่ห่างจากตงไห่จนแทบจะไม่เห็นสถานีตำรวจของเมืองแล้ว

เอี๊ยดดด… รถแท็กซี่หยุดลงที่ทางเข้าของโกดัง ทันทีที่ฉินเย่เดินลงจากรถ ชายในชุดสูทคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเขาและยื่นมือมาตรงหน้าอย่างสุภาพ “เชิญครับคุณฉิน ผมขอแนะนำตัวสักเล็กน้อย ผมชื่อจิโร่ ทาเคโนะครับ ผมรออยู่ที่นี่เพื่อให้ความช่วยเหลือกับคุณในเรื่องนี้ครับ”

ฉินเย่ผงะไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังยื่นมือไปจับกับอีกฝ่ายอยู่ดี “ในกลุ่มบริษัทเครื่องเรือนจักรพรรดิมีผู้จัดการชาวญี่ปุ่นด้วยเหรอครับ ?”

ทาเคโนะผายมือเชิญและยิ้มขณะที่เดินไปพร้อม ๆ กัน “ผมไม่ได้มาจากกลุ่มบริษัทเครื่องเรือนจักรพรรดิครับ ผมเป็นคนของทางมิตซูบิชิคอร์ปอเรชั่น เมื่อวานนี้ผมได้รับคำสั่งโดยตรงมาจากท่านประธานของกลุ่มมิตซูบิชิคอร์ปอเรชั่น สั่งให้ผมเจรจากับทางกลุ่มบริษัทเครื่องเรือนจักรพรรดิและเข้ามารับผิดชอบโกดังและของทั้งหมดในนี้ นอกจากนี้พวกเรายังถือโอกาสเพิ่มของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้ในโกดังด้วยครับ”

ฉินเย่เลิ่กคิ้วขึ้นเล็กน้อย วางมาดและพยักหน้าเบา ๆ

ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากนี้ แต่มันก็เห็นได้ชัดว่าทาเคโนะพยายามเข้าหาฉินเย่โดยตลอด

นั่นแปลก

สถานะในองค์กรของทาเคโนะนั้นไม่ได้ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย เขาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของอิวาซากิ คนส่วนใหญ่ที่เห็นและรู้จักเขามักจะเรียกเขาอย่างเคารพ และการที่ฉินเย่ไม่รู้จักเขาก็หมายความว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนิทกับอิวาซากิมากนัก

ทาเคโนะได้ทำงานกับอิวาซากิมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว และเขาก็มีทักษะการสังเกตที่ดีเยี่ยม ดังนั้นเขาสามารถบอกได้ทันทีตั้งแต่แรกเห็นว่าฉินเย่ไม่ได้เป็นหนึ่งในกลุ่มมหาเศรษฐี เสื้อผ้าที่เด็กหนุ่มสวมใส่มีมูลค่าไม่ถึง 1,000 หยวนด้วยซ้ำ และอีกฝ่ายก็ไม่ได้ทำตัวเหมือนกับพวกเด็กนิสัยเสียของพวกมหาเศรษฐีเช่นกัน ในแง่นั้น รสนิยมความชอบของฉินเย่ไม่ได้มากไปกว่าท่าทีที่เขาแสดงออกเลยสักนิด

ดังนั้นเขาจึงพบว่าคำสั่งของอิวาซากินั้นแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก

ไม่เพียงแต่สั่งให้เขาบินตรงมาจากญี่ปุ่นและเข้าจัดการกับโกดังและสินค้าทั้งหมด แต่เขายังได้รับคำสั่งให้ซื้อของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ เพิ่มเข้าไปในโกดังอีกด้วย และตลอดคำสั่งทั้งหมด อิวาซากิยังย้ำถึงสามครั้งว่าอย่ามองฉินเย่เป็นเพียงคนธรรมดา

คน ๆ นี้มีคุณสมบัติอะไรที่ควรค่าแก่ความสนใจของเจ้านายท่าน ?

ไม่ว่าจะคิดเท่าไหร่เขาก็ยังไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้ ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรอีก เด็กหนุ่มเองก็เช่นกัน หลังจากเดินไปประมาณสิบนาที พวกเขาก็มาถึงที่โกดังในที่สุด มันเป็นตอนนั้นเองที่ฉินเย่ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าอิวาซากิจริงจังกับเรื่องนี้มากจริ งๆ สิ่งแรกที่เขาเห็นก็คือกองกำลังรักษาความปลอดภัยที่ยืนเฝ้าระวังอยู่รอบโกดังตอนนี้ได้เพิ่มขึ้นเป็นหลายร้อยคน ไม่คิดเลยว่าอิวาซากิจะสามารถระดมพลได้มากมายขนาดนี้ในเวลาอันสั้น

สายลมของยามราตรีพัดผมด้านหน้าของฉินเย่เบา ๆ เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปใกล้โกดังมากขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาของฉินเย่ก็ลุกโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความมุ่งมั่น ของทั้งหมดนี่มีมูลค่าหลายพันล้าน… มันมีทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาจะคิดออก หลังจากที่ได้ใช้เงินหลายพันล้านในการสร้างหมู่บ้านของเล็กแห่งหนึ่ง เขาเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่าเหล่าประชากรวิญญาณจะไม่มีใจที่จะก่อจลาจลอีกหลังจากที่ได้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเตรียมไว้ให้ !

มันมีวัสดุมากมาย รวมถึงทุกอย่างที่ต้องใช้สำหรับการจัดตั้งและทำงานของระบบสกุลเงิน และเมื่อมันถูกจัดตั้งขึ้น พร้อมด้วยการจัดตั้งระบบทหาร รากฐานทางการปกครองของเขาจะเริ่มมั่นคงและพร้อมสำหรับการพัฒนาต่อ ๆ ไปในท้ายที่สุด

คลิ๊ก… ความคิดของเขาถูกขัดจังหวะลงด้วยเสียงระบบล็อกของประตู ทาเคโนะแย้มยิ้มและผายมือเชิญให้ฉินเย่เดินเข้าไปด้านใน ทันทีที่เด็กหนุ่มก้าวเข้าไป แววตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นขณะที่หันไปมองคนที่พาตนมาด้วยสายตาตกตะลึง อีกฝ่ายเพียงแย้มยิ้มอย่างสุภาพขณะที่โค้งคำนับเล็กน้อย “นี่คือของแสดงถึงคำขอบคุณเล็ก ๆ น้อยจากคุณอิวาซากิเองครับ ท่านอยากให้คุณรับมันไว้”

ฉินเย่มองตู้คอนเทนเนอร์ที่เพิ่มขึ้นมาซึ่งถูกวางอยู่ในโกดัง คอนเทนเนอร์แรกถูกเปิดไว้อยู่แล้ว และของที่อยู่ด้านในก็ทำให้เขาประหลาดใจเป็นอย่างมาก

หากพูดอย่างละเอียดก็คือกลุ่มมิตซูบิชิคอร์ปอเรชั่นได้เพิ่มตู้คอนเทนเนอร์มาทั้งหมดห้าตู้ และแต่ละตู้ก็คือตู้พื้นเรียบขนานความยาว 40 ฟุต ขนาดตู้คอนเทนเนอร์ที่ใหญ่ที่สุดที่ใช้สำหรับการขนส่ง มันมีพื้นที่ทั้งหมด 47 ตารางเมตร และบรรทุกน้ำหนักได้มากที่สุด 39 ตัน และคอนเทนเนอร์ก็เต็มไปด้วยกองหนังสือ !

นี่คือสิ่งที่แม้แต่ฉินเย่ก็ไม่เคยคิดมาก่อน !

เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา บังเอิญมาก… ราชวงศ์สุดบันเทิง… [1] ฉินเย่เคยอ่านหนังสือของผู้เขียนคนนี้มาก่อน เขาได้ยินมาว่าผู้เขียนนิยายเรื่องนี้เป็นชายร่างอ้วนที่ไม่มีความคิดที่จะแต่งงาน เขาอยากรู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายมีความลับอะไรอยู่หรือเปล่า… แต่นิยายที่เขาเขียนออกมานั้นไม่เลวเลย…

“คุณฉินครับ จากคอนเทนเนอร์ทั้งหมดห้าตู้ มีสองตู้ที่เป็นหนังสือ ตู้แรกนี้จะเป็นหนังสือจำพวกนิยาย มีตั้งแต่ผลงานที่มีชื่อเสียงในยุคนวนิยายตีพิมพ์ไปจนถึงนิยายออนไลน์ นอกจากนี้ยังมีพวกนิยายแนววิทยาศาสตร์ แฟนตาซี คลาสสิก และเรื่องสั้น”

ฉินเอ่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ถามขึ้นว่า “มีหนังสือเกี่ยวกับการศึกษาบ้างหรือเปล่า ?”

“มีบ้างครับ” ทาเคโนะตอบ “ผู้ที่ช่วยเหลือผมในเรื่องนี้คือเลขาคนแรกของท่านอิวาซากิ เขาบอกผมว่าหนังสือเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์และการศึกษาอาจจะไม่เป็นประโยชน์สำหรับคุณนัก ดังนั้นเราจึงรวมมาเฉพาะหนังสือทำอาหาร ดาราศาสตร์ ธรรมชาติ จิตวิทยาและอื่น ๆ และเว้นหนังสือที่เกี่ยวกับคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ หรือเคมีเอาไว้ เราได้หาหนังสือพวกนี้จากร้านหนังสือทุกร้านในเมืองตงไห่ มณฑลเจียงอัน และมณฑลอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคียง และซื้อหนังสือที่เกี่ยวข้องทั้งหมดมาครับ”

เขายังคงลอบสังเกตฉินเย่ต่อไป สงสัยว่าสิ่งใดของอีกฝ่ายที่สามารถทำให้เจ้านายของเขายอมทำอะไรแบบนี้ “คุณต้องการหนังสือพวกนั้นหรือเปล่าครับ ? คุณสามารถบอกพวกเรามาได้เลยหากต้องการอะไร พวกเราจะไปจัดหาและเตรียมมันให้พร้อมภายในช่วงเย็นของวันพรุ่งนี้”

ฉินเย่ส่ายศีรษะ หลักการของฟิสิกส์ เคมีนั้นไร้ประโยชน์เมื่ออยู่ในยมโลก เด็กหนุ่มมองทุกอย่างด้วยความประหลาดใจ อิวาซากิพิถีพิถันกับการเลือกของขวัญของเขาอย่างแท้จริง

ของขวัญที่ไม่ได้รับการคิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนอาจส่งผลกระทบกับเขาในภายหลัง แต่ของขวัญที่มีน้ำใจและได้รับการใส่ใจเช่นนี้จะยังคงติดตรึงอยู่ภายในใจของฉินเย่ไปอีกหลายปี

ฉินเย่ได้ซื้อวัสดุก่อจำนวนมากสำหรับสายการผลิต แต่มันก็ยังต้องใช้เวลาสักพักหนึ่งในการก่อตั้งสายการผลิตเหล่านี้ จากนั้นใครจะรับหน้าที่เหล่านี้ ? มันจะเป็นต้องมีการฝึกฝนหรือเปล่า ? บริษัทพวกนี้จะต้องมีโครงสร้างอย่างไร ? นี่คือเรื่องที่ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองเดือนในการจัดการ แล้วเขาจะจัดการกับช่องว่างของเวลาเหล่านั้นอย่างไร ?

เด็กหนุ่มได้ซื้อสายการผลิตสำหรับการผลิตบาสเกตบอล ฟุตบอล เครื่องมือช่างไม้ แต่เขากลับลืมเรื่องหนังสือไปเสียสนิท

หนังสือนั้นเปรียบเสมือนกับของขวัญจากพระเจ้าเมื่อพูดถึงการฆ่าเวลา… ตู้คอนเทนเนอร์สองตู้มีน้ำหนักรวมทั้งสิ้นเกือบร้อยตัน มันมีหนังสือเพียงพอสำหรับพวกเขาไปอีกอย่างน้อยครึ่งปี และในอีกสองเดือนหลังจากนี้ ทันทีที่อุตสาหกรรมการพิมพ์ได้รับการจัดตั้งขึ้นอย่างสมบูรณ์ เราก็จะสามารถผลิตหนังสือชุดใหม่ได้ เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าจะมีนักวิชาการสักกี่คนในยมโลกที่จะสามารถอ่านหนังสือพวกนี้ได้หมดในเวลาสั้น ๆ

“ไม่เลวเลย” เขาตอบออกไปอย่างอารมณ์ดี ทาเคโนะที่เห็นเช่นนั้นก็ลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกในใจก่อนจะยิ้มให้ฉินเย่ “เชิญด้านนี้ครับ”

เขาเดินนำฉินเย่มาที่ตู้คอนเทนเนอร์ตู้อื่น ๆ “ตู้คอนเทนเนอร์ตู้ที่สองก็เป็นหนังสือเช่นกันครับ แต่พวกมันจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับความรู้เฉพาะทาง อย่างเช่นตำราสำหรับผู้ประกอบอาชีพต่าง ๆ พวกเราได้จัดมันไว้เป็นหมวดหมู่ และยังมีพวกแคตตาล็อกพิเศษอยู่ด้านในด้วย คุณต้องการเปิดดูเพื่อตรวจทานดูไหมครับ ?”

ฉินเย่ส่ายหน้าก่อนจะหันไปมองคอนเทนเนอร์อีกสามตู้ที่เหลือ “ของที่อยู่สามตู้นั้นคืออะไร ?”

ทาเคโนะหัวเราะ “ทั้งสามตู้นี้บรรจุ… เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลครับ”

ฉินเย่ตกตะลึง และหัวใจของเขาก็เต้นแรงด้วยความตื่นเต้น !

เขาไม่ได้เขียนของพวกนี้ลงไปในรายการก่อนหน้านี้เพราะคิดว่ามันอาจจะยากเกินไปที่จะจัดหา

เพราะไม่ว่าอย่างไร ภายในจีนก็แทบจะไม่มีการผลิตเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลแล้ว นอกจากนี้ ไม่ใช่เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลทุกเครื่องที่จะสามารถสร้างกระแสไฟฟ้าได้โดยไม่ต้องเชื่อมต่อกับโครงข่ายไฟฟ้า เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลที่เขาต้องการจำเป็นต้องมี ‘ระบบทำงานบนเกาะ’ เพื่อที่จะทำให้มันสามารถใช้งานได้

หรืออีกนัยหนึ่งก็คือมีเพียงเครื่องกำเนิดไฟฟ้าที่มาพร้อมกับ ‘ระบบทำงานบนเกาะ’ เท่านั้นที่จะสามารถใช้ได้โดยปราศจากโครงข่ายไฟฟ้า

นอกจากนี้ ยมโลกก็ยังไม่มีอาคารสำหรับที่อยู่อาศัย และหากเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลจะมีประโยชน์สำหรับยมโลก พลังงานที่ผลิตออกมาก็จะต้องสูงพอสำหรับอุตสาหกรรม ไม่เช่นนั้นมันก็จะไม่สามารถสนับสนุนการดำเนินการของสายการผลิตได้อย่างต่อเนื่อง ยิ่งกว่านั้นราคาของดีเซลก็ถือได้ว่าต้องใช้ค่าใช้จ่ายมหาศาลสำหรับยมโลก ดังนั้น จากเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลนี้ เขาจึงเลือกที่จะตัดเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลออกไปจากรายการสินค้าที่ตนต้องการก่อนหน้านี้

แน่นอนว่ามันมีเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลวางขาย แต่ปัญหาหลักก็คือความพร้อมของสินค้า ในขณะที่ปัญหาต่อมาก็คือการหาที่จัดเก็บ และปัญหาที่สามก็คือข้อเท็จจริงที่ว่าเครื่องกำเนิดไฟฟ้าพวกนี้อาจจะไม่มีประโยชน์เว้นแต่ว่าเขาจะจัดหามันมาได้จำนวนมากพอ

แต่ผู้ใดจะไปคิดว่ามิตซูบิชิคอร์ปอเรชั่นจะเข้ามามีส่วนช่วยเหลือเขาได้มากมายขนาดนี้ ?

“เปิดให้ผมดูที” ฉินเย่ยิ้มกว้าง เขาไม่สามารถปกปิดความดีใจของตัวเองได้จริง ๆ

ฟึ่บ… ตู้คอนเทนเนอร์ถูกเปิดออก เผยให้เห็นเครื่องกำเนิดไฟฟ้าจำนวนมากที่ดูเหมือนใหม่ หรืออย่างน้อยก็ได้รับการปรับปรุงใหม่ สิ่งนี่ทำให้หัวใจของเด็กหนุ่มเต้นแรง

สมแล้วที่เป็นมิตซูบิชิคอร์ปอเรชั่น… อิทธิพลของพวกเขาไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ เพราะมันมีมหาเศรษฐีในจีนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถรวบรวมสินค้าทั้งหมดนี้ได้ในระยะเวลาเพียงแค่วันเดียว !

เมื่อได้เห็นรอยยิ้มของฉินเย่ครั้งแรก ในที่สุดทาเคโนะก็รู้สึกราวกับยกภูเขาออกจากอก เขาผายมือเชิญเด็กหนุ่มอีกครั้ง “คุณฉินครับ ทางมิตซูบิชิคอร์ปอเรชั่นของเราได้ตรวจดูรายการสิ่งของที่คุณต้องการก่อนหน้านี้ และพวกนี้ก็คือของขวัญที่เราคิดว่าน่าจะมีประโยชน์สำหรับคุณ นอกจากนี้ ด้วยประสิทธิภาพของเครื่องกำเนิดไฟฟ้าพวกนี้ ทางเราได้ถือโอกาสเปลี่ยนสายการผลิตบางสายของคุณด้วยสายผลิตที่สามารถใช้งานเครื่องกำเนิดไฟฟ้าได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น…”

ฉินเย่แทบจะอดใจไม่ไหวที่จะกอดและหอมอิวาซากิสักครั้ง !

ตาแก่นี่ฉลาดมากจริง ๆ!

อีกฝ่ายเห็นสายการผลิตของเขาและนึกถึงเรื่องแหล่งให้กำเนิดไฟฟ้าได้ทันที ไม่เพียงแต่หาแหล่งพลังงานพวกนี้ให้เขา แต่ชายสูงวัยยังเปลี่ยนสายการผลิตบางสายด้วยสายที่เหมาะสมกว่าอีกด้วย ! นี่ช่วยย่นระยะเวลาให้เขาได้มากจริง ๆ! มันแทบจะเหมือนกับการส่งตรงถึงบ้านเลยด้วยซ้ำ !

ดูเหมือนว่าการช่วยชีวิตอิวาซากิเอาไว้จะคุ้มค่าอยู่บ้าง… จากนั้น ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

อิวาซากิได้มอบของแทนคำขอบคุณให้เขาแล้ว แต่ภูเขาโคยะกับพวกองเมียวจิล่ะ ?

ให้ตายเถอะ… คนพวกนั้นจะรอดชีวิตหรือไม่หากเขาไม่เอาชนะฮนดะ ทาดาคัตสึและตบหน้าอิซานามิแบบนั้น ?!

กล้าดีจริง ๆ!

“สายการผลิตไหนที่พวกคุณปรับเปลี่ยน ?” เขาพักความคิดเกี่ยวกับกองกำลังของทางญี่ปุ่นเอาไว้และทำให้จิตใจของตัวเองเบิกบานอีกครั้งด้วยสินค้ามากมายที่อยู่ตรงหน้า

“จากการคำนวณของเรา เราได้ปรับเปลี่ยนอุตสาหกรรมการพิมพ์ อุตสาหกรรมวิศวกรรม รวมไปถึงสายการผลิตเสื้อผ้าสำเร็จรูปครับ สายการผลิตบางส่วนที่เป็นอุตสาหกรรมขนาดเล็ก อย่างเช่นสายงานหัตถกรรมและสายงานช่างต่างสามารถขับเคลื่อนได้โดยเครื่องกำเนิดไฟฟ้าครับ”

เยี่ยมยอด… ฉินเย่เดิยตามทาเคโนะไปอีกเป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงครึ่ง รวมถึงตรวจสอบของทั้งหมดที่ตนได้ซื้อมา

มันมีของหลายอย่างตั้งแต่ของจำเป็นพื้นฐานไปจนถึงของที่ต้องใช้สำหรับวิศวกรรมและการตีพิมพ์ไปจนถึงสนามเด็กเล่น ฟุตบอล บาสเกตบอล ปิงปอง ไพ่นกกระจอก ไพ่โป๊กเกอร์… และด้วยทั้งหมดนี้ ฉินเย่เชื่ออย่างยิ่งว่ายมโลกจะไม่เกิดการก่อจลาจลขึ้นในระยะเวลาอันสั้นนี้อย่างแน่นอน !

ยิ่งเห็นเขาก็ยิ่งรอไม่ไหวที่จะกลับไปที่ยมโลกเพื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของวิญญาณพวกนั้นเมื่อเห็นของพวกนี้ปรากฏขึ้นตรงหน้า

เขาไม่คิดเลยว่ากระบวนการสร้างอาณาจักรจะทำให้เขามีความสุขได้ขนาดนี้

บางที… นี่อาจจะเป็นความสุขของการมีอำนาจ…

“คุณฉินครับ สินค้าทั้งหมดมีเท่านี้ครับ คุณต้องการให้ทางเรานำมันไปส่งให้ไหมครับ ? คุณอิวาซากิสั่งมาว่าให้เรารับคำสั่งจากคุณได้เลย”

“ไม่จำเป็น” เมื่อข่มเปลวไฟแห่งความมุ่งมั่นที่ลุกโชนอยู่ภายในใจของตนได้ ฉินเย่ก็โบกมืออย่างไม่สนใจนัก “บอกคุณอิวาซากิว่าผมยอมรับคำขอบคุณของเขา นอกจากนี้ เขายังสามารถมาหาผมที่จีนได้ตลอดหากทางญี่ปุ่นเกิดเรื่องอะไรที่เขาไม่สามารถจัดการได้ นี่เบอร์ติดต่อของผม”

[1] Super Entertainment Dynasty (超级娱乐王朝) หนึ่งในนิยายเรื่องก่อน ๆ ของผู้เขียน