บทที่ 98 ตามหาสาหร่ายที่ทะเลลึก
ฉู่เหินมองไปยังทะเลลึกเบื้องล่าง เขารู้ดีว่าข้างใต้นั้นจะมีสาหร่ายที่เขาต้องการ แต่เขาไม่รู้เลยว่าอาจกำลังมีอันตรายอะไรบางอย่างกำลังรอเขาอยู่เช่นกัน
เรือใหม่ลำนี้ฉู่เหินซื้อมาในราคาแพง ซึ่งความเร็วแบบสุด ๆ ของมันก็สมกับราคา ตัวเรือพุ่งไปในทะเลราวกับลูกศร และแม้ว่าจะเร็วแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ยังต้องใช้เวลาในการมายังใจกลางมหาสมุทรอยู่ดี
เรือของเขามันมีระบบนำทางสุดล้ำแถมยังขับเองได้แบบอัตโนมัติอีกต่างหาก ซึ่งถ้าไปจากตรงนี้ใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะไปถึงที่หมาย ดังนั้นเขาจึงกะว่าจะพักผ่อนเล็กน้อย เมื่อตัดสินใจดังนั้นฉู่เหินจึงเรียกฉู่เฟิงออกมา อย่างน้อยถ้าเขาหลับไป ฉู่เฟิงก็ยังสามารถช่วยอะไรเขาได้บ้าง
ในช่วงไม่กี่วันมานี้ ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความฉลาดที่เติบโตขึ้นในร่างของฉู่เฟิง
การเดินทางนั้นช่างยาวไกล ฉู่เหินใช้เวลามากกว่า 3 ชั่วโมงไปอย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้เขาก็เริ่มเสียใจขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะว่านี่มันเป็นเวลา 4 โมงเย็นแล้ว มันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่จะออกเรือในยามค่ำคืน
ทว่า ในใจของเขาก็อยากจะเก็บสาหร่ายพวกนี้ให้ได้ก่อน ดังนั้นเขาจึงต้องถือกำไลข้อมือสำหรับการดำน้ำเอาไว้เพื่อที่จะได้ว่ายน้ำได้อย่างอิสระ
ไม่นานนักเขาก็มาถึงใจกลางมหาสมุทรอันเป็นจุดหมาย การมาครั้งนี้เขาตั้งใจที่จะมาเก็บสาหร่ายโดยเฉพาะ ดังนั้นเขาเตรียมตัวมาเป็นอย่างดีเลยทีเดียว
ครั้งนี้เขาเตรียมยามาด้วยเผื่อในกรณีที่เขาถูกสัตว์ใต้น้ำทำร้ายจะได้มีการป้องกันตัวได้ทัน
หลังจากที่เขาจอดเรือแล้ว ฉู่เหินก็รู้ตัวดีว่าที่นี่ไม่เหมาะแก่การจะจอดเรือไว้ ไม่ใช่ว่ากลัวทะเลลึกเบื้องล่างหรอกนะ หากแต่เป็นเพราะเขากลัวว่าเมื่อดำน้ำลงไปแล้วกลับขึ้นมา เกรงว่าเรือของเขาอาจจะไม่อยู่ที่เดิมแล้ว
ดังนั้นฉู่เหินจึงเก็บเรือเข้าไปในแหวน ถึงมันจะใหญ่เกินไปอยู่บ้าง แต่อย่างน้อยก็ยังเก็บมันไว้ได้ ซึ่งก็ยังมีพื้นที่เหลือมากพอจะสำหรับการเก็บสาหร่ายได้อีกด้วย
หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้น ฉู่เหินก็สวมกำไลว่ายน้ำแล้วพุ่งลงไปในทะเลทันที เมื่อเขาลงไปแล้วก็รีบดำดิ่งไปยังพื้นทะเลเบื้องล่างด้วยความรวดเร็ว
ฉู่เหินยังไม่รู้ว่าตัวเองได้ทำเรื่องผิดพลาดลงไปแล้ว ทะเลที่นี่ลึกมาก มันลึกเสียจนเขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองลงมาไกลแค่ไหนแล้ว ยิ่งชายหนุ่มลงไปลึกมากเท่าไหร่ ทะเลมันก็ยิ่งแปลกไปจากที่เขาคุ้นเคยมากเท่านั้น
เมื่อครั้งที่เขายังเด็ก เคยมีคนบอกเขาไว้ว่า บางทีอาจจะมีพื้นดินในทะเลก็ได้ ซึ่งเขาก็ไม่เคยเข้าใจมันจนกระทั่งวันนี้
ชายหนุ่มดำลงไปเรื่อย ๆ เขาเห็นเทือกเขาใต้น้ำที่มีพืชพรรณมากมายทั้งสีแดงและเขียวปะปนกันไป เขายอมรับเลยว่าวิวใต้ท้องทะเลนี่ช่างสวยงามจริงๆ
และยิ่งฉู่เหินลงไปลึกมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งพบเจอเข้ากับธรรมชาติที่สวยงามมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่มุมสายตา เขาก็พบเข้ากับสาหร่ายทะเลมากมายพลิ้วไสวไปมาใต้น้ำพร้อมกับปะการังจำนวนหนึ่ง
ฉู่เหินเข้าไปใกล้ๆ และพบว่าที่นี่มันสวยงามจริง ๆ ใครหลายคนบอกว่าใต้ทะเลนั้นมืดมิดไม่มีแสง แต่สิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้ก็คือปะการังมากมายที่ส่องแสงออกมา
ฝูงปลาว่ายไปมาหลากหลาย แถมยังมีแสงอยู่ที่ปลายหางอีกด้วย
ฉู่เหินเดินไปตามพื้นทะเลอย่างใจเย็น กำไลว่ายน้ำของเขาสั่นไหวไม่หยุด นอกจากปลาและพืชใต้น้ำที่เป็นมิตรแล้ว มันก็มีพืชใต้น้ำที่คอยดักจับปลาที่ว่ายผ่านไปมาแถบนี้เพื่อเป็นอาหารด้วยเช่นกัน
ฉู่เหินระวังเจ้าพวกนี้อยู่ตลอดเวลาและไม่เข้าใกล้พวกมัน แต่ว่าบางต้นก็พุ่งเข้าหาเขาเสียเอง
ถึงแม้ว่าที่นี่จะดูน่ากลัวไปบ้าง แต่มันก็เป็นแค่ปะการังที่ก่อตัวขึ้นเป็นกำแพงสูงกว่า 1 เมตรเท่านั้น กิ่งก้านของมันยืดยาวออกมา เมื่อเห็นของสวย ๆ งามแบบนี้ ฉู่เหินก็อดไม่ได้ที่จะเดินเก็บปะการังไปตามทาง
ของสวยงามแบบนี้จะไม่ถูกเก็บไปได้ยังไงล่ะ? เสียของชะมัด
เขาเดินต่อไปและเริ่มรู้สึกเหมือนกับว่าตนกำลังปืนเขาอยู่ก็ไม่ปาน เมื่อมองลงมา ชายหนุ่มก็ต้องตะลึงกับเต่าทะเลที่ขนาดตัวประมาณ 7 เมตรนอนแผ่อยู่ตรงนั้น ฉู่เหินยิ้มออกมาและเดินทางต่อโดยไม่รบกวนพวกมัน
ระหว่างทางเขาก็พบกับสาหร่ายมากมายและเขาก็เก็บมันไปตลอดทาง แต่แล้วเขาก็ต้องตะลึงกับภาพตรงหน้าจนต้องอ้าปากค้าง เบื้องหน้าของเขาในตอนนี้ …มันมีวังตั้งอยู่
“นี่มันวังมังกรตามตำนานรึเปล่าเนี่ย?” หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น
ทว่า เมื่อเห็นยามตรงหน้าประตูทางเข้าเขาก็ยิ่งตกใจกว่าเดิมเพราะว่าพวกเขานั้นมีร่างกายท่อนล่างเป็นปลาหมึกและท่อนบนเป็นมนุษย์
“โว้ว นี่ฉันเจอพวกปีศาจเข้าให้แล้วรึไงเนี่ย?” ชายหนุ่มกระซิบบอกตัวเองในใจจากนั้นก็ค่อย ๆ ถอยกลับออกมา เขารู้ตัวดีว่าพวกมันไม่ใช่คู่ต่อกรที่ดีแน่ ๆ ระหว่างที่กำลังเดินถอยหลัง ชายหนุ่มไม่ทันได้สังเกตต้นไม้โตที่ขึ้นอยู่ข้าง ๆ เขาในตอนนี้
ฉู่เหินไม่ได้สังเกตมันจนเกือบเหยียบไปแล้ว ว่าแล้วพอรู้ตัว เขาก็รีบหยิบดาบจันทราเงินออกมาเพื่อตัดพืชน้ำพวกนั้นไป แต่ว่ามันก็สายเกินไป ตอนนี้ยามทั้งสองคนได้รู้ตัวเรียบร้อยแล้ว
“เจ้าโจรตัวแสบ แกกล้าดียังไงถึงได้เข้ามายังที่นี่ จับมันเร็วเข้า!” หลังจากพูดจบ ทหารปลาหมึกที่ถือหอกก็ได้พุ่งเข้าไปหาฉู่เหินอย่างรวดเร็ว
