หลินเช่อชะงัก เดิมคิดว่าแค่ผ่านมา ไม่คิดว่าโม่ฮุ่ยหลิงจะมองหลินเช่อไม่วางตา พร้อมทั้งเดินเข้ามาช้าๆ
แบบนั้นเห็นได้ชัดว่ามาหาหลินเช่อ
โม่ฮุ่ยหลิงเห็นหลินเช่อในโทรทัศน์เป็นครั้งคราว เห็นข่าวเธอมากมาย มองเห็นว่าเธอยังคงก้าวหน้า ตั้งแต่ยังเป็นนักแสดงตัวเล็กๆ จนกลายเป็นดาราภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียงในปัจจุบัน
และเธอยังไม่เลิกกันกับกู้จิ้งเจ๋อ
โม่ฮุ่ยหลิงหรี่ตาเดินเข้ามาใกล้
“คุณหลิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ”
หลินเช่อมองเธอ มองดูโม่ฮุ่ยหลิงที่ดูซีดเซียวทว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะสายตาที่น่ารังเกียจคู่นั้น
“คุณจะทำอะไร” หลินเช่อไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด
โม่ฮุ่ยหลิงหัวเราะจ้องมองหลินเช่อ “มาบอกข่าวดีกับคุณ”
“ข่าวดีเหรอ”
“ใช่ค่ะ อ้อ จริงสิ สำหรับคุณแล้วมันอาจจะไม่ใช่ข่าวดี”
“คุณจะพูดอะไรกันแน่” หลินเช่อคิดว่า เธอไม่ได้มีข่าวดีอะไร
“ฉันท้องแล้ว” โม่ฮุ่ยหลิงบอก
สายตาหลินเช่อไหววูบ
โม่ฮุ่ยหลิงบอก “พึ่งจะท้องน่ะ ยังไม่ถึงสองเดือนเลย คุณไม่อยากรู้เหรอ ว่าเด็กเป็นลูกใคร”
ลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของหลินช่อ แต่ว่า เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้เลย กู้จิ้งเจ๋อไม่มีทางที่จะยังติดต่อกับเธอ เธอเชื่อมั่นในตัวกู้จิ้งเจ๋อ
“เด็กเป็นลูกกู้จิ้งเจ๋อ” รอยยิ้มน่ากลัวปรากฏบนใบหน้าโม่ฮุ่ยหลิง
หลินเช่อดวงตาเบิกกว้าง “เป็นไปไม่ได้”
โม่ฮุ่ยหลิงหัวเราะออกมา “ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ คุณไม่เชื่อฉันเหรอ ฉันก็พอเข้าใจได้นะ แต่ว่าเด็กเป็นลูกของกู้จิ้งเจ๋อจริงๆ ตอนแรกเพราะจิ้งเจ๋อป่วย แตะต้องฉันไม่ได้ ตั้งใจเก็บสเปิร์มเอาไว้ เผื่อว่าอาการไม่ดีขึ้น ในอนาคตฉันจะได้ตั้งครรภ์ได้ ให้ฉันท้องเลือดเนื้อของกู้จิ้งเจ๋อ”
โม่ฮุ่ยหลิงก้มลงลูบท้องตัวเองเบาๆ “ตอนนี้ด้านใน เป็นผลึกความรักของฉันและจิ้งเจ๋อ เป็นความรักที่เขามีให้กับฉัน”
“…”
——
หลังจากที่โม่ฮุ่ยหลิงกลับออกมาจากหลินเช่อ ก็รีบโทรบอกหลี่หมิงอวี่ว่าตัวเองกลับมาแล้ว
นานแล้วที่เธอไม่ได้มีความสุขแบบนี้ โดยเฉพาะตอนที่เห็นใบหน้าซีดของหลินเช่อ เธอก็ยิ่งมีความสุข
เมื่อกลับมาสมทบกับหลี่หมิงอวี่ เขาก็พูดด้วยความโกรธ “ทำไมเธอต้องไปหาหลินเช่อ ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม ตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม ยังไม่เหมาะ”
“ไม่เหมาะยังไง” โม่ฮุ่ยหลิงตะโกน “ฉันรอมานานขนาดนี้ ในที่สุดก็มีเลือดเนื้อเชื้อไขของกู้จิ้งเจ๋อ ฉันรอมานานแล้ว รอไม่ไหวอีกแล้ว เหอะ ครั้งนี้ ฉันจะทำให้หลินเช่อ กู้จิ้งเจ๋อ คนพวกนั้นที่ดูถูกฉัน ให้มันได้เห็น ตอนนี้ฉันมีเลือดเนื้อเชื้อไขของกู้จิ้งเจ๋อแล้ว นี่เป็นหลานของตระกูลกู้ ทายาทของตระกูลกู้”
หลี่หมิงอวี่กลับไม่สนใจเธอ ทำลายความเพ้อเจ้อของเธอ เขาบอก “เด็กพึ่งจะสองเดือน เกิดพวกเขาให้เธอเอาเด็กออก เธอก็ต้องได้เอาออก”
“พวกเขาจะให้ฉันเอาออกได้ยังไง นี่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลกู้นะ”
“เธอ…”
“ฉันทำไม ใครใช้ให้คุณรับปากดิบดีว่าจะช่วยฉัน หาที่ซ่อนสเปิร์มของกู้จิ้งเจ๋อ ใช้เวลานานถึงขนาดนี้”
หลี่หมิงอวี่ก็ไม่ได้อยากใช้เวลานานขนาดนี้
เมื่อนึกถึงมันขึ้นมา ใบหน้าของเขาก็มืดมน แต่ก็ไม่กล้าหันไปมองหน้าโม่ฮุ่ยหลิง
เดิมเขาคิดว่า ช่วงเวลาจะทำให้โม่ฮุ่ยหลิงกลับใจได้ แล้วไปอยู่กับเขา ใครจะรู้ โม่ฮุ่ยหลิงกลับคิดถึงแต่กู้จิ้งเจ๋อ อยากท้องลูกของกู้จิ้งเจ๋อเร็วๆ
แต่ว่า สถานที่ที่กู้จิ้งเจ๋อใช้ซ่อนสเปิร์มนั้น จะตามหาได้ง่ายๆ ได้อย่างไร แพทย์ของเรารักษาเอาไว้อย่างดี ดังนั้นบุคคลภายนอกจึงไม่สามารถเข้าถึงได้เลย
สุดท้ายไม่มีวิธี…
เขาใช้สเปิร์มตัวเอง หลอกว่าเป็นสเปิร์มของกู้จิ้งเจ๋อ ให้เธอไป
ตอนนั้นเธอดีใจมาก รีบให้คนไปทำการผสมเทียม โดยไม่สนใจว่าร่างกายตัวเองนั้นบริสุทธิ์อยู่หรือไม่
หลี่หมิงอวี่คิดว่า ถ้าเธอรู้ว่ากำลังท้องลูกของเขา เมื่อลูกโตขึ้น เอาออกไม่ได้แล้ว เธออาจจะไม่คิดถึงกู้จิ้งเจ๋ออีก เห็นแก่ลูก ไปอยู่กับเขา ใครจะรู้…
เธอกลับอดทนไม่ไหว ออกไปบอกกับหลินเช่อ นี่มัน…
ตอนนี้หลี่หมิงอวี่ไม่รู้ต้องทำอย่างไรแล้ว
——
ที่บ้าน
หลินเช่อนั่งอยู่ตรงนั้น คิดให้รอบคอบ นึกย้อนไปถึงคำพูดของโม่ฮุ่ยหลิง
และตอนนั้นเอง กู้จิ้งเจ๋อที่พึ่งรู้เรื่อง ก็รีบเดินเข้ามาหาเธอ
หลินเช่อมองกู้จิ้งเจ๋อ เธอลุกขึ้น
กู้จิ้งเจ๋อสีหน้าเย็นชา “เธอพูดแบบนั้นกับเธอจริงๆ เหรอ”
หลินเช่อบอก “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร กู้จิ้งเจ๋อ นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ ฉันลองคิดดูแล้ว ถึงเธอจะท้องลูกของคุณจริงๆ มันก็ไม่ใช่ความผิดของคุณ”
“ไม่ เป็นไปไม่ได้” กู้จิ้งเจ๋อคว้าหลินเช่อเอาไว้ “ฉันเก็บสเปิร์มเอาไว้เผื่ออนาคตจริงๆ แต่ว่าสเปิร์มถูกเก็บไว้ในที่ที่ปลอดภัย ไม่มีใครเอาไปได้ เฉินอวี่เฉิงเก็บไว้เป็นอย่างดี ที่ที่เขาเก็บไว้ไม่ใช่ที่ที่คนธรรมดาทั่วไปจะเข้าไปได้ เรื่องนี้มีเพียงเขาและฉันรู้กันอยู่แค่สองคน คนนอกไม่มีทางรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน”
หลินเช่อฟังเขาบอกแบบนั้น รู้สึกแปลกใจ “งั้นมันคืออะไรกันล่ะ…”
กู้จิ้งเจ๋อบอก “ดังนั้นฉันยืนยันได้ ว่าเธอไม่ได้ตั้งท้องลูกของฉัน”
หลินเช่อขมวดคิ้ว “ฉัน…ฉันเชื่อคุณ แต่ว่า ทำไมโม่ฮุ่ยหลิงถึงพูดแบบนั้น…เธอคงรู้เรื่องที่คุณเก็บสเปิร์มเอาไว้ใช่ไหม”
“ใช่…ตอนนั้นฉันเคยบอกเธอไปจริงๆ แต่ว่าไม่เคยเปิดเผยถึงสถานที่เก็บสเปิร์มเลย”
“งั้นทำไมเธอถึงได้มีความมั่นใจขนาดนั้นล่ะ” หลินเช่อแปลกใจ
กู้จิ้งเจ๋อหรี่ตาแคบ “ไม่ว่ายังไง ในท้องของเธอไม่ใช่ลูกฉันแน่ๆ เพียงแต่เธอมาพูดเรื่องพวกนี้กับเธอตอนนี้…ยังไงฉันก็ต้องให้เธออธิบายเรื่องนี้ให้ได้”
“ช่างมันเถอะค่ะ ถึงจะเป็นลูกคุณจริงๆ ฉันก็ไม่โกรธหรอก แม้จะไม่สบายใจ แต่ว่า…ถึงเธอจะคิดมิดีมิร้าย ฉันก็ไม่ติดกับหรอกค่ะ” หลินเช่อจับมือกู้จิ้งเจ๋อแล้วบอก
กู้จิ้งเจ๋อมองหลินเช่อ “ใช่ มันเป็นความตั้งใจของเธอ แต่ว่า ฉันจะไม่ยอมมองดูเธอทำอะไรเลวร้ายแบบนั้น อย่างไรฉันก็จะทำให้มันชัดเจน ตอนนี้เราไม่ต้องไปสนใจเธอหรอก” เขาก้มหน้าลงมาชนกับหน้าผากของเธอ มองดูเธอ “ฉันไม่อยากให้มันมากระทบกับเรา”
“แน่นอน…” หลินเช่อหน้าแดง หันหน้าหนีไป
ผ่านเรื่องลู่ชูเซี่ยมา เธอเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว ก็คือเหมือนกู้จิ้งเจ๋อ เพียงไม่สนใจคนพวกนั้น พวกเธอก็จะไม่ได้รับผลกระทบอะไร
ไม่ว่าโม่ฮุ่ยหลิงจะทำอะไร เธอกับกู้จิ้งเจ๋อมีใจเดียวกัน แบบนั้นก็ไม่จำเป็นต้องกลัวว่าเธอจะมาแทรกกลางได้
เธอเชื่อว่ากู้จิ้งเจ๋อจะสามารถจัดการเรื่องพวกนี้ได้
กู้จิ้งเจ๋อบอก “เอาล่ะ ไม่ต้องไปสนใจเธอแล้ว วันนี้เราจะไปเป็นแขกที่ทำเนียบประธานาธิบดี”
“ห๊า ไปทำเนียบหลิวลี่เหรอคะ”
“ใช่ พี่ใหญ่เชิญน่ะ ไปเถอะ ไปถึงแล้วค่อยปรึกษาเรื่องนี้กับพี่ใหญ่อีกที”
