ทหารยิ้มและพูดว่า “นายน้อยเฉียว คุณขอความเมตตาอย่างรวดเร็วได้อย่างไร คุณได้รับการตบเพียงไม่กี่ครั้ง การแสดงที่ดีเพิ่งเริ่มต้น คุณขอความเมตตาตั้งแต่เนิ่นๆ อีกสักครู่คุณจะทำอะไรได้บ้าง”
ทันทีที่เฉียวเฟยหยุนได้ยินเรื่องนี้ เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นอย่างแน่นอน และเขาอาจจะพร้อมที่จะฆ่าตัวตาย ดังนั้นเขาจึงร้องไห้และอ้อนวอนโดยไม่รู้ตัว: “พี่ชาย… คุณกำลังจะไป มาโจมตีพี่…”
เมื่อเห็น เฉียวเฟยหยุน ร้องไห้และขอร้องเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว หัวใจของ เฟยห่าวหยาง ก็กระพริบ เขามองขึ้นไปที่จอภาพเหนือหัวทันทีและตะโกนว่า: “อาจารย์วัน, อาจารย์วัน คุณอยู่ที่นี่หรือไม่? ความคิดที่เฉียว เฟยหยุน ให้มา!รายละเอียดทั้งหมดวางแผนโดยเขา เขาคือผู้บงการ ลอร์ดวาน โปรดช่วยฉันส่งข้อความถึงคุณเย่ และขอให้นายเย่มอบอะไรให้ฉันบ้าง…… “
คนทั้งหมดของ เฉียว เฟยหยุน ตกตะลึง ทำไมเขาถึงคิดว่า เฟยห่าวหยาง โยนความผิดให้กับตัวเองเมื่อเขาอ้าปากพูด!
ยิ่งกว่านั้น ฟังความหมายของคำเหล่านี้แล้วดูเหมือนว่าผู้บงการเบื้องหลังเหตุการณ์นี้เป็นเพราะกู่ ชิวอี๋ จับเขาไว้ หากเป็นกรณีนี้ ก็ไม่ควรเป็นคนกลุ่มเดียวกับที่ฆ่าพี่ชายของเขาใช่ไหม?
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็โพล่งออกมาแทบไม่ทันคิดว่า: “เฟย ห้าวหยาง! อย่าถุยน้ำลาย! เรื่องนี้เป็นความคิดของคุณเองทั้งหมด! คุณบ้าไปแล้วและต้องการจับคุณกู่ เกี่ยวอะไรกับฉัน ? !”
เฟย ห่าวหยาง ดุอย่างโกรธจัด: “คุณมักจะเอาลิ้นของคุณไปไว้ข้างหลังก้นของฉัน คุกเข่าและเลียฉัน แต่ตอนนี้มีบางอย่างเกิดขึ้น และจริงๆ แล้วคุณบอกว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ การลักพาตัวนางสาวกู แผนถูกสร้างขึ้น โดยคุณนินจา คุณยังพบมันจากญี่ปุ่น คุณยังจัดเรือที่จะระเบิดนินจาในตอนท้าย บางทีเรือลำนั้นอาจยังอยู่ที่ท่าเรือในตอนนี้ ทหารที่ดีและแม่ทัพที่แข็งแกร่งจะสามารถสอบสวนได้ ชัดเจน คุณคิดว่าคุณสามารถเอามันออกมาได้เพียงแค่สัมผัสลิ้นของคุณเพียงเล็กน้อย”
เมื่อเฉียวเฟยหยุนได้ยินสิ่งนี้ เขารู้ว่ามันคงจะยากที่จะกำจัดความสัมพันธ์ในครั้งนี้ ดังนั้นเขาจึงมองไปที่เฟย ห่าวหยางและพูดอย่างโกรธเคือง: “นามสกุลคือเฟย ทันทีที่คุณเห็นฉัน คุณก็แค่อยากจะโยนทิ้ง ความผิด สมอง! บ้าจริง ไม่เข้าใจ เราเป็นตั๊กแตนบนเชือก!”
เฟย ห่าวหยางเห็นใบหน้าของเฉียวเฟยหยุนอย่างชัดเจนและพูดอย่างเย็นชาว่า: “เมื่อฉันโยนหม้อ ฉันพูดว่ามันเป็นความคิดของฉันเอง ถ้าฉันไม่สามารถกำจัดมันได้ ฉันพูดว่ามันเป็นตั๊กแตนบนเชือก คุณร้ายกาจจริงๆ และเจ้าเล่ห์ เฉียว เฟยหยุน เจ้าร่วมเพศดึงข้าลงไปในน้ำอย่างนั้น!”
เฉียวเฟยหยุนตัวสั่นด้วยความโกรธ กัดฟันแล้วพูดว่า “คุณบอกว่าฉันดึงคุณลงไปในน้ำ ย้อนกลับไปในตอนนั้น ถ้าคุณไม่ได้ทำสิ่งเลวร้ายตลอดทั้งวันที่โรงเรียน ฉันจะชอบคุณได้อย่างไร! มัน คือฉันที่หลงทางโดยเธอ ตอนนี้เธอคือเขาที่กัดฉันกลับ!”
ในเวลานี้ ในห้องเฝ้าระวังชั้นบน วันโปจุนเห็นสุนัขสองตัวกัดสุนัข และตัดวิดีโอทันทีและส่งให้เย่เฉิน
หลังจากดูวิดีโอนี้ เย่เฉินตอบว่า “ปล่อยคาซึโอะ ฮัตโตริไป”
วันโพจุน ส่งข้อความเสียงถึง เย่เฉิน ทันทีโดยกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวลคุณ เย่ ผู้ใต้บังคับบัญชานี้จะจัดการให้”
เขาสั่งลูกน้องของเขาทันที: “ไปเรียกฮัตโตริ คาซึโอะ”
“ใช่!” ลูกน้องของเขาพบคาซึโอะ ฮัตโตริทันที
ฮัตโตริ คาซึโอะถามอย่างสุภาพว่า “ท่านผู้ว่าวังวาน คำสั่งของท่านคืออะไร?”
วันโพจุน ชี้ไปที่ เฉียวเฟยหยุน บนจอภาพและพูดว่า “คุณควรรู้จักคนนี้ใช่ไหม”
ฮัตโตริ คาซึโอะมองเข้าไปใกล้และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ท่านอาจารย์วัง! ไอ้สารเลวนี่หลอกให้เรามานิวยอร์ก!”
“ตกลง” วันโพจันพยักหน้าและพูดว่า “คุณเย่พูด ให้คุณสร้างความบันเทิงให้เขา”
ฮัตโตริ คาซึโอะตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจึงถามขึ้นอย่างรวดเร็ว: “นั่น…เจ้าแห่งวัง…จะให้เลี้ยงเขาอย่างไร”
วัน โพจุน พูดกับคนของเขาว่า: “มอบกริชยุทธวิธีของคุณให้เขา”
“ใช่ ฮอลล์มาสเตอร์!”
ผู้ใต้บังคับบัญชาหยิบกริชออกมาโดยไม่ลังเลแล้วยื่นให้คาซึโอะ ฮัตโตริ
คาซิโอะ ฮัตโตริ เกลียดฟันของ เฉียวเฟยหยุน หยิบกริช ดวงตาของเขาเย็นชาและเขาพูดอย่างเย็นชา: “โปรดวางใจนายเย่ อาจารย์วัน ฉันจะให้ความบันเทิงกับไอ้สารเลวนี้อย่างแน่นอน!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4193 Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บทที่ 4195 Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
