ในเวลานี้ แม่บ้านรีบวิ่งเข้ามาและพูดว่า “นายท่าน นายน้อย นักสืบหลี่อยู่ที่นี่!”
“หลี่ ย่าหลิน?!” เฟยซานไห่ขมวดคิ้วและถาม “เขามาทำอะไรที่นี่?”
แม่บ้านอธิบายว่า: “เขาบอกว่ามีบางอย่างที่เขาต้องการจะคุยกับคุณแบบเห็นหน้ากับเจ้านาย มันเป็นเรื่องของนายน้อย”
เฟยซานไห่พยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา: “ตกลง! ฉันแค่มองหาเขา เขามาด้วยตัวเอง ได้โปรดเข้ามา!”
ในไม่ช้า หลี่ย่าหลิน ก็เดินเข้าไปในการประชุมของ เฟยซานไห่ คนเดียว
เมื่อเห็นเฟยซานไห่ หลี่ย่าหลิน ก็ทักทายด้วยรอยยิ้ม “คุณเฟย”
เฟยซานไห่พยักหน้าอย่างไร้ความรู้สึกและถามเขาว่า “สารวัตรหลี่ หลานชายของฉันถูกลักพาตัวไปนานกว่า 24 ชั่วโมงแล้ว คุณมีเบาะแสจากตำรวจบ้างไหม?”
“ยังเลย” หลี่ ย่าลินพูดอย่างตรงไปตรงมา “ฉันเชื่อว่าคุณเฟยควรส่งคนไปสอบสวนเรื่องนี้ด้วย คุณควรรู้ว่าเบาะแสของอีกฝ่ายได้รับการจัดการอย่างหมดจดราวกับว่าโลกได้ระเหยไปแม้ว่า รัฐบาลกลาง ทั้งสำนักงานสืบสวนสอบสวนและสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติกำลังมองหามันอยู่ และฉันเกรงว่าจะหาเบาะแสได้ยากภายใน 24 ชั่วโมง”
เฟยซานไห่ถามอย่างโกรธเคือง: “คุณเป็นนักสืบตำรวจจีนที่สง่างาม คุณไม่สามารถหามันเจอได้ถ้าคุณสูญเสียใครซักคน และคุณยังมีหน้ามาที่บ้านของฉันเพื่อพบฉัน?!”
หลี่ย่าหลิน เยาะเย้ยไม่โกรธกับท่าทีของ เฟยซานไห่ แต่กล่าวว่า “คุณเฟย ฉันมาที่นี่เพื่อถามอะไรคุณในครั้งนี้ ฉันคิดว่าในสถานการณ์เช่นนี้ เราสามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน บางทีอาจมีการข้ามประเด็นบางอย่าง ในกรณีนี้ และถ้ามี นั่นอาจเป็นกุญแจสำคัญในการแก้ไขคดี”
เฟยเสวี่ยปิน ที่ด้านข้างถามว่า “ด้ายข้อมูลคืออะไร?”
หลี่ย่าหลิน อธิบายว่า: “เป็นเบาะแสที่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกัน 2 อย่าง แต่หลังจากแยกแยะอย่างระมัดระวัง คุณอาจพบว่าพวกเขามีทางแยกในลิงก์ที่แน่นอน เมื่อคุณพบทางแยกนี้แล้ว คุณจะพบเบาะแสเพิ่มเติม”
หลังจากพูดแล้ว หลี่ย่าหลิน ก็พูดอีกครั้ง: “มันเหมือนกับว่าฉันพบตู้เซฟที่ เฟยห่าวหยาง ซ่อนอยู่ในความมืด แต่ฉันไม่รู้รหัสผ่านของตู้เซฟ และฉันก็ถอดรหัสไม่ได้”
“และเจ้า แม้ว่าเจ้าจะไม่รู้ถึงการมีอยู่ของตู้เซฟนี้หรือรหัสผ่านของตู้นิรภัย แต่เจ้ารู้ว่าใครคือผู้หญิงคนโปรดของเฟย ห่าวหยาง”
“เรารวบรวมเบาะแสทั้งสองนี้เข้าด้วยกัน และบางทีเราอาจใช้วันเกิดของผู้หญิงคนนั้นเปิดตู้เซฟก็ได้”
“พูดอีกอย่างก็คือ ทุกคนต้องแลกเปลี่ยนเบาะแสกัน เพื่อจะได้มีโอกาสก้าวหน้าต่อไป”
“มิฉะนั้น ฉันอาจจะไม่สามารถเปิดตู้เซฟนี้ได้ และคุณอาจไม่รู้ว่าตู้เซฟนี้มีอยู่ตลอดชีวิตที่เหลือของคุณ”
“นี่สินะที่เขาเรียกว่าสายไขว้”
เฟยซานไห่พยักหน้าโดยไม่รู้ตัวและถามว่า “ตั้งแต่คุณพูดอย่างนั้น คุณน่าจะพบเบาะแสที่คล้ายกับตู้เซฟหรือ คุณอาจพูดก่อนแล้วฟัง”
หลี่ ย่าหลินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดง่ายๆ ว่า “เอาล่ะ! ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าจะพูดก่อน!”
จากนั้นเขามองไปที่ เฟยซานไห่ และ เฟยเสวี่ยปิน และพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันคิดว่าคนลักพาตัวที่ลักพาตัว เฟยห่าวหยาง อาจไม่ใช่เพื่อเงิน”
“ไม่ใช่เพื่อเงิน?” เฟยซานไห่ถามด้วยสีหน้าขมวดคิ้ว “ทำไมไม่เพื่อเงินล่ะ?”
หลี่ ย่าลินพูดอย่างจริงจัง: “ควรจะเป็นการโจมตีที่ร้ายแรงต่อตระกูลเฟย!”
“ระเบิดร้ายแรง?” เฟยซานไห่ยิ่งงงและถามว่า: “ถ้ามีคนโจมตีครอบครัวเฟยจริงๆ เขาก็ลักพาตัวห่าวหยางไป เขาทำอย่างนี้ได้ยังไง แม้ว่าฉันจะเอาสองคนนั้นพวกเขาต้องการหลายร้อยคน เงินค่าไถ่จำนวนหลายพันล้านดอลลาร์ถูกมอบให้พวกเขา และครอบครัวเฟยได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ห่างไกลจากอันตรายถึงชีวิต”
หลี่ย่าหลิน ส่ายหัว มองไปที่ เฟยซานไห่ และพูดทีละคำ “ฉันเดาว่าพวกลักพาตัวน่าจะเข้าใจเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่ในตระกูลเฟย!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4212 ฉันยังคงต้องยอมรับความแตกต่าง
บทที่ 4214 เตือนครอบครัวเหยื่อว่าอย่าโทรหาตำรวจ!
