เฉียวเฟยหยุนกลัวว่าเขาจะจบลงเหมือนน้องชายของเขา ดังนั้นเขาจึงหนีมานิวยอร์กและซ่อนตัวอยู่ในตระกูลเฟย
แต่เขาไม่เคยคิดฝันว่าแม้ว่าเขาจะซ่อนตัวอยู่ในบ้านของเฟย เขาก็จะไม่สามารถหลบหนีจากผู้บงการเบื้องหลังได้
คนที่ลักพาตัวเฟย ห่าวหยาง เป็นคนเดียวกันกับที่ฆ่าน้องชายของเขา…
เมื่อนึกถึงการตายของน้องชายของเขา เขารู้สึกหวาดกลัวและถามเย่เฉินโดยไม่รู้ตัวว่า “น้องชายของฉันและฉันมีความแค้นอะไรกับคุณ ทำไมคุณถึงทำกับเราแบบนี้?”
เย่เฉินเย้ยหยัน: “คุณไม่มีความรู้ในตัวเองเลย ให้ฉันถามคุณ คุณรู้ไหมว่าความสัมพันธ์ระหว่างหลี่เสี่ยวเฟินกับฉันคืออะไร”
เมื่อเฉียวเฟยหยุนได้ยินสามคำของหลี่เสี่ยวเฟิน เขาตกใจมากจนเสียสติ
เฉียวเฟยหยุน จะไม่รู้เกี่ยวกับหลี่เสี่ยวเฟินได้อย่างไร…
น้องชายของเขาประสบอุบัติเหตุเมื่อเขาไปรับ หลี่ เสี่ยวเฟิน ที่ทะเล
และหลี่เสี่ยวเฟินก็เป็นผู้หญิงที่เฟย ห่าวหยางเคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าเขาต้องการ
ทันทีที่เขาได้ยินว่าเย่เฉินมีความสัมพันธ์กับหลี่เสี่ยวเฟิน เฉียวเฟยหยุนก็รู้ว่าคราวนี้เขาตายแล้วจริงๆ
และเฟย ห่าวหยางก็ยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก
เขาไม่เคยคิดฝันว่าผู้หญิงสองคนที่เขาต้องการจะเกี่ยวข้องกับเย่เฉิน!
เป็นไปได้ไหมที่จะตายสองครั้งเพื่อสนอง เย่เฉิน?
ในเวลานี้ เย่เฉิน มองไปที่ เฉียวเฟยหยุน และพูดอย่างเย็นชา: “ฉันเชื่อว่าด้วยรูปแบบพฤติกรรมของคุณ คุณต้องเก็บข้อมูลที่เกี่ยวข้องมากมายเกี่ยวกับ เฟย ห่าวหยาง และลูกค้ารายอื่น ๆ หากคุณสามารถใช้ความคิดริเริ่มเพื่อควบคุมความรู้ของคุณ ให้ข้อมูลทั้งหมดแก่ฉัน และฉันสามารถให้ความสุขแก่คุณได้ มิฉะนั้น ฉันจะให้คุณสัมผัส อะไรจะดีไปกว่าความตาย”
เฉียวเฟยหยุนสั่นและโพล่งออกมา: “คุณต้องต้องการข้อมูลนั้นสำหรับผู้จ่ายเงิน! ถ้าคุณสัญญาว่าจะไว้ชีวิตฉัน ฉันจะให้ข้อมูลทั้งหมดแก่คุณ!
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “คุณอยู่ในมือของฉัน และมันขึ้นอยู่กับคุณที่จะตัดสินใจว่าคุณจะอยู่หรือตาย”
หลังจากนั้น เขามองไปที่วันโพจุนและพูดว่า “โพจุน นำยาที่คุณเคยทรมานมาเพื่อสารภาพบาป!”
วันโพจันพยักหน้าทันทีและพูดว่า “โอเค คุณเย่!”
พูดจบก็หันหลังเดินออกจากห้องไป สักพัก เขาก็เดินกลับพร้อมกับเข็มฉีดยาในมือ
เย่เฉินเหลือบมองที่กระบอกฉีดยาและพูดกับว่านโปจุน “มาแนะนำพวกเขาให้รู้จักกับทั้งสองคน”
“ลูกน้องเชื่อฟัง!” วันโพจันยกกระบอกฉีดยาในมือขึ้นทันที แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เมื่อยาในนี้ถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของคุณ มันจะขยายความเจ็บปวดของคุณมากกว่าร้อยเท่า การหายใจ การเต้นของหัวใจ คุณมี ต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดมหาศาล ต่อให้คุณแทงคุณสักสองสามครั้งด้วยปลายเข็ม ก็จะทำให้คุณตายด้วยความเจ็บปวด”
วันโพจุน พูดอีกครั้งว่า “แต่ไม่ต้องกังวล สิ่งนี้ใช้ได้กับระบบประสาทเท่านั้น ดังนั้นแม้ว่าคุณจะรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายจากความเจ็บปวด มันจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต คุณจึงมี เวลาสัมผัสสิ่งนี้อย่างช้าๆ ช่างเป็นความรู้สึกที่ไม่ธรรมดาจริงๆ!”
หลังจากที่ทั้งสองได้ยินก็แทบจะทรุดตัวลงด้วยความตกใจ
เย่เฉิน ชี้ไปที่ เฉียวเฟยหยุน โดยตรงและพูดกับ วันโพจุน “ให้ยิงเขาก่อน!”
เมื่อวันโพจุนได้ยินคำสั่ง เขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีและแทงเข็มฉีดยาไปที่ต้นขาของเฉียวเฟยหยุนโดยตรง
เฉียวเฟยหยุนสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรวดเร็วอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน จากนั้นความเจ็บปวดก็เริ่มลามไปทั่วร่างกาย!
ในไม่ช้า เขารู้สึกว่าข้อมือที่ห้อยอยู่ของเขาเจ็บปวดอย่างมาก ความรู้สึกเหมือนกับการเอามือทั้งสองข้างใต้วงล้อของรถไฟและทุบมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันเป็นความเจ็บปวดอย่างยิ่ง
และท้องที่หิวอยู่แล้วของเขาเพราะยานั้นเจ็บปวดมากจนแทบจะเป็นลมในทันที
ทุกความเจ็บปวดที่เขาได้รับนั้นเกินความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่คนธรรมดาสามารถสัมผัสได้
หากผู้หญิงให้กำเนิดลูกที่มีอาการปวดระดับ 10 ตอนนี้เขารู้สึกว่าอย่างน้อยเกรด 100!
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ร่างกายของเขาระเบิดด้วยเส้นสีน้ำเงิน และคนทั้งตัวก็กรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า และเขากำลังทุกข์ทรมานจากนรก
เขาแทบทรุดตัวลงและร้องขอเสียงดัง: “คุณเย่…ฉัน…ฉันเจ็บมาก…ฉันเจ็บจริงๆ…ได้โปรดฆ่าฉันด้วย ฉันทนไม่ไหวแล้ว!”
เย่เฉินมองดูท่าทางที่เจ็บปวดอย่างยิ่งของเขา โดยไม่มีความเห็นอกเห็นใจใดๆ ในใจ และพูดอย่างเย็นชาว่า “เมื่อคุณขอร้องฉัน คุณอาจคิดว่ามีผู้หญิงไร้เดียงสากี่คนที่พูดแบบเดียวกันกับคุณ และคุณก็ปล่อยพวกเขาไป . ?”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4225 ดูเหมือนฉันจะไม่ได้ทำให้คุณขุ่นเคือง
บทที่ 4227 ดูเหงื่อของอาจารย์เฟยสิ!
