พ่อลูกตระกูลเฟยใจแทบขาดในเวลานี้
ปริมาณแอลกอฮอล์ที่ดื่มนั้นค่อนข้างธรรมดาเมื่อพวกเขานึกถึงการดื่ม 3 แก้วติดต่อกัน พวกเขาอยากจะอาเจียนก่อนจะดื่มไวน์
แต่เย่เฉินไม่ได้ให้ที่ว่างสำหรับการไกล่เกลี่ยกับพวกเขา
เขาจ้องไปที่ เฟยเสวี่ยปิน และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณกำลังรออะไรอยู่ทำไมคุณไม่เปิดไวน์เร็ว ๆ นี้ คุณต้องการให้ฉันเทเครื่องดื่มให้คุณหรือไม่”
เฟยเสวี่ยปิน กัดฟันกรามหลังของเขา ก้าวไปข้างหน้าด้วยความตื่นตระหนก และเปิดขวด เหมาไถ ด้วยมือที่สั่นเทา
เย่เฉินวางแก้วสองใบไว้ข้างๆ แล้วพูดว่า “มาเถอะ เติมให้เต็มก่อน!”
เฟยเสวี่ยปิน สามารถทำได้ตามที่เขาบอกเท่านั้นโดยเติมเหล้าสองแก้ว
หลังจากดื่มไวน์จนเต็ม เย่เฉินทำท่าทางเชิญชวนและพูดกับพ่อและลูกชายว่า “มาเถอะ มาดื่มกันก่อน”
เฟยซานไห่มองไปที่ไวน์ขาวใส ตกใจ และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “วีรบุรุษน้อย…ฉัน…ฉันมีความดันโลหิตสูง…และน้ำตาลในเลือดของฉันก็สูงอยู่เสมอ .. …หมอบอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าไม่ดื่ม…ต้องไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์…คุณมีแก้วใหญ่ขนาดนี้…มันจะฆ่าฉัน …”
เย่เฉินโบกมือของเขา: “อย่าฟังหมอพวกนั้นพูดพล่ามอย่างที่พูด ไวน์เป็นแก่นแท้ของธัญพืช ยิ่งดื่มมาก ยิ่งดูอ่อนวัย หน้าไม่หนุ่มเลยแม้แต่น้อย” ในวัยเจ็ดสิบของคุณและดูเหมือนว่าคุณจะดื่มไวน์น้อยลง มาเลย ระบายถ้วยนี้ก่อน!”
เฟยซานไห่พูดด้วยใบหน้าเศร้า: “ชายหนุ่ม…ฉัน…ฉันดื่มไม่ได้จริงๆ…”
การแสดงออกของ เย่เฉิน หยุดนิ่งและเขาถามอย่างเย็นชา “อะไรนะ ฉันให้หน้าคุณเหรอ?”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาชี้ไปที่จางชวนซึ่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ เขา และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เชื่อหรือไม่ ฉันจะให้เขาบีบปากคุณตอนนี้และเติมคุณด้วยขวดสามขวดโดยตรง”
จางชวนพูดโดยไม่ลังเล: “ผู้อาวุโส! ตราบใดที่คุณสามารถฟื้นฟูการฝึกฝนของฉันได้ ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการให้ฉันทำ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟยซานไห่ก็หดคอด้วยความตกใจ
เมื่อมองไปที่หางของ จางชวน ที่กระดิกและร้องขอความสงสาร เขารู้ว่า จางชวน ไม่ได้พูดเล่นอย่างแน่นอน
ถ้าเย่เฉินพยักหน้าจริงๆ ผู้ชายคนนี้อาจจะรีบรินไวน์ขาวเข้าปากของเขา…
เติมสามขวดก็หกจิ๋น ไวน์หกจิ๋น แล้วนี่ข้าจะเย็นชาไปหมดแล้ว…
ในเวลานี้ เย่เฉินพูดอีกครั้ง: “มันอยู่ในสถานการณ์นี้แล้ว คุณสองคนอย่าคาดหวังให้ใครมาช่วยคุณ คนที่ใกล้ชิดที่สุดกับคุณสองคนในตอนนี้คือฉัน ตราบใดที่คุณไม่ซื่อสัตย์หรือไม่” ทำตามคำสั่งข้า ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งสอง!”
เมื่อเห็นลักษณะการฆาตกรรมของเย่เฉิน เฟยซานไห่พูดได้เพียงความเจ็บปวดว่า “นายน้อย ข้าจะดื่ม! ขอดื่มได้ไหม…”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็คว้าแก้วไวน์ด้วยมือที่สั่นเทาและนำมันมาที่ริมฝีปากอย่างสั่นเทา
ในเวลานี้ เฟยเสวี่ยปิน ที่อยู่ข้าง ๆ ไม่ได้สร้างงานที่ดีในด้านจิตวิทยา
หลังจากดื่มสุรามากในลมหายใจเดียว เขาได้เริ่มฝึกการเผาไหม้ที่รุนแรงของปาก ลำคอ หลอดอาหาร และท้องล่วงหน้า แต่ยิ่งเขาฝึกฝนอย่างเงียบๆ ในใจ เขาก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น
ในเวลานี้ เย่เฉินกล่าวว่า “พวกเจ้าทั้งสอง ใครก็ตามที่ทำถ้วยนี้เสร็จในตอนท้าย จะได้รับรางวัลเป็นถ้วยอีกใบ”
เฟย เสวี่ยปิน ได้ยินสิ่งนี้ เกือบจะเป็นปฏิกิริยาตอบสนอง หยิบถ้วยอีกใบแล้วเทลงในท้องของเขา
ในตอนแรก หลังจากกลืนคำใหญ่เข้าไป การกระตุ้นอันเข้มข้นทำให้เขาแทบจะถ่มน้ำลายออกมาทั้งหมดที่เขาดื่ม แต่เมื่อเขาคิดว่าเขาจะได้รางวัลเป็นเครื่องดื่มอีกแก้วสำหรับการดื่มช้าๆ เขาก็ทำได้เพียงคายออกมาก่อนจะคายออกมาเท่านั้น เอาคำใหญ่แล้วกดลง
วิธีการต่อสู้กับพิษด้วยยาพิษนี้ได้ผลดีจริง ๆ หลังจากที่ เฟยเสวี่ยปิน กินเข้าไปสองคำใหญ่ สุราส่วนใหญ่ในแก้วก็ลดลง
ในความเห็นของเขา ตราบใดที่เขากัดฟันและยืนกราน เขาก็สามารถทำถ้วยให้เสร็จได้ในคราวเดียว
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4241 ทำไมคุณถึงดื่มไม่ได้
บทที่ 4243 ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันทนไม่ไหวจริงๆ
