พนักงานของตระกูล อัน คนนี้ไม่รู้ว่า เย่เฉิน เป็นใคร แต่เขากลับรู้จักเข้ากันได้ดีกับชื่อของ อันเฉิงซี!
ทันทีที่เขาได้ยิน กู่ซิวอี้ พูดว่า เย่เฉิน เป็นลูกชายของ อันเฉิงซี คน ๆ นี้ก็ประหลาดใจทันที!
เขาคิดทันทีว่าครอบครัวต้นแบบของเขา ได้ค้นหาลูกชายของ อันเฉิงซีทุกที่ เป็นเวลาหลายปี แต่ไม่มีเงื่อนงำ
นี่อาจเป็นเบาะแสสำคัญที่จะมาที่ประตู? !
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็อนุมัติคำขอให้ลงจอดของเครื่องบินทันที และรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารายงานผู้บังคับบัญชาของเขา
ลูกชายของ เฉิงซี หกคำนี้เหมือนกับฟ้าร้อง ทำให้พ่อบ้านของครอบครัว อัน รีบเข้าไปในศูนย์การแพทย์
ในเวลานี้ อันฉงซิว อดทนต่อความเจ็บปวดในขณะที่พยายามปลอบแม่ของเขาอย่างเต็มที่
สำหรับหญิงชรา ลูกชายคนโตของเขาได้รับการสนับสนุนทางจิตวิญญาณของเธอในขณะนี้
แม่บ้านรีบวิ่งไปโดยไม่สนใจทุกคนที่อยู่ข้างนอก เขาผลักประตูให้เปิดโดยตรง และพูดอย่างหายใจไม่ออก “ด้วย… ท่านหญิง… ใหญ่… นายน้อย…”
อัน ฉงซิว เห็นว่าเขาเคยเป็น คงที่ แม่บ้านตกใจเล็กน้อยและรีบวิ่งเข้าไปในห้องของพ่อ เขาอดไม่ได้ที่จะตำหนิ: “ลุงตง เป็นอะไรกับคุณ! คุณไม่รู้เหรอว่าให้เคาะประตูก่อน
” ขึ้นมา และสงสัยว่ามีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้นหรือไม่
พ่อบ้านดูกังวลและพูดว่า “นายน้อยคนโต… เครื่องบินจาก หัวเซีย กำลังจะลงจอด … “
“จาก หัวเซีย หรือไม่” อันฉงซิว ขมวดคิ้วและถามว่า “เขาเป็นใคร?”
พ่อบ้านกลืนน้ำลาย เขากลืนน้ำลาย เปิดปากของเขาและพูดว่า “เป็นลูกสะใภ้ที่ได้รับการแต่งตั้งโดยผู้หญิงคนโตในตอนนั้น!”
“คุณหญิงคนโตอะไร … ” ฉงชิวไม่ตอบสนองในทันที
หญิงชราผู้เศร้าโศกโพล่งโพล่งออกมาทันที: “เป็นจูบทารกที่เฉิงซีสั่งให้เฉินเอ๋อ! เป็นคู่หมั้นของเฉินเอ๋อ! เธออยู่ที่ไหน!”
แม่บ้านรีบพูดว่า: “บนเครื่องบิน กำลังจะลงจอด!”
อันฉงชิวถามด้วยความประหลาดใจ “แม่ เกิดอะไรขึ้น เฉินเอ๋อ… เฉินเอ๋อมีคู่หมั้นแล้ว!
” เขาพูดอย่างตื่นเต้น: “เมื่อไหร่ เฉินเออร์ อายุยังน้อย พี่สาวของคุณจัดการแต่งให้เขา และอีกฝ่ายหนึ่งเป็นพี่ชายที่ดีของพี่เขยของคุณ แต่ตอนนั้นลูกยังเล็กอยู่ และพี่สาวของคุณเพิ่งบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันคุยกับ พวกคุณ… ต่อมา พี่สาวของคุณและคนอื่นๆ ประสบอุบัติเหตุและไม่มีใครพูดถึงมันอีกเลย นอกจากนี้ เฉินเอ๋อก็หายตัวไป และผู้หญิงคนนั้นในตอนนั้นยังเด็กเกินไป ฉันคิดว่าเรื่องนี้คงจะเป็นเรื่องของ ที่ผ่านมา ไม่เอาน่า … “
เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว หญิงชราก็เบิกตากว้างและถามด้วยน้ำเสียงที่ร้องไห้ว่า “ฉงชิว…เจ้าพูดว่า…เฉินเอ๋อจะกลับมาได้ไหม…”
” เฉินเออร์?!” ทันใดนั้น ฉงชิวก็มีอารมณ์เล็กน้อย และเขาก็โพล่งออกมา: “พระเจ้ามีตา! พ่อตามหา
เฉินเออร์ ภรรยาตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น เธอหันกลับมาคว้ามือของอันฉีซาน ร้องไห้และพูดว่า “ฉีซาน ได้ยินไหม? บางทีคราวนี้ เฉินเออร์ กลับมาแล้วจริงๆ หลานชายคนโตของเรากลับมาแล้ว คุณต้องไม่ไป! คุณต้องรอดูหลานชายของคุณ!”
ทันทีที่คำเหล่านี้ออกมา พารามิเตอร์ต่างๆ บนจอภาพข้าง อัน ฉีซาน เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดด้วยตาเปล่า!
แพทย์รู้สึกตื่นเต้นและโพล่งออกมาทันที: “สภาพร่างกายของอาจารย์ดีขึ้นแล้ว อัตราการเต้นของหัวใจ ความดันโลหิต และออกซิเจนในเลือดดีขึ้น!”
ทุกคนประหลาดใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้
เนื่องจากชายชราอยู่ในอาการโคม่าจนถึงขณะนี้ ตัวชี้วัดทางกายภาพลดลงอย่างต่อเนื่อง ไม่ต้องพูดถึงการเด้งกลับ และไม่มีโอกาสที่จะหยุดแนวโน้มขาลงได้ ตอนนี้ มันดีดตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ทุกคนก็มีความสุขมากโดยธรรมชาติ
หญิงชราก็มีความสุขมากเช่นกัน และในขณะที่เช็ดน้ำตาของเธอ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะโพล่งออกมา: “เร็ว! ช่วยฉันออกไปข้างนอก! ฉันอยากเห็น เฉินเออร์ ลงจากเครื่องบินด้วยตาของตัวเอง!”
อัน ฉงซิว ช่วยหญิงชราออกไปอย่างรวดเร็ว ลุงที่สองของ เย่ เย่เฉิน ลุงที่สามและป้าก็ติดตามโดยไม่รู้ตัว
เมื่อเห็นสิ่งนี้ อันฉงชิวก็รีบกล่าวว่า “ไคเฟิง อย่าไปที่นั่น อยู่กับพ่อที่นี่ หากมีเหตุฉุกเฉินใด ๆ เจ้าสามารถจัดการกับมันได้ทันเวลา” อัน ไคเฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่คิดเกี่ยวกับมัน คิดดู หรือตกลง
อันที่จริงเขาต้องการออกไปกับทุกคนเพื่อดูว่า เย่เฉิน กลับมาหรือไม่
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4257 ฉันคือคู่หมั้นของพี่ชายเย่เฉิน!
บทที่ 4259 ฉันเป็นคู่หมั้นของพี่ชาย เย่เฉิน
