ในขณะเดียวกันที่นิวยอร์ก ไชน่าทาวน์
เนื่องจากเป็นเวลาอาหารกลางวัน ร้านอาหารของ เฉิน จ่าวจง จึงทำได้ดี
เพียงแต่เขาและเพื่อนของเขากำลังยุ่งอยู่กับการไปไหนมาไหน
อย่างไรก็ตาม เมื่อ เฉิน จ่าวจง กำลังให้ความบันเทิงกับแขก เขาได้มองออกไปนอกประตูอย่างเงียบ ๆ
เพราะเขาพบว่าตั้งแต่เช้าตรู่จะมีรถจอดอยู่ตรงข้ามหน้าร้านของเขาเสมอ
แม้ว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนรถสี่คัน และเปลี่ยนตำแหน่งของพวกเขา เฉิน จ่าวจง ยังคงเห็นว่าแม้ว่าตำแหน่งของรถทั้งสี่คันจะแตกต่างกัน แต่พวกเขาทั้งหมดสามารถเห็นทางเข้าหลักของร้านห่านย่างของเขา
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยในใจ
เขารู้ว่าตำรวจนิวยอร์กต้องตามเขา
การตกเป็นเป้าของตำรวจทำให้ เฉิน จ่าวจง ประหม่า
ผู้ชายในร้านเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเขา เขาจึงก้าวไปข้างหน้าและถามว่า “ลุงจง เป็นอะไรกับคุณ”
“ไม่เป็นไร…” เฉิน จ่าวจง เยาะเย้ยและพูดว่า “คุณไปทำงานก่อน ไม่ต้องห่วงฉัน”
ชายคนนั้นพยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดว่า “ถ้าคุณเหนื่อยก็ลงไปพักเถอะ ผมทำคนเดียวได้”
เฉิน จ่าวจง พยักหน้าด้วยความโล่งอก แต่ไม่ได้ตั้งใจจะจากไป
ในเวลานี้ จู่ๆ รถยนต์ตรงข้ามถนนก็สตาร์ท และออกจากไชน่าทาวน์
เฉิน จ่าวจง เดิมทีคิดว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไปใช้รถคันอื่นในไม่ช้าเพื่อมาเปลี่ยนกะ แต่เขาไม่คาดคิดว่าหลังจากรถคันนี้ผ่านไป จะไม่มียานพาหนะน่าสงสัยคันอื่นอีก
สิ่งนี้ทำให้เขาโล่งใจเล็กน้อย
แต่ไม่นาน คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นอีกครั้ง
เขาถอดแขนเสื้อและผ้ากันเปื้อนออกทันที และพูดกับชายคนนั้นว่า “เฉียงจื่อ เตรียมตัวเพื่อปิดร้าน หลังจากที่แขกออกไปแล้ว แค่ปิดประตูแล้วลงมาข้างล่างเพื่อตามหาฉัน”
ผู้ชายคนนั้นไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เขาก็กระวนกระวายใจ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า “โอเค ลุงจง ฉันรู้แล้ว!”
หลังจากที่ เฉิน จ่าวจง พูดจบ เขาก็ไปที่ห้องใต้ดินคนเดียว ด้านล่างมี 2 ห้อง ซึ่งเป็นห้องนอนของเขาและเพื่อนของเขา เฉียงจื่อ
เมื่อ เฉิน จ่าวจง กลับมาที่ห้อง สิ่งแรกที่เขาทำคือเริ่มจัดกระเป๋าเดินทาง เขาเลือกเฉพาะสิ่งที่มีความหมายสำหรับเขามากที่สุดแล้วใส่ลงในกระเป๋าเดินทาง นอกจากนั้น เขายังไม่แม้แต่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เฉิน จ่าวจง เก็บกระเป๋าเดินทางใบเล็ก
คนที่แต่งตัวประหลาด เฉียงจื่อ เดินลงบันไดอย่างรวดเร็วและพูดที่ประตู “ลุงจง แขกออกไปแล้วและฉันได้ปิดประตูแล้ว”
“ตกลง” เฉิน จ่าวจง กล่าว “เข้ามา เฉียง จื่อ”
“ตกลง” เฉียงจื่อเปิดประตู และทันทีที่เขาเข้าไปในห้องนอน เขาพบว่าเฉินจ่าวจงกำลังเก็บของอยู่ ดังนั้นเขาจึงถามด้วยความประหลาดใจ “ลุงจง คุณจะไปไหน”
เฉิน จ่าวจง มองไปที่ เฉียง จื่อ และกล่าวว่า “เฉียง จือ ฉันอาจจะต้องกลับไปที่เกาะฮ่องกงในอนาคตอันใกล้ หลังจากที่ฉันจากไป ร้านนี้จะถูกส่งมอบให้กับคุณ คุณได้เรียนรู้ทักษะเกือบทั้งหมดของฉันในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ในอนาคตถ้าคุณจัดการร้านนี้ได้ดี ชีวิตก็ไม่น่าจะยากเกินไป”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4373 เขาไม่เคยยอมแพ้ที่จะฆ่า
บทที่ 4375 ตั้งใจแน่วแน่ที่จะกลับไปตายที่ เกาะฮ่องกง
