คำสั่งเย็นชาของ เย่เฉิน ทำให้ อันฉงซิว รู้สึกเศร้าในใจ
หลี่ ย่าหลิน เป็นพี่ชายที่ดีที่เขาเติบโตมาด้วยมาตั้งแต่เด็ก วันนี้ พี่ชายที่แสนดีของเขาเสียชีวิตเพราะเรื่องของตัวเอง เขาไม่สามารถแม้แต่จะบอกครอบครัวของเขาเกี่ยวกับการตายของเขาได้ ซึ่งทำให้เขายอมรับในหัวใจของเขาได้อย่างไร
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ใช่เด็กวัย 3 ขวบ หรือทารกยักษ์ที่ไม่เคยถูกสังคมทุบตีมาก่อน เขารู้ดีว่าสถานการณ์ปัจจุบันอยู่เหนือการควบคุมโดยสิ้นเชิง
การสามารถเอาชีวิตรอดเป็นโชคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว ฉันจะคาดหวังอะไรได้อีก?
สิ่งเดียวที่ฉันทำได้คือทำทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อชดเชยให้ครอบครัวของ หลี่ ย่าหลิน หลังจากเหตุการณ์วันนี้
ดังนั้น เขาทำได้เพียงพยักหน้าอย่างตรงไปตรงมาและพูดว่า “ขอบคุณ เอิงกง ฉันเข้าใจแล้ว และฉันต้องทำตามคำแนะนำของคุณ!”
เหตุผลที่ เย่เฉิน ใช้น้ำเสียงที่ไม่ต้องสงสัยนี้คือการตัดความคิดอื่น ๆ ของ อัน ฉงซิว และปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการอย่างแท้จริง
เมื่อเห็นว่าเขายอมรับความเป็นจริงในเวลานี้ เขาก็ปิดประตูอย่างเรียบง่าย
หลังจากนั้น เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหา วันโพจุน ขณะเดินไปที่ทางเข้าลิฟต์
ทันทีที่มีการโทรออก เสียงของวันโพจุนก็ดังขึ้น: “คุณเย่ คำสั่งของคุณคืออะไร”
เย่เฉินถามเขาว่า: “โปจุน คุณจัดให้ทหารที่อยู่ในนิวยอร์กมาที่สถานที่แสดงของ นางสาวกู่ ในตอนนี้ มีกลุ่มติดอาวุธมากกว่า 20 คนมาที่นี่เพื่อโจมตีครอบครัวของอัน และพวกเขาถูกฉันฆ่าโดยพื้นฐานแล้ว ฉันต้องการให้คุณช่วยจัดการกับมัน”
หลังจากที่ วันโพจุน ได้ยินเรื่องนี้ เขาถามด้วยความตกใจว่า “คุณเย่ สบายดีไหม!”
“ฉันไม่เป็นไร” เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมย: “แค่มีศพมากเกินไป และการจัดการคนเดียวก็ลำบากกว่า”
วันโพจุนรีบพูดว่า: “ลูกน้องคนนี้จะพาคนไปที่นั่น!”
มาร์เวนเย่ ถามด้วยความสงสัย “คุณยังไม่ออกจากนิวยอร์กเลยเหรอ?”
วันโพจุน กล่าวว่า: “คุณฮุยเย่ ลูกน้องของฉันยังไม่ออกไป มันเกิดขึ้นที่มีผู้ค้าอุปกรณ์ในนิวยอร์กที่ให้ความร่วมมือมาหลายปีแล้ว ฉันวางแผนที่จะซื้อเครื่องจักรกลหนักจำนวนหนึ่งและขนส่งมัน ไปซีเรีย”
วันโพจุน รีบพูด “นายเย่ ทหารส่วนใหญ่ของวังว่านหลงได้ออกเดินทางไปซีเรียเมื่อเช้านี้ และตอนนี้มีคนอยู่ในมือเพียงสิบกว่าคน เพียงพอหรือไม่”
“ไม่เป็นไร” เย่เฉินพูดเบา ๆ “ฉันขอให้ เฟย เค็กซิน ส่งคนมา เธอเป็นเจ้าบ้านในนิวยอร์ก และพนักงานไม่ควรเป็นปัญหา”
วันโพจุน ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “เอาล่ะ คุณเย่ รอสักครู่ ลูกน้องของคุณจะมาที่นี่”
เย่เฉินสูดลมหายใจและกล่าวว่า “ตกลง เตรียมถุงเก็บศพเพิ่ม ฉันจะรอคุณที่นี่”
เย่เฉินกล่าวว่า และมาที่ร่างของ หลี่ ย่าหลิน แล้ว
เขาวางสาย ถอดเสื้อคลุมบางๆ ออก วางบนร่างกายของ หลี่ ย่าหลิน จากนั้นจึงเทพลังงานทางจิตวิญญาณบางส่วนเข้าสู่ร่างกายเพื่อรักษาสถานะปัจจุบันของเขา
จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งและโทรหา เฟย เค็กซิน
เฟย เค็กซิน ในอีกด้านหนึ่งตอบเกือบจะในทันทีและเสียงของเขาก็พูดด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย: “นายเย่!”
“ฉันเอง” เย่เฉินถาม “คุณเฟย ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ”
เมื่อ เฟย เค็กซิน ได้ยิน เย่เฉิน บอกว่าเขาต้องการความช่วยเหลือบางอย่าง เขาก็โพล่งออกมาแทบไม่ทันคิด “คุณเย่ ได้โปรดพูดมา ตราบใดที่ฉันทำได้ ฉันจะทำอย่างแน่นอน!”
เย่เฉิน กล่าวว่า: “ฉันอยู่ในสถานที่แสดงของ นางสาวกู่ และพบสถานการณ์เล็ก ๆ ที่นี่ ฉันต้องการให้คุณพาคนมากพอที่จะปิดกั้นทางเข้าและทางออกของโซน วีไอพี ทั้งหมด”
เฟย เค็กซิน พูดโดยไม่ลังเล: “ไม่มีปัญหา คุณเย่ ฉันค่อนข้างสนิทสนม และฉันจะพาใครซักคนมาที่นี่ทันที!”
หลังจากวางสาย คอนเสิร์ตของ กู่ซิวอี้ ก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4391 ฉันจะแก้ปัญหานี้เอง
บทที่ 4393 ปู่และย่าของคุณอยู่ที่นี่หรือไม่!
