หลังจากที่ขบวนเข้ามาแล้ว ผู้คุ้มกันก็ออกจากรถก่อนแล้วเปิดประตูให้ เย่เฉิน, หลิว เจียหุย และ ฟาง เจียซิน ในรถคันอื่น
คนใช้เรียกนายและนางสวัสดีพร้อมกัน แต่ หลิว เจียหุย ชี้ตรงไปที่ เย่เฉิน และพูดกับทุกคนว่า “มานี่ ทักทายคุณเย่!”
ดังนั้นทุกคนจึงรีบโค้งให้ เย่เฉิน และกล่าวสวัสดี
หลิว เจียหุย ยังคงพูดกับฝูงชนว่า: “คุณเย่จะอยู่บ้านในอีกไม่กี่วันข้างหน้า คุณต้องรับใช้คุณเย่เป็นอย่างดี และอย่าปล่อยให้คุณเย่มีความไม่พอใจ คุณได้ยิน ไหม”
รับทราบค่ะ .
ต่อมา หลิว เจียหุย พูดกับ เย่เฉิน ว่า: “คุณเย่ ก่อนที่คุณมา ฉันมีคนใช้ทำความสะอาดห้องพัก ตราบใดที่คุณอยู่บนเกาะฮ่องกง คุณจะอยู่กับฉัน และปฏิบัติต่อสิ่งนี้เหมือนของคุณเอง กลับบ้าน อย่าสุภาพกับฉัน!”
เย่เฉินก็มีความสุขมากเช่นกัน ดังนั้นเขาพูดด้วยรอยยิ้ม: “ถ้าเป็นกรณีนี้ ฉันจะให้ความเคารพมากกว่าเชื่อฟัง!”
“โอเค!” หลิว เจียหุย กอด เย่ เฉิน กลับมาอย่างกระตือรือร้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “มาเถอะ คุณเย่ โปรดเข้ามาข้างใน!”
หลังจากพูดอย่างนั้น พวกเขาเข้าไปในคฤหาสน์ของเขากับเย่เฉิน
แม่บ้านเดินตามทีละขั้นตอนและกล่าวด้วยความเคารพ: “ท่านครับ งานเลี้ยงพร้อมแล้ว คุณคิดว่าจะเริ่มเมื่อไหร่?”
หลิวเจียหุยถามเขาว่า “ผู้หญิงคนนั้นกลับมาแล้วหรือ”
แม่บ้านพูดตามความจริง: “ยังไม่ถึง”
หลิว เจียหุย พูดอย่างโกรธเคืองทันที: “สาวเหม็นคนนี้! ถ้าเธอกล้าที่จะให้ฉันนกพิราบครั้งนี้ฉันจะไม่ให้เงินแก่เธอในอีกสามปีข้างหน้า!” ฟาง เจียซิน
ที่ด้านข้างพูดด้วยน้ำเสียงหวาน: ” เมื่อรู้ว่าเธอทำไม่ได้ แล้วทำไมต้องพูดคำเหล่านี้ด้วยเล่า”
หลิวเจียหุย ถามอย่างโกรธเคือง: “คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันทำไม่ได้”
ฟางเจียซิน พูดเบา ๆ : “คุณพูดแบบนี้ครั้งหรือสองครั้ง ในที่สุดก็ขึ้นอยู่กับคุณที่จะประนีประนอม?
หลิว เจียหุย รู้สึกไร้ยางอายมากและพูดอย่างโกรธเคือง: “ครั้งนี้ต่างไปจากเดิม! ครั้งนี้ฉัน หลิว เจียหุย จะทำในสิ่งที่ฉันพูดและจะไม่ผิดสัญญา!”
ฟาง เจียซิน ยิ้มและพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า “แล้วฉันจะรอดู ”
เย่เฉินกำลังมองจากด้านข้างด้วยสายตาที่เย็นชา ฉันมักจะรู้สึกว่า ฟาง เจียซิน เป็นสุนัขตัวเมีย และคำพูดของเขาก็สร้างความบาดหมางกันเล็กน้อย
เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจต่อ เฉิน จ้าวจง เดิมที เฉิน จ้าวจง มีอนาคตที่สดใส แต่สำหรับเธอ มันไม่คุ้มเลยที่จะทุ่มครึ่งชีวิตของเขาในร้านห่านย่างในไชน่าทาวน์ของนิวยอร์ก
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเห็นว่าเฉิน จ้าวจง ยังคงคิดถึง ฟาง เจียซิน มาจนถึงทุกวันนี้ และเมื่อเขาพูดถึง ฟาง เจียซิน ดวงตาของ เฉิน จ้าวจง ก็มีแสงที่แตกต่างกันอยู่เสมอ
เขาคิดเสมอว่า ฟาง เจียซิน ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจากไป เพราะเขาไม่สามารถทนต่อความยากลำบากของคนผิวสีในสหรัฐอเมริกาได้
อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาเห็น ฟาง เจียซิน วันนี้เขาจะแปลกใจหรือผิดหวัง?
ในขณะนี้ เสียงอันเยือกเย็นของผู้หญิงดังมาจากด้านหลัง เย่เฉิน: “ฉันขอโทษ คุณหลิว ถ้าคุณอยากดูรายการดีๆ ฉันเกรงว่าคราวนี้คุณจะผิดหวัง”
หลิว เจียหุย ได้ยินเสียง และหันกลับมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นลูกสาวคนโตของเขามอง ฟาง เจียซิน ด้วยใบหน้าที่เย็นชา เขาก็ตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงรีบกล่าวว่า “หม่านฉีง สิ่งที่ข้าเพิ่งพูดไปก็โกรธ พ่อของเจ้า ข้ารู้ว่าเจ้าทำไม่ได้ ปล่อยเขาไป นกพิราบ!”
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็รีบแนะนำให้ เย่เฉิน รู้จัก: “คุณเย่ ให้ฉันแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือลูกสาวคนโตของฉัน หลิว หม่านฉิง ซึ่งตอนนี้กำลังศึกษาระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยฮ่องกง !”
ทันทีหลังจากนั้น เขาทักทายหลิวหม่านฉิง และพูดว่า: “มาที่นี่ หม่านฉิง พ่อจะแนะนำคุณให้รู้จักกับพรสวรรค์รุ่นเยาว์ คุณเย่ เฉินเย่ จากแผ่นดินใหญ่!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4460 เธอมีความกระตือรือร้น
บทที่ 4462 จิ้งจอกที่ทำลายครอบครัว!
