เย่เฉินทำท่าทางด้วยรอยยิ้มแล้วเดินตาม หลิว เจียหุย ไปที่สำนักงานของเขา
ที่น่าสนใจคือระหว่างทางฉันได้พบกับพนักงานหญิงอย่างน้อยเจ็ดหรือแปดคนที่แต่งกายและมีอารมณ์เหมือนกัน นอกจากนั้น ชั้นนี้แทบจะไม่มีพนักงานชายเลย
ดังนั้น เย่เฉินจึงถามด้วยความสนใจมาก “ทำไมถึงมีพนักงานหญิงที่นี่ทั้งหมด คุณหลิว?”
“มันสะดุดตา!” หลิว เจียหุย กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “โดยพื้นฐานแล้วพนักงานของฉันเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินและพี่น้องชาวฮ่องกง พวกเขาทั้งหมดสูง 1.75 เมตรและอายุต่ำกว่า 28 ปี ฉันจ่ายค่าจ้างให้พวกเขาสองเท่า แต่พวกเขาทำไม่ได้ ไม่ต้องการตำแหน่งสำคัญใดๆ แค่แต่งตัวแบบนี้ทุกวันเพื่อทักทายและรับใช้ฉันอย่างดีพร้อมๆ กัน”
ขณะที่เขาพูด เขากลัวความเข้าใจผิดของเย่เฉิน ดังนั้นเขาจึงอธิบายอย่างรวดเร็วว่า: “คุณเย่ บริการที่ฉันกำลังพูดถึงไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น เป็นบริการประจำวันที่เรียบง่าย ปกติ และดีต่อสุขภาพ”
เย่เฉินกล่าวอย่างแผ่วเบา: “ฉันเข้าใจพฤติกรรมของนายหลิวเพียงเล็กน้อยก่อนมาที่นี่ ดังนั้นนายหลิวจึงไม่จำเป็นต้องอธิบายเรื่องแบบนี้อย่างจงใจ”
หลิว เจียหุย ยิ้มอย่างเชื่องช้า เกาหัวแล้วพูดว่า “โอ้ เป็นเวลานานแล้ว ที่คนข้างนอกมักมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับฉันอยู่เสมอ ถ้านายเย่ได้ยินเรื่องอุกอาจ อย่าถือเอาจริงเอาจัง”
“ตกลง” เย่เฉินนั่งลงบนโซฟาในห้องทำงานของเขาและพูดอย่างสบายๆ “คุณหลิว มาคุยกันเรื่องธุรกิจกัน คุณต้องการร่วมมือกับ ยิซู ชิปปิ้ง อย่างไร”
หลิว เจียหุย ไม่ได้คาดหวังว่า เย่เฉิน จะตรงไปตรงประเด็นอย่างรวดเร็ว และรีบกล่าวว่า: “ใช่แล้ว คุณเย่ มีบริษัทขนส่งใน เซียงโส่ว ด้วย แต่การดำเนินงานไม่ค่อยดีนัก และมีจำนวนมาก กำลังการขนส่งสูญเปล่า ดังนั้นฉันหวังว่าจะสามารถปฏิบัติตาม ยิซู ชิปปิ้ง ได้ จะให้ความร่วมมือในเชิงลึกและรับคำสั่งซื้อที่ย่อยไม่ได้จาก ยิซู ชิปปิ้ง”
เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมย: “ไม่มีปัญหากับความร่วมมือแบบนี้ แต่สิ่งสำคัญคือคุณยินดีจ่ายกำไรให้กับ ยิซู ชิปปิ้ง มากแค่ไหน”
หลิว เจียหุย คิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดอย่างไม่แน่นอนว่า “ประมาณ 30% ล่ะ ยิซู ชิปปิ้ง ไม่ต้องแบกรับอะไรเลย แค่ให้ใบกำกับสินค้าที่ฉันไม่สามารถย่อยได้ ฉันจะให้ 30% ของค่าขนส่งแก่ ยิซู ชิปปิ้ง .”
“สามสิบเปอร์เซ็นต์?” เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “ถ้านายหลิวมีความจริงใจเพียงเล็กน้อย ฉันคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องนี้”
หลิว เจียหุย ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและรีบพูดว่า: “โอ้ คุณเย่ พูดง่ายนะ ฉันไม่สนหรอกว่าฉันจะแบ่งเท่าไหร่ ฉันแค่ต้องการเป็นเพื่อนกับคุณ ถ้าคุณทำไม่ได้ คิดว่าไม่เหมาะ จะแบ่งห้าห้าก็ได้!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ ฉันจะให้เวลาคุณคิดเกี่ยวกับมัน แล้วจากนั้นก็ให้ราคาหลังจากที่คุณคิดเกี่ยวกับมัน”
หลิว เจียหุย ไม่สามารถเข้าใจความคาดหวังทางจิตวิทยาของ เย่เฉิน ได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพยักหน้าและพูดว่า “มันง่ายที่จะพูดคุย เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในระยะยาว”
หลังจากพูดจบ หญิงสาวสวยคนหนึ่งก็เคาะประตูเข้ามาแล้วกล่าวด้วยความเคารพว่า “ท่านประธาน คุณหยาง มาแล้ว และพาน้องใหม่มาสองคน โดยบอกว่าเขาอยากจะแนะนำคุณ ฉันบอกเขาว่า อยู่ที่ที่ประชุม แขกเขาขอให้ฉันถามว่าสะดวกสำหรับคุณหรือไม่”
เมื่อ หลิว เจียหุย ได้ยินสิ่งนี้ ท่าทางของเขาดูน่าเกลียดมาก และเขาก็โบกมืออย่างรวดเร็วและพูดว่า “เห็นไหม บอกเขาว่าฉันมีแขกผู้มีเกียรติ ไม่สะดวก! ปล่อยเขาไป!”
หลังจากพูด เขาจงใจเหลือบมอง เย่เฉิน และพึมพำ “ฉันแพ้ ไอ้สารเลวที่ชื่อ หยาง เขามักจะวิ่งมาหาฉันเมื่อเขาไม่มีอะไรทำ ทำให้ดูเหมือนทุกคนรู้จักเขาดี”
เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า “คุณหลิว คุณอยู่ในวงการบันเทิงบ่อย และทักษะการแสดงของคุณแย่มาก มันไร้เหตุผลจริงๆ”
หลิว เจียหุย แทบรอไม่ไหวที่จะขุดผ่านรอยแยกบนพื้นและพูดอย่างกล้าหาญ “ไม่ ไม่ นายเย่ ฉันไม่คุ้นเคยกับวงการบันเทิงจริงๆ…”
เย่เฉินโบกมือของเขา: “ลืมมันไปเถอะ เพราะเขาเป็นเพื่อนที่ดีของคุณ ไม่มีเหตุผลที่จะออกไปข้างนอก คุณแนะนำให้ฉันรู้จักกับเขาด้วย”
หลิว เจียหุย มองที่ เย่เฉิน ตกตะลึงเล็กน้อยและคิดกับตัวเองว่า: “ฉันคิดว่าเย่ คนนี้เป็นคนดีจริง ๆ ที่มีร่างกายที่สะอาดและฉันไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเป็นเพื่อนที่เต็มไปด้วยความเมตตากรุณาความชอบธรรมและศีลธรรม เต็มไปด้วยโจรและหญิงโสเภณี เขาต้องเคยได้ยิน หยาง บอร์น ที่จะนำหนุ่มสาวหน้าใหม่สองคนมาที่นี่ ดังนั้นฉันจึงขยับความคิดของฉัน … “
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็เปลี่ยนโฉมหน้าทันทีและพูดกับเลขานุการด้วยรอยยิ้มว่า “เร็วเข้า ให้นายหยางเข้ามา!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4534 ไม่ใช่เรื่องใหญ่
บทที่ 4536 พยักหน้าอย่างเย็นชา
