ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 4749

วันโพจุน กล่าวว่า: “โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาก็เหมือนกับแม่สามีของคุณ พวกเขาทั้งหมดมาที่สหรัฐอเมริกาเพื่อเยี่ยมญาติ สี่คนได้จองตั๋วเครื่องบินเพื่อกลับไปจีนแล้วและจะกลับไปประเทศจีนใน ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า อย่างไรก็ตาม ที่นี่มีหญิงชราคนหนึ่งซึ่งอพยพเข้ามาก่อนหน้านี้ และ เหมย หยูเจิน มีประวัติการโทรกับเธอมากที่สุดในบรรดา 6 คนเหล่านี้”

“หญิงชรา?” เย่เฉินถามอย่างสงสัย “หญิงชรายังเป็นเป้าหมายในการขนส่งของเถื่อนด้วยหรือ?”

วันโพจุนกล่าวว่า: “นี่ยังไม่แน่”

เย่เฉินกล่าวว่า: “มันง่ายมากที่จะตรวจสอบสิ่งนี้ คุณตรวจสอบบันทึกเที่ยวบินของหญิงชราคนนี้ในสายการบินในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเพื่อดูว่าเธอกลับมาที่จีนบ่อยหรือไม่และเมื่อไหร่ที่เธอกลับมาจีนครั้งสุดท้าย”

“โอเค!” วันโพจุนพูดทันที: “เดี๋ยวก่อน ฉันจะให้แฮกเกอร์ดึงข้อมูลจากช่องโหว่ในระบบการบินพลเรือน”

หลังจากพูดแล้ว วันโพจุน ก็พูดสองสามคำกับคนรอบตัวเขา และในเวลาไม่ถึงนาที เขาก็พูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ ฉันได้ตรวจสอบแล้วที่นี่ มันค่อนข้างแปลกเล็กน้อย หญิงชราคนนี้เคยไปมาแล้ว อายุอย่างน้อย 20 ปี เธอไม่เคยกลับมาจีนเลย และในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลย”

“แปลก…” เย่เฉินขมวดคิ้วและพูดว่า “คนที่ไม่ได้อยู่บนเครื่องบินมา 20 ปีแล้วและยังเป็นหญิงชรา เหมย หยูเจิน จะมีคุณค่าอะไร”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…” วันโพจุนรีบพูด “ฉันจะส่งคนไปพบหญิงชราคนนี้ทันที และตรวจสอบสถานการณ์ของเธออย่างระมัดระวัง”

เย่เฉินกล่าวว่า “ไม่ต้องรบกวน ช่วยข้าดูองค์ประกอบครอบครัวของหญิงชราคนนี้ได้”

วันโพจุน กล่าวว่า “คุณเย่ ฉันมีข้อมูลอยู่ที่นี่ หญิงชราชื่อ โจวปี่ฮวา เธออายุ 73 ปี เธอมีลูกชายเพียงคนเดียว ปีนี้เธออายุ 40 ปี ฉันรับช่วงต่อจากจีน 20 ปี ที่แล้ว แต่หญิงชรามาเอง ดังนั้น ภรรยาของข้าพเจ้าจึงควรไปเสีย”

มาร์เวนเย่ ถามอีกครั้ง: “คุณพบที่อยู่ของบ้านของพวกเขาหรือไม่ มาดูกันว่าบ้านของพวกเขาอยู่ในชุมชนระดับไหนใน พรอวิเดนซ์”

วันโพจุน ตอบในภายหลังว่า: “คุณเย ซึ่งหญิงชราอาศัยอยู่ พรอวิเดนซ์เป็นย่านที่ค่อนข้างโทรม คนจีนส่วนใหญ่ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นั่น โดยทั่วไปแล้ว ชาวลาตินและแอฟริกันอาศัยอยู่ที่นั่น”

เย่เฉินอดแปลกใจไม่ได้เล็กน้อยและไตร่ตรอง: “เรื่องนี้ค่อนข้างแปลก มีเหตุผลว่าสภาพครอบครัวของหญิงชราคนนี้ควรเป็นเรื่องธรรมดามาก และคาดว่าไม่มีสมาชิกในครอบครัวโดยตรงใน ประเทศและเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับไปประเทศจีน เหมย หยูเจิน มีอะไรใกล้ชิดกับเธอ จุดประสงค์ “

“ฉันไม่อยากจะเข้าใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ…” วันโพจุนกล่าวว่า “ฉันยังตรวจสอบวิดีโอการเฝ้าระวังของหญิงชราด้วย เธอยังคงทำงานในร้านอาหารจีน และเธอยังคงทำงานเมื่ออายุมากขนาดนี้ แล้วแต่สถานการณ์ที่บ้านน่าจะยากมาก”

เย่เฉินขมวดคิ้วและถามต่อ: “แล้วลูกชายของเธอล่ะ ในเมื่อลูกชายของเธอเคยเป็นนักศึกษารัฐมาก่อน เขาต้องสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง และรายได้ก็จะไม่ต่ำเกินไปใช่ไหม?”

วันโพจุน อธิบายว่า: “สถานการณ์ของลูกชายของเธอค่อนข้างน่าสังเวช ในช่วงปีแรก ๆ เขามีรายได้ที่ดีและทำงานเป็นผู้อำนวยการด้านเทคนิคในบริษัทข้ามชาติ แต่ตั้งแต่เขาอายุ 35 ปี เขาหางานทำและ ถูกไล่ออก แล้วหางานใหม่ รายได้ก็ลดลงเรื่อยๆ ตกงานมาปีกว่าแล้ว หนี้บ้านของครอบครัวก็ถูกระงับไปสองสามเดือน ตอนนี้ธนาคารกำลังจะเข้ายึด บ้าน รถพาณิชย์ในนี้ขายไปแล้ว และตอนนี้ก็พูดได้ว่าเป็นครอบครัวแล้ว ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมนักเรียนชั้นยอดที่จบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังถึงเข้ากันได้แย่ขนาดนี้”

เย่เฉินกล่าวเบา ๆ ว่า: “สถานการณ์แบบนี้ยังคงเป็นเรื่องธรรมดามากในบริษัทขนาดใหญ่ สำหรับบริษัทขนาดใหญ่บางแห่ง พนักงานที่มีอายุมากกว่ามีเงินเดือนสูงอย่างน่าอัศจรรย์เพราะพวกเขาทำงานมานานเกินไปและคุณสมบัติของพวกเขาก็แก่เกินไป ตอนนี้ ร่างกายของฉันถูกหักโหมเกินไป และเขามีครอบครัวที่ต้องกังวล เขาจึงสู้ต่อไปไม่ได้ และความสามารถในการเรียนรู้ของเขาก็ไม่ดีเท่าคนหนุ่มสาว สำหรับบริษัทใหญ่ๆ เหล่านี้ หากพวกเขาแทนที่คนวัยกลางคนเหล่านี้ด้วยคนหนุ่มสาว ไม่ใช่ ค่าใช้จ่ายจะลดลงอย่างมากเท่านั้น แต่คนหนุ่มสาวใหม่ก็มีแรงจูงใจมากเช่นกันและสามารถบีบคั้นอย่างยิ่งยวดมานานกว่าสิบปี”

เย่เฉินกล่าวอีกครั้งว่า “เมื่อคนวัยกลางคนถูกไล่ออก ระดับเงินเดือนจะลดลงเมื่อพวกเขาได้รับการว่าจ้างใหม่ คนหนุ่มสาวมักจะเปลี่ยนงานและได้รับค่าจ้างที่สูงขึ้น ในขณะที่คนวัยกลางคนส่วนใหญ่เปลี่ยนงาน มากขึ้นเรื่อย ๆ ค่าจ้างที่ต่ำกว่า “

วันโพจุน เอาจริงเอาจังและถอนหายใจ: “นายทุนนี่โหดร้ายที่สุดจริงๆ”

วัน โพจุน จำบางอย่างได้และพูดอย่างรวดเร็วว่า “อ้อ อ้อ เมื่อกี้ฉันเช็คระบบการบินพลเรือน ลูกชายของ โจวปี่ฮวา คนนี้จองตั๋วไปเม็กซิโกวันมะรืนนี้ บางทีเขาอาจจะไปทำงานใน เม็กซิโก. …”

เย่เฉินประหลาดใจมากขึ้น: “ไปทำงานที่เม็กซิโก สถานที่นั้นยากจนกว่าสหรัฐอเมริกามากและถือได้ว่าเป็นสถานที่วิสามัญฆาตกรรม คนปกติสามารถไปทำงานที่นั่นจากสหรัฐอเมริกาได้อย่างไร”

“ไม่ชัดเจน…” วันโพจุนกล่าวว่า “ผมพบบันทึกการตรวจร่างกายของลูกชายเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ซึ่งทำที่โรงพยาบาลในพรอวิเดนซ์ การขึ้นทะเบียนโครงการตรวจสุขภาพเป็นรายการ ควรทำการตรวจร่างกาย เพื่อหางานทำ”

เย่เฉินฮัมเพลงและไม่ได้คิดอะไรมากในตอนแรก

อย่างไรก็ตาม จู่ๆ เขาก็จำบางอย่างได้และพูดว่า “โพจุน ข้อมูลที่คุณให้มาตอนนี้แสดงให้เห็นว่าคนจำนวนมากที่ติดต่อกับเหมย หยูเจิ้น ได้หายตัวไปและไม่ทราบที่อยู่ของพวกเขาใช่ไหม”

“ใช่” วันโพจันกล่าวว่า “คนเหล่านี้ลงทะเบียนในระบบตำรวจว่าสูญหาย และไม่พบพวกเขาเลย”

เย่เฉินขมวดคิ้ว และจู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ตรวจสอบคนหายเหล่านี้อย่างรวดเร็วและดูว่าพวกเขาหายไปไหนในแฟ้มข้อมูล เน้นที่การตรวจสอบว่าพวกเขาเคยไปเม็กซิโกก่อนที่พวกเขาหายหรือไม่!”

แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4748 เราก็สามารถหาเบาะแสได้!
บทที่ 4750 อาชญากรมีมากกว่ากองทัพและตำรวจ