และพวกเขาเกือบทั้งหมดติดอาวุธ รัฐบาลและตำรวจไม่สามารถทำอะไรกับพวกเขาได้
ไม่เพียงเท่านั้น กลุ่มอาชญากรชาวเม็กซิกันได้ลักพาตัวและลอบสังหารนักการเมืองในที่สาธารณะนับครั้งไม่ถ้วนในประเทศ และได้แทรกซึมเข้าไปในระบบการทหารและการเมืองเป็นเวลานาน ดังนั้นในเม็กซิโก กลุ่มอาชญากรจึงอยู่ในอันดับต้นๆ ของห่วงโซ่อาหาร
ไม่ว่าจะเป็นตำรวจและทหารในประเทศของตน หรือตำรวจและเอฟบีไอในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา พวกเขาไม่สามารถเข้าตาได้
เพราะไม่มีใครสามารถควบคุมกลุ่มอาชญากรในเม็กซิโกได้
เว้นแต่จะเป็นกลุ่มอาชญากรที่ใหญ่กว่า
ดังนั้น ชาวอเมริกันเหล่านี้จึงหายตัวไปในเม็กซิโก และเป็นการยากสำหรับตำรวจอเมริกันที่จะสอบสวนอย่างลึกซึ้ง ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาจึงกลายเป็นคดีที่ยังไม่คลี่คลายในท้ายที่สุด
เมื่อ วันโพจุน รายงานข้อมูลนี้ต่อ เย่เฉิน เย่เฉิน อดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเอง: “แปลกถ้าพวกเขาหลอกคนให้ไปเม็กซิโกแล้วปล่อยให้พวกเขากลับมาที่สหรัฐอเมริกาจากเม็กซิโกด้วยของเถื่อน ฉันคือมัน เข้าใจได้ แต่หลังจากที่พวกเขาหลอกคนไป เม็กซิโก ผู้คนหายไปโดยตรง ซึ่งค่อนข้างแปลก พวกเขาสามารถให้คุณค่าอะไรแก่พวกเขาด้วยการหลอกลวงคนเหล่านี้ในเม็กซิโก”
วันโพจุน กล่าวว่า: “คุณเย่ ผู้ใต้บังคับบัญชานี้ไม่เข้าใจมาระยะหนึ่งแล้ว และฉันพบลักษณะเฉพาะที่คนที่หายตัวไปในเม็กซิโกมีสถานการณ์ครอบครัวคล้ายกับลูกชายของ โจวปี่ฮวา มาก พวกเขาเป็นปัจเจกและ ครอบครัว คนที่กำลังจะล้มละลายหรือล้มละลายไปแล้วพูดตรง ๆ ก็คือคนจนที่ถูกหลอกลวงในเม็กซิโก”
“ก็…” เย่เฉินพูดด้วยท่าทางสง่างาม: “เม็กซิโกยังด้อยพัฒนาแล้ว และค่าแรงในสถานที่นั้นน่าจะต่ำมาก ถ้าคุณพยายามหลอกล่อคนให้เข้าเม็กซิโกฟรีๆ แรงงานแรงงาน ดูเหมือนว่าจะมีน้ำหนักเกินกำไร”
“ใช่” วันโพจุน ก็เห็นด้วยอย่างมากเช่นกัน “ดูจากตรรกะนี้แล้วยากจะรักษาใจตัวเองได้ พวกเขาเป็นกลุ่มคนรับจ้าง แต่ได้เลือกกลุ่มเหยื่อที่ไม่หวังผลกำไร “
เย่เฉินกล่าวอย่างแผ่วเบา: “ถ้าคุณอยากรู้ว่าพวกเขากำลังเล่นกลอะไรอยู่ วิธีที่ดีที่สุดคือไปที่เม็กซิโกด้วยตัวเอง”
เย่เฉินถาม วันโพจุน ว่า “ลูกของ โจวปี้ฮวา เขาจะไปเม็กซิโก ที่ไหน”
วันโพจุน กล่าวว่า: “ติฮัวนา, เม็กซิโก เมืองนี้เป็นเมืองชายแดนของเม็กซิโก ใกล้กับลอสแองเจลิสมาก”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “เครื่องบินของเขาคือวันมะรืนใช่ไหม?”
“ใช่” วันโพจุนกล่าวว่า: “เที่ยวบินเช้าตรู่วันมะรืนนี้”
เย่เฉินมองดูเวลาและพูดว่า “จากนั้นก็กว่า 30 ชั่วโมงก่อนเครื่องจะออก และเครื่องบินควรจะเปิดให้เช็คอิน ตรวจสอบว่าลูกชายของ โจวปี่ฮวา เช็คอินแล้วหรือไม่ จากนั้นมองข้างเขา ที่นั่งของเขามีไหม เลือกโดยคนอื่นหรือไม่ ถ้าไม่ ซื้อตั๋วให้ฉันเลือกข้างเขา”
วันโพจุน ถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเย่ คุณกำลังทำอะไรอยู่”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ถ้าคุณไม่เข้าไปในถ้ำเสือ คุณก็จะไม่ได้ลูกเสือ เพราะคุณไม่เข้าใจว่าทำไมพวกมันถึงต้องการหลอกคนให้ไปเม็กซิโก การลงลึกในธรรมชาติจึงเป็นเรื่องธรรมดา เข้าถ้ำเสือแล้วสืบหา”
หลังจากพูดแล้ว เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง: “ช่วยฉันสร้างชุดเอกสารแสดงตน แค่ใช้ข้อมูลประจำตัวทั้งหมดของลูกชายของ โจวปี่ฮวา แล้วเปลี่ยนรูปถ่ายของฉัน และส่งคนไปรอที่สนามบินใน ติฮัวนา เมื่อถึงเวลา เมื่อฉันลงจากเครื่องบินกับลูกชายของ โจวปีฮวา คุณแกล้งทำเป็นคนของ เหมย หยูเจิน มารับเขาก่อน แล้วฉันก็แสร้งทำเป็นตัวตนของเขาเพื่อไปพบกับผู้ติดต่อของ เหมย หยูเจิน ในเม็กซิโก”
วันโพจุน พูดอย่างไม่รู้ตัวว่า: “คุณเย่ ถ้าคุณต้องการทราบ ทำไมไม่ขอให้ลูกน้องไปเม็กซิโกแทนคุณ!”
เย่เฉินพูดเบา ๆ : “ไม่ คุณก็มีงานของคุณเช่นกัน”
วันโพจุน รีบพูดว่า “ได้โปรดสั่งสอนนายเย่!”
เย่เฉิน กล่าวว่า: “คุณส่งทหารชั้นยอดหลายร้อยคนจาก วังว่านหลง ไปยัง เม็กซิโก ทันที และพร้อมที่จะตอบโต้เมื่อใดก็ได้ในเม็กซิโก ฉันคิดว่า เหมย หยูเจิน แยกจากกลุ่มอาชญากรในเม็กซิโกไม่ได้ และเธอน่าจะหนีไปเม็กซิโก . , ในกรณีนี้, เตรียมตัวล่วงหน้าและนำตัวเธอและผู้สนับสนุนของเธอไปในเม็กซิโก!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4750 อาชญากรมีมากกว่ากองทัพและตำรวจ
บทที่ 4752 พรุ่งนี้เจอกันที่เม็กซิโก
