เมื่อไม่กี่นาทีก่อน โอโตะ นานาโกะ เพิ่งทำงานเสร็จหนึ่งวันและกลับบ้านในโตเกียวโดยรถยนต์
ตั้งแต่รับช่วงต่อจากครอบครัว อิโตะ ได้ไม่นาน อิโตะ นานาโกะ ก็ได้ทำงานล่วงเวลาในช่วงเวลานี้ เพื่อที่เธอจะได้ปรับตัวโดยเร็วที่สุดและได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นหางเสือของตระกูล อิโตะ
ภายใต้สถานการณ์ปกติ เธอมักจะรอจนถึงหลัง 21.00 น. เพื่อกลับบ้านจากการเลิกงาน
เหตุผลที่ฉันกลับบ้านหลังหกโมงเย็นวันนี้ส่วนใหญ่เป็นเพราะวันนี้เป็นวันเกิดปีที่ 50 ของ อิโตะ ยูฮิโกะ พ่อของเธอ
เธอออกจากงานแต่เช้าเพื่อฉลองวันเกิดพ่อของเธอ
ในอดีต ในวันเกิดของ อิโตะ ทาเคฮิโกะ ไม่เพียงแต่สมาชิกหลักประกันของครอบครัว อิโตะ ทั้งหมดจะมาฉลองวันเกิด แต่แม้แต่หัวหน้าครอบครัวที่มีชื่อเสียงมากมายในโตเกียวก็ยังมาแสดงความยินดีกับเขาด้วย
อย่างไรก็ตาม เนื่องจาก อิโตะ ยูฮิโกะ ตัดขาทั้งสองข้าง เขาจึงอายมากเกี่ยวกับโอกาสที่ผู้คนร้อนแรง ดังนั้นในงานเลี้ยงอาหารค่ำวันเกิดปีนี้ เขาปิดประตูเพื่อขอบคุณแขก และเพียงแค่อยู่บ้านกับลูกสาว น้องสาว และ ผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ทานากะ เมื่อ ห่าวยี่ และคนอื่นๆ รับประทานอาหารร่วมกัน ถือว่าเป็นการฉลองวันเกิด
เมื่อ อิโตะ นานาโกะ เข้ามาที่ประตู น้า อิโตะ เอมิ เพิ่งพาคนใช้ของเธอมาและเตรียมโต๊ะอาหารอันโอชะที่ใจกลางห้องโถงใหญ่ และเตรียมสาเก หลงฉวน รุ่นที่สิบสี่รุ่นที่สิบสี่ให้ อิโตะ ทาเคฮิโกะ เป็นพิเศษสองขวด
เมื่อเห็น อิโตะ นานาโกะ กลับมา อิโตะ เอมี่ ยิ้มและพูดว่า “นานาโกะ ไปที่ห้องพ่อของคุณแล้วบอกให้เขาออกมา อาหารพร้อมแล้ว คุณกลับมาแล้ว เริ่มได้เลย”
“โอเคค่ะป้า” อิโตะ นานาโกะ พยักหน้าเบา ๆ แล้วถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ป้า คุณพ่อของคุณสบายดีไหม”
“ไม่เป็นไร” อิโตะ เอมิ ยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนเที่ยงฉันค่อนข้างจะอึมครึม แต่ในตอนบ่ายทานากะ มาหาเขาเพื่อป้อนอาหารให้ปลาคาร์ฟ และทั้งสองก็เล่นบิลเลียด ดูดีขึ้นมาก ฉันแค่บอกว่าฉันเป็น เหนื่อยนิดหน่อยอยากกลับห้อง พักก่อน แล้วบอกว่าเป็นคุณเองที่จะโทรหาเขาหลังจากคุณอยู่ที่นี่”
“ก็ได้” อิโตะ นานาโกะ ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปเรียกเขา”
อิโตะ เอมิ สั่ง: “ไปสวมชุดกิโมโนก่อน อย่าลืมอุปนิสัยของพ่อคุณนะ วันนี้คฤหาสน์ทั้งหลังได้เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าสไตล์ญี่ปุ่นแล้ว”
อิโตะ นานาโกะ ตบหน้าผากของเธอ: “ฉันเกือบลืมไปเลย…ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!”
ในบางแง่ ประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ขัดแย้งกับน้ำและไฟ
ทั่วทั้งเอเชีย ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีวัฒนธรรมตะวันตกมากที่สุด พนักงานออฟฟิศในประเทศนี้สวมสูทและเน็คไทตลอดทั้งปีแม้ในสภาพอากาศที่ร้อนที่สุด แต่ก็เป็นหนึ่งในประเทศที่รักษาวัฒนธรรมดั้งเดิมไว้ได้ดีที่สุด
ยกตัวอย่างเช่น ทาเคฮิโกะ อิโตะ ซึ่งมักจะสวมสูทและรองเท้าหนังในที่สาธารณะและให้ความสำคัญกับมารยาทของชาวตะวันตกมากกว่าคนอังกฤษ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาออกจากวงการธุรกิจ เขาชอบที่จะอาศัยอยู่ในคฤหาสน์แบบญี่ปุ่นดั้งเดิม การสวมลวดลายจ่ายฮากามะการทอขนนก
เช่นเดียวกับชุดกิโมโนที่สวมใส่โดยผู้หญิงญี่ปุ่น ฮากามะ เป็นเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมที่มีอันดับสูงสุดในญี่ปุ่น
ไม่ว่า นานาโกะ จะเคยไปโรงเรียน แข่งขัน หรือตอนนี้ทำงาน ส่วนใหญ่เธอแต่งตัวในสไตล์ตะวันตกสมัยใหม่ปกติ แต่เนื่องจากประเพณีของครอบครัว เธอยังต้องเปลี่ยนเป็นชุดกิโมโนในเทศกาลสำคัญเพื่อแสดงประเพณีของเธอ
กลับมาที่ห้องของเธอ นานาโกะ เลือกชุดกิโมโนสีขาวบริสุทธิ์ และด้วยความช่วยเหลือของสาวใช้ส่วนตัวสองคน เธอจึงสวมชุดกิโมโนและของประดับตกแต่งที่เข้าชุดกัน
ท้ายที่สุด เธอคือความงามอันดับ 1 ในญี่ปุ่นที่รู้จักกันในชื่อ ยามาโตะ นาเดโกะ เมื่อ นานาโกะ สวมชุดกิโมโนแบบญี่ปุ่นดั้งเดิม ยามาโตะ นาเดโกะ ก็มีความงามที่ไม่มีใครเทียบได้และอารมณ์บริสุทธิ์ที่เงียบสงบ
สาวใช้ที่ผูกเอวของเธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “คุณผู้หญิงในชุดกิโมโนสวยมาก ถ้าเธอได้แต่งงานในชุดกิโมโนในอนาคต เธอจะประหลาดใจไปทั่วประเทศญี่ปุ่น!”
เมื่อมองดูตัวเองในกระจก อิโตะ นานาโกะ อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเขินอายว่า “ทำไมเธอต้องสวมชุดกิโมโนถึงจะแต่งงานได้”
สาวใช้พูดด้วยความประหลาดใจ: “นายของฉันเชื่อฟังประเพณีมาก ถ้าไม่สวมชุดกิโมโนเพื่อแต่งงาน เขาคงจะโกรธมากใช่มั้ย อีกอย่าง ฉันคิดเสมอว่าผู้หญิงญี่ปุ่นอย่างพวกเราในชุดกิโมโนดูดีกว่าในชุดกิโมโนมากกว่า” ชุดแต่งงาน ท้ายที่สุด นี่คือยุคของเรา เสื้อผ้าแบบดั้งเดิมที่สืบทอดมานั้นไม่เพียงแต่ตัดเย็บมาเพื่อเราเท่านั้น แต่ยังสอดคล้องกับอารมณ์ของผู้หญิงญี่ปุ่นของเราอีกด้วย”
ใบหน้าสวยของ อิโตะ นานาโกะ หน้าแดงเล็กน้อยและพูดว่า “คุณรู้หรือไม่ว่ามีชุดแต่งงานในประเทศจีนที่เรียกว่าชุดมังกรและนกฟีนิกซ์ซึ่งก็สวยมากเช่นกัน”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4823 โตเกียวในอีกซีกโลกหนึ่ง
บทที่ 4825 พ่อตอนนี้กลายเป็นชายชราแปลกๆ
