ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 4899

เฮ่อ หยิงซิ่ว ไม่รู้ว่าทำไมลูกสาวของเธอถึงปล่อยให้ตัวเองนอนลงในอ่างอาบน้ำ แต่เธอไม่ได้ถามคำถามอีกต่อไปเมื่อเห็นว่าลูกสาวของเธอตั้งตารอ

หลังจากที่เธอแช่ร่างกายที่อยู่ใต้น้ำในอ่างอาบน้ำ ซูรัวลี่ ก็หยิบยาปรับรูปร่างออกมาและบอกว่า: “แม่ คุณเย่ บอกว่าคุณจะหลับไปหลังจากกินยา แต่คุณไม่ต้องกังวล ฉันจะ . ฉันเฝ้าดูคุณตลอดเวลา!”

หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็ใส่ยาเม็ดดัดแปลงที่ เย่เฉิน มอบให้เธอเข้าไปในปากของ เฮอ หยิงซิ่ว

เฮ่อ ยิงซิ่ว ยิ้มให้ลูกสาวของเธอ และก่อนที่เธอจะมีเวลาพูด เธอรู้สึกว่าจิตใจของเธอว่างเปล่าไปชั่วขณะหนึ่ง และเธอก็หมดสติไป

เมื่อเห็นว่าแม่ของเธอหมดสติ ซูรัวลี่ จึงยืนนิ่งอยู่หน้าอ่างอาบน้ำ ตั้งตารอเวลาที่ปาฏิหาริย์เกิดขึ้น

ในเวลาเดียวกัน เฉิน เซ่ไค นำ ซู โซวเดา และพบแหวนเพชรระดับไฮเอนด์มูลค่า 1.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐในร้านของ คาร์เทียร์

นี่เป็นแหวนเพชรที่ดีที่สุดที่สามารถซื้อได้ในร้านนี้แล้ว แต่ในสายตาของซู่โชวเตา มันยังเล็กอยู่เล็กน้อย

เขาอดไม่ได้ที่จะถามพนักงานขายสาวว่า “มีอันเดียวที่ใหญ่ขนาดนี้หรือ มีอันที่ใหญ่กว่าและบริสุทธิ์กว่าไหม”

พนักงานขายหญิงชาวจีนพูดอย่างประหม่าว่า “ท่านครับ…นี่เป็นแหวนเพชรที่ดีที่สุดในร้านของเราแล้ว และแหวนเพชรนี้ไม่มีอยู่ในร้านของเรา ตามความต้องการของบริษัท แหวนอยู่ในนิวยอร์ก จัดแสดงอยู่ที่ ทุกร้านและฉันเพิ่งมาถึงร้านนี้เมื่อเช้า ถ้าเธอมาเมื่อวาน แหวนเพชรที่ดีที่สุดในร้านของเราจริงๆ แล้วน้อยกว่าเศษเพชรเม็ดนี้…”

ซู โซวเดา มองไปที่แหวนเพชรขนาดใหญ่ที่เกินจริงและพูดด้วยความรังเกียจ: “แต่ของคุณไม่ใหญ่พอจริงๆ และสีไม่ได้หายากพอ ฉันวางแผนที่จะนำเสนอ มันค่อนข้างยากที่จะเกิดขึ้น.. . …”

พนักงานขายตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ท่านครับ…ผมไม่รู้ว่าแหวนเพชรชนิดไหนที่ใหญ่พอและหายากพอในสายตาคุณ”

ซู่โชวเดา ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวอย่างเป็นกันเองว่า “ทำไมต้องเป็นเพชรสีน้ำเงินหายาก เพชรสีชมพู หรือเพชรสีแดงล่ะ ราคาอย่างน้อยห้าล้านเหรียญสหรัฐ อย่างน้อยก็ไม่คุ้ม…”

พนักงานขายไม่สามารถบอกได้ว่า ซู โซวเดา พูดจริงหรือพูดเล่น แต่ความเป็นมืออาชีพของเธอยังคงผลักดันให้เธออธิบายอย่างอดทน: “ฉันขอโทษ ปกติแล้วเราไม่ได้ใส่ประเภทของเพชรที่คุณพูดถึง ส่วนใหญ่ ผลิตภัณฑ์ขายปลีกในร้านค้าได้รับการปรับแต่งเป็นพิเศษสำหรับลูกค้าวีไอพี และบางผลิตภัณฑ์ก็ขายได้โดยตรงในการประมูล”

คำพูดของ เฉิน เซ่ไค กับ ซู โซวเดา ที่ด้านข้างไม่ผิดปกติ อย่างไรก็ตาม เขาเป็นนายน้อยคนโตของตระกูลซู และแหวนเพชรมูลค่าหลายล้านดอลลาร์จะไม่อยู่ในสายตาของเขาอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เฉิน เซ่ไค ก็รู้เช่นกันว่าเวลาไม่อนุญาตให้เขาเลือกมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงเตือนด้วยเสียงต่ำ “คุณซู เวลาของเรามีจำกัด และเงื่อนไขวัตถุประสงค์ในร้านก็มีจำกัด แหวนที่ คุณพอใจแล้ว ฉันเกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้ ทำไมเราไม่ซื้ออันนี้ก่อน แล้วค่อยไปดูชุดสูท อย่ารอช้า”

ซูโชวเต้า ถอนหายใจเบา ๆ พยักหน้าและกล่าวว่า “เอาล่ะ เอาอันนี้”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขามองไปที่พนักงานขายหญิงและพูดว่า “ช่วยฉันจัดการบิลด้วย ฉันไม่ต้องแพ็คแหวน ฉันจะไปรับเอง”

พนักงานขายตกตะลึงและถามอย่างระมัดระวัง “ท่าน… เจ้าต้องการซื้อแหวนวงนี้จริงหรือ มันคือ 1.3 ล้านดอลลาร์…”

ซู โชวเตา หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา หยิบบัตร เอเม็ก เซนทูเรียน แบล็ค โกล การ์ด ออกมา แล้วยื่นให้พนักงานขายหญิง และกล่าวว่า “รีบรูดบัตรเดี๋ยวนี้ ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำ”

เมื่อเห็นการ์ดใบนี้ พนักงานขายก็รู้ว่าลุงที่อยู่ข้างหน้าเธอเป็นเจ้านายจริงๆ ดังนั้นเธอจึงรีบพูดอย่างเคารพว่า “ท่านครับ รอสักครู่ ฉันจะจ่ายบิลให้คุณ…”

ในไม่ช้า ซู โซวเดา ได้ลงนามในชื่อของเขาบนใบเรียกเก็บเงินและใส่แหวนเพชรมูลค่า 1.3 ล้านเหรียญในกระเป๋าของเขา

หลังจากนั้น เขาเลือกชุดสูทพร้อมสวมใส่ใน อาร์มานี่ ที่แทบจะไม่สามารถใส่เข้าไปได้เลย แม้ว่าชุดนี้ราคาแพงสำหรับคนทั่วไปแล้ว แต่ก็ยังทำให้ ซู โซวเดา ค่อนข้างไม่พอใจ

สำหรับคนรวยระดับเขาการใส่เสื้อผ้าสำเร็จรูปที่ทำในร้านค้าแบรนด์ใด ๆ ถือเป็นการดูถูกภายใต้สถานการณ์ปกติควรเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเสื้อผ้าชั้นนำของแบรนด์เหล่านี้ที่มาที่ประตูด้วยตนเองและวัดขนาดสำหรับ เขา มันถูกปรับแต่งอย่างสมบูรณ์ตามรูปร่างของเขาชุดสูทดังกล่าวสามารถสวมใส่ได้จริงๆ

แต่ในตอนนี้ เงื่อนไขมีจำกัดจริงๆ และซู โชวเตาก็ไม่พันกันอีกต่อไป หลังจากเลือกเสื้อผ้าแล้ว พวกเขาจึงสวมแหวนโดยตรงและใส่แหวนเพชรลงในกระเป๋าเสื้อสูทตัวใหม่ จากนั้นพวกเขาก็รีบกลับมา แผนกแม่บ้านกับ เฉิน เซ่ไค

แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4898 ต่อหน้าแม่ ฉันจะเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ตลอดไป
บทที่ 4900 ฉันร้องไห้เมื่อฉันมีความสุขเท่านั้น