บุคคลที่สามที่จะเข้าไปในสำนักงานคือชายผมสั้นที่ระดมกองทหารม้าคนอื่น ๆ เพื่อฉวยโอกาสต่อต้าน
เย่เฉิน จำเสียงของเขาได้เมื่อเขาพูดประโยค “หัวหน้า เซียวฉีเว่ย จั่วฉี ขอพบทูตพิเศษ” ที่ประตู
ดังนั้น ตั้งแต่วินาทีที่เขาเดินเข้าไปในประตู เย่เฉินก็เฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของเขา
ชายคนนี้อายุประมาณ 40 ปี แม้ว่าเขาจะมีใบหน้าที่โด่งดัง
เมื่อเห็นเย่เฉิน เขาโค้งคำนับเล็กน้อยและพูดเป็นปกติ “ท่านทูตพิเศษ ฉันได้ลองใช้ยาแก้พิษตัวใหม่ที่คุณให้ฉันแล้ว และไม่พบสิ่งผิดปกติ”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและถามเขาว่า “คุณชื่ออะไร”
ชายผมสั้นไม่รู้ว่าทำไมเย่เฉินถึงถามชื่อของเขา และเขาสามารถตอบตามความจริงเมื่อเขารู้สึกงงงวย: “รายงานต่อท่านทูตพิเศษ ผู้ใต้บังคับบัญชา ฉันชื่อ หลี่ เหนียนจง”
เย่เฉิน ถามอีกครั้ง: “ฉันจำได้ว่าทหารที่ตายทั้งหมดได้รับการตั้งชื่อตามตัวเลข คุณต้องได้รับการเลื่อนขั้นเป็นทหารที่ตายแล้ว ทำไมคุณถึงมีชื่อ?”
ชายผมสั้นกล่าวทันทีโดยไม่ถ่อมตัวหรือเอาแต่ใจ: “ในค่ายมรณะ ผู้ใต้บังคับบัญชาได้รับการตั้งชื่อตามตัวเลข แต่บรรพบุรุษของผู้ใต้บังคับบัญชาส่งต่อนามสกุลและชื่อจากรุ่นสู่รุ่นในค่ายมรณะ คือ อนุญาตด้วย”
เย่เฉินพยักหน้า และทันใดนั้นก็ถอดหมวกขนาดใหญ่ของเสื้อคลุมสีดำออก เผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา
หลี่ เหนียนจง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าเหตุใดทูตพิเศษจึงแสดงใบหน้าที่แท้จริงของเขา เพราะเขาไม่เคยพบสิ่งนี้มาก่อน
นอกจากนี้ เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับอายุของเย่เฉิน
ทันทีที่เย่เฉินให้ยาแก้พิษแก่พวกเขา เขารู้ว่าทูตพิเศษได้เปลี่ยนไปแล้ว คราวนี้ไม่ใช่ชายชราที่มีน้ำเสียงเก่ามากอีกต่อไป แต่เป็นผู้มาใหม่ที่ดูอ่อนกว่าวัย
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สงสัยใดๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม ทูตพิเศษไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเขาและการเปลี่ยนแปลงบุคลากรของทูตพิเศษจะไม่ทักทายคนตาย
แต่เมื่อเขาพบว่า เย่เฉิน ยังเด็กมาก เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่สบายใจ
เพราะในความคิดของเขา เย่เฉินสามารถเป็นทูตพิเศษได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ดังนั้นเขาจึงต้องแข็งแกร่งมาก
และความสามารถในการมีความแข็งแกร่งระดับสุดยอดตั้งแต่อายุยังน้อยยังพิสูจน์ให้เห็นว่าบุคคลนี้มีความสามารถพิเศษและไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง
ดังนั้น เขากังวลมากว่าเย่เฉินจะเห็นเบาะแส
นอกจากนี้ พฤติกรรมของ เย่เฉิน ในการแสดงใบหน้าที่แท้จริงของเขาทำให้เขากังวลใจมากขึ้นเล็กน้อย
สถานการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนนี้ทำให้เขาตัดสินใจในใจว่าทูตพิเศษหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
ในเวลานี้ เย่เฉินมองไปที่เขาและพูดด้วยรอยยิ้ม: “หลี่ เหนียนจง ฉันขอถามคุณหน่อย ไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับยาแก้พิษนี้จริงๆ เหรอ?”
หลี่ เหนียนจงรู้สึกลนลาน แต่เขายังคงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติอารมณ์ และพูดอย่างหนักแน่นว่า “ท่านทูตพิเศษ ไม่มีอะไรผิดปกติจริงๆ”
เย่เฉินถามเขาด้วยรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม: “ฉันคิดว่านี่เป็นวาทศิลป์ที่รวมเป็นหนึ่งที่คุณพูดถึงใช่ไหม”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 5044 ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บทที่ 5046 ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
