“คุณ~” คำพูดของเย่ฟานบ้าไปแล้ว
ในเวลานั้น Zhang Xiangchen โกรธมากจนหน้าแก่ของเขาเป็นสีเขียว และหัวใจของเขาก็โกรธ
“ไอ้โง่ ไอ้โง่!”
“ลูกโคแรกเกิดไม่กลัวเสือจริงเหรอ?”
“ต่อหน้าท่านแม่ทัพ กล้าที่จะดูหมิ่นอย่างนั้นหรือ”
“ฉันขอทำอะไรหน่อยได้ไหม”
“คุณเป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ คุณต้องถามผู้บังคับบัญชาคุณสมบัติอะไรบ้าง?”
Ye Tian และคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆพวกเขาเห็นฉากนี้ต่อหน้าพวกเขา แต่พวกเขาก็ยิ้มเยาะเย้ยหยัน
เดิมทีเขาเห็นว่าเย่ฟานไม่เป็นที่พอใจต่อสายตาของเขา แต่ตอนนี้เย่ฟานยั่วยุ Zhang Xiangchen อย่างประมาท ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าเหมาะสมกับ Ye Tian และคนอื่นๆ
เพียงแค่ใช้มือของ Zhang Xiangchen เขาก็ให้บทเรียนกับ Ye Fan
แน่นอนว่า Zhang Xiangchen ผู้ซึ่งถูก Ye Fan ตบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ เขาก้าวออกมา คิ้วของเขาเย็นชาและความโกรธในใจของเขากำลังจะตีเย่ฟาน
“เซียงเฉินพอแล้ว”
ในเวลานี้เสียงต่ำก็ออกมาอย่างเงียบ ๆ
ใบหน้าของหรงอันเต็มไปด้วยความสง่างาม คิ้วของเขาขมวดแน่น เขาก้าวออกมาและพูดอย่างเย็นชากับจางเซียงเฉิน
“นาย. ชูพูดถูก การขอให้ใครสักคนทำอะไรซักอย่าง เขาควรมีความสุภาพในการขอใครสักคน”
“คุณพูดไม่สุภาพ มันเป็นความผิดของคุณ”
“รีบไปขอโทษคุณชู”
อะไร?
คำพูดของเขาทำให้ทุกคนสั่นสะท้านอีกครั้งอย่างไม่ต้องสงสัย
“แม่ทัพต้องการขอโทษเด็กหนุ่มที่ไม่รู้จักเหรอ?”
“พระเจ้า!”
“เกิดอะไรขึ้นในโลกนี้”
ทุกคนถอนหายใจด้วยอารมณ์ รู้สึกเหลือเชื่อ
ดวงตาของ Ye Tian ก็เบิกกว้างเช่นกัน หายไปในหัวของเขา
ขณะที่ทุกคนสั่นสะท้าน Zhang Xiangchen รู้สึกไม่พอใจอย่างไม่ต้องสงสัยและพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ผู้บัญชาการ มันเป็นเขา…”
“ฉันพูด ขอโทษ!”
“นี่คือคำสั่ง!”
“คุณต้องขัดคำสั่งของคุณหรือไม่”
คำพูดนั้นยิ่งใหญ่และดัง
คำพูดของ Rong An ฟังเหมือนเสียงฟ้าร้องที่อู้อี้ และหัวของคนที่สั่นเทาก็ฮัมอยู่ในหูของพวกเขา
ภายใต้ความยิ่งใหญ่ของหรงอัน จางเซียงเฉินไม่กล้าพูด
แม้ว่าจะมีความไม่เต็มใจนับพันอยู่ในหัวใจของเขา แต่ในที่สุดเขาก็ก้มศีรษะที่จองหองของเขาไปทาง Ye Fan
ด้วยวิธีนี้ นายพลรุ่นหนึ่ง รองผู้บัญชาการเขตทหาร ก้มหัวขอโทษเย่ฟาน: “เมื่อกี้ ฉันผิดไปแล้ว!”
“โกรธมากนายชู โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”
Zhang Xiangchen กัดฟันของเขาและกล่าวว่าเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ
เย่ฟานไม่สนใจเรื่องนี้
แม้กระทั่งสำหรับคำขอโทษของ Zhang Xiangchen เขาก็เพิกเฉยต่อเขา และเพียงแค่วางเขาไว้ข้างๆ ปล่อยให้เขาอยู่ตามลำพังด้วยความอับอาย
ความไม่รู้ของ Ye Fan ทำให้ใบหน้าเก่าของ Zhang Xiangchen น่าเกลียดยิ่งขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
“มู่เฉิง แม่ ไปกันเถอะ”
เย่ฟานร้องออกมาอย่างแผ่วเบา ไม่ค้างคาอีกต่อไป หันหลังกลับและเดินต่อไปนอกลานบ้านของตระกูลเย่
เขาไม่ได้เป็นมิตรกับคนอย่าง Rongan มากนัก ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาจะไม่อยู่เพื่อพวกเขา
“พี่เย่ฟาน ได้โปรดอยู่ต่อเถอะ”
ในเวลานี้ เสียงที่แผ่วเบาดังขึ้น
Ye Yuyan วิ่งออกไปอย่างกังวลและหยุด Ye Fan
“พี่เย่ฟาน ยู่หยานยังไม่ได้ส่งคำอวยพรวันปีใหม่ให้คุณ และดื่มไวน์ปีใหม่ของคุณแล้วจะออกไปทำไม?”
Ye Yuyan ยิ้มอย่างสุภาพ
“หยูหยาน คุณกำลังพูดเรื่องอะไร”
“สถานะของคุณเป็นอย่างไรบ้าง เขาเป็นลูกเขย เขามีคุณสมบัติอะไรถึงจะยอมให้คุณดื่มได้”
เมื่อเห็นลูกสาวที่ภาคภูมิใจของเขา และตอนนี้ก็พูดกับเย่ฟานด้วยเสียงต่ำๆ เช่นนั้น เย่เทียนทนไม่ไหวในทันทีและดุทันที
“พ่อ หุบปากได้ไหม”
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”
“พี่เย่ฟานไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถดูถูกได้!”
“นอกจากนี้ ฉันไม่อนุญาตให้คุณพูดแบบนั้นกับลูกพี่ลูกน้องของฉัน เย่ฟาน!”
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1573
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1575
