เมื่อ Ye Jian ถูกยกขึ้น ใบหน้าของเขาก็ซีด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ และหน้าตาของเขาเสื่อมโทรมราวกับว่าเขาถูกดึงออกมาจากความแข็งแกร่งของเขา
เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ Ye Fan พูดในตอนนี้ทำให้เขาได้รับผลกระทบอย่างมาก
ท้ายที่สุด Ye Jian เป็นเพียงรุ่นน้อง ไม่ว่านิสัยและความเข้าใจของเขาจะเป็นอย่างไร เขาก็ห่างไกลจากคนอย่าง Lei San โดยธรรมชาติ
ทุกวันนี้ โลกทัศน์ที่เขาสร้างมานานหลายทศวรรษได้รับผลกระทบอย่างมาก และภายในระยะเวลาอันสั้น เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะยอมรับมัน
เขายอมรับอะไร แล้วถ้าเขาไม่รับล่ะ?
ไม่มีใครสนใจ!
เย่ฟานและเขากลายเป็นคนสัญจรไปมา
ในอนาคตจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมัน
วันนี้เหตุผลที่เขาบอกเขาเพียงเพื่อล้อเลียนเขา
หลังจากที่ Ye Jian ถูกพัดพาไป โลกก็สงบ
แต่จียี่ไห่และคนอื่นๆ มองดูรอยเท้าขนาดมหึมาที่อยู่ใต้เท้าของเย่ฟาน และก้อนหินที่แตกกระจายไปทั่วทั้งสถานที่ หัวใจของพวกเขาสั่นไหวยากจะสงบเป็นเวลานาน
“โดยไม่คาดคิด คนที่มีศิลปะการต่อสู้มีพลังมากจนสามารถพกปืนได้?”
“ไม่น่าแปลกใจที่แม้แต่ผู้ว่าราชการจังหวัดก็ยังเคร่งขรึมต่อนายชูผู้นี้”
“ฉันยังนั่งดูพลังของเขาเติบโต และตอนนี้เขาก็ยอมรับโดยปริยายถึงการดำรงอยู่ของเขาในฐานะ “จักรพรรดิแห่งเจียงตง”!”
“สมมุติว่าเขากลัวกองกำลังศิลปะการต่อสู้ที่อยู่เบื้องหลังเขาด้วย”
จียี่ไห่คิดอย่างลับๆ ความกลัวและความเกรงกลัวต่อเย่ฟานในใจของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
Ji Yihai อยู่ในตำแหน่งที่สูง และเห็นได้ชัดว่าเขารู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับโลกแห่งศิลปะการต่อสู้
เขารู้ว่ามีนักรบอยู่ในโลกนี้
แต่ก่อนหน้านั้น ความเข้าใจของ Ji Yihai เกี่ยวกับพวกเขานั้นจำกัดอยู่แค่คำบอกเล่าเท่านั้น
ท้ายที่สุดแล้ว คนศิลปะการต่อสู้มีน้อยมาก และคนธรรมดาจะไม่มีวันเข้าถึงพวกเขาได้ตลอดชีวิต
นอกจากนี้ Huaxia ยังมีแผนกที่ทุ่มเทเพื่อจัดการกลุ่มเหล่านี้ ดังนั้นแม้ว่า Ji Yihai จะเป็นเจ้าเมือง แต่เขาก็ยังรู้เรื่องศิลปะการต่อสู้เพียงเล็กน้อย
นี่เป็นครั้งแรกที่ระบบของ Ye Fan ได้รับการบอกเล่า หัวใจของฉันก็สั่นสะท้านเป็นธรรมดา
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ จียี่ไห่จึงได้กระชับความคิดที่จะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเย่ฟาน
ตัวแรง ใครๆก็ยอมเป็นเพื่อน!
“โอเค มู่เฉิง ยังไม่สายเกินไป ไปกันเถอะ”
“ล่าช้าอีกครั้ง เมื่อคุณมาถึงหยุนโจว มันก็จะมืด”
คำพูดของ Ye Fan ทำลายความเงียบที่นี่
ชิวมู่เฉิงพยักหน้าแล้วขึ้นรถ
เมื่อเธอมา เธอขับรถไปเอง
เมื่อฉันจากไปตอนนี้ฉันกำลังขับรถกลับโดยธรรมชาติ
เย่ฟานเคยกลัวอันตรายบนท้องถนนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงต้องการจัดให้ใครสักคนส่งเธอไป ชิวมู่เฉิงปฏิเสธ
“คุณชิว เดินทางดีๆ นะ!”
“ระวังบนท้องถนนนะ~”
เครื่องยนต์สตาร์ท Lei Laosan และ Ji Yihai และคนอื่นๆ โบกมือลาอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม ชิวมู่เฉิง ซึ่งอยู่ในรถแล้วในเวลานี้ จู่ๆ ก็โผล่หัวออกมาทางหน้าต่างรถ และพูดกับเย่ฟานว่า “คุณขึ้นไปเถอะ พาฉันหน่อย”
เย่ฟานผงะไปชั่วครู่ และหลังจากลังเลเพียงครู่หนึ่ง สายตาของชิวมูเฉิงก็ “เย็นชา” เล็กน้อย
“ทำไม คุณไม่เต็มใจ” Qiu Mucheng จ้องไปที่ Ye Fan ด้วยดวงตาที่สวยงาม
“เป็นไปได้ยังไง”
“ฉันขอไม่ได้!”
“เป็นเกียรติของฉันที่ได้อยู่กับภรรยาของฉันสักพัก” เย่ฟานยิ้ม แล้วรีบฟังคำสั่งของภรรยาและปีนขึ้นไปบนที่นั่งผู้โดยสาร
เมื่อเห็นความปรารถนาอย่างเต็มเปี่ยมของ Ye Fan ที่จะอยู่รอด ดวงตาของ Ji Yihai ก็กระตุกขึ้นทันที
หลังจากผ่านไปนาน เขาส่ายหัวและยิ้ม: “นี่เป็นความจริง สิ่งหนึ่งทำให้สิ่งหนึ่งลดลง”
“ใครจะไปเชื่อได้ว่านาย Chu ผู้มีอำนาจมากใน Jiangdong กลัวภรรยาของเขา?”
“ฮ่าฮ่า”
ท่ามกลางเสียงหัวเราะแผ่วเบา ไม่มีการเยาะเย้ยแม้แต่น้อย มีแต่ความอิจฉาริษยาและความเคารพ
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1592
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1594
