“ป้าเหม่ย ไม่ทราบว่าพี่เสี่ยวฟานไปไหน?”
หลังจากการสนทนาสั้น ๆ Xu Lei อธิบายความตั้งใจของเธอ
แต่สิ่งที่ Xu Lei ไม่คาดคิดก็คือ Ye Ximei ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า Ye Fan กำลังจะไปไหน
“แล้วหยุนโจวล่ะ?”
“พี่เสี่ยวฟานไม่กลับไปเหรอ?” ซูเล่ยถามเบาๆอีกครั้ง
Ye Xi ส่ายหัวและมีความกังวลเล็กน้อยระหว่างคิ้วของเธอ: “ไม่ Mucheng ยังโทรหาฉันเมื่อสองสามวันก่อนและถามถึงที่อยู่ของ Xiao Fan”
“เธอบอกว่าเสี่ยวฟานไม่ได้ติดต่อเธอมาหลายวันแล้ว”
“เฮ้~”
“คุณบอกว่าเสี่ยวฟาน เด็กคนนี้แก่มาก ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน”
“แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ คุณควรโทรหาครอบครัวเสมอว่าพวกเขาปลอดภัย”
คำพูดของ Ye Ximei เป็นกังวล
Xu Lei ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และทันใดนั้นก็มีความรู้สึกไม่ดีในใจของเธอ
เธอเข้าใจอารมณ์ของ Ye Fan พี่ชายของเธอ Xiao Fan เป็นคนที่เน้นครอบครัวมาก
หากไม่มีเหตุผลพิเศษใดๆ เลย เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหายตัวไปในทันที
เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับพี่เสี่ยวฟาน?
Xu Lei คิดอย่างนั้นในใจ แต่ยังคงเกลี้ยกล่อม Ye Ximei อย่างนุ่มนวล: “ป้า Mei ไม่ต้องกังวลมากเกินไป”
“พี่เสี่ยวฟานไม่ใช่คนธรรมดา และจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“ฉันว่ามันมาช้าไปเพราะอะไรบางอย่าง”
“ฉันจะออกไปหาพี่เสี่ยวฟาน อยู่บ้านก็รอข่าวได้อย่างสบายใจ”
“เอ่อ เลย์ลี่ มีหลายสิ่งหลายอย่างในบริษัท เรื่องนี้คุณสร้างปัญหาให้ตัวเองก่อนได้ หากคุณมีข่าวเกี่ยวกับ Xiao Fan คุณต้องบอกฉันโดยเร็วที่สุด” เย่ ซีเหม่ย ถาม
หลังจากนั้น Xu Lei ก็ออกจากกลุ่ม Mufan และโทรไปถามที่อยู่ของ Ye Fan
ในความเห็นของ Xu Lei Ye Fangui คือ Jiangdong ที่เคารพนับถือ คำพูดและการกระทำของเขาดึงดูดความสนใจของผู้คน จะมีข่าวเกี่ยวกับ Ye Fan จากผู้นำชั้นนำเหล่านั้นใน Jiangdong อย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม เมื่อ Xu Lei ถามเกี่ยวกับที่อยู่ของ Ye Fan
ทางตะวันออกของแม่น้ำแยงซี บนฝั่งของแม่น้ำเหลือง ชายชราคนหนึ่งยืนจับมือกันมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
ข้างหน้าเขา แม่น้ำที่ไหลเชี่ยวราวกับม้าป่าที่วิ่งหนีจากบังเหียนกำลังพังทลาย
เสียงคลื่นหนาทึบดังก้องเหมือนเสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง เขย่าทุ่งไปทุกทิศทุกทาง
เมื่อมองดูโลกเบื้องหน้าเขา ชายชราก็ตกตะลึง
ในดวงตาเฒ่าที่เต็มไปด้วยโคลน ดูเหมือนมองเห็นอดีต
หลังจากนั้นไม่นาน ชายชราก็ยกมือขึ้นและชี้ไปที่แม่น้ำที่อยู่ข้างหน้าเขา: “Yue’er คุณรู้ไหมว่าแม่น้ำหนึ่งร้อยเมตรนี้มาจากไหน?”
Haruhi Yingyue มองดูและเดา: “มันควรจะเป็นมรดกมาจากสมัยโบราณ”
ชายชราส่ายหัว: “ไม่”
“มันถูกสร้างขึ้นโดย Master Yijian ในตอนนั้น”
อะไร?
คำพูดของแม่น้ำ Mochizuki ทำให้ Haruhi Yingyue ตกใจ
มือหยกคู่หนึ่งปิดริมฝีปากสีแดงของเขาเบา ๆ
“นี่…”
“นี่เรื่องจริงเหรอ?”
ด้วยความประหลาดใจ ต่อหน้า Haruhi Yingyue ดูเหมือนว่าครูของเธอ บุคคลผู้สง่างามที่เปิด Tianhe ด้วยดาบ
“น่าเสียดายที่เมื่อฉันดู Moon River ดาบสามารถทำลายภูเขาและแม่น้ำได้ แต่เขาไม่สามารถฆ่าเขาได้”
ในขณะที่ถอนหายใจ Wangyuehe ก็เงยหน้าขึ้นและมองไปทาง Yanjing
“30 ปี Ye Qingtian ฉันชื่อ Wangyuehe กลับมาอีกครั้ง!”
“เมื่อสามสิบปีที่แล้ว คุณกับฉันทะเลาะกันที่นี่”
“ตอนนั้นฉันไม่ประสบความสำเร็จในการใช้ดาบ และฉันเสียใจที่เสียกระบวนท่าไปหนึ่งกระบวนท่า”
“คราวนี้ฉันจะมาประเทศจีนอีกครั้ง และหลังจากที่ฉันเสร็จสิ้นการเป็นรุ่นน้องนิรนาม ฉันจะตามหาคุณ”
“ฉันแค่ไม่รู้ ตอนนี้คุณคู่ควรแล้ว ชื่อ God of War?”
ฟู่~
ลมหนาวมันขม คลื่นก็ซัด
คลื่นปั่นป่วนปั่นป่วน
หลังจากนั้น แม่น้ำ Mochizuki ก็หันหลังกลับและเดินจากไป
“ไปเถอะ เยว่เอ๋อ”
“ให้ฉันไปประชุม นายน้อยคนนั้น”
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1602
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1604
