เผชิญหน้ากับพลังงานดาบแนวตั้งและแนวนอนที่อยู่ข้างหน้าเขา เขายกฝ่ามือขึ้นและเขย่าความว่างเปล่าในทันที
ราวกับจับแสง!
โดนไฟดูดอีกแล้ว
ทันทีหลังจากนั้น เย่ฟานจับนิ้วเหมือนมีดและฟันขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความโกรธ!
“ฉันมีดาบที่สามารถฆ่าภูเขาและแม่น้ำ ทำลายดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ และฆ่าโลก! ลง! ประชากร!”
เสียงคำรามก็ต่อเมื่อฟ้าร้องผ่าน
แทง~
ฉันเห็นสายฟ้าที่ว่างเปล่า
พลังงานแสงสีฟ้าเช่นแสงดาบก็ตัดออกจากมือของ Ye Fan
ราวกับสายรุ้งยาวพาดผ่านดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ แล้วฟ้าแลบก็พุ่งเข้าใส่หัวใจของท้องฟ้า!
ด้วยวิธีนี้ แสงสีฟ้าส่องผ่านท้องฟ้า และชนกับความเคารพของทั้งสามคน Mochizuki ในทันที
บูม~
มีบูมเหมือนฟ้าร้อง
ที่เท้าของเย่ฟานและคนอื่นๆ หินสีน้ำเงินแตกเป็นเสี่ยงๆ และทันใดนั้นก็มีหุบเขาปรากฏขึ้นบนพื้น
ลมที่ท่วมท้นเหมือนพายุในมหาสมุทรที่โหมกระหน่ำทุกแห่ง
บนพื้นโลก รอยแยกคล้ายใยแมงมุมซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่การชนกันกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง
อย่างไรก็ตาม เมื่อทุกคนคิดว่าการโจมตีทั้งสองฝ่ายจะหยุดชะงัก
ใครจะคิดว่าจะไม่มีการอุดตันเลย
ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายปะทะกัน การโจมตีของเย่ฟานได้กวาดใบไม้ที่ร่วงหล่นราวกับสายลมในฤดูใบไม้ร่วง ต้มน้ำมันให้ละลายหิมะที่เหลืออยู่ และด้วยพลังแห่งการทำลายความแห้งแล้ง พลังของคนทั้งสามก็พ่ายแพ้ในทันที!
ท้องฟ้าเต็มไปด้วยรัศมีดาบ เฉพาะในกรณีที่เคลือบสีที่ร่วงหล่นถูกทุบให้เป็นชิ้น ๆ กระจัดกระจายไปทั่ว
“อะไร?”
แม่น้ำ Mochizuki ตกตะลึง
“นี่… เป็นไปได้ยังไง?” รูม่านตาของ Ishiyelong หดตัวด้วยความตกใจ
“ถ้าเราสามคนร่วมมือกัน เราจะหยุดเขาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย?” Nakai Masami หน้าซีดมากขึ้น และ Ce ก็ตะโกนเงียบๆ
คนอื่นๆ ที่กำลังดูฉากนี้ ทำให้เกิดคลื่นมหึมาในหัวใจของพวกเขา
เนื่องจากความน่ากลัว ลูกตาคู่หนึ่งเกือบจะกระโดดออกจากเบ้าตา
ผู้คนมากมายคร่ำครวญ
“เวลา… Ciao!”
“นี่… แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ก่อนหน้านี้ ทุกคนคิดว่าสามปรมาจารย์แห่งวังเทพดาบรวมความพยายามที่จะฆ่าเย่ฟาน จะดีกว่าที่จะทำร้ายสุนัข?
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคิดมากเกินไป
ไม่ใช่ว่าพวกเขาทำร้าย Ye Fan เหมือนสุนัข แต่ Ye Fan ทำร้ายพวกเขาเหมือนสุนัข!
หนึ่งกระบวนท่ากวาดสามปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่
ด้วยพลังดังกล่าว Mochizuki และคนอื่นๆ จึงไม่มีโอกาสกลับมาอีกแน่นอน
“ท่านอาจารย์…ท่านพี่ ตอนนี้…ข้าควรทำอย่างไร?”
Ishiye Ryuichi ฉี่แล้ว
ลอร์ดแห่งวังที่สองของวังเทพดาบ ผู้สูงส่งและอยู่ยงคงกระพันในวันธรรมดา ตอนนี้เหลือเพียงความกลัวในสายตาเฒ่าของเขา
ใช่ แม้ว่าจะมีการโจมตีเพียงครั้งเดียวในตอนนี้ แต่เย่ฟานก็เอาชนะใจเขาได้แล้ว
ในเวลานี้ แม่น้ำ Mochizuki ไม่สงบอย่างแน่นอน
เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของ Ryuichi Ishiye แม่น้ำ Mochizuki ก็พูดอย่างกระตือรือร้นว่า “ฉันจะทำอะไรได้อีก?”
“หนีไปเดี๋ยวนี้!”
“เร็วเข้า~”
“หนี!”
“ไปที่ Sanshen Pavilion และขอความช่วยเหลือจาก Xuezhao Tianshen!”
โมจิซึกิตัดสินใจอย่างเด็ดขาด โดยรู้ว่าถ้าเขาทำต่อไป ทั้งสามคนอาจตกอยู่ในอันตรายที่เย่ฟานจะตัดศีรษะ
ดังนั้นแม่น้ำโมจิซึกิจึงออกคำสั่งให้หนีออกไปก่อน
“ไป?”
“คิดว่าหายแล้วเหรอ”
อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาทั้งสามวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก เสียงที่เย็นเยียบราวกับเสียงร้องเพลงแห่งความตายก็ดังขึ้นอย่างเงียบ ๆ
ฟู่~
ทันทีหลังจากนั้น ลมหมัดก็เป่านกหวีด และโซนิคบูมต่ำก็ระเบิดขึ้นในหูของแม่น้ำโมจิซึกิ
“นี่คือ?”
โมจิซึกิตกใจมาก หันกลับมามองไปรอบๆ และเห็นหมัดเหล็กหนักของเย่ฟานอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
เย่ฟานตบหมัดตรงไปที่ใบหน้าของหวังเยว่เหอ
หน้าแก่ก็ทรุด ฟันหักก็บินหนีไป
เลือดผสมกับเนื้อและเลือด อาเจียนโดยตรงทั่วท้องฟ้า
ด้วยวิธีนี้ แม่น้ำ Mochizuki ถูกทุบลงกับพื้นเหมือนสุนัขเสียที่อยู่ใต้หมัดของ Ye Fan
บลูสโตนแตก โลกระเบิด และฝุ่นกระเด็นสู่ท้องฟ้า!
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1781
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1783
