ในขณะนั้น Ye Fan ดูเหมือนจะเห็น Wan Yue’er ร้องไห้ด้วยน้ำตาและฉีกไดอารี่ของเขา
จนถึงตอนนี้ เย่ฟานเพิ่งรู้ว่าผู้หญิงที่ฉลาดคนนี้มีความคิดมากมายซ่อนอยู่ในหัวใจของเธอ
เธอสามารถบอก Ye Fan ได้ เธอสามารถขอให้ Ye Fan อยู่กับเธออีกสองสามวัน
แต่เธอไม่ได้ เธอกลับมาพร้อมกับ Ye Fan ไปที่ Sword God Palace ด้วยความเสียใจ
เธอไม่ต้องการถ่วงเวลาของ Ye Fan
เธอรู้ด้วยว่า Ye Fan ไม่จำเป็นต้องไปกับเธอ
เธอเป็นแค่คนรับใช้ของ Ye Fan เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีนัยสำคัญและเป็นคนที่กำลังจะตายซึ่งชีวิตกำลังจะถึงจุดจบ
แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังทำงานอย่างหนักเพื่อปฏิบัติต่อเย่ฟานให้ดีและช่วยเย่ฟานทำบางสิ่ง
เธอทำอาหารไม่เป็น เธอจึงพยายามอุ่นนมให้เย่ฟาน
เขาไม่เคยซักเสื้อผ้า แต่ในตอนกลางคืนเมื่อเย่ฟานหลับ เขาแอบเอาเสื้อผ้าสกปรกของเย่ฟานไปซัก
เธอเกิดในญี่ปุ่นและได้รับการสอนจากเทพเจ้าแห่งดาบ แต่ไม่ว่าเธอจะอยู่ในตำแหน่งใด เธอก็ได้เสี่ยงต่อความศรัทธาที่ไม่ดีของโลกและมอบ Ba Chi Qiong Gouyu ให้กับ Ye Fan
เห็นได้ชัดว่าเธอกล้าหาญมาก แต่เพื่อปกป้อง Ye Fan เธอยินดีที่จะใช้ชีวิตของเธอเพื่อบังคับให้ Xu Zuo Mingzun เลิกฆ่า Ye Fan และบังคับให้พวกเขาสาบานว่า Ye Fan จะกลับบ้านอย่างปลอดภัย
เย่ฟานไม่รู้อะไรมากมาย แต่ Haruhi Yingyue ไม่สนใจ
เหมือนคนฉันไม่ตั้งใจที่จะกลับมา
ฉันแค่อยากอยู่กับเขาอย่างเงียบๆ ให้อย่างเงียบๆ และปฏิบัติต่อเขาอย่างหมดท่า
ตราบใดที่อาจารย์ของเธอทำได้ดีก็พอแล้ว
ข้างนอกกลางคืนหนาทึบและลมก็เงียบ
ในห้องนั้น เย่ฟานตกตะลึง
โน้ตกำลังนอนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ และเชือกสามชีวิตในมือของ Ye Fan ก็แกว่งไปมาในสายลม
เมื่อผู้คนมาเผชิญโลกนี้ พวกเขาก็จะถูกผูกมัดเพื่อกำหนดสามชีวิต
ในช่วงเวลาหนึ่ง ณ ที่ใดที่หนึ่งในหัวใจของ Ye Fan ราวกับว่ามันแตกและน้ำแห่งความเศร้าโศกก็ไหลออกมา
เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบๆ
ดูเหมือนจะเห็นอีกครั้งว่าผู้หญิงโง่ๆ เดินเข้ามาพร้อมกับนมอุ่นๆ ด้วยเสียงที่ไพเราะที่สุด ให้เรียกอาจารย์ต่อไป
…..
“อาจารย์ ขอโทษ ขอโทษ~”
“Yue’er ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ” หน้าโซฟา เธอเช็ดคราบนมของเย่ฟานด้วยความขอโทษ
…
“อาจารย์ ดูปลาโลมานั่นสิ น่ารักจังเลย~”
“ฉันได้ยินมาว่าแพนด้าจีนของคุณก็น่ารักมากเช่นกัน คราวหน้าเราจะไปดูแพนด้าด้วยกันไหม?”
…..
“ไม่มีทาง เหนื่อยเกินไปอาจารย์”
“พักก่อน แล้วค่อยไปวัดเซ็นโซจิกัน~”
…..
“ท่านอาจารย์ รู้หรือไม่?”
“ซากุระเป็นสัญลักษณ์ของความรัก”
“การชมซากุระกับคนที่คุณชอบเป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุดในชีวิต?”
…..
อดีตเป็นเหมือนกระแสน้ำ ปฏิทินหนึ่ง ฉากแล้วฉากเล่า เหมือนสไลด์โชว์เก่า ๆ ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่องต่อหน้าเย่ฟาน
ทุกอย่างเป็นจริงและลวงตามาก
ราวกับว่าหญิงสาวที่ชื่อ Haruong Yingyue อยู่ตรงหน้าเธอและไม่เคยจากไป
ใบหน้าที่มึนเมา ร่างกายที่สง่างาม เสียงหัวเราะเหมือนระฆังสีเงิน และแม้กระทั่งชายขอบของเธอ เปรียบเสมือนของขวัญที่สวยงามที่สุดในโลก
ฟู่~
ทันใดนั้นลมหนาวพัดเข้ามาจากนอกหน้าต่าง
ร่างกายของเย่ฟานสั่นสะท้านทันที
เมื่อเขามองย้อนกลับไป ไม่มีใครอยู่รอบๆ มีเพียงแสงสลัวที่ริบหรี่
ไม่มีสาวขี้เมา ไม่มีเสียงหัวเราะเหมือนระฆังเงิน และไม่มีเสียงเรียกของ “อาจารย์”
มีเพียงแสงจันทร์ที่เจิดจ้านอกหน้าต่าง ฉากที่คุ้นเคยที่กระจัดกระจาย เงียบสงบ
ใครยิ้ม ใครอุ่นฝ่ามือ ฉันรู้สึกทึ่ง~
รอยแผลเป็นดูเหมือนจะเป็นอย่างที่เคย…
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1801
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1803
