อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับที่ Toyotomi Kawakichi กระซิบเสียงลึก ทุกคนรอบตัวเขาก็ส่ายหัวและหัวเราะ
“อย่างไร?”
“ผู้เฒ่าโทโยโทมิคิดว่าปรมาจารย์นาคาอิ หนึ่งในสามปรมาจารย์แห่งตำหนักเทพดาบ ถูกผู้น้อยคนนี้ฆ่าหรือไม่?”
“ขอพักหน่อย.”
“มันก็แค่ไอ้สารเลว ฉันกลัวว่าขนจะไม่ขึ้นเหรอ?”
“ผู้เฒ่าโทโยโทมิแค่คิดมากเกินไป”
….
“ใช่ ผู้เฒ่าโทโยโทมิ คุณแค่กังวลมากเกินไป”
“การฝึกศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่เรื่องของข้ามคืนอย่างแน่นอน”
“เด็กจีนคนนี้ แม้ว่าเขาจะเริ่มเรียนศิลปะการต่อสู้จากท้องของแม่ เขาฝึกศิลปะการต่อสู้มาเพียง 20 ปี”
“ในเวลานี้ ไม่ว่าเขาจะเก่งแค่ไหน เขาจะฝึกฝนได้ไกลแค่ไหน?”
“ฉันเกรงว่าจะเป็นเช่นนั้น ปรมาจารย์ไม่ใช่”
“คุณรู้ไหม คนที่รู้ว่าก้าวเข้าสู่อาณาจักรของปรมาจารย์เร็วที่สุดในวันนี้คือ Ye Qingtian เทพเจ้าแห่งสงครามจีน”
“ฉันจำได้ว่าตอนนั้นเขาอายุเกือบสามสิบปี”
“ปรมาจารย์นาคาอิเป็นอาณาจักรของปรมาจารย์ ถ้ามันเป็นความจริงตามที่ผู้เฒ่าโทโยโทมิพูด เขาถูกผู้น้อยคนนี้ฆ่า”
“หมายความว่าเขาเป็นเจ้านายด้วยเหรอ?”
“ปรมาจารย์อายุ 20 ปี เป็นไปได้ไหม”
ทุกคนส่ายหัวและหัวเราะ เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นด้วยกับการคาดเดาของโทโยโทมิ คาวากิจิ
ลองคิดดู ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่อายุน้อยที่สุดในรอบ 100 ปีที่ผ่านมา มีอายุเพียงสามสิบปีเท่านั้น
และคนตรงหน้าเขาอายุยี่สิบต้นๆ
ในโลกของศิลปะการต่อสู้ซึ่งมักจะมีอายุร้อยปี อายุ 20 ปีถือได้ว่าเป็นวัยรุ่นเท่านั้น
แน่นอนว่าทุกคนไม่เคยคิดว่าเด็กน้อยจะมีพลังของปรมาจารย์
เมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่ทุกคนพูด โทโยโทมิ คาวากิจิไม่ได้หักล้างอะไรเลย แต่พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ไม่ว่าจะเป็นชายหนุ่มคนนี้ อีกไม่นานมันก็จะชัดเจน”
โทโยโทมิ คาวาโยชิพูดด้วยสีหน้าว่างเปล่า
อย่างไรก็ตาม การจ้องมองไปที่ Ye Fan ค่อยๆ เคร่งขรึมมากขึ้น
“มันจะเป็นคุณ?”
Toyotomi Kawakichi กระซิบในใจของเขา
————
————
บนท้องฟ้าของทะเลจีนตะวันออก พัดหยกห้อยหัวกลับหาง
ภายใต้ดวงอาทิตย์ขึ้น ฟูจิ ชิรายูกิ!
ภายใต้การโจมตีรวมกันของสาวกแปดคนของศาลาซันเซิน ดาบยาวขนาดใหญ่ที่ทะลุ 100 เมตร ถูกสร้างขึ้นบนยอดภูเขาฟูจิเช่นนี้
จากนั้นด้วยเสียงคำรามยาว สาวกแปดก็บีบจือด้วยมือทั้งสองและแยกดาบออก
วู้~
ดาบฟันผ่านท้องฟ้าอันยาวไกล และชางหงก็ตัดเทียนเหอทิ้ง!
ในเวลาต่อมา ภายใต้การควบคุมของศิษย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งแปดแห่งศาลาซันเซิน ดาบแสงสีทองนั้นก็กวาดไปยังที่ที่เย่ฟานยืนอยู่ราวกับภูเขาไท่
“ไอ้เด็กเวร ไปลงนรก!”
ทุกคนยิ้มและกระซิบ
ทุกคนมีสีหน้าสงสาร มองเย่ฟานต่อหน้าพวกเขาราวกับเป็นศพ
ลูกศิษย์แปดคนของศาลาซานเซิน ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้สี่คน และอีกสี่คน แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่อยู่ในขอบเขตของปรมาจารย์ พวกเขาอยู่ห่างออกไปเพียงก้าวเดียว
ภายใต้การโจมตีรวมกันของพวกมันทั้งแปด พลังที่ปะทุ คาดว่าปรมาจารย์ที่มีตำแหน่งจะไม่กล้าต่อต้าน
ดังนั้นในสายตาของคนส่วนใหญ่ เย่ฟานจะต้องตายด้วยดาบเล่มนี้อย่างไม่ต้องสงสัย
อย่างไรก็ตาม เป็นเช่นนี้จริงหรือ?
ในช่วงที่เกิดพายุ เย่ฟานยังคงสงบนิ่ง
เมื่อเผชิญหน้ากับดาบวิเศษแสงสีทองที่พุ่งเข้ามาในแนวตั้งและแนวนอน เขายืนขึ้นอย่างภาคภูมิใจ ใบหน้าของเขาเยาะเย้ย
“หิ่งห้อย กล้าที่จะชนะความรุ่งโรจน์กับ Haoyue?”
“หนูกลุ่มหนึ่งซึ่งไม่มีชื่อแม้แต่อาจารย์ กล้าที่จะหยุดฉันไหม”
ท่ามกลางการเยาะเย้ย เย่ฟานเหยียบพื้นและลุกขึ้นทันที
ที่ด้านบนสุดของภูเขาไฟฟูจิ ทุกคนเห็นว่า Ye Fan กระแทกเข้ากับ Tianhe ด้วยหมัด!
ใช่.
ไม่มีการถอย ไม่มีการหลบหลีก
เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีรวมของศิษย์หลักแปดคนของศาลาซานเซิน เย่ฟานไม่กลัวมัน และใช้ท่าทางที่รุนแรงโดยตรงซึ่งเป็นวิธีดั้งเดิมที่สุดในการต่อสู้กับด้านหน้า
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1810
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1812
