เมื่อพูดถึง Ye Fan Lin Qinghe กัดฟันด้วยความเกลียดชังและพูดอย่างชั่วร้ายด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วย
เมื่อ Ye Fan เข้าสู่เขตป้องกันครั้งแรก เขารบกวนแผนของเขา
ในเพื่อนสองคนของเขา คนหนึ่งพิการโดยเย่ฟาน และอีกคนหนึ่งถูกตีจนตายโดยเย่ฟาน
ยิ่งไปกว่านั้น เพราะเย่ฟาน เขาถึงกับพ่ายแพ้โดยหวังตงเฉิง!
ใช่ Lin Qinghe นับหนี้ของ Wang Dongsheng ให้กับ Ye Fan
ในระยะสั้น Lin Qinghe เกลียด Ye Fan เมื่อนานมาแล้วและต่อต้านมันทุกหนทุกแห่ง
“ลูกเลว~”
“เจ้าคนขี้ขลาด”
“ฉันทำกับคุณ~”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ของ Lin Qinghe ทุกคนใน Qinglong ก็โกรธเคืองอย่างสมบูรณ์
ไม่ว่าที่ใดจะเป็นเขตป้องกันที่แข็งแกร่ง พวกเขาจะต้องใช้หมัดเหล็กและเอาชนะ Lin Qinghe อย่างรุนแรง
“หยุด!”
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เสียงของเครื่องดื่มเบา ๆ ก็ฟังดูเงียบ ๆ
ฉันเห็นว่า Lu Tianhe ที่เงียบไปนานก็เดินเข้ามาหยุดคน Qinglong
“คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
“สถานที่ที่สำคัญที่สุดในเขตป้องกัน เป็นที่ที่รุ่นน้องของคุณกำลังสร้างปัญหาอยู่หรือเปล่า”
Lu Tianhe ตำหนิอย่างรุนแรง
“ท่านแม่ทัพหลู่ พวกเขาเองที่หลอกลวงผู้คนมากเกินไป~”
หลี่ จื่อหยางและคนอื่นๆ มีตาสีแดงเลือด หัวใจของพวกเขาร้อนรุ่มด้วยความโกรธ และคำพูดของพวกเขาเต็มไปด้วยความคับข้องใจ
“ฉันบอกให้ออกไป!”
หลู่เทียนเหอตะโกนอีกครั้ง
“ทำไม?”
“พวกเขาเป็นพวกนอกรีตที่ดูหมิ่นเรา ทำไมเราต้องถอย”
“พวกเรา Qinglong อย่าถอย!”
“ถ้านายชูอยู่ที่นี่ เขาจะไม่ปล่อยให้พวกเราหนีแน่นอน!”
ไท่ซานและคนอื่นๆ ถูกปราบปรามมานานเกินไป และพวกเขาทั้งหมดถูกรังแกในเขตป้องกันเจียงตง
ดังนั้นพวกเขาจึงทำงานอย่างหนักเป็นเวลาหลายเดือนเพียงเพื่อมาตอบแทนความอัปยศดั้งเดิม
แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเมื่อมาถึง Jiangbei พวกเขาจะถูกรังแก
ทุกคนใน Qinglong จะทนต่อสิ่งนี้ได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม Lu Tianhe ยังคงตะโกนด้วยเสียงเย็นชา: “อย่าลืม ก่อนที่คุณจะจากไป คำสั่งของอาจารย์ Chu ของคุณ การเดินทางไปทางเหนือของแม่น้ำแยงซีจะทำให้คุณปฏิบัติตามคำสั่งของฉัน!”
“เจ้าไม่เคารพคำสั่งข้า เจ้ากล้าไม่เคารพคำสั่งของอาจารย์ Chu?”
“ฉันจะพูดอีกครั้ง ถอยออกไป!”
“แต่อาจารย์~” เย่ ยู่หยานรู้สึกหงุดหงิดด้วยความโกรธและน้ำตาในดวงตาที่สวยงามของเธอ
“ออกไป!”
“ไปจากที่นี่ กลับไปที่หยุนโจว และหาอาจารย์ Chu ของคุณ”
คิ้วของ Lu Tianhe สั้นลง และศักดิ์ศรีของคำพูดของเขานั้นไม่ต้องสงสัยเลย และเขาก็ขัดจังหวะคำพูดของ Ye Yuyan โดยตรง
หวางตงเฉิงซึ่งอยู่กับเขา ก็ชักชวนคน Qinglong เช่นกันในเวลานี้: “หยูหยาน คุณแค่ฟังนายพลลู่ ออกไปที่นี่กับฉัน กลับไปที่หยุนโจว และหาอาจารย์ชู”
“อาจารย์ของ Chu Guo Shi Wushuang ผู้ยิ่งใหญ่ เขาจะเรียกหาคุณอย่างแน่นอน~”
“ไม่เช่นนั้น เจ้ากำลังสร้างปัญหาที่นี่ และเจ้าต่างหากที่ต้องทนทุกข์!”
หวางตงเฉิงชักชวนกันอย่างขมขื่น
ในท้ายที่สุด ชาว Qinglong แม้จะไม่พอใจ พวกเขายังคงกัดฟัน ปฏิเสธความคับข้องใจ และจากไปด้วยน้ำตา
อย่างไรก็ตาม Qinglong จากไป แต่ Lu Tianhe ไม่ได้จากไป
หลังจากที่ Qinglong จากไป สายตาของ Lu Tianhe ก็จ้องไปที่ Lin Qinghe ตรงหน้าเขา
เขาไม่แสดงอารมณ์ คิ้วของเขาคม และเขามอง Lin Qinghe เช่นนี้
“ผู้บัญชาการ Lin ฉันอยากจะถามคุณว่าคุณไม่รู้สึกผิดในใจที่คุณดูถูกกลุ่มเด็กเหรอ?”
“เธอรู้มั้ยว่าวันนี้ทุ่มสุดตัวแค่ไหน”
“คุณรู้ไหมว่าพวกเขาทุ่มเทในเกมนี้มากแค่ไหน”
Lin Qinghe กล่าวขณะเดินไปทาง Lin Qinghe
เขาไม่ได้ก้าวเลย และความเศร้าโศกบนคิ้วของเขาก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย
อุณหภูมิที่นี่ก็ลดลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน
“พวกเขาฝึกฝนอย่างหนักทั้งกลางวันและกลางคืน บ้านของ Li Ziyang อยู่ห่างออกไปหนึ่งกิโลเมตร แต่เขาไม่กลับมาเลยแม้แต่ครั้งเดียวในรอบหลายเดือน!”
“คุณปู่เสียชีวิตแล้ว และเขาไม่กลับมา ฝึกฝนด้วยน้ำตา!”
“พวกเขาตั้งตารอเกมนี้อย่างไร”
“แต่คุณล่ะ?”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2399 อารมณ์ทุกรูปแบบ
บทที่ 2401 ทำไมฉันต้องละอาย?
